Plasma platelet activating factor levels in patients undergoing stent implantation and its effect on restenosis

Fosfolipid yapısında inflamatuvar bir mediyatör olan trombosit aktive edici faktör (Platelet Activating Factor, PAF) düzeyinin girişimsel intrakoroner uygulamalar sırasında lezyon bölgesinde salınımının arttığı gösterilmiştir. Bu çalışmada hem koroner stent implantasyonunun hem de stent sonrası gelişebilen restenozun PAF düzeylerini ne şekilde değiştirdiği prospektif olarak değerlendirildi. Balon anjiyoplasti sonrası elektif stent uygulanan her iki cinsiyetten 18 olguda invazif girişim öncesi, stent sonrası ve kontrol anjiyografi (stent uygulamasından 4-6 ay sonra) sırasında olmak üzere toplam 3 kez kan örneği alınarak PAF düzeyleri ölçüldü.Yaş ve cinsiyeti hasta grubu ile uyumlu 18 sağlıklı olgunun kan PAF düzeyleri kontrol grubu olarak kullanıldı. Kontrol grubu ile karşılaştırıldığında çalışma grubunun bazal PAF değerleri anlamlı olarak yüksek bulundu (0.21±0.07'e karşın 2.5±0.3;p0.05). Bu çalışmanın sonuçları, 1) Koroner arter hastalığında PAF düzeyleri yükselmektedir, 2) Koroner stent implantasyonu PAF düzeyinde belirgin artışa yol açmaktadır. Bu bulgular koroner stentlerinin olasılıkla inflamatuar bir yanıtı tetiklemek yoluyla PAF salınımında artışa yol açabileceğini desteklemektedir. Ancak PAF düzeyleri ile stent restenozu arasında anlamlı bir ilişki saptanamamıştır.It is well known that hypercholesterolemia is a major risk factor for coronary heart disease and lowering serum cholesterol levels decreases the morbidity and mortality of coronary heart disease. Serum cholesterol measurements and determining the time to start lipid lowering treatment after acute myocardial infarction still remain controversial, though the effect of cholesterol on atherosclerosis is very well known. Our study is designated to investigate the progress of serum cholesterol levels before and after thrombolytic therapy and effect of streptokinase on cholesterol levels in acute myocardial infarction. One hundred and four patients, accepted to our coronary care unit, with acute myocardial infarction, the diagnosis based on pain, ECG and enzyme criteria, were included in the study. Blood was withdrawn on admission, for CK, CK-MB and serum lipid levels. Seventy-two of the participating patients received streptokinase. Serum lipid level studies were repeated on the 10th day and first and third month of infarction. The mean age of the patients was 56.2±10.4. In-hospital mortality rate was %7.7, and no out-of-hospital death was recorded. There was no significant difference between serum lipid levels and control measurements in patients who received streptokinase and in patients, who had not (p>0.05). Serum total cholesterol, HDL and LDL cholesterol levels have decreased after myocardial infarction and reached to their initial levels at the end of the third month (r=0.52 p=0.0001; r=0.58 p=0.0001; r=0.59 p=0.0001), respectively. A weak correlation was obtained between peak CK-MB and serum total cholesterol levels (r=0.23, p=0.04). We may conclude that streptokinase has no effect on serum lipid levels and the serum lipid levels on the first day and first month of infarction are close to each other, but are lower than the initial values on the first month, being most prominent on the 10th day of infarction. Lipid levels obtained on the first day, reflect the actual lipid profile and we recommend to perform the measurements on the first day of infarction and start the lipid lowering therapy, if needed, as soon as possible. İntrakoroner stent uygulanan olgularda trombosit aktive eden faktör düzeyi ve restenoza etkis

Paraoksonaz geninde Leu-Met (55) ve Gln-Arg (192) polimorfizmleri ile koroner arter hastalığı arasındaki ilişki

Objectives: Paraoxonase (PON1) is a high-density lipoprotein (HDL)-associated esterase that hydrolyses lipoperoxides. PON1 serves as a protective factor against oxidative modification of LDL, suggesting that it may play an important role in the prevention of atherosclerotic process. Research has focused on two polymorphisms: leucine (L allele) to methionine (M allele) substitution at codon 55, and glutamine (A allele) to arginine (B allele) substitution at codon 192. Study design: We examined amino acid changes at codon 55 and 192 in the PON1 gene by polymerase chain reaction and using restriction enzymes in 120 patients (92 men, 28 women; mean age 48.2±4.3 years) with premature coronary artery disease (CAD) and in 102 healthy subjects (80 men, 22 women; mean age 46.8±5.2 years) with no history of CAD and a normal electrocardiogram. Results: Distribution of genotypes in the patient and control groups at codon 55 was 6.7% and 4.9% for MM, 46.7% and 29.4% for LM, 46.7% and 65.7% for LL, respectively. the frequencies of genotypes at codon 192 were as follows: 4.2% and 2% for RR, 40% and 35.3% for QR, and 55.8% and 62.8% for QQ, respectively. While the frequency of PON1 55M allele was higher in the CAD group (0.3 vs. 0.2), PON1 192R allele frequency did not differ (0.2). There was a significant relationship between the PON1 M/L55 polymorphism and CAD (p=0.017), whereas the R/Q192 polymorphism was not associated with CAD (p=0.445). Conclusion: These data suggest that the PON1 M/L55 polymorphism shows a significant relationship with CAD and the Q/R192 polymorphism is not a major risk factor causing susceptibility to CAD in our population.Amaç: Paraoksonaz (PON1), lipit peroksitleri hidroliz eden, yüksek yoğunluklu lipoproteine bağlı bir esterazdır. PON1, düşük yoğunluklu lipoproteinlerin (LDL) oksidatif modifikasyonuna karşı ve aterosklerotik süreçleri önlemede önemli bir rol oynamaktadır. PON1 geninde iki polimorfizm yaygın şekilde çalışılmıştır. Bunlar, 55. kodonda lösinin (L aleli) yerine metiyoninin (M aleli) geçmesi ve 192. kodonda glutaminin (Q aleli) yerine arjininin (R aleli) geçmesidir. Çalişma plani: Çalişmada, erken koroner arter hastaliği (KAH) tanisıi konan 120 hastada (92 erkek, 28 kadın; ort. yaş 48.2±4.3) ve KAH öyküsü olmayan ve elektrokardiyografileri normal bulunan 102 sağlikli bireyde (80 erkek, 22 kadin; ort. yaş 46.8±5.2) PON1 geninde 55 ve 192. kodonlardaki aminoasit değişiklikleri polimeraz zincir reaksiyonu ve kisitlayici enzimler kullanilarak incelendi. Bulgular: Hasta ve kontrol grupları'DDnda PON 55 bölgesinde genotip dağilimi MM için sirasiyla %6.7 ve %4.9, LM için %46.7 ve %29.4, LL için ise %46.7 ve %65.7 bulundu. PON 192 bölgesinde ise genotip dağilimi şöyleydi: RR %4.2 ve %2, QR %40 ve %35.3, QQ %55.8 ve %62.8. PON 55 M alel frekansi hasta grubunda kontrollere göre daha fazla bulunurken (0.3 ve 0.2), 192 R alel frekansi kontrollerle farklilik göstermedi (0.2). PON1 M/L55 polimorfizmi ile KAH arasinda anlamli ilişki görüldü (p=0.017); R/Q192 polimorfizmi ile KAH arasinda ise anlamli ilişki bulunmadi (p=0.445). Sonuç: Bulgularimiz, PON 55 M/L polimorfizmi ile KAH arasıinda ilişki olduğunu, 192 R/Q polimorfizminin toplumumuzda KAH’ye yatkinlik sağlamada risk faktörü olmadiğini göstermektedir