Medial Rectus Muscle Injuries after Functional Endoscopic Sinus Surgery

In recent years, functional endoscopic sinus surgery (FESS) has improved the treatment of sinus disorders. However, various orbital complications have been reported, including optic nerve damage, orbital hemorrhage, infection, lacrimal drainage system injury, and strabismus. Complications are rare but may cause severe morbidity. We describe two patients who underwent endoscopic sinus surgery procedures that resulted in trauma to the medial rectus muscle. The first patient had medial rectus paresia due to contusional trauma and showed spontaneous resolution in a month. The other patient had an orbital medial wall defect with medial rectus injury and he underwent orbitotomy. Medial rectus innervation returned at postoperative 8 months. Several extraocular muscles may be traumatized during FESS. Timing and method of treatment are based on the severity and type of injury and the number of muscles involved. Treatment strategies are dependent on accurate interpretation of magnetic resonance imaging scans. (Turk J Ophthalmol 2015; 45: 175-178

Evaluation of carcinoembrionic antigen ( CEA ), alpha fetoprotein ( AFP ) and beta-2 microglobulin ( B2 microglobulin ) tumor marker serum levels in intraoral carcinoma patients

ÖZET 1994-1995 yılları arasında İstanbul Tıp Fakültesi Plastik ve Rekonstrüktif Cerrahi Kliniğine başvuran 45 ağız içi karsinomalı hastada preoperatif ve postoperatif serum CEA, AFP ve B2mikroglobulin seviyeleri incelendi. Kontrol grubu olarak 15 sağlıklı birey çalışmaya dahil edildi. Herbir tümör markeri için ayrı ayrı sensitivite düşük olmasına karşılık 3 tümör markeri, birlikte değerlendirildiğinde tümü için sensitivite (%66.7) ve spesifisite (% 97.8) yüksek idi. Serum AFP ve B2 mikroglobulin ortalama değerleri iki grup arasında ileri derecede anlamlı bulundu. Serum CEA, AFP ve B2 mikroglobulin ile kanser evreleri arasında anlamlı . bir korelasyon saptanmadı. Evre I ve II, kontrol grubu ile karşılaştırıldığında, her üç tümör markeri için hasta grubu lehine anlamlı fark bulundu. Evre I ve II, Evre IV 'de sadece AFP ve B2 mikroglobulin için anlamlı bir fark bulundu. Evre I ve II, Evre IV ile karşılaştırıldığında sadece CEA'da anlamlı bir fark bulundu. Hasta grubunda, preoperatif ve postoperatif dönemdeki serum CEA, AFP ve B2 mikroglobulin değerleri karşılaştırıldığında anlamlı bir fark bulunmazken, postoperatif dönemdeki değerler kontrol grubuyla karşılaştırıldığında sadece B2 mikrogbulin değeri hasta grubu lehine anlamlı bulundu. Özetle, ağız içi kanserlerinin tanı ve izleminde CEA değerlerinin tek başına yararlı olamayacağı ancak AFP ve B2 mikroglobulin ile birlikte anlamlı olabileceği sonucuna varıldı.. Preoperative and postoperative serum CEA, AFP and B2 microglobulin levels were studied on 45 patients with intraoral carcinoma diagnosis, treated at Istanbul Medical Faculty Plastic and Reconstructive Surgery Department between 1994 and 1996. For these tumor markers, sensitivity was found to be 66.7 % and specificity 97.8 %, correspondingly. Serum AFP and B2 microglobulin values were significantly different between cancer patient group and healthy control group. No correlation was established between serum levels of studied markers arid stages of the diagnosed carcinoma. We did not find any significant difference between the levels measured preoperatively and postoperatively. But postoperative B2 microglobulin levels at carcinoma patients was significantly higher than control group's As summary, for intraoral carcinoma patients, CEA levels should be evaluated together with AFP and B2 microglobulin levels as a proposed diagnostic and follow-up factor

Risk Sources Encountered by Farmers in the Open Field Production of Strawberry and Risk Management Strategies: A Case of Izmir

This study aims to determine and analyze farmers’ risk perceptions, risk management strategies in strawberry production under open field. Data were obtained in 2010 production year from face-to-face interviews of 52 open-field strawberry farmers in Menemen-Emiralem district of Izmir province in Turkey. Factor analysis was used in data reduction to identify a small number of factors related to risk sources and risk strategies in this study. Then, multiple regression model was used to evaluate the influence of socio-economic characteristics on the strawberry farmers’ risk perceptions and risk management strategies using factor loadings. The results of this study show that the most important risk resource that the strawberry farmers' perceive is arise from the lack of production capacity. “Sustainable income” was the most important risk management strategy factor that was significantly perceived by strawberry farmers. As a solution to lack of capacity, strawberry farmers should be specialized on strawberry growing to increase the capacity providing soil fertility, improve the product quality and application of new agricultural technologies, instead of product diversification. In terms of sustainable income, strawberry farmers should focus more on the application of alternative marketing methods, such as direct marketing from field to consumers. By forming their own cooperatives, strawberry farmers should furthermore, access to alternative market channel

Sürdürülebilir Gıda Değer Zinciri Yaklaşımı

Bir gıda değer zinciri, gıda ürünlerinin üretilmesi için gerekli olan koordineli üretim ve katma değerli faaliyetlere katılan tüm paydaşlardan oluşmaktadır. Girdileri ve kaynakları daha etkin bir şekilde yönetmek açısından gıda değer zincirlerine sürdürülebilirlik ilkelerinin uygulanması küçük çiftçilerin ve gıda işletmelerinin daha rekabetçi ve yenilikçi olabilmeleri açısından önemlidir. Sürdürülebilir gıda değer zinciri çerçevesi, son yıllarda düşünce ve uygulama açısından kalkınmada popüler duruma gelen sürdürülebilirlik ve değer zincirleri kavramlarını birleştirmektedir. Değer zincirinin sürdürülebilirliği eş zamanlı olarak ekonomik, sosyal ve çevresel olmak üzere üç boyutta ortaya çıkmaktadır. Sürdürülebilir bir gıda değer zinciri; tüm zincir boyunca kar elde edilmesi, toplum için geniş tabanlı fayda sağlanması ve kalıcı olarak doğal kaynakların tüketilmemesi esaslarından hareket ederek, belirli tarımsal hammaddelerin üretilmesi, bu hammaddelerin belirli gıda maddelerine dönüştürülerek nihai tüketicilere satılması ve bunların atıklarının bertaraf edilmesi aşamalarında yer alan tüm tarımsal işletmeler ile firmaların birbirini izleyen koordineli katma değerli faaliyetleri olarak tanımlanmaktadır. Sürdürülebilir gıda değer zincirinin nihai hedefi, hem mevcut hem de gelecek nesiller için bir toplumun refahında geniş tabanlı bir iyileşmeye önemli ölçüde katkıda bulunmaktır. Bu çalışmanın amacı, sürdürülebilir gıda değer zincirinin çerçevesini ortaya koyarak ekonomik, sosyal ve çevresel olmak üzere üç boyutta sürdürülebilir değer zinciri için belirlenen hedefleri açıklamaktır. Çalışmada esas olarak, sürdürülebilir gıda değer zinciri kapsamında dünyada yapılan bazı örnek girişimler incelenerek tartışılmış ve bazı öneriler getirilmiştir.A food value chain (FVC) consists of all the stakeholders who participate in the coordinated production and value-adding activities that are needed to make food products. Applying sustainability lens to food value chains means also that small farmers and food enterprises can become more competitive and innovative as they identify ways to manage inputs and resources more efficiently. The sustainable food value chain (SFVC) framework integrates two concepts that have become popular in development thinking and practice over the last decade as sustainability and value chains. The sustainability of the value chain plays out simultaneously along three dimensions: economic, social and environmental. A sustainable food value chain is defined as the full range of farms and firms and their successive coordinated value-adding activities that produce particular raw agricultural materials and transform them into particular food products that are sold to final consumers and disposed of after use, in a manner that is profitable throughout, has broad-based benefits for society, and does not permanently deplete natural resources. The ultimate objective of sustainable food value chain is to contribute significantly to a broad-based improvement in the welfare of a society, for both the current and future generations. The purpose of this study was to introduce the framework of sustainable food value chain and to explain the goals set for sustainable value chain in three dimensions: economic, social and environmental. Essentially, the some sample initiatives made in the world within the scope of the sustainable food value chain were discussed in the study and some suggestions were put forward

Osmanlı İktisat Tarihinin Konusu Olarak İstanbul'un Hububat, Et ve Deri İhtiyaçlarının Tedariki: Kurum ve Uygulamalar (1744-1807)

TÜBİTAK SOBAG01.09.2014Erken modern dönem Osmanlı iktisadi politikalarına yöne veren iaşecilik anlayışı, on sekizinci yüzyılın ikinci yarısında önemli bir dönüşüm süreci geçirmiştir. İmparatorluğu çepeçevre saran iaşe ağlarının kilit noktasında olan Eflak ve Boğdan gibi bölgelerin siyasi konumunda Küçük Kaynarca (1774)’nın perçinlediği değişiklikler, Osmanlı iaşe politikalarına darbe vuran en büyük gelişme olmuştur. III. Selim dönemi (1789-1807) Osmanlı politik iktisadının yüzyıllardır payandası konumundaki iaşeciliğin köklü bir şekilde ele alınmasına tanıklık etmiştir. Bu süreç zarfında Osmanlı yönetici kadroları iaşeyle ilgili politikalarını halkın temel gıda gereksinimiyle saray ve ordunun bellibaşlı ihtiyaçları üzerine yoğunlaştırmak suretiyle geleneksel çok kapsamlı iaşeciliği seçici ve tedrici olarak terk etmeye çalışmışlardır. Bu süreç hiç şüphesiz yüzyıllardır iaşecilik çerçevesinde devletle neredeyse içiçe geçmiş olan İstanbul esnafını derinden etkilemiştir. TÜBİTAK destekli bu proje, Küçük Kaynarca’dan III. Selim’in tahttan indirilişine kadar geçen otuz üç yıllık süreçte üç farklı emtiaya dair iaşe politika ve mekanizmalarında meydana gelen değişiklikleri nicel ve nitel olarak tespit edip; bu emtia üzerine uzmanlaşmış olan esnaf gruplarının geçirdikleri yapısal dönüşümlerin genel bir haritasını çıkarmayı hedeflemektedir. Bu bağlamda söz konusu politikalarda meydana gelen değişikliklerin hububat, et ve deri üzerine üretim yapan esnaf grupları üzerindeki etkilerini belgelemek projenin ana amaçlarından biri olmuştur. Diğer yandan, aynı dönemde Osmanlı mali ve idari kurumlarının geçirdiği dönüşümün iaşe mekanizmalarında ve özellikle esnaf üzerindeki etkileri arşiv kaynaklarından ortaya çıkarılmaya çalışılmıştır. Başbakanlık Osmanlı Arşivi’ndeki farklı belge kolleksiyonlarından ve İslam Araştırmaları Merkezi’ndeki İstanbul’un farklı bölgelerine dair kadı sicillerinden elde edilen bilgilere dayanan bu proje, on sekizinci yüzyıl sonu itibariyle geleneksel iaşe kurum ve politikalarının büyük oranda işlevselliğini yitirdiğini; yeni kurumsal bazı düzenlemelerle iaşeciliğin büyük oranda hububata sınırlı hale geldiği; devletin esnafla olan ilişkilerinde kademeli olarak geleneksel korumacı tutumundan vazgeçtiği; ve belki de bütün hepsinden önemlisi, başta malikane ve gedik olmak üzere on sekizinci yüzyılda ortaya çıkan bellibaşlı kurumsal bazı gelişmelerin esnafın geleneksel yapısını geri dönülmez bir şekilde dönüşüme uğrattığı sonuçlarına varmıştır.Provisionism as a fundamental aspect of Ottoman political economy during the classical era underwent a significant transformation in the eighteenth century. The changes in the political and social conditions of strategic areas like Wallachia and Moldavia clearly struck a major blow to Ottoman provisionism. The reign of Selim III (1789-1807) thus witnessed a wholesale restructuring of provisioning policies and institutions. The Ottoman ruling elite selectively and gradually abandoned their traditional comprehensive understanding of provisioning by focusing their attention on the supply of the basic needs of the capital city’s population, the palace and the army. This process acutely affected the capital city’s laboring populations, particularly the craft guilds as the key component of Ottoman provisionism. This TÜBİTAK- supported project documents and analyzes the developments in the realm of provisioning during the 1774-1807 period. Accordingly, it traces, both qualitatively and quantitatively, the changes in the provisioning policies and mechanisms of grain, meat and leather, and maps out the structural changes in the organizational body of craftsmen specialized in these products. Additionally, the project looks at the impact of the transformation of Ottoman financial and administrative institutions upon the workings of provisioning and then the craftsmen under consideration. Having explored all the relevant documentary collections in the Prime Minister’s Ottoman Archives and the Istanbul judicial registers in the Center for Islamic Studies in Istanbul, the project arrives at the following conclusions: the traditional policies and mechanisms of provisioning lost many of their functions by the end of the eighteenth century; the new institutional arrangements made grain the principal focus of Ottoman provisioning; the state increasingly abandoned its traditional protectionist role in its relations with the craftsmen; and perhaps more importantly, some institutional developments such as malikane and gedik irrevocably transformed the craft guilds that once dominated the realm of production throughout the city

Tuberculosis osteomyelitis of the tibia mimicking Brodie abscess: A case report and review of the literature

Background: Tuberculosis osteomyelitis is rarely seen in the diaphyseal bones. It may be confused with Brodie's abscess due to similar clinical, radiological and laboratory findings. Late diagnosis of the disease causes bone destruction. Tuberculosis osteomyelitis of the bone is a rare condition caused by the Mycobacterium tuberculosis. Its incidence has increased in Western countries in recent years due to HIV infection, increasing elderly population and emerging resistant strains. The slow progress of tuberculous osteomyelitis, due to lack of significant elevations in the laboratory values and changes in the radiographic appearance, often leads to confusion with the subtypes of subacute osteomyelitis, defined as Brodie's abscess. These two low-virulence clinical cases often lead to delays in diagnosis and progressive bone destruction. Case presentation: We report a 65-year-old male patient who presented to our clinic with pain, swelling and sensitivity in the left leg. Diagnosed with infection in the tibia, the patient had undergone antibiotherapy. However, the patient's symptoms were not resolved and we performed bone curettage and cementation. M. tuberculosis-specific DNA was detected by real-time polymerase chain reaction and the M. tuberculosis complex was produced from the perioperative samples. Conclusion: In conclusion, histopathological examination and polymerase chain reaction are essential before surgery of subacute and chronic osteomyelitis with atypical clinical, laboratory and radiological findings for early diagnosis and accurate treatment

Assessment of the Effects of Perineoplasty on Female Sexual Function

ackground: The scar tissue formed by episiotomy during vaginal delivery, and the related pain, is very frequent. The change in the normal anatomy can cause cosmetic and physiologic problems. It can affect and cause deterioration in sexual functions. Therefore, making the right diagnosis and applying the right surgical procedures are very important. Aims: Our aim was to examine the effect of the perineoplasty operation on the sexual dysfunctions that present due to vaginal delivery. Study Design: Self-controlled study. Methods: Forty patients, who attended our clinic between April 2012 and May 2013, and who were between the ages of 20 and 50 years, were included in the study. The patients had complaints of scar tissue in the perineum and various sexual dysfunctions after vaginal delivery, and they were suitable for perineoplasty. The Female Sexual Function Index (FSFI) questionnaire was applied to the patients before and 6 months after the operation, and the results were compared. Results: After the perineoplasty operation, there was a statistically significant improvement in the patients in the domains of sexual desire, arousal, lubrication, orgasm, and sexual satisfaction (p<0.005). However, there was no significant improvement in the feeling of pain during sexual intercourse (p=0.184). The mean±SD total FSFI score increased significantly after the operation (p<0.005). Conclusion: The sexual dysfunctions that develop due to perineal damage during vaginal delivery can benefit significantly from the perineoplasty operation if the indications are correct. However, vaginal perineoplasty did not provide an improvement in dyspareunia