Cardiac Dyssynchrony as a Pathophysiologic Factor of Functional Mitral Regurgitation: Role of Cardiac Resynchronization Therapy

Functional mitral regurgitation, a common problem in patients with left ventricular systolic dysfunction, has a strong negative impact on prognosis. Beneficial effects of surgical treatment in functional mitral regurgitation are still a matter of debate. Thus, cardiac dyssynchrony, a factor involved in functional mitral regurgitation pathophysiology, may become a therapeutic target in patients with this condition. This part of the book presents the pathophysiology of functional mitral regurgitation as a dynamic process, with particular emphasis on cardiac dyssynchrony, as both a contributor to functional mitral regurgitation and a target for cardiac resynchronization therapy. The underlying mechanisms of success and failure in the resynchronization therapy are discussed, along with therapeutic approaches to symptomatic patients with severe left ventricular dysfunction and significant persistent functional mitral regurgitation

Zależność pomiędzy rozkurczowym napełnianiem lewej komory a czynnością skurczową lewej komory w nadciśnieniu tętniczym

Wstęp: Problem czynników wpływających na rozkurczowe napełnianie lewej komory w nadciśnieniu tętniczym, a wśród nich czynności skurczowej lewej komory, pozostaje nadal nierozwiązany. Dotychczas nie ustalono, czy wskaźnik skracania włókien środkowej części ściany lewej komory (mFS), reprezentujący kurczliwość mięśnia sercowego, jest bardziej istotną determinantą zaburzeń czynności rozkurczowej lewej komory niż konwencjonalne wskaźniki funkcji wyrzutowej: frakcja wyrzutowa (EF) i frakcja skracania wsierdzia (FS). Celem pracy było porównanie zależności pomiędzy wskaźnikami rozkurczowego napełniania lewej komory a EF, FS i mFS, a także mFS skorygowanego do obciążenia następczego u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym. Materiał i metody: Badaniami objęto 100 osób, w średnim wieku 51,2 roku (46 mężczyzn i 54 kobiety), z łagodnym i umiarkowanym nadciśnieniem tętniczym. Z badania echokardiograficznego w prezentacji M obliczano wskaźniki funkcji wyrzutowej lewej komory: EF, FS i reprezentujący kurczliwość mięśnia sercowego mFS, następnie korygowany do naprężenia późnoskurczowego ściany lewej komory, przyjętego za miarę obciążenia następczego. Za pomocą 2-wymiarowego badania doopplerowskiego wyliczano następujące wskaźniki przepływu mitralnego: czas rozluźnienia izowolumetrycznego (IVRT), maksymalną prędkość fali wczesnego napełniania (E), maksymalną prędkość fali późnego napełniania (A), stosunek tych prędkości (E/A), czas deceleracji fali wczesnego napełniania (DTE), frakcję przedsionkową (AFF). Chorych podzielono na 2 grupy: z prawidłowym modelem napełniania lewej komory, gdzie jako kryterium przyjęto E/A ł 1, oraz z modelem napełniania odzwierciedlającym zaburzenia relaksacji, w którym E/A < 1. Wyniki: Nie zanotowano istotnych różnic w wartościach średnich wskaźników funkcji wyrzutowej lewej komory: EF i FS między dwoma badanymi grupami chorych. Natomiast wartości średnie mFS były istotnie niższe u chorych z upośledzoną relaksacją mięśnia lewej komory (p < 0,05). W analizie regresji liniowej nie wykazano zależności pomiędzy dopplerowskimi wskaźnikami przepływu mitralnego a EF i FS. Zanotowano natomiast istotną ujemną korelację pomiędzy IVRT a mFS (r = &#8211;0,2; p < 0,05) oraz istotną dodatnią korelację pomiędzy AFF a mFS (r = 0,2; p < 0,05). Analiza regresji wielokrotnej ujawniła, że wykazane wyżej zależności są niezależne od wieku, częstości serca, wskaźnika masy ciała i masy lewej komory. Wnioski: Rozkurczowe napełnianie lewej komory jest bardziej związane z kurczliwością mięśnia lewej komory niż z jej funkcją wyrzutową. (Folia Cardiol. 2003; 10: 327&#8211;333

Wave intensity analysis

Analiza wave intensity (WI) jest narzędziem do kompleksowej oceny funkcji układu krążenia. WI jest iloczynem prędkości i ciśnienia krwi przepływającej przez tętnicę w kolejnych interwałach czasowych. Zintegrowane systemy ultrasonograficzne pozwalają w sposób nieinwazyjny wyznaczyć parametry WI oraz sztywności naczyń. Dane z analizy WI dostarczają jednocześnie informacji o funkcji skurczowej i rozkurczowej serca, o lokalnych warunkach przepływu i oporze w obwodowej części układu tętniczego, umożliwiając ocenę interakcji sercowo-naczyniowej (ventriculo-arterial coupling). W pracy przedstawiono przegląd piśmiennictwa z zakresu podstaw teoretycznych, metod pomiaru oraz zastosowania klinicznego analizy WI.Wave intensity (WI) analysis is a technique of global assessment of cardiovascular function. Wave intensity is a product of blood velocity and pressure measured over short time intervals. Integrated ultrasonographic systems enable noninvasive analysis of WI along with vascular stiffness parameters. Wave intensity parameters provide information on heart systolic and diastolic performance, local arterial flow conditions and peripheral resistance, thus allowing evaluation of ventriculo-arterial coupling. In this paper, we present review of publications concerning theoretical aspects, methods of measurements and clinical application of wave intensity analysis

Zależność pomiędzy rozkurczowym napełnianiem lewej komory a czynnością skurczową lewej komory w nadciśnieniu tętniczym

Wstęp: Problem czynników wpływających na rozkurczowe napełnianie lewej komory w nadciśnieniu tętniczym, a wśród nich czynności skurczowej lewej komory, pozostaje nadal nierozwiązany. Dotychczas nie ustalono, czy wskaźnik skracania włókien środkowej części ściany lewej komory (mFS), reprezentujący kurczliwość mięśnia sercowego, jest bardziej istotną determinantą zaburzeń czynności rozkurczowej lewej komory niż konwencjonalne wskaźniki funkcji wyrzutowej: frakcja wyrzutowa (EF) i frakcja skracania wsierdzia (FS). Celem pracy było porównanie zależności pomiędzy wskaźnikami rozkurczowego napełniania lewej komory a EF, FS i mFS, a także mFS skorygowanego do obciążenia następczego u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym. Materiał i metody: Badaniami objęto 100 osób, w średnim wieku 51,2 roku (46 mężczyzn i 54 kobiety), z łagodnym i umiarkowanym nadciśnieniem tętniczym. Z badania echokardiograficznego w prezentacji M obliczano wskaźniki funkcji wyrzutowej lewej komory: EF, FS i reprezentujący kurczliwość mięśnia sercowego mFS, następnie korygowany do naprężenia późnoskurczowego ściany lewej komory, przyjętego za miarę obciążenia następczego. Za pomocą 2-wymiarowego badania doopplerowskiego wyliczano następujące wskaźniki przepływu mitralnego: czas rozluźnienia izowolumetrycznego (IVRT), maksymalną prędkość fali wczesnego napełniania (E), maksymalną prędkość fali późnego napełniania (A), stosunek tych prędkości (E/A), czas deceleracji fali wczesnego napełniania (DTE), frakcję przedsionkową (AFF). Chorych podzielono na 2 grupy: z prawidłowym modelem napełniania lewej komory, gdzie jako kryterium przyjęto E/A ł 1, oraz z modelem napełniania odzwierciedlającym zaburzenia relaksacji, w którym E/A < 1. Wyniki: Nie zanotowano istotnych różnic w wartościach średnich wskaźników funkcji wyrzutowej lewej komory: EF i FS między dwoma badanymi grupami chorych. Natomiast wartości średnie mFS były istotnie niższe u chorych z upośledzoną relaksacją mięśnia lewej komory (p < 0,05). W analizie regresji liniowej nie wykazano zależności pomiędzy dopplerowskimi wskaźnikami przepływu mitralnego a EF i FS. Zanotowano natomiast istotną ujemną korelację pomiędzy IVRT a mFS (r = &#8211;0,2; p < 0,05) oraz istotną dodatnią korelację pomiędzy AFF a mFS (r = 0,2; p < 0,05). Analiza regresji wielokrotnej ujawniła, że wykazane wyżej zależności są niezależne od wieku, częstości serca, wskaźnika masy ciała i masy lewej komory. Wnioski: Rozkurczowe napełnianie lewej komory jest bardziej związane z kurczliwością mięśnia lewej komory niż z jej funkcją wyrzutową. (Folia Cardiol. 2003; 10: 327&#8211;333

Early predictors of adverse left ventricular remodelling after myocardial infarction treated by primary angioplasty

Background: Progressive left ventricular dilatation (PLVD) occurs after myocardial infarction (MI), and this may take place in the area of primary percutaneous coronary intervention (PCI). The factors predicting PLVD after primary PCI still need to be clarified. The aim of the study was to assess the prevalence and to define the baseline clinical and echocardiographic predictors of PLVD in patients with STEMI treated by primary PCI. Methods: Of the 90 patients initially selected for the study 88 (29 women and 59 men, mean age 67.1 &#177; 5.6 years) with first ST-elevation myocardial infarction (STEMI) treated with primary PCI were examined. Echocardiographic examination was performed in all patients at discharge (M1) and after 6 months (M2). The following factors influencing PLVD were evaluated: type of infarct-related artery (IRA), infarct size expressed as wall motion score index (WMSI) &#8805; 1.5, left ventricular end-diastolic volume index (LVEDVI) &#8805; 80 ml/m2, ejection fraction (EF) &#8804; 45%, restrictive pattern of transmitral flow, time to reperfusion, left ventricular mass index (LVMI) &#8805; 125 g/m2 and coronary risk factors. Results: The overall prevalence of PLVD (according to the criterion of 20% LVEDVI increase from M1 to M2) was 24%. Univariate regression analysis revealed that the following were the significant baseline M1 predictors of adverse PLVD: left anterior descending as IRA (relative risk: rr = 2.3, p < 0.05), WMSI &#8805; 1.5 (rr = 4.29, p < 0.005), EF &#8804; 45% (rr = 2.89, p < 0.005) and a restrictive pattern of transmitral flow (rr = 2.4, p < 0.01). Multivariate logistic analysis showed that the only independent determinant of PLVD was WMSI &#8805; 1.5. Conclusions: Both regional and global left ventricular systolic dysfunction indices as well as severe left ventricular diastolic abnormalities but not left ventricular dilatation at discharge are significant predictors of adverse cardiac remodelling after STEMI in patients treated with primary PCI. However the only independent determinant of PLVD was WMSI &#8805; 1.5 expressing the infarct size. (Cardiol J 2007; 14: 238-245

Jakość życia pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym po przezskórnej interwencji wieńcowej — różnice płci

Introduction. Only a few authors conducted comparative analyses of early and late health-related quality of life (HRQoL) depending on gender of patients with acute coronary syndrome (ACS) and discussed the factors affecting the late HRQoL in this group. We hypothesized that women with ACS are characterised by worse long-term (6th month follow-up HRQoL) after percutaneous coronary intervention (PCI). To examine the dynamics of changes in HRQoL between the baseline and 6th month follow-up after ACS, depending on gender, and to determine sociodemographic and clinical predictors at baseline, which may have an impact on 6th month follow-up assessment of HRQoL.Material and methods. The study included 140 consecutive patients (70 women and 70 men) with ACS who were subjected to PCI. The patients were divided depending on gender: group I (n = 70) — women with ACS without ST elevation (NSTEMI; n = 14) and those with ST elevation (STEMI; n = 56); group II (n = 70) — men with ACS without ST elevation (NSTEMI; n = 9) and those with ST elevation (STEMI; n = 61). HRQoL was assessed two times (at baseline and 6th month follow-up) of Short Form 36 (SF-36) questionnaire, and the effect of sociodemographic and clinical factors on physical (PCS) and mental (MCS) component summary scores was evaluated.Results. Compared to men, women presented with significantly lower PCS and MCS scores, both at baseline and at6th month-follow-up. On univariate analysis, significantly lower PCS scores were observed among women, patients older than 70 years, physically inactive, not smoking, retired, and diagnosed with depressive symptoms. In contrast, we did not reveal any significant effects of the analysed variables on MCS on univariate analysis. The multivariate stepwise logistic regression analysis identified female gender and age &gt; 70 as significant predictors of 6th month follow-up HRQoL in both PCS and MCS of SF-36. Moreover, marital status, and depression turned out to negatively affect the HRQoL in PCS. Adjusted odds ratio revealed that women were at three- and two-fold greater risk of decreased PCS and MCS, respectively.Conclusions. Among the patients with ACS, women showed lower HRQoL than men, both at baseline and at 6th month follow-up. Both women and men showed improvement in PCS at 6th month follow-up but MCS improvement was observed only for women. The significant baseline predictors of 6th month follow-up HRQoL were female gender, age and marital status.Wstęp. Niewiele jest publikacji, w których dokonuje się analizy porównawczej wczesnej i odległej jakości życia (QoL) zależnie od płci w ostrym zespole wieńcowym (ACS) oraz analizuje wyznaczniki odległej QoL. Autorzy postawili hipotezę, że kobiety po ACS leczone z zastosowaniem przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI) charakteryzują gorsze wyniki odległej QoL. Celem pracy było zbadanie dynamiki zmian jakości życia po 6 miesiącach od PCI zależnie od płci oraz identyfikacja predyktorów (baseline) socjodemograficznych i klinicznych, które mogą wpływać na odległą QoL chorych hospitalizowanychz powodu ACS, poddawanych zabiegom angioplastyki wieńcowej.Materiał i metody. Badania przeprowadzono u 140 pacjentów (70 kobiet, 70 mężczyzn) hospitalizowanych z powodu ACS poddawanych zabiegom PCI. Chorych podzielono na dwie grupy: grupę I (n = 70) — kobiety z ACS bez uniesienia ST (NSTEMI; n = 14) i z uniesieniem ST (STEMI; n = 56), grupę II (n = 70) — mężczyzn w wieku 32–95 lat (śr. wieku 59,2) z ACS bez uniesienia ST (NSTEMI; n = 9) i z uniesieniem ST (STEMI; n = 61). Jakość życia oceniano dwukrotnie (w pierwszym tygodniu po ACS i 6 miesięcy później) za pomocą kwestionariusza SF-36.Wyniki. W porównaniu z mężczyznami u kobiet ocena jakości życia w wymiarze fizycznym (PCS) i psychicznym (MCS) była znacząco niższa zarówno w ocenie wyjściowej, jak i follow-up. W analizie jednoczynnikowej niższe wyniki odległej QoL w domenie PCS dotyczyły kobiet, osób powyżej 70. roku życia, nieaktywnych fizycznie, niepalących, na emeryturze i z rozpoznanymi objawami depresji. Z kolei w domenie MCS w analizie jednoczynnikowej nie zanotowano istotnego wpływu analizowanych zmiennych na QoL. W analizie wieloczynnikowej za istotne statystycznie predyktory QoL w domenach PCS i MCS w badaniu follow-up uznano płeć żeńską i wiek ponad 70 lat. Dodatkowo stan cywilny i depresja były predyktorami negatywnie wpływającymi na QoL w domenie PCS.Wnioski. Wśród chorych z ACS kobiety cechowała niższa QoL niż badanych mężczyzn, zarówno w badaniu wyjściowym, jak i obserwacji follow-up. Obie badane grupy wykazały poprawę QoL w domenie PCS w badaniu follow-up, ale w domenie MCS poprawa ta dotyczyła jedynie badanych kobiet. Istotnym statystycznie predyktorem wpływającym na QoL6 miesięcy po PCI były płeć żeńska, wiek i stan cywilny

Ciśnienie tętna a strukturalny remodeling lewej komory w nadciśnieniu tętniczym

Wstęp: Niewiele jest prac oceniających zależności między ciśnieniem tętna (PP) a strukturalnym remodelingiem serca w adaptacji do nadciśnienia tętniczego. Celem pracy było ustalenie zależności między PP a wskaźnikami strukturalnymi mięśnia sercowego i określenie, czy korelacje te są niezależne od innych komponent ciśnienia tętniczego. Materiał i metody: Zbadano 105 chorych, w tym 54 kobiet i 51 mężczyzn, w średnim wieku 54 &plusmn; 11 lat, z nadciśnieniem tętniczym I, II klasy według VI Raportu JNC. Grupę kontrolną stanowiło 30 pacjentów z ciśnieniem tętniczym w granicach normy, w średnim wieku 43,9 &plusmn; &plusmn; 11 lat. U każdego chorego zastosowano całodobowe ambulatoryjne monitorowanie ciśnienia tętniczego (ABPM) i wykonano badanie echokardiograficzne w prezentacji M-mode i 2D. Ciśnienie tętna obliczono na podstawie ABPM. Chorych podzielono na dwie grupy: grupa I - PP &#8804; 60 mm Hg, grupa II - PP > 60 mm Hg. Wyróżniono 4 typy przerostu lewej komory: prawidłową geometrię (n = 45), remodeling koncentryczny (n = 20), przerost koncentryczny (n = 13) oraz ekscentryczny (n = 27). Wyniki: W grupie z PP > 60 mm Hg obserwowano statystycznie istotne wyższe wartości wskaźnika masy lewej komory (LVMI) (p &#8804; 0,05) oraz istotnie częstsze występowanie przerostu koncentrycznego (21,1% vs. 3,7%; p &#8804; 0,05). Za pomocą testu x2 wykazano, że PP > 60 mm Hg stanowi względne ryzyko występowania przerostu koncentrycznego (RR = 2,12). W analizie regresji liniowej uzyskano istotne dodatnie korelacje pomiędzy PP a LVMI (r = 0,20). W analizie wielokrotnej, po uwzględnieniu czynników takich jak wiek, czas trwania nadciśnienia tętniczego, glikemia, wskaźnik masy ciała, średnie ciśnienie skurczowe (MSBP) i PP, niezależnym wpływem na LVMI charakteryzowały się MSBP, PP oraz wiek (r = 0,98; p &#8804; 0,0001; R2 = 0,95). Gdy PP i MSBP wprowadzono do tego samego modelu regresji wielokrotnych, to wpływ PP na LVMI tracił moc statystyczną. Wnioski: U osób z nadciśnieniem tętniczym ciśnienie tętna wpływa na masę lewej komory. Efekt ten jest zależny od wartości skurczowego ciśnienia tętniczego. Podwyższone ciśnienie tętna stanowi względne ryzyko wystąpienia przerostu koncentrycznego lewej komory. (Folia Cardiol. 2004; 11: 447&#8211;454