Seramik restorasyonların mikrosızıntısı üzerine yüksek yoğunluklu LED işık kaynağı mesafesinin değerlendirilmesi

Amaç: Rezin simanla yapıştırılmış IPS e.max Press slot kavite restorasyonlarının; iki farklı yüksek yoğunluklu LED ışık kaynağı ile ve 0 ve 9 mm uzaklıktan mikrosızıntılarının değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntemler: Bu çalışmada 48 adet çekilmiş insan premoları kullanılmıştır. Dişlerin aproksimal yüzeylerinde inley preparasyon seti (Komet, Germany) kullanılarak slot kaviteler oluşturulmuştur. IPS e.max Press (Ivoclar Vivadent AG, Liechtenstein) seramik inley restorasyonlar hazırlanmıştır. İki farklı LED ışık kaynağı yüksek güç yoğunluklu LED (HPIL; Demi Ultra) ve yüksek yoğunluklu LED (HIL; Valo Cordless) dual cure rezin simanı polimerize etmek için kullanılmıştır (NX3 Nexus, Kerr). Işık kaynağının ucu ile restorasyon arasındaki mesafe 0 ve 9 mm olarak ayarlanıp ve plastik halka kullanılarak kontrol edilmiştir. Dişler rastgele olarak 4 gruba ayrılmıştır. Grup 1: HPIL ışık kaynağı ile restorasyon arasında mesafe yok, Grup 2: HIL ışık kaynağı ile restorasyon arasında mesafe yok, Grup 3: HPIL şık kaynağı ile restorasyon arasında 9 mm mesafe bulunmakta, Grup 4: HIL ışık kaynağı ile restorasyon arasında 9 mm mesafe bulunmaktadır. Polimerizasyon işleminden sonra, örnekler 5 ve 55 ˚C arasında, her bir haznede 30 s kalacak şekilde 5000 termal siklusa tabi tutulmuştur. Örnekler tırnak cilasi ile kaplanmış, % 0.5’lik bazik fuksinde 24 saat bekletilmiş, dişler ikiye bölünmüş, stereomikroskop altında incelenmiş ve gingival marjindeki mikrosızıntı skorlanmıştır. Kruskal-Wallis ve Mann-Whitney U-tests kullanılarak istatistiksel analiz yapılmıştır. Bulgular: Çalışmanın sonucunda grup 1, 2 ve 3 arasında istatiksel bir fark gözlenmezken (p > 0.05), grup 4’ün mikrosızıntı değeri diğer tüm gruplardan daha yüksek bir değer göstermiştir (p < 0.05). Sonuçlar: Restorasyon yüzeyinden, HIL ışık kaynağının mesafesinin artması diş ve restorasyon arasında mikrosızıntının artmasıyla sonuçlanmıştır

The effect of artificial accelerated aging on the color stability, microhardness, and surface roughness of different dental laminate veneer materials

© 2020 Wiley Periodicals, Inc.Objective: This study aimed to evaluate the effect of artificial accelerated aging (AAA) on color stability, surface roughness, and microhardness of three laminate veneer (LV) materials. Materials and Methods: Specimens of ceramic LV (CLV-IPS E.max Press), hand-layered composite LV (hand-layered laminate veneer [HLV]-Tetric N-Ceram), and prefabricated composite LV (prefabricated laminate veneer [PLV]-Componeer Coltene) were prepared as discs (n = 10). CIE L*, a*, and b* color coordinates, the Vickers microhardness, and surface roughness were measured 24 hours after preparation and reevaluated after aging for 300 hours in an ultraviolet (UV)-AAA system (Ci35 Weather-Ometer). Color difference (CIEDE2000 [ΔE00]) was calculated. Data were statistically analyzed with the Shapiro-Wilk test and the Kruskall-Wallis test followed by the Mann-Whitney U tests (α =.05). Results: All of the LV groups showed significant differences in ΔE00 after AAA (P <.001). Comparing the color changes of the HLVs with the PLVs, no significant difference could be found (P =.705). There was a statistically significant difference in the means of changes in microhardness among the LVs materials (P <.001). The changes in surface roughness results showed a significant difference after AAA in all the LVs (P <.001). Conclusions: Within the limitations of this in vitro study, the color stability, the microhardness, and surface roughness of tested LVs were influenced by AAA. Clinical significance: The prefabricated composite LV system does not replace the individualized ceramic LV technique, but rather offers an alternative to hand-layered LVs, which is delicate and time-consuming technique