The draft law on magistrate courts for petty offences of 1970 in the opinion of the participants of public discussion

The draft law on magistrate courts for petty offences of 1970 was created within the framework of codification works on petty offence law in the Polish People’s Republic The fact of sustaining the dependence of magistrate courts of local structures of Home Affairs administration was criticised during public discussion over the draft. Representatives of academics, who participated in the discussion, called for placing magistrate courts by local bodies of state administration or even transforming them into special courts. They postulated depriving the Minister for Home Affairs of the right to establish general principles for criminal policy and granting the Supreme Court with the judicial supervision over case-law magistrate courts. Those postulates served as the basis for the political system reform of 1990, which placed magistrate courts for petty offences in the structures of the Ministry of [email protected] w BiałymstokuRozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z 22 marca 1928 r. o postępowaniu karno-administracyjnem (Dz. U. nr 38, poz. 365).Ustawa z dnia 15 grudnia 1951 r. o orzecznictwie karno–administracyjnym (Dz. U. nr 66, poz. 454).Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1951 r. w sprawie trybu wybierania i odwoływania członków kolegiów przy prezydiach rad narodowych (Dz. U. nr 66, poz. 455).Konstytucja Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej z dnia 22 lipca 1952 r. (Dz. U. nr 33, poz. 232).Ustawa z dnia 2 grudnia 1958 r. o zmianie ustawy z dnia 15 grudnia 1951 r. o orzecznictwie karno–administracyjnym (Dz. U. nr 77, poz. 396).Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 18 lutego 1959 r. w sprawie trybu i zasad zwalniania przewodniczących i zastępców przewodniczących kolegiów karno–administracyjnych przy prezydiach rad narodowych z obowiązku posiadania ukończonych studiów prawniczych (Dz. U. nr 15, poz. 80).Ustawa z dnia 2 grudnia 1960 r. o ławnikach ludowych w sądach powszechnych (Dz. U. nr 54, poz. 309).Ustawa z dnia 17 czerwca 1966 r. o przekazaniu niektórych drobnych przestępstw jako wykroczeń do orzecznictwa karno-administracyjnego (Dz. U. nr 23, poz. 149).Ustawa z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń (Dz. U. nr 12, poz. 114).Ustawa z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. nr 12, poz. 116).Ustawa z dnia 20 maja 1971 r. o ustroju kolegiów do spraw wykroczeń (Dz. U. nr 12, poz. 118).Ustawa z dnia 8 czerwca 1990 r. o zmianie ustaw – Kodeks postępowania karnego, Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia, o ustroju kolegiów do spraw wykroczeń i Kodeks pracy (Dz. U. nr 43, poz. 251).Ustawa z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. 78, poz. 483).Prawo o orzecznictwie karno-administracyjnym. Projekt, Warszawa 1968.Prawo o wykroczeniach. Projekt, Warszawa 1970.Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia. Projekt, Warszawa 1970.Ustawa o ustroju kolegiów do spraw wykroczeń. Projekt, Warszawa 1970.Instytut Pamięci Narodowej w Warszawie, Biuro Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów, Zespół akt Ministerstwo Spraw Wewnętrznych II, sygn. teczki 16162.Archiwum Akt Nowych w Warszawie, Zespół Akt Ministerstwo Sprawiedliwości, sygn. teczki 1963.Sejm PRL. Kadencja V. Sprawozdanie stenograficzne z 7 posiedzenia Sejmu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w dniu 15 kwietnia 1970 r.Sejm PRL. Kadencja V. Sprawozdanie stenograficzne z 14 posiedzenia Sejmu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w dniu 20 maja 1971 r.Bojarski T., Radecki W., Wykroczenia, Wrocław 1997.Grzegorczyk T., Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia, Warszawa 2012.Jakubowska-Hara J., Grzywna w polskim prawie wykroczeń, Warszawa 2004.Popławski H., Zarys prawa o wykroczeniach, Gdańsk 1974.Ustawa o orzecznictwie karno-administracyjnym. Objaśnienia i teksty, Warszawa 1959.Bojarski T., Ewolucja polskiego prawa wykroczeń, [w:] Rozwój polskiego prawa wykroczeń, red. T. Bojarski, M. Mozgawa, J. Szumski, Lublin 1996.Lewiński J., Kształtowanie stosowanej przez kolegia do spraw wykroczeń polityki karania przez organy nadzoru, [w:] Materiały na Sesję Popularno-Naukową z okazji XXV-lecia kolegiów do spraw wykroczeń (21.IV.1977 Warszawa), wydane przez DSA MSW we współpracy z Akademią Spraw Wewnętrznych im. Feliksa Dierżyńskiego, Warszawa 1977.Marek A., Proponowany model prawa wykroczeń i orzecznictwa w sprawach o wykroczenia na tle standardów europejskich, [w:] Rozwój polskiego prawa wykroczeń, red. T. Bojarski, M. Mozgawa, J. Szumski, Lublin 1996.Dąbrowski W. F., Lewiński J., W sprawie projektu prawa o orzecznictwie karno-administracyjnym, „Zagadnienia Karno-Administracyjne” 1967, nr 6.Dyskusja o kolegiach i wykroczeniach, „Perspektywy” 1970, nr 21, s. 22.Falkowska W., Szybko, skutecznie, sprawiedliwie. O projekcie prawa o wykroczeniach, „Przekrój” 1970, nr 1322.Gdy kolegium orzeka areszt, „Prawo i Życie” 1981, nr 16.Iserzon E., Reforma orzecznictwa karno-administracyjnego, „Państwo i Prawo” 1959, nr 8-9.Iserzon E., Uwagi do projektów materialnego i formalnego prawa wykroczeń, „Państwo i Prawo” 1970, nr 8-9.Kaczyńska D., Jeszcze o wykroczeniach. Propozycje prawnicze, „Życie Warszawy” 1970, nr 294.Leoński Z., Kolegia w systemie organów rady narodowej, „Zagadnienia Karno-Administracyjne” 1968, nr 6.Leoński Z., Ustrój kolegiów do spraw wykroczeń, „Zagadnienia Karno-Administracyjne” 1970, nr 1.Lewiński J., Kolegia – organ quasi sądowy, „Prawo i Życie” 1970, nr 15.Lewiński J., Ustrój kolegiów do spraw wykroczeń, „Służba MO” 1971, nr 2.Naukowcy o wykroczeniach, „Prawo i Życie” 1970, nr 23.O czym należy pamiętać przy wyborach do kolegiów, w małych miastach, osiedlach i gromadach?, „Poradnik dla Kolegiów Orzekających” 1958, nr 3.Po sejmowej korekcie, „Zagadnienia Karno-Administracyjne”1971, nr 2.Poselski trójgłos, „Zagadnienia Karno-Administracyjne”1971, nr 1.Siarkiewicz K., Kształtowanie się ustroju kolegiów, „Zagadnienia Wykroczeń” 1977, nr 4-5.Siewierski M. , Ewolucja postępowania w sprawach o wykroczenia, „Zagadnienia Wykroczeń” 1978, nr 1.Siewierski M., Uwagi o modelu orzecznictwa w sprawach o wykroczenia, „Państwo i Prawo” 1970, nr 8-9.Skupiński J., Model orzecznictwa w sprawach o wykroczenia, „Państwo i Prawo” 1970, nr 8-9.Śmietanka I., Z sądu do kolegium, „Gazeta Sądowa i Penitencjarna” 1970, nr 16.Tezy wystąpienia ministra spraw wewnętrznych Kazimierza Świtały, „Zagadnienia Karno-Administracyjne” 1970, nr 2.Uchwała podjęta przez Sejm, „Zagadnienia Karno-Administracyjne” 1970, nr 2.Włodyka S., Ustrój kolegiów do spraw wykroczeń w świetle projektów z 1970 r., „Państwo i Prawo” 1970, nr 8-9.W przededniu wielkiej kampanii, „Zagadnienia Karno-Administracyjne” 1970, nr 2.Zanim będzie obowiązującym prawem, „Gazeta Sądowa i Penitencjarna” 1970, nr 20.Sejm PRL. Kadencja V, Biuletyn nr 152 Komisji Spraw Wewnętrznych oraz Komisji Wymiaru Sprawiedliwości.Kolegia ds. wykroczeń w PRL (rozwiązania ustawowe i praktyka). Broszura opracowana i wydana staraniem Komisji Interwencji i Praworządności NSZZ „Solidarność” oraz Małopolskiego Komitetu Walki o Praworządność, Warszawa – Kraków 1987.181-20

Kronika Katedry Nauk Historyczno-Prawnych (rok 2012)

Kronika Katedry Nauk Historyczno-Prawnych (rok 2012

Protection of minority rights in the Second Republic of Poland in the light of the provisions of so the called ‘small treaty of Versailles’ of 1919

Wersalski system ochrony praw mniejszości narodowych opierał się na umowach międzynarodowych narzuconych przez zwycięskie mocarstwa Entanty byłym państwom centralnym /oprócz Niemiec/ oraz państwom powstałym po I wojnie światowej. Przestrzeganie postanowień traktatów mniejszościowych zostało objęte gwarancjami o charakterze politycznym i sądowym ze strony Ligi Narodów. Pierwszym z serii traktatów mniejszościowych był traktat podpisany przez Polskę 28 czerwca 1919 r. jednocześnie z traktatem pokojowym z Niemcami. Tak zwany mały traktat wersalki zobowiązywał państwo polskie do wprowadzenia zasady równości wobec prawa wszystkich obywateli niezależnie od narodowości, zapewnienia swobody wykonywania praktyk religijnych oraz przyznania mniejszościom określonych uprawnień językowych w szkolnictwie i sądownictwie. Ludność żydowska uzyskała prawo świętowania przypadającego w sobotę szabasu oraz prowadzenia finansowanych przez państwo szkół z jidysz jako językiem nauczania. Zobowiązaniom traktatowym dotyczącym wszystkich mniejszości nadano rangę praw zasadniczych przez zamieszczenie ich w konstytucji marcowej z 1921 r. Państwo polskie prowadziło nieprzychylną mniejszościom politykę narodowościową, więc występowały liczne przypadki łamania postanowień traktatu przez jego organy, które były przedmiotem petycji kierowanych do Rady Ligi Narodów. Wykształcona w drodze praktyki procedura petycyjna umożliwiała wnoszenie skarg przedstawicielom mniejszości, chociaż traktat przyznawał prawo interwencji w celu ochrony praw mniejszości wyłącznie państwom członkowskim Rady. Z inicjatywy Niemiec sprawy o naruszanie przez państwo polskie praw mniejszości niemieckiej były rozpatrywane przez Trybunał Sprawiedliwości Międzynarodowej w Hadze, który z reguły wydawał niekorzystne dla Polski orzeczenia. Pozostałe mniejszości zamieszkujące Polskę nie zyskały poparcia ze strony państw członkowskim Rady, stąd wnoszone przez nie petycje były załatwiane po myśli rządu polskiego i nie trafiały na drogę sadową. Fakt nadużywania gwarancji traktatowych przez Niemcy w celu stworzenia obrazu Polski jako kraju prześladującego mniejszości, posłużył za pretekst do złożenia przez państwo polskie deklaracji o zaprzestaniu wykonywania zobowiązań traktatowych. Deklaracja z września 1934 r. była jedną z przyczyn załamania się wersalskiego systemu ochrony praw mniejszości, który w praktyce stanowił instrument ingerencji politycznej mocarstw europejskich w sprawy wewnętrzne pozostałych państw.The Versailles system of the protection of national minorities’ rights was based on international agreements which had been imposed by the victorious powers of Entanta onto the former central states (except Germany), and on to the states formed after World War I. Compliance with the provisions of the minority treaties was covered by political and judicial guarantees from the League of Nations. The first of the series of minority treaties was the treaty signed by Poland on June 28, 1919, simultaneously with the peace treaty with Germany. The so-called ‘small treaty of Versailles’ obliged the Polish state to introduce the principle of equality before the law of all citizens regardless of nationality, to ensure freedom of religious practice, and to grant minorities specific language rights in education and the judiciary. The Jewish population obtained the right to celebrate the Sabbath on Saturday, and to run state-funded schools in Yiddish as a language of instruction. Treaty obligations for all minorities had been given the status of fundamental rights by including them in the March Constitution of 1921. Because the Polish state pursued an ethnic policy unfavourable to minorities, numerous violations of the treaty by its organs were the subject of petitions addressed to the League of Nations Council. The practice-oriented petition procedure allowed representatives of minorities to submit complaints, although the treaty granted the right to intervene to protect minority rights only to member states of the Council. On the initiative of Germany, cases concerning the violation of the rights of the German minority by the Polish state were examined by the International Court of Justice in Hague, which usually issued rulings unfavourable for Poland. Other minorities living in Poland did not gain such support from the Council member states, hence their petitions were dealt with as intended by the Polish government and did not end up in court. The fact that Germany was abusing the treaty guarantees to create an image of Poland as a country persecuting minorities served as an excuse for the Polish state to declare its cessation of applying the treaty obligations. The Declaration on September 1934 was one of the reasons why the Versailles system of the protection of minority rights, which in practice was an instrument of political interference of European powers in the internal affairs of other states, [email protected] w BiałymstokuUstawa z dnia 31 lipca 1919 r. o ratyfikacji traktatu pokoju (Dz. U. 35, poz. 199).Traktat pokoju podpisany pomiędzy mocarstwami sprzymierzonemi i skojarzonem i Niemcami, podpisany w Wersalu w dniu 28 czerwca 1919 r. (Dz. U. 1920, nr 35, poz. 200).Traktat pomiędzy Głównymi Mocarstwami sprzymierzonymi i stowarzyszonymi a Polską, podpisany w Wersalu w dniu 28 czerwca 1919 r. (Dz. U. 1920, nr 110, poz. 728).Konwencja niemiecko-polska dotycząca Górnego Śląska, podpisana w Genewie dnia 15 maja 1922 r. (Dz. U. nr 44, poz. 371).Ustawa z dnia 31 lipca 1924 r. o języku państwowym i języku urzędowania rządowych i samorządowych władz administracyjnych (Dz. U. nr 73, poz. 724).Ustawa z dnia 31 lipca 1924 r. zawierająca niektóre postanowienia o organizacji szkolnictwa (Dz. U. nr 79, poz. 766).Bardach J., Leśnodorski B., Pietrzak M., Historia ustroju i prawa polskiego, Warszawa 1996.Chałupczak H., Browarek T., Mniejszości narodowe w Polsce 1918–1995, Lublin 2000.Chojnowski A., Koncepcje polityki narodowościowej rządów polskich w latach 1921–1939, Warszawa 1979.Cybichowski Z., Prawo międzynarodowe. Publiczne i prywatne, Warszawa 1928.Ehrlich S., Prawo międzynarodowe, Warszawa 1958.Historia państwa i prawa Polski 1918–1939, red. F. Ryszka, cz. 1, Warszawa 1962.Kierski K., Ochrona praw mniejszości w Polsce, Poznań 1933.Komarnicki W., Polskie prawo polityczne. Geneza i system, Warszawa 2008.Krasuski J., Stosunki polsko-niemieckie 1926–1932, Poznań 1964.Kutrzeba S., Mniejszości w najnowszym prawie międzynarodowym, Lwów–Warszawa––Kraków 1925.Kutrzeba S., Polskie prawo polityczne według traktatów, Kraków 1923.Makowski J., Podręcznik prawa międzynarodowego, Łódź 1948.Michowicz W., Walka polskiej dyplomacji przeciwko traktatowi mniejszościowemu w Lidze Narodów w roku 1934, Łódź 1963.Ogonowski J., Uprawnienia językowe mniejszości narodowych w Rzeczypospolitej Polskiej 1918–1939, Warszawa 2000.Sworakowski S., Międzynarodowe zobowiązania Polski. Komentarz do art. 12 Małego Traktatu Wersalskiego, Warszawa 1935.Urbański Z., Mniejszości narodowe w Polsce, Warszawa 1932.Zalewski W., Międzynarodowa ochrona mniejszości, Warszawa 1932.13 września w Genewie, „Ewangelik Górnośląski” 1934, nr 19.Chałupczak H., Polityka neutralizacji przez Polskę niemieckich petycji mniejszościowych do Rady Ligi Narodów w okresie międzywojennym, „Polityka i Społeczeństwo” 2012, nr 9.Chrzanowski F., Niemieckie skargi mniejszościowe na Polskę przed Radą Ligi Narodów w latach 1920–1930, „Strażnica Zachodnia” 1930, nr 1.Kutrzeba S., Ochrona mniejszości według traktatów międzynarodowych, „Strażnica Zachodnia” 1924, nr 1 – 6.Michowicz W., Polska wobec traktatu i procedury mniejszościowej, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Łódzkiego. Nauki Humanistyczno-Społeczne”, S. I, z. 15, Łódź 1960.Rogowski S., Międzynarodowy system ochrony mniejszości po I wojnie światowej, „Chrześcijanin a Współczesność” 1984, nr 2.Ważne uchwały Rady Naczelnej Związku Obrony Kresów Zachodnich. Rezolucja w sprawie wystąpienia p. Ministra Becka w Genewie, „ Ewangelik Górnośląski” 1934, nr 19.18110913

Traffic Petty Offences in the Jurisdiction of Boards Judging them during the Gomułka Period

The boards judging petty offences were established in December 1951. They were – from the beginning – entitled to judge traffic petty offences cases (petty offences against the security in traffic). In the first half of the 50’s the Boards were acting in a very simple way, by deciding cases about low-level fines (tickets) or about warnings. These minor punishments were not adequate to the decreasing safety on the roads and to the increasing number of cars. In 1956, Władysław Gomułka became the leader of the Communist Party and it was decided to change the policy in traffic petty offences cases by making the punishments more severe. The police started to give tickets more often and the boards were concentrating on punishing drunk drivers. However, the act against drunk drivers was antiquated and thus not adequate to the new situation. In 1959, the so called Anti-alcohol Act was passed and drunk driver cases were transferred to the courts. The Boards lost their importance in traffic petty offences cases, because the Police were giving tickets from one side and the courts were sentencing drunk drivers from the other side. In the 60’s the phenomenon of „road hooligans” emerged and a new act, called „the Road Code”, was passed. It gave new measures consistent with a stronger policy against traffic petty offences. The Boards played the most important role in this policy. The fines were increased three times, and the Boards could retain the drivers’ licenses for some time. The biggest part of the Boards’ jurisdiction was then concentrated on traffic petty offences, especially these connected with [email protected] w Białymstok

Women’s Participation in the Public Life of the Second Polish Republic

The Second Polish Republic, which came into being in November 1918, adopted the legislation of the partitioning states which deprived women of the right to participate in public life. Alongside with regaining independence, women obtained full election rights and had their representatives in all parliaments of inter-war Poland. The principle of gender equality was raised to the constitutional level by the Basic Law (Constitution) passed in 1921. In the following years of the inter-war period, women obtained the possibility to be employed as civil servants, barristers, judges and prosecutors. In spite of the formal equality, public authorities avoided appointing women to more important posts and tolerated practices which were in breach of the Constitution and aimed at limiting the participation of women in public life. The lack of an organ appointed to inspect the compatibility of bills with the constitution and weakness of women’s communities was obviously conducive to this process. The full realisation of the gender equality principle, both in the field of legislation and the practice of everyday life, would take place after the Second World War.Projekt został sfinansowany ze środków Narodowego Centrum Nauki jako projekt badawczy własny nr [email protected] w BiałymstokuDekret Tymczasowego Naczelnika Państwa z dnia 28 listopada 1918 r. o ordynacji wyborczej do Sejmu Ustawodawczego (Dziennik Praw Państwa Polskiego (Dz. P. P. P.) Nr 18 z 1918 r.).Dekret Tymczasowego Naczelnika Państwa: o wyborach do rad miejskich na terenie dawnego Królestwa Kongresowego z 18 grudnia 1918 r. (Dz.P.P.P.) Nr 20, poz. 58).Dekret Tymczasowego Naczelnika Państwa z Dnia 24 grudnia 1918 r. Statut tymczasowy Palestry Państwa Polskiego (Dz. Pr. P. P. 1918, Nr 22, poz. 75).Dekret Tymczasowego Naczelnika Państwa z dnia 8 lutego 1919 r. o aplikacji sądowej (Dz. Pr. P. P. Nr 18, poz. 225).Dekret Tymczasowego Naczelnika Państwa z 14 lutego 1919 r. o samorządzie miejskim (Dziennik Praw Państwa Polskiego 1919, Nr 13, poz. 140).Ustawa z dnia 17 marca 1921 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 44, 267).Ustawa z dnia 1 lipca 1921 r. w przedmiocie zmiany niektórych przepisów obowiązującego w b. Królestwie Polskiem prawa cywilnego, dotyczących praw kobiet (Dz.U. Nr 64, poz. 397).Ustawa z dnia 17 lutego 1922 r. o państwowej służbie cywilnej (Dz. U. Nr 21, poz. 164).Ustawa z dnia 29 marca 1926 r. w sprawie rozwiązania stosunku służby nauczycielskiej wskutek zawarcia przez nauczycielkę związku małżeńskiego (Dziennik Ustaw Śląskich 1926, Nr 8, poz. 12).Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 6 lutego 1928 r. prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 12, poz. 93).Ustawa z dnia 23 marca 1933 r. o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 35, poz. 294).Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 28 października 1933 r. w sprawie zmiany ustawy z dnia 1 lipca 1926 r. o stosunkach służbowych nauczycieli i rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 6 marca 1928 r. w sprawie o kwalifikacjach zawodowych nauczycieli szkół powszechnych (Dz. U. Nr 85, poz. 600).Ustawa z dnia 22 czerwca 1934 r. o stosunkach służbowych śląskich funkcjonariuszów publicznych (Dziennik Ustaw Śląskich Nr 18, poz. 37).Ustawa konstytucyjna z dnia 23 kwietnia 1935 r. (Dz. U. Nr 30, poz. 227).Ustawa z dnia 9 kwietnia 1938 r. o zmianie ustawy o stosunkach służbowych nauczycieli (Dz. U. Nr 27, poz. 243).Sprawozdanie stenograficzne z 138 posiedzenia Sejmu Ustawodawczego w dniu 20 kwietnia 1920 r.Sprawozdanie stenograficzne z 134 posiedzenia I Sejmu Śląskiego z 29 III 1926, łam 3.Chojnowski A., Moralność i polityka. Kobiece lobby w Bezpartyjnym Bloku Współpracy z Rządem, [w:] Kobieta i świat polityki, red. A. Żarnowska, A. Szwarc, Warszawa 1996.Chojnowski A., Aktywność kobiet w życiu politycznym, [w:] Równe prawa i nierówne szanse. Kobiety w Polsce międzywojennej, red. A. Żarnowska, A. Szwarc, Warszawa 2000.Chojnowski A., Kobiety i polityka w Drugiej Rzeczypospolitej, [w:] Kobieta i świat polityki, red. A. Żarnowska, A. Szwarc, Warszawa 1996.Fuszara M., Kobiety w polityce, Warszawa 2007.Gawin M., Głosy krytyczne w sprawie zawodowej kwestii kobiet 1918–1939, [w:] Kobieta i praca. Wiek XIX i XX, red. A. Żarnowska, A. Szwarc, Warszawa 2000.Glimos-Nagórska A., Tradycjonalizm śląski a równouprawnienie kobiet. Praca zawodowa i życie codzienne nauczycielek województwa śląskiego (1922–1939), [w:] Równe prawa i nierówne szanse. Kobiety w Polsce międzywojennej, Warszawa 2000.Hass L., Aktywność wyborcza kobiet w pierwszym dziesięcioleciu Drugiej Rzeczypospolitej, [w:] Kobieta i świat polityki, red. A. Żarnowska, A. Szwarc, Warszawa 1996.Historia państwa i prawa polskiego, red. J. Bardach, B. Leśnodorski, M. Pietrzak, Warszawa 1996.Kałwa D., Kobieta aktywna w Polsce międzywojennej. Dylematy środowisk kobiecych, Kraków 2001.Kondracka M., Kobiety na uniwersytetach, [w:] Równe prawa i nierówne szanse. Kobiety w Polsce międzywojennej, red. A. Żarnowska, A. Szwarc, Warszawa 2000.Krukowski S., Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z 1921 r., [w:] Konstytucje Polski. Studia monograficzne z dziejów polskiego konstytucjonalizmu, red. M. Kallas, Warszawa 1990.Ludwikowski R., Prawo konstytucyjne porównawcze, Toruń 2000.Łuszkiewicz G., Kobiety w samorządzie miejskim drugiej Rzeczypospolitej. Próba portretu zbiorowego, [w:] Kobieta i świat polityki, red. A. Żarnowska, A. Szwarc,Warszawa 1996.Materniak-Pawłowska M., Zawód sędziego w Polsce w latach 1918–1939, „Czasopismo Prawno-Historyczne” 2011, nr 1.Materniak-Pawłowska M., Adwokatura w II Rzeczypospolitej. Zagadnienia prawno-ustrojowe, Poznań 2009.Milewski Z., Zanim kobieta została adwokatem, „Palestra” 2002, nr 1–2.Mohyluk M., Prawo o ustroju sądów powszechnych w pracach Komisji Kodyfikacyjnej II Rzeczypospolitej, Białystok 2004.Niewiadomska-Cudak M., Kobiety w polskich organach kolegialnych w latach 1919–2011, Toruń 2013.Nowak A., Wójcik M., Kobieta w rodzinie w II Rzeczypospolitej, Katowice 2000.Perkowska U., Studentki Uniwersytetu Jagiellońskiego w latach 1894–1939, [w:] Kobieta i kultura, red. A. Żarnowska, A. Szwarc, Warszawa 1996.Pietrzak M., Sytuacja prawna kobiet w Drugiej Rzeczypospolitej, [w:] Równe prawa i nierówne szanse. Kobiety w Polsce międzywojennej, red. A. Żarnowska, A. Szwarc, Warszawa 2000.Piłsudska A., Wyznania gorszycielki, oprac. A. Tuszyńska, Warszawa 1992.Podkowski M., Udział kobiet w parlamentach Drugiej Rzeczypospolitej, [w:] Pozycja prawna kobiet w dziejach, red. S. Rogowski, Wrocław 2010.Stypułkowska M., Trudna droga kobiet do wykonywania zawodów prawniczych, „Palestra” 1994, nr 9–10.Śliwa M., Kobiety w parlamencie Drugiej Rzeczypospolitej, [w:] Kobieta i świat polityki, red. A. Żarnowska, A. Szwarc, Warszawa 1996.Śliwa M., Udział kobiet w wyborach i ich działalność parlamentarna, [w:] Równe prawa i nierówne szanse. Kobiety w Polsce międzywojennej, red. A. Żarnowska, A. Szwarc, Warszawa 2000.Tarnowska A., Narodziny trzeciej „płci”. Kobieta w prawie publicznym II RP, [w:] Płeć w życiu publicznym, red. M. Jeziński, M. Wincławska, B. Brodzińska, Toruń 2009.Wanatowicz W., Ludność napływowa na Górnym Śląsku w latach 1922–1939, Katowice 1982.Wapiński R., Kobiety i życie publiczne – przemiany pokoleniowe, [w:] Równe prawa i nierówne szanse. Kobiety w Polsce międzywojennej, red. A. Żarnowska, A. Szwarc, Warszawa 2000.Wawrzykowska-Wierciochowa D., Od prządki do astronautki, Warszawa 1963.Żarnowski J., Kobiety w strukturze społeczno-zawodowej Polski międzywojennej, [w:] Równe prawa i nierówne szanse. Kobiety w Polsce międzywojennej, red. A. Żarnowska, A. Szwarc, Warszawa 2000.381-40014138140

Officers of the Boards Judging Petty Offences in the People’s Republic of Poland

In December 1951 the collective model of judging petty offences in Poland was introduced. The boards judging petty offences, with non-professionals as their members, were situated as branch of local administration. The candidates to these boards were proposed by the state’s enterprises and by the local societies, the members were elected by the local administration – so called “rady narodowe” (people’s councils). After the political crisis of 1956 this model was strongly criticized and non-professional members were singled as the most important reason of low level of judgments. In 1958 additional new requirement was introduced: the chairmen of the boards and their deputies had to get the university degree in legal science. The election of new members in the 60’s changed the situation and the professionals partially replaced the “social lay participants” in this kind of administration of justice. The leading positions in the boards were transferred to members of the security apparatus. As a result, the bureaucratic factor was playing the dominant role in the boards judging petty offences in the communist Poland.Projekt został sfinansowany ze środków Narodowego Centrum Nauki jako projekt badawczy własny nr NN [email protected] w Białymstok

Piotr Majer, Ustawy policji polskiej (1791–1990). Źródła z komentarzem, Wydawnictwo Marszałek, Toruń 2007.

recenzj

Kronika Katedry Nauk Historycznoprawnych i Komparatystyki Prawniczej (rok 2016)

1624725