5 Równoczasowa chemioterapia chorych na drobnokomórkowego raka płuc (DKRP) w postaci ograniczonej. Doświadczenia własne w pilotowej grupie 32 chorych

W styczniu 1994 roku w Krakowskim Centrum Onkologii rozpoczęto prospektywne badanie II fazy celem oceny skuteczności i toksyczności równoczesnego leczenia chemicznego wg schematu EP (etopozyt + cysplatyna) i napromienianiem chorych na DKRP w postaci ograniczonej. Do lutego 1998 roku zakończono leczenie 32 chorych. W całej grupie uzyskano 21% 3-letnich aktualizowanych przeżyć bezobjawowych. Przeprowadzono analizę wpływu na wyniki leczenia takich czynników jak: profilaktyczne napromienianie mózgu, opóźnienie radioterapii w stosunku do leczenia chemicznego, liczba serii chemioterapii, zaawansowanie kliniczne według TNM, obecność regresji potwierdzonej w badaniu histologicznym. Uzyskane wyniki wstępne wskazują na konieczność dalszych modyfikacji protokołu leczenia

6 Wyniki leczenia u chorych na chłoniaki nieziarnicze o pośrednim i wysokim stopniu złośliwości po chemioterapii MACOP-B lub VACOP-B i radioterapii. Analiza czynników prognostycznych i próba oceny roli radioterapii

W okresie od 1986 do 1995 w Centrum Onkologii – Oddział w Krakowie u 120 chorych (36 kobiet, 84 mężczyzn) na chłoniaka nieziarniczego o pośrednim (76 chorych) lub wysokim (44 chorych) stopniu złośliwości zastosowano chemioterapię MACOP-B (24 chorych) lub VACOP-B (96 chorych). Stopień zaawansowania klinicznego przedstawiał się następująco: I-7 chorych (5,8%), II-18 chorych (15%), III-41 chorych (34,2%), IV-54 chorych (45%). Objawy ogólne (B) stwierdzono u 38 chorych (31,7%). U 103 chorych (85,8%) określono Międzynarodowy Wskaźnik Rokowniczy: 8 chorych (7,8%) znalazło się w grupie niskiego ryzyka, 34 chorych (33%) – w grupie średniego/niskiego, 32 chorych (31,1%) – w grupie średniego/wysokiego, a 29 chorych (28,2% w grupie wysokiego ryzyka. U 37 chorych (30,8%) chemioterapia skojarzona była z radioterapią. Stosowana dawka wahała się od 10 do 50 Gy (mediana 36 Gy). Po przeprowadzonym leczeniu u 84 chorych (70%) uzyskano całkowitą, a u 25 chorych (20,8%) częściową regresję choroby.W analizowanej grupie 120 chorych uzyskano następujące odsetki 5 letnich przeżyć: całkowitego u 45,7% chorych i bez nawrotu chłoniaka u 38,4% chorych. W trakcie obserwacji u 65 chorych (54,2%) stwierdzono rozwój niepowodzenia, które miało charakter wznowy, progresji klinicznej lub histopatologicznej. U 3 chorych stwierdzono rozwój drugiego nowotworu: raka żołądka, raka odbytnicy, ziarnicę złośliwą.Przeprowadzona analiza wpływu czynników prognostycznych na wyniki leczenia wykazała, że niezależnymi istotnymi statystycznie czynnikami prognostycznymi wykazującymi negatywny wpływ na wyniki leczenia w grupie chorych, u których zastosowano leczenie skojarzone są: lokalizacja pozawęzłowa, podanie niepełnego leczenia chemicznego, obniżona wartość hematokrytu, podwyższony odsetek limfocytów oraz podanie niższej dawki. Natomiast w grupie chorych, którzy otrzymali wyłącznie chemioterapię takimi czynnikami są: podwyższone stężenie dehydrogenazy mleczanowej, lokalizacja pozawęzłowa, niepełne leczenie chemiczne.U chorych, u których zastosowano radioterapię uzyskano wyższy odsetek przeżyć bez nawrotu chłoniaka w porównaniu z grupą leczoną wyłącznie chemioterapią. Szczególnie dotyczy to chorych w wyższym stopniu zaawansowania (III-IV) oraz z obecnością dużej masy nowotworu (bulky disease)

Concurrent chemoradiotherapy in limited-stage small-cell lung cancer. Results of a pilot study

Between January 1994 and February 1998, 32, limited-stage small-cell lung cancer patients were treated with concurrent chemoradiotherapy. Follow-up time ranged from 4 to 34 months, (median 14 months). Complete regression was obtained in 22 of the 30 patients, who received at least four courses of EP chemotherapy and a tumour dose of 50 Gy or more. In all, 2-year actuarial disease-free survival was 21 %. Brain metastases occurred in 8 (36.4 %) patients with CR, in 5/7 (71.4 %) patients without prophylactic cranial irradiation (PCI) and in 3/15 (20 %) patients after PCI. The survival rate was lower in patients with PCI, in Whom chest irradiation was started later than one month from the beginning of course 1 of EP chemotherapy. We have suggested a modification of the treatment protocol

Social isolation causes downregulation of immune and stress response genes and behavioural changes in a social insect

Humans and other social mammals experience isolation from their group as stressful, triggering behavioural and physiological anomalies that reduce fitness. While social isolation has been intensely studied in social mammals, it is less clear how social insects, which evolved sociality independently, respond to isolation. Here we examined whether the typical mammalian responses to social isolation, e.g., an impaired ability to interact socially and immune suppression are also found in social insects. We studied the consequences of social isolation on behaviour and brain gene expression in the ant Temnothorax nylanderi. Following isolation, workers interacted moderately less with adult nestmates, increased the duration of brood contact, and reduced the time spent self-grooming, an important sanitary behaviour. Our brain transcriptome analysis revealed that only a few behaviour-related genes had altered their expression with isolation time. Rather, many genes linked to immune system functioning and stress response had been downregulated. This probably sensitizes isolated individuals to various stressors, in particular because isolated workers exhibit reduced sanitary behaviour. We provide evidence of the diverse consequences of social isolation in social insects, some of which resemble those found in social mammals, suggesting a general link between social well-being, stress tolerance, and immune competence in social animals