Bezpośrednie i odległe wyniki leczenia chirurgicznego oponiaków przyśrodkowej części skrzydła mniejszego kości klinowej z wykorzystaniem dostępu czołowo-skroniowo-oczodołowo-jarzmowego

Background and purpose The fronto-temporo-orbito-zygomatic approach (FTOZA) is an alternative to the pterional approach in surgical resection of meningiomas of the medial part of the lesser wing of the sphenoid bone. The purpose of this study is to present our results of treatment of these meningiomas using the FTOZA. Material and methods Thirty patients (19 women, 11 men) with a central skull base tumour were included in the study. The neurological status of the patients was assessed before and after surgery as well as at the conclusion of treatment. The approximate volume of the operated tumour, its relation to large blood vessels, cranial nerves and brainstem, as well as consistency and vascularisation were assessed. Results The symptom duration ranged from 1 to 36 months (median: 6 months). Impaired visual acuity was the predominant symptom in 27.5% of patients. Less frequent symptoms included paresis/paralysis of the third cranial nerve, headache, psychoorganic syndrome and epilepsy. Approximate volume of the tumours ranged from 5 to 212 mL (median: 63 mL). Total or subtotal resection was achieved in 77% of patients. The postoperative performance status improved in 16.5%, did not change in 52.8% and deteriorated in 26.4% of patients. One (3.3%) patient died after the surgery. Conclusions The FTOZA is a useful technique for removal of tumours expanding superiorly to the middle cranial fossa base without significant compression of the brain. Ability to remove tumours through the described approach decreases as the degree of infiltration of the clivus increases.Wstęp i cel pracy Dostęp czołowo-skroniowo-oczodołowo-jarzmowy (DCSOJ) jest alternatywą dla dostępu pterionalnego w operacyjnym leczeniu oponiaków przyśrodkowej części skrzydła mniejszego kości klinowej. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie własnych wyników leczenia powyższych oponiaków z wykorzystaniem DCSOJ. Materiał i metody Analizie poddano grupę 30 chorych z guzami centralnej części podstawy czaszki, wśród których było 19 kobiet i 11 mężczyzn. Ocenie podlegał stan neurologiczny chorych przed rozpoczęciem leczenia, po operacji i po zakończeniu leczenia oraz zmiany ich aktywności życiowej. Określano przybliżoną objętość operowanych guzów, ich stosunek do dużych naczyń, nerwów czaszkowych i pnia mózgu, jak również konsystencję i stopień unaczynienia. Wyniki Długość wywiadu wahała się od 1 do 36 miesięcy (mediana: 6 miesięcy). W 27,5% przypadków wiodącym objawem były zaburzenia ostrości wzroku. Rzadziej występowały niedowład lub porażenie nerwu okoruchowego, bóle głowy, zespół psychoorganiczny i padaczka. Przybliżona objętość usuniętych guzów wahała się od 5 do 212 cm3 (mediana: 63 cm3). W 77% przypadków przeprowadzone resekcje były doszczętne lub z niewielkimi pozostałościami guzów. Aktywność życiowa leczonych w 16,5% uległa poprawie, w 52,8% nie zmieniła się, w 26,4% nastąpił jej spadek, 3,3% leczonych zmarło. Wnioski Dostęp czołowo-skroniowo-oczodołowo-jarzmowy stanowi dogodną drogę usuwania guzów nowotworowych rozrastających się ku górze z centralnej części podstawy środkowego dołu czaszki i obszarów sąsiadujących, bez konieczności wywierania znacznego ucisku na mózg. Możliwości usuwania guzów z omawianego dostępu maleją wraz z ich rozrostem wzdłuż stoku

Surgical treatment of adult patients with thalamic tumors with the aid of tractography, fMRI, transcranial electrical stimulation and direct electrical stimulation of the subcortical white matter

The aim of investigation was to assess treatment outcomes in adult patients with thalamic tumors, operated on with the aid of tractography (DTI) and monitoring of motor evoked potentials (MEPs) generated due to transcranial electrical stimulation (TES) and direct electrical stimulation (DES) of the subcortical white matter.38 subsequent patients with thalamic tumors were operated on using tractography (DTI)- integrated neuronavigation, transcranial electrical stimulation (TES) and direct electrical stimulation (DES). The volumetric method was used to calculate pre- and postoperative tumor volume.Total tumor resection (100%) was performed in 18 (47%) patients, subtotal in 9 (24%)(mean extent of resection 89.4%) and partial in 11 (29%) patients (mean extent of resection 77.18%). The mean extent of resection for all surgical patients was 86.5%.Two (5.2%) patients died postoperatively. Preoperative hemiparesis was present in 18(47%) patients. Postoperative hemiparesis was observed in 11 (29%) patients of whom only in 5 (13%) new paresis was noted due to surgical intervention. In patients with hemiparesis significantly more frequently larger tumor volume was detected preoperatively. Low mean normal fractional anisotropy (nFA) values in the internal capsule were observed statistically significantly more frequently in patients with preoperative hemiparesis as compared to the internal capsule of the unaffected hemisphere. Transcranial electrical stimulation helps to predict postoperative paresis of extremities. Direct electrical stimulation is an effective tool for intraoperative localization of the internal capsule thus helping to avoid postoperative deficit.In patients with tumor grade I and II the median time to tumor progression was 36months. In the case of patients with grades III and IV it was 14 months. The median survival time in patients with grades I and II it was 60 months. In patients with grades III and IV it was 18 months. Basing on our results, patients with glioma grade I/II according to WHO classification are the best candidates for surgical treatment of thalamic tumors. In this group of the patients more often resection is radical, median time to progression and survival time are longer than in patients with gliomas grade III and IV. Within a 7-year follow-up none of the patients with GI/GII grade glioma died

Bezpośrednie i odległe wyniki leczenia przyzwojaków otworu szyjnego z wykorzystaniem różnych zakresów dostępu operacyjnego

Background and purpose The applied approach to the jugular foramen is a combination of the juxtacondylar approach with the subtemporal fossa approach type A. The purpose of this study is to present our results of treatment of jugular paragangliomas using the aforementioned approach. Material and methods Twenty-one patients (15 women, 6 men) with jugular paragangliomas were included in the study. The neurological status of the patients was assessed before and after surgery as well as at the conclusion of treatment. The approximate volume of the tumour, its relation to large blood vessels, cranial nerves and brainstem, as well as consistency and vascularity were also assessed. Results The duration of symptoms ranged from 3 to 74 months. In 86% of patients hearing loss was the predominant symptom. The less frequent symptoms included pulsatile tinnitus in the head, dysphagia and dizziness. Approximate volume of the tumours ranged from 2 to 109 cm3. A gross total resection was achieved in 71.5% of patients. The postoperative performance status improved in 38% of patients, did not change in 38% and deteriorated in 24% of patients. Conclusions A proper selection of the range of the approach to jugular foramen paragangliomas based on their topography and volume reduces perioperative injury without negative consequences for the radicality of the resection.Wstęp i cel pracy Stosowany dostęp do otworu szyjnego to połączenie dostępu okołokłykciowego i dostępu podskroniowego typu A. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie własnych wyników leczenia przyzwojaków otworu szyjnego z wykorzystaniem powyższego dostępu. Materiał i metody Analizie poddano grupę 21 chorych z przyzwojakami otworu szyjnego (15 kobiet i 6 mężczyzn). U 10 chorych wykorzystano pierwszy, u 7 – drugi, a u 4 – trzeci zakres dostępu do otworu szyjnego. Ocenie podlegały stan neurologiczny chorych przed rozpoczęciem leczenia, po operacji i po zakończeniu leczenia oraz zmiany ich aktywności życiowej. Określano przybliżoną objętość operowanych guzów, ich stosunek do dużych naczyń, nerwów czaszkowych i pnia mózgu. Wyniki Długość wywiadu wahała się od 3 do 74 miesięcy (mediana wyniosła 6 miesięcy). W 86% przypadków wiodącym objawem był niedosłuch. Rzadziej występowały pulsujący szum w głowie oraz zburzenia połykania i równowagi. Przybliżona objętość usuniętych guzów wahała się od 2 do 109 cm3. W 71,5% przypadków przeprowadzone resekcje były doszczętne. Aktywność życiowa u 38% pacjentów poprawiła się, u 38% nie zmieniła się, a u 24% uległa pogorszeniu. Wnioski Dobór zakresu dostępu do otworu szyjnego, podyktowany topografią i rozmiarami przyzwojaka rozwijającego się w tym otworze i jego otoczeniu, pozwala na ograniczenie urazu operacyjnego bez negatywnego wpływu na radykalność resekcji

Bezpośrednie i odległe wyniki leczenia oponiaków przedniej części pogranicza czaszkowo-szyjnego z wykorzystaniem dostępu przezkłykciowego częściowego

Background and purpose The partial transcondylar approach (PTA) is an alternative to the suboccipital approach in the surgical treatment of meningiomas of the anterior portion of the craniovertebral junction (APCVJ). The purpose of this study is to present our results of treatment of these meningiomas using PTA. Material and methods Fourteen patients (11 women, 3 men) with meningioma of the APCVJ were included in the study. Neurological status of the patients was assessed before and after surgery as well as at the conclusion of the treatment. The approximate volume of the operated tumour, its relation to large blood vessels, cranial nerves and brainstem, along with its consistency and vascularisation were assessed. Results The symptom duration ranged from 1 to 36 months (median: 11 months). In 79% of patients, motor deficits of the extremities were predominant symptoms. Less frequent symptoms included headache, cervical pain and sensory deficits of cervical nerves C2 to C5. Approximate volume of the tumours ranged from 2.5 mL to 22.1 mL (mean: 11.7 mL). Gross total or subtotal resection was achieved in 86% of patients. The postoperative performance status improved in 57%, did not change in 36% and deteriorated in 7% of the patients. Conclusions The PTA is a useful technique for removal of meningiomas expanding intradurally of the APCVJ without significant compression of the medulla. The results of treatment were good in most patients.Wstęp i cel pracy Dostęp przezkłykciowy częściowy (DPC) jest alternatywą dla dostępu podpotylicznego w operacyjnym leczeniu oponiaków przedniej części pogranicza czaszkowo–szyjnego (PCPCS). Celem niniejszej pracy jest przedstawienie własnych wyników leczenia powyższych oponiaków z wykorzystaniem DPC. Materiał i metody Analizie poddano grupę 14 chorych z oponiakami PCPCS, wśród których było 11 kobiet i 3 mężczyzn. Ocenie podlegał stan neurologiczny chorych przed rozpoczęciem leczenia, po operacji i po zakończeniu leczenia oraz zmiany ich aktywności życiowej. Określano przybliżoną objętość operowanych guzów, ich stosunek do dużych naczyń, nerwów czaszkowych i pnia mózgu, jak również konsystencję i stopień unaczynienia. Wyniki Długość wywiadu wahała się od 4 miesięcy do 36 miesięcy (mediana: 11 miesięcy). W 79% przypadków wiodącym objawem był niedowład kończyn. Rzadziej występowały bóle głowy i karku oraz zaburzenia czucia korzeniowego C2 do C5. Przybliżona objętość usuniętych guzów wahała się od 2,5 cm3 do 22,1 cm3 (średnia: 11,7 cm3). W 86% przypadków przeprowadzone wycięcia były doszczętne lub z niewielkimi pozostałościami guzów. Aktywność życiowa leczonych w 57% się poprawiła, w 36% nie zmieniła się, w 7% nastąpił jej spadek. Wnioski Dostęp przezkłykciowy częściowy stanowi dogodną drogę usuwania oponiaków rozrastających się wewnątrzoponowo w PCPCS, bez konieczności wywierania znacznego ucisku na rdzeń przedłużony i rdzeń kręgowy. Wyniki leczenia są u większości chorych dobre

Rola czynnościowego rezonansu magnetycznego w ograniczeniu pooperacyjnych deficytów neurologicznych u chorych na guzy mózgu

Background and purpose The purpose of the study was to compare the results of operative treatment of tumours located in the sensory-motor cortex guided with functional magnetic resonance imaging (fMRI) combined with the neuronavigation system to the results of classical operative treatment. Material and methods The studied group comprised 28 patients with a tumour located in the sensory-motor cortex area who underwent surgery guided with fMRI and the neuronavigation system. A control group comprised 30 patients with the same clinical diagnosis, operated on without functional neuronavigation. Results The use of functional neuronavigation allowed for an 18% reduction in the intensity of neurological deficits after surgical treatment in patients from the studied group, compared to the subjects from the control group (p = 0.0001). In the patients with diagnosed high-grade glioma, improvement in the neurological condition in the studied group was 16% (p = 0.03). The initial neurological condition and the results of surgical treatment in patients with a tumour located less than 5 mm from the sensory-motor cortex, determined in fMRI examination, are worse than in patients with a tumour located more than 5 mm. Conclusions In patients with a diagnosed brain tumour in the sensory-motor cortex who have neurological deficits, fMRI provides valuable imaging data on active areas. Tumour location of more than 5 mm from the fMRI active area of the sensory-motor cortex is connected with a considerably lower risk of postoperative neurological deficits. Removing a tumour in the sensory-motor cortex region, guided with fMRI and the neuronavigation system, considerably lowers the risk of postoperative development or exacerbation of neurological deficits.Wstęp i cel pracy Celem pracy było porównanie wyników leczenia chorych z guzami okolicy kory czuciowo-ruchowej operowanych przy użyciu czynnościowego rezonansu magnetycznego (fMRI) i neuronawigacji z wynikami uzyskanymi przed wprowadzeniem tych metod. Materiał i metody Grupa badana składała się z 28 chorych z guzem mózgu w okolicy kory czuciowo-ruchowej, których operowano z wykorzystaniem fMRI w połączeniu z systemem neuronawigacji. Grupę kontrolną stanowiło 30 chorych z analogicznym rozpoznaniem, operowanych bez użycia neuronawigacji czynnościowej. Wyniki Zastosowanie neuronawigacji czynnościowej pozwoliło na zmniejszenie o 18% częstości występowania deficytów neurologicznych pojawiających się po operacji w grupie badanej w porównaniu z chorymi z grupy kontrolnej (p = 0,0001). W grupie chorych z nisko zróżnicowanymi guzami pochodzenia glejowego wyniki pod względem pooperacyjnego stanu neurologicznego były lepsze o 16% (p = 0,03). Wykazano także, że wyjściowy stan neurologiczny i wyniki leczenia operacyjnego są gorsze u chorych z guzem położonym w odległości mniejszej niż 5 mm od pola aktywności kory ruchowej wyznaczonej w fMRI. Wnioski Czynnościowy rezonans magnetyczny pozwala na uzyskanie klinicznie przydatnych obrazów pól aktywności u pacjentów z guzami w okolicy kory czuciowo-ruchowej mózgu. Lokalizacja guza w odległości ponad 5 mm od pola aktywności wiąże się ze zmniejszeniem ryzyka wystąpienia pooperacyjnych deficytów neurologicznych. Zastosowanie neuronawigacji z fMRI w znaczący sposób zmniejsza ryzyko wystąpienia lub nasilenia się w okresie pooperacyjnym deficytów neurologicznych

Surgical treatment and prognosis of adult patients with brainstem gliomas

The paper presents 47 adult patients who were surgically treated due to brainstem gliomas. Thirteen patients presented with contrast-enhancing Grades III and IV gliomas, according to the WHO classification, 13 patients with contrast-enhancing tumours originating from the glial cells (Grade I; WHO classification), 9 patients with diffuse gliomas, 5 patients with tectal brainstem gliomas and 7 patients with exophytic brainstem gliomas. During the surgical procedure, neuronavigation and the diffusion tensor tractography (DTI) of the corticospinal tract were used with the examination of motor evoked potentials (MEPs) and somatosensory evoked potentials (SSEPs) with direct stimulation of the fundus of the fourth brain ventricle in order to define the localization of the nuclei of nerves VII, IX, X and XII. Cerebellar dysfunction, damage to cranial nerves and dysphagia were the most frequent postoperative sequelae which were also the most difficult to resolve. The Karnofsky score established preoperatively and the extent of tumour resection were the factors affecting the prognosis. The mean time of progression-free survival (14 months) and the mean survival time after surgery (20 months) were the shortest for malignant brainstem gliomas. In the group with tectal brainstem gliomas, no cases of progression were found and none of the patients died during the follow-up. Some patients were professionally active. Partial resection of diffuse brainstem gliomas did not prolong the mean survival above 5 years. However, some patients survived over 5 years in good condition

Bezpośrednie i odległe wyniki leczenia oponiaków górnej i środkowej części stoku oraz otaczających struktur

Background and purpose Meningiomas of the upper and middle parts of the clivus and surrounding structures are removed using petrosal approaches: anterior, posterior, combined and complete. The purpose of this study is to show the results of treatment of these meningiomas and to present our interpretation of the treatment strategy. Material and methods Twenty-six patients (17 women, 9 men) were included in the study. The neurological status of the patients was assessed before and after surgery as well as at the conclusion of the treatment. The following measurements and data were collected and recorded: approximate volume of the treated lesion, its relation to large blood vessels, cranial nerves and the brainstem, as well as tumour consistency and vascularisation. Results Symptoms duration ranged from 1 to 60 months (median: 16 months). In 57.7% of patients, imbalance was the predominant sign. Less frequent symptoms were: headaches, dysacusis and hemiparesis. Approximate volumes of the tumours ranged from 4 to 65 mL (mean: 32 mL). Total or subtotal resection was achieved in 73.1% of patients. The patients’ performance improved postoperatively in 34.5%, remained unchanged in 46.2% and deteriorated in 11.5% of patients. Two (7.8%) patients died after the surgery. Conclusions The use of petrosal approaches in the surgical treatment of meningiomas of the upper and middle parts of the clivus and the surrounding structures facilitates good or at least satisfactory neurological outcome with a high proportion of complete resections and relatively low mortality.Wstęp i cel pracy Oponiaki górnej i środkowej części stoku oraz otaczających struktur są leczone z wykorzystaniem dostępów skalistych: przedniego, tylnego, złożonego i całkowitego. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie własnych wyników leczenia powyższych oponiaków i własnej interpretacji strategii tego leczenia. Materiał i metody Analizie poddano grupę 26 chorych, wśród których było 17 kobiet i 9 mężczyzn. Ocenie podlegał stan neurologiczny chorych przed rozpoczęciem leczenia, po operacji i po zakończeniu leczenia oraz zmiany ich aktywności życiowej. Określano przybliżoną objętość operowanych guzów, ich stosunek do dużych naczyń, nerwów czaszkowych i pnia mózgu, jak również konsystencję i stopień unaczynienia. Wyniki Długość wywiadu wahała się od 1 do 60 miesięcy (mediana: 16 miesięcy). W 57,7% przypadków wiodącym objawem były zaburzenia równowagi. Rzadziej występowały bóle głowy, niedosłuch i niedowład połowiczy. Przybliżona objętość usuniętych guzów wahała się od 4 do 65 cm3 (średnia: 32 cm3). W 73,1% przypadków przeprowadzone resekcje były doszczętne lub z niewielkimi pozostałościami guzów. Aktywność życiowa leczonych w 34,6% poprawiła się, w 46,2% nie zmieniła się, w 11,5% nastąpiło jej pogorszenie, a 7,8% leczonych zmarło. Wnioski Stosowanie dostępów skalistych w operacyjnym leczeniu oponiaków górnej i środkowej części stoku oraz otaczających struktur pozwala na osiąganie przez chorych dobrego, względnie zadowalającego stanu neurologicznego, przy dużym odsetku doszczętnych resekcji i stosunkowo małej śmiertelności

Bezpośrednie i odległe wyniki leczenia guzów dołu podskroniowego i jego otoczenia z wykorzystaniem dostępu podskroniowego rozszerzonego

Background and purpose The aim of the study was to present our results of the surgical treatment of subtemporal fossa tumours and surrounding regions using the extended subtemporal approach. Material and methods Twenty-five patients (10 women, 15 men) with subtemporal fossa tumours were included in the study. The neurological and performance status of the patients were assessed before and after surgery as well as at the conclusion of treatment. The approximate volume of the operated tumour, its relation to large blood vessels and cranial nerves, as well as consistency and vascularisation were assessed. Results The symptom duration ranged from 2 to 80 months (mean: 14 months). In 44% of patients, headache was the predominant symptom. Less frequent symptoms were: paralysis of the abducent nerve and disturbances of the trigeminal nerve. Approximate volume of the tumours ranged from 13 to 169 cm3 (mean: 66 cm3). The most frequent histological diagnosis was meningioma (16%), followed by angiofibroma, neurinoma and adenocystic carcinoma (12%). Total or subtotal resection was achieved in 80% of patients. Conclusions The extended subtemporal approach allows for the removal of tumours of the subtemporal fossa and surrounding regions. This approach also allows one to remove tumours expanding in the regions surrounding the subtemporal fossa only. In such cases the subtemporal fossa constitutes the way of the surgical approach.Wstęp i cel pracy Celem niniejszej pracy jest przedstawienie własnych wyników leczenia operacyjnego guzów dołu podskroniowego i jego otoczenia z wykorzystaniem dostępu podskroniowego rozszerzonego. Materiał i metody Analizie poddano 25 przypadków guzów dołu podskroniowego, wśród których było 10 kobiet i 15 mężczyzn. Ocenie podlegał stan neurologiczny chorych przed rozpoczęciem leczenia, po operacji i po zakończeniu leczenia. Określano przybliżoną objętość operowanych guzów, ich stosunek do dużych naczyń i nerwów czaszkowych oraz konsystencję i stopień unaczynienia. Wyniki Długość wywiadu wahała się od 2 do 80 miesięcy i wynosiła średnio 14 miesięcy. W 44% przypadków wiodącym objawem był ból głowy. Rzadziej występowały niedowład lub porażenie nerwu odwodzącego oraz zaburzenia ze strony nerwu trójdzielnego. Przybliżona objętość usuniętych guzów wahała się od 13 do 169 cm3 i wynosiła średnio 66 cm3. Wśród usuniętych guzów najczęściej powtarzał się oponiak (16%). Rzadziej, bo w 12%, występowały naczyniakowłókniak, nerwiak i rak gruczołowo-torbielowaty. W 80% przypadków przeprowadzone resekcje były doszczętne lub z niewielkimi pozostałościami guzów. Wnioski Dostęp podskroniowy rozszerzony pozwala na usuwanie guzów dołu podskroniowego i graniczących z nim obszarów anatomicznych. Dostęp ten pozwala również na usuwanie guzów rozrastających się tylko w obszarach graniczących z dołem podskroniowym. W tych wypadkach dół podskroniowy stanowi drogę dostępu chirurgicznego

Ponowne operacje chorych z glejakami wysoko zróżnicowanymi położonymi w okolicach elokwentnych mózgu lub w pobliżu okolic elokwentnych mózgu

Background and purpose Reoperations of patients with recurrent low-grade gliomas (LGG) are not always recommended due to a higher risk of neurological deficits when compared to initial surgery. The purpose of the present study was to evaluate surgical outcomes of patients operated on for recurrent LGG. Material and methods Sixteen patients who had surgery for recurrent LGG out of 68 LGG patients who underwent surgery at the Department of Neurosurgery in Sosnowiec, Poland between 2005 and 2011 were enrolled in the study. Results A large tumour volume prior to the initial surgery was the most significant parameter influencing LGG progression (96.6 cm3 vs. 47.9 cm3, p = 0.01). Increased incidence of epileptic seizures and decreased mental ability according to Karnofsky score were the most common symptoms associated with tumour recurrence. In the group of patients with malignant transformation, the relative cerebral blood volume (rCBV) was considerably increased (1.21 vs. 2.41, p < 0.01). No statistically significant difference was found in terms of the extent of resection between initial surgery and reoperation. Similarly, no significant difference was found in the number of patients with a permanent neurological deficit after initial surgery and reoperation. Conclusions Reoperations of the patients with recurrent LGG are not burdened with a higher risk of neurological sequelae when compared to initial surgery. The extent of resection during the surgery for LGG recurrence is comparable to initial surgery. The increase of rCBV seems to be a significant biomarker that indicates malignant transformation.Wstęp i cel pracy Ponowne operacje chorych z odrostem wysoko zróżnicowanego glejaka mózgu (WGM), zwłaszcza zlokalizowanego w obszarach elokwentnych mózgu, nie zawsze są zalecane. Powodem tego jest przekonanie, że ryzyko wystąpienia deficytów neurologicznych jest większe niż podczas pierwszej operacji. Celem pracy była ocena wyników leczenia chorych operowanych ponownie z powodu odrostu WGM. Materiał i metody W okresie od 2005 r. do 2011 r. w Klinice Neurochirurgii w Sosnowcu operowanych było 68 chorych z rozpoznaniem WGM. Do analizy włączono 16 chorych operowanych ponownie z powodu odrostu guza. Wyniki Jednym z najistotniejszych parametrów decydujących o progresji WGM była duża objętość guza przed pierwszą operacją (96,6 cm3 vs 47,9 cm3; p = 0,01). Głównym objawem odrostu guza była zwiększona częstość napadów padaczkowych oraz pogorszenie sprawności intelektualnej ocenianej w skali Karnofsky'ego. Wśród guzów, w przypadku których doszło do zezłośliwienia odrostu, obserwowano istotny wzrost względnej mózgowej objętości krwi (rCBV) (1,21 vs 2,41; p < 0,01). Nie stwierdzono statystycznie istotnej różnicy pod względem doszczętności resekcji między pierwszą i ponowną operacją. Nie stwierdzono statystycznie istotnej różnicy w liczbie chorych z utrwalonym deficytem neurologicznym po pierwszym zabiegu i po ponownej operacji. Wnioski Ponowne operacje chorych z odrostem WGM, również tych zlokalizowanych w obszarach elokwentnych mózgu, nie są obarczone większym ryzykiem powikłań neurologicznych w porównaniu z pierwszą operacją. Stopień resekcji osiągany przy operacjach odrostu WGM jest porównywalny z zakresem resekcji po pierwszej operacji. Istotnym parametrem wskazującym na zezłośliwienie procesu nowotworowego jest wzrost rCBV

Effects of Polylactide Copolymer Implants and Platelet-Rich Plasma on Bone Regeneration within a Large Calvarial Defect in Sheep

The aim of this study was to verify whether L-lactide/DL-lactide copolymer 80/20 (PLDLLA) and platelet-rich plasma (PRP) trigger bone formation within critical-sized calvarial defects in adult sheep ( = 6). Two craniectomies, each ca. 3 cm in diameter, were created in each animal. The first craniectomy was protected with an inner polylactide membrane, filled with PRP-polylactide granules, and covered with outer polylactide membrane. The second control craniectomy was left untreated. The animals were euthanized at 6, 7, 17, 19, 33, and 34 weeks after surgery, and the quality and the rate of reossification were assessed histomorphometrically and microtomographically.The study demonstrated that application of implantsmade of PLDLLA 80/20 combined with an osteopromotive substance (e.g., PRP) may promote bone healing in large calvarial defect in sheep. These promising proof-of-concept studies need to be verified in the future on a larger cohort of animals and over a longer period of time in order to draw definitive conclusions