Wplyw podawania zwiazkow selenu na tkankowe stezenie magnezu u szczurow

Magnesium and selenium belong to important bioelements. Magnesium is the second most abundant intracellular macroelement, which takes part in the metabolism of carbohydrates, nucleic acids, protein and lipids. Selenium is an essential microelement, whose deficit has been stated in many different pathological states. Much research on safe and effective selenium supplementation has been performed for the last fifty years but the results still remain unsatisfactory. The aim of our study was to investigate the influence of inorganic sodium selenite Na2SeO3 and two selenoorganic compounds synthetized at our chair on magnesium concentration in tissues of adolescent male Wistar rats. Inorganic selenite was administered as a water solution, whereas organic compounds: 4-(o-tolilo)-selenosemikarbazyd of 2-chlorobenzoic acid of a chain structure (ORG-C) and 3-(o-chlorobenzoylamino)-2-(o-tolylimino)-4- -methyl-4-selenazoline of a ring structure (ORG-R) were suspended in emulsion (oil, arabic gum and water). Selenium compounds were given to rats at a dose of 5⋅10–4 mg Se g–1 b.w. once a day for a period of 10 days. The control group was treated with saline. The administration was performed with use of a stomach tube. In comparison to the control group, selenium supplementation caused decrease in magnesium concentration in kidney and lung tissues, but did not cause any changes in the brain and heart muscle. In the liver and spleen it was only ring selenazoline that affected magnesium concentration, increasing it in the liver and decreasing in the spleen. In the femoral muscle it was only the selenosemicarbazide chain that exerted the significant effect causing a decrease in Mg concentration vs the control group. Selenium supplementation influences the tissue magnesium concentrations depending on tissue and structure of the supplement. Irrespective of the administered compound, it lowered magnesium in kidneys and lungs but caused no changes in the brain and heart muscle. In the liver, spleen and femoral muscle, alterations in the magnesium concentration were dependent on the provided supplement.Magnez i selen należą do biopierwiastków bardzo ważnych dla prawidłowego funkcjonowania organizmu. Magnez jest drugim co do ilości makropierwiastkiem wewnątrzkomórkowym, który odgrywa istotną rolę w metabolizmie węglowodanów, kwasów nukleinowych białek i lipidów. Selen jest niezbędnym mikroelementem, którego deficyt został stwierdzony w różnych stanach patologicznych. Przez ostatnie 50 lat prowadzono rozległe badania nad skuteczną i bezpieczną suplementacją tego pierwiastka, ale uzyskane wyniki nie są do końca satysfakcjonujące. Celem pracy było zbadanie wpływu nieorganicznego selenianu(IV) sodu Na2SeO3 i dwóch organicznych związków selenu o różnej budowie na stężenie magnezu w tkankach młodych samców szczurów rasy Wistar. Nieorganiczny selenian(IV) sodu podawano w postaci wodnego roztworu, natomiast organiczne związki selenu: 4-(o-tolilo)-selenosemikarbazyd kwasu 2-chlorobenzesowego (ORG-C, budowa łańcuchowa) i 3-(2-chlorobenzoiloamino- )-2-(o-toliloimino-)-4-metylo-4-selenazolina (ORG-R, budowa pierścieniowa) w formie emulsji złożonej z oleju, gumy arabskiej i wody. Grupa kontrolna otrzymywała sól fizjologiczną. Związki podawano sondą dożołądkowo w dawce 5⋅10–4 mg Se g–1 m.c. 1 raz dziennie przez okres 10 dni. W porównaniu z grupą kontrolną nieotrzymującą selenu, suplementacja związkami Se wpłynęła na statystyczny spadek stężenia magnezu w tkankach nerki i płuca, natomiast nie spowodowała żadnych zmian w tkance mózgu i mięśnia serca. W tkance wątroby i śledziony jedynie cykliczna selenazolina wpłynęła na stężenie magnezu – w wątrobie zaobserwowano wzrost, a w śledzionie spadek. W tkance mięśnia uda jedynie łańcuchowy selenosemikarbazyd wywarł istotny wpływ, powodując obniżenie stężenia Mg w stosunku do grupy kontrolnej. Suplementacja selenu wpływa na tkankowe stężenie magnezu w sposób zależny od rodzaju tkanki i struktury zastosowanego suplementu. Niezależnie od budowy podawanego związku, zaobserwowano obniżenie stężenia magnezu w tkance nerki i płuca, natomiast nie zauważono żadnych zmian w mózgu i mięśniu serca. W tkankach wątroby, śledziony i mięśnia uda zmiany stężenia magnezu były zależne od rodzaju podawanego związku

Analiza porownawcza zawartosci fluorkow w zuchwach owiec z wykopalisk archeologicznych miasta Szczecina w zaleznosci od wieku osobniczego i czasu zalegania w glebie

Bones can be a very good marker of environmental contamination by fluoride. Bones in a living organism have a different composition than in a dead one. As a result of adsorption from soil, bones from archeological excavations usually have more fluoride than those in a living body, and a significant portion of the fluorides they contain are acquired after death. This paper presents the results of a studies on fluoride content of sheep mandibles from archeological excavation sites in Szczecin. An attempt was undertaken to define how the chronological age of the bones and the time they had been lying in soil affected the bones. The material consisted of sheep mandibles from several excavations sites: Szczecin Mścięcino, Szczecin Rynek Warzywny, and Szczecin Zamek Książąt Pomorskich (Szczecin Castle of Pomeranian Dukes). Cultural layers in these excavations were mostly formed from humus and humus with sand and clay. The fluoride content was determined by an ion-selective electrode with the pH/mV Orion 920A. Fluoride content was determined in 270 mandibles, which were classified into sheep age categories and according to the archeological age of the bones. The individual and archeological age of the sheep bones was determined by archeologists during the initial tests of the bones. A comparative evaluation of the significance of differences in the average fluoride content in the bones was performed by means of a single factor analysis of the orthogonal variance. The least significant differences were estimated by Tukey’s test. The results show that the fluoride content depends on the individual age of animals and the chronological age of bones. The fluoride content of the sheep mandibles increased along with the individual age of the animals. Moreover, chronologically younger bones contained significantly less fluoride than older ones. In the sheep mandibles which lay longer in soil, the fluoride content tended to increase with the chronological age, while in chronologically youngest bones the tendency was reverse.Kości mogą być bardzo dobrymi biomarkerami skażenia środowiska fluorkiem. Inny jest skład kości w organizmie żywym, a inny w martwym. W wyniku adsorpcji z gleby kości archeologiczne zazwyczaj zawierają więcej fluorków niż świeże, a znaczącą część fluorków stanowią te wbudowane po śmierci. W pracy przedstawiono wyniki badań zawartości fluorków w żuchwach owiec z wykopalisk archeologicznych miasta Szczecina. Podjęto próbę określenia, w jaki sposób wiek osobniczy oraz czas zalegania kości w glebie wpływa na zmianę stężenia fluorków w żuchwach owiec. Materiał do badań stanowiły żuchwy owiec z terenów, w których prowadzono wykopaliska archeologiczne: Szczecin Mścięcino, Szczecin Rynek Warzywny i Szczecin Zamek Książąt Pomorskich. Warstwy kulturowe w tych wykopaliskach tworzyły głównie próchnica oraz próchnica z domieszką piasku i gliny. Zawartość fluorków w kościach oznaczano potencjometrycznie z zastosowaniem elektrody jonoselektywnej z użyciem pH/jonometru firmy Orion 920A. Przebadano zawartość fluorków łącznie w 270 żuchwach, które posegregowano według utworzonych kategorii wieku osobniczego owiec i wieku archeologicznego kości. Wiek osobniczy oraz archeologiczny kości owiec został ustalony przez archeologów podczas wstępnych badań kości. Oceny porównawczej istotności różnic między średnimi zawartościami fluorków w kościach dokonano za pomocą jednoczynnikowej analizy wariancji ortogonalnej. Najmniejsze istotne różnice obliczono testem Tukeya. Stwierdzono, że zawartość fluorków w żuchwach owiec była zależna zarówno od wieku osobniczego zwierząt, jak i wieku archeologicznego kości. Zawartość fluorków w żuchwach owiec zwiększała się wraz z wiekiem osobniczym zwierząt. Ponadto kości młodsze pod względem wieku archeologicznego zawierały istotnie mniej fluorków niż kości starsze. W żuchwach owiec zalegających dłużej w glebie stwierdzono także tendencje wzrostu zawartości fluorków wraz z wiekiem osobniczym zwierząt, natomiast w kościach najmłodszych pod względem archeologicznym tendencja ta była odwrotna

The Protective Influence of Selenium on Oxidant Disturbances in Brain of Rats Exposed to Lithium

For more than sixty years lithium carbonate has been used in medicine. However, during its administration different side effects including oxidative stress can occur. Selenium belongs to essential elements possessing antioxidant properties. This study aimed at evaluating if selenium could be used as a protective adjuvant in lithium therapy. The experiment was performed on four groups of Wistar rats: I (control), II (Li), III (Se), IV (Li + Se) treated with saline, lithium carbonate (2.7 mg Li/kg b.w.), sodium selenite (0.5 mg Se/kg b.w.) and lithium carbonate (2.7 mg Li/kg b.w.) + sodium selenite (0.5 mg Se/kg b.w.), respectively. All substances were administered as water solutions by stomach tube for 3 or 6 weeks. Catalase (CAT), superoxide dismutase (SOD) and glutathione peroxidase (GPx) as well as malonyldialdehyde (MDA) were determined in brain homogenates. Lithium slightly enhanced MDA and depressed CAT and SOD after 6 weeks as well as GPx after 3 weeks. Selenium co-administration showed tendency to restore the disturbed parameters. Selenium alone and given with lithium significantly increased GPx vs. Li-treated group after 3 weeks. Having regarded the outcomes of this study, the research on application of selenium during lithium treatment seems to be worth continuation.</jats:p

Taking Responsibility for Others and Use of Mental Contrasting

Mentally contrasting a desired future with present reality fosters selective goal pursuit: People pursue feasible desired futures and let go from unfeasible ones. We investigated whether people are more inclined to spontaneously use mental contrasting when they feel responsibility. Studies 1 and 2 provided correlational evidence: Employees who felt responsible for completing an important team project (Study 1) and MTurk users who felt and actively took social responsibility (Study 2) were more inclined to use mental contrasting. Studies 3 and 4 added experimental evidence: Students who were instructed to imagine responsibility for giving an excellent class presentation in a group or alone (Study 3) and participants who elaborated on an idiosyncratic wish that involved responsibility for others or themselves tended to use mental contrasting (Study 4). Apparently, people who feel or take responsibility for others, the society, or themselves are more likely to use mental contrasting as a self-regulation tool. </jats:p

Analysis of present food of students and young people with the attempt of determination of possible consequences

The present food of lycee pupils and students of university has been studied. The diet of young people has considerable deviation from the rational nutrition. It is especially concerned men of 18–24 years old. Modern young people doesn’t adhere the rational nutrition, dietary pattern and right conditions of food intake. Systematic taking stimulants, beer and spirituous liquors by modern youth is considerably exceeded the hygienic regulations. The probability of health disorders of young people increases in prospect and the forming of new combined neuropsychic pathology and metabolic imbalance are possible

MÖSSBAUER EFFECT STUDY OF SOME YUGOSLAV BAUXITES

No abstract availabl