Major abdominal cerrahi uygulanan çocuklarda epidural ropivakain ile ropivakain - tramadol'un postoperatif analjezi üzerine etkilerinin karşılaştırılması

TEZ4715Tez (Uzmanlık) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 2003.Kaynakça (s. 35-39) var.vii, 39 s. ; 30 cm.

Diz osteoartriti tedavisine eklenen tramadol iyontoforezi

Objective: The objective of the present study was to investigate whether tramadol iontophoresis added to therapy is superior to the therapy methods alone (transcutaneous electrical nerve stimulation (TENS), hot pack, ultrasound, and exercise therapy) in patients with knee OA. Materials and Methods: A total of 72 patients who admitted to the outpatient clinic of Physical Medicine and Rehabilitation were included in this study. The diagnosis was based on the American College of Rheumatology (ACR) criteria for knee OA. The patients were randomly separated into two groups. Group 1 received physical therapy and Group 2 received tramadol iontophoresis in addition to the therapy for a period of two weeks. Patients were evaluated according to pain and functional capacity assessed using visual analogue scale (VAS) and Western Ontario McMaster Universities Osteoarthritis Index (WOMAC) before therapy and following the 10th session, and at 1 and 3 months. Results: The mean age and duration of the knee pain were 58.53±8.38, 5.00±2.66 years in the control group and 58.15±7.70, 4.71±2.70 years in the tramadol iontophoresis group. There were no significant differences between groups in the mean age and duration of the knee pain, body mass index (BMI), VAS and WOMAC scores before therapy. Following the 10th session, and after 1 and 3 months, VAS and WOMAC scores were significantly decreased in both groups when compared with the baseline values (p<0.001). VAS scores were significantly lower in the tramadol iontophoresis group compared to controls following the 10th session (p<0.001). However, no significant difference was found between WOMAC scores of the tramadol iontophoresis and control groups (p>0.05). Conclusion: We conclude that tramadol iontophoresis added to physical therapy may be useful for relieving pain of knee OA during the treatment period. (Turk J Rheumatol 2010; 25: 174-8)Amaç: Bu çalışmanın amacı diz OA hastalarında tedaviye eklenen tramadol iyontoforezinin tek başına uygulanan tedavi yöntemlerine (transkütanöz elektriksel sinir stimülasyonu, sıcak kompres, ultrason ve egzersiz tedavisi) üstün olup olmadığını incelemektir. Yöntem ve Gereçler: Çalışmaya Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon polikliniğine başvuran 72 hasta dahil edildi. Hastaların tanısı, Amerikan Romatoloji Birliği (ACR) Diz OA kriterlerine göre konuldu. Hastalar rastgele iki gruba ayrıldı. İki haftalık süre boyunca Grup 1’deki hastalara fizik tedavi, Grup 2’deki hastalara ise tedaviye ek olarak tramadol iyontoforezi uygulandı. Hastalar tedaviden önce, 10. seansı takiben ve 1. ve 3. aylarda görsel ağrı skalası (GAS) ve Western Ontario ve McMaster Üniversiteleri Osteoartrit İndeksi (WOMAC) kullanılarak ağrı ve fonksiyonel kapasitelerine göre değerlendirildi. Bulgular: Yaş ortalaması ve ortalama ağrı süresi kontrol grubunda 58,53±8,38 ve 5,00±2,66 yıl, tramadol iyontoforez grubunda ise 58,15±7,70 ve 4,71±2,70 yıldı. Tedavi öncesinde gruplar arasında yaş ortalamaları, ortalama ağrı süresi, vücut kitle indeksi, VAS ve WOMAC skorları açısından anlamlı fark yoktu. 10. seansı takiben ve 1. ve 3. aydan sonra, başlangıç değerleriyle karşılaştırıldığında her iki grupta GAS ve WOMAC skorlarında anlamlı düşüş saptandı (p0.05). Sonuç: Fizik tedaviye eklenen tramadol iyontoforezin tedavi dönemi sırasında diz OA ağrısını rahatlatmada faydalı olabileceği sonucuna vardık

Diz osteoartriti tedavisine eklenen tramadol iyontoforezi

Objective: The objective of the present study was to investigate whether tramadol iontophoresis added to therapy is superior to the therapy methods alone (transcutaneous electrical nerve stimulation (TENS), hot pack, ultrasound, and exercise therapy) in patients with knee OA. Materials and Methods: A total of 72 patients who admitted to the outpatient clinic of Physical Medicine and Rehabilitation were included in this study. The diagnosis was based on the American College of Rheumatology (ACR) criteria for knee OA. The patients were randomly separated into two groups. Group 1 received physical therapy and Group 2 received tramadol iontophoresis in addition to the therapy for a period of two weeks. Patients were evaluated according to pain and functional capacity assessed using visual analogue scale (VAS) and Western Ontario McMaster Universities Osteoarthritis Index (WOMAC) before therapy and following the 10th session, and at 1 and 3 months.Results: The mean age and duration of the knee pain were 58.53±8.38, 5.00±2.66 years in the control group and 58.15±7.70, 4.71±2.70 years in the tramadol iontophoresis group. There were no significant differences between groups in the mean age and duration of the knee pain, body mass index (BMI), VAS and WOMAC scores before therapy. Following the 10th session, and after 1 and 3 months, VAS and WOMAC scores were significantly decreased in both groups when compared with the baseline values (p<0.001). VAS scores were significantly lower in the tramadol iontophoresis group compared to controls following the 10th session (p<0.001). However, no significant difference was found between WOMAC scores of the tramadol iontophoresis and control groups (p>0.05). Conclusion: We conclude that tramadol iontophoresis added to physical therapy may be useful for relieving pain of knee OA during the treatment periodAmaç: Bu çalışmanın amacı diz OA hastalarında tedaviye eklenen tramadol iyontoforezinin tek başına uygulanan tedavi yöntemlerine (transkütanöz elektriksel sinir stimülasyonu, sıcak kompres, ultrason ve egzersiz tedavisi) üstün olup olmadığını incelemektir.Yöntem ve Gereçler: Çalışmaya Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon polikliniğine başvuran 72 hasta dahil edildi. Hastaların tanısı, Amerikan Romatoloji Birliği (ACR) Diz OA kriterlerine göre konuldu. Hastalar rastgele iki gruba ayrıldı. İki haftalık süre boyunca Grup 1'deki hastalara fizik tedavi, Grup 2'deki hastalara ise tedaviye ek olarak tramadol iyontoforezi uygulandı. Hastalar tedaviden önce, 10. seansı takiben ve 1. ve 3. aylarda görsel ağrı skalası (GAS) ve Western Ontario ve McMaster Üniversiteleri Osteoartrit İndeksi (WOMAC) kullanılarak ağrı ve fonksiyonel kapasitelerine göre değerlendirildi.Bulgular: Yaş ortalaması ve ortalama ağrı süresi kontrol grubunda 58,53±8,38 ve 5,00±2,66 yıl, tramadol iyontoforez grubunda ise 58,15±7,70 ve 4,71±2,70 yıldı. Tedavi öncesinde gruplar arasında yaş ortalamaları, ortalama ağrı süresi, vücut kitle indeksi, VAS ve WOMAC skorları açısından anlamlı fark yoktu. 10. seansı takiben ve 1. ve 3. aydan sonra, başlangıç değerleriyle karşılaştırıldığında her iki grupta GAS ve WOMAC skorlarında anlamlı düşüş saptandı (p0.05).Sonuç: Fizik tedaviye eklenen tramadol iyontoforezin tedavi dönemi sırasında diz OA ağrısını rahatlatmada faydalı olabileceği sonucuna vardı

Comparison of ketoprofen phonophoresis with ketoprofen and lidocaine- prilocaine phonophoresis in patients with subacromial impingement syndrome

Amaç: Çalışmanın amacı, subakromiyal sıkışma sendromu olan hastalarda ketoprofen ve lidokain-prilokain fonoforez uygulamasının, tek başına ketoprofen fonoforezine bir üstünlüğü olup olmadığının değerlendirilmesi idi. Yöntem ve Gereçler: Çalışmaya subakromiyal sıkışma sendromu olan 70 (39 kadın, 31 erkek) hasta alındı. Hastalar iki gruba ayrıldı ve her iki grubada 15 seans fizik tedavi ve rehabilitasyon programı uygulandı. Birinci gruba ketoprofen ve lidokain- prilokain fonoforezi, ikinci gruba sadece ketoprofen fonoforezi uygulandı. Ayrıca tüm hastalara sıcak paket, TENS ve egzersiz uygulandı. Hastaların omuz ağrısı şiddeti vizüel analog skala (VAS) ile değerlendiridi. Eklem hareket açıklığı (EHA) gonyometre ile ölçüldü. Hastaların fonksiyonel durumu UCLA (The University of California-Los Angeles) skorlaması ile değerlendirildi. Tüm değerlendirmeler tedavi öncesinde, tedavi sonrası 1.ayda ve tedavi sonrası 3. ayda yapıldı. Bulgular: Tedavi öncesi iki grup arasında VAS, UCLA skorları açısından istatistiksel olarak fark yoktu (p>0.05). Tedavi sonrası 3.ay takiplerinde; grup 1'in VAS skorları grup 2'den daha düşük bulundu (p=0.020). Tedavi öncesi grup 2'nin EHA; fleksiyon, abduksiyon, iç rotasyon ölçümleri grup 1'den daha yüksekti (p=0.009, p=0.001, p=0.019). Tedavi sonrası 1. ay takiplerinde de grup 2'nin, abduksiyon ölçümleri grup 1'den daha yüksekti (p=0.024). Fakat tedavi sonrası 3.ay takiplerinde iki grup arasında UCLA ve EHA değerleri açısından istatistiksel olarak fark yoktu (p>0.05). Ayrıca, iki grup arasında tedavi öncesi ve sonrası dış rotasyon ölçümleri açısından fark yoktu (p>0.05). Sonuç: Çalışmamızda, subakromiyal sıkışma sendromu olan hastalarda, tedavi sonrası 3.ay değerlendirmede, ketoprofen ve lidokain- prilokain fonoforezi ağrı ve EHA üzerine daha etkili bulunmuştur.Objective: The aim of the present study was to compare ketoprofen phonophoresis with ketoprofen and lidocaineprilocaine phonophoresis in patients with subacromial impingement syndrome (SIS). Material and Methods: Seventy patients (39 female, 31 male) with SIS were included in this study. The patients were divided into two groups and a 15-session physical therapy and rehabilitation program was performed in each group. Ketoprofen and lidocaineprilocaine phonophoresis were performed in the first group and ketoprofen phonophoresis alone in the second group. Hot pack, transcutaneous electrical nerve stimulation (TENS) and exercises were applied in all patients. Severity of shoulder pain was determined by visual analogue scale (VAS). Range of motion (ROM) was measured by goniometer. Functional capacity of patients was evaluated by UCLA (The University of California-Los Angeles) score. All of the measurements were performed before treatment and in the 1st and 3rd months after treatment. Results: There was no significant difference between the two groups in VAS and UCLA scores before treatment initiation (p>0.05). VAS scores of Group 1 were lower than of Group 2 (p=0.020) in the 3rd month follow-up. ROMs and flexion, abduction and internal rotation were higher in Group 2 than Group 1 (p=0.009, p=0.001, p=0.019, respectively) before treatment. Abduction measurements in Group 2 were higher than in Group 1 in the 1st month after treatment (p=0.024). However, there was no significant difference between the two groups in UCLA and ROM values in the 3rd month (p>0.05). There was also no significant difference between the two groups in external rotation values before and after treatment (p>0.05). Conclusion: Our study showed that ketoprofen and lidocaineprilocaine phonophoresis were more effective on pain and ROM than ketoprofen phonophoresis alone in the 3rd month after treatment in patients with SIS

A transient prolonged paresthesia folloeing spinal anesthesia with hiberbaric bupivacaine during caeserean section

Spinal anestezi, gerek obstetrik cerrahide, gerekse farklı cerrahi alanlarda sıklıkla başvurulan bir yöntem olup, spinal blok sonrası gerek uygulama yöntemine, gerekse anestezik maddelere bağlı olarak çeşitli nörolojik problemler görülebilmektedir. 38 yaşında tekrarlanmış sezaryen öyküsü olan bayan hasta elektif sezaryene alındı. Sorunsuz spinal blok ve komplikasyonsuz cerrahi sonrası spinal blok kalkmasına rağmen, sağ bacak dizüstü lateral bölgede 4 cm. çapında bir alanda ağrı ve dokunma duyusunun kaybı devam etti. Operasyon sonrasında 4 ay kadar devam eden his kaybı, 4. ay sonunda tamamen düzeldi. Spinal anestezi sonrası görülen komplikasyonlardan olan parestezinin genellikle geçici olduğunun ve ender de olsa uzun sürebileceğinin akılda tutulmasının gerekli olduğunu düşünmekteyiz.While spinal anesthesia is a common procedure used for obstetric and also for other different surgical approaches, some neurologic complications can be seen after spinal blockade due to either anesthesia technique or local anesthetic agent. A thirty-eight years old pregnant woman was taken to the operation room to undergo elective recurrent caesarean section. Following an uneventful spinal anesthesia and a surgery without complication, numbness and lack of sense was continued in a region with a diameter of 4 cm, localized above the knee, lateral face of the lower limb despite the removal of the blockade. The lack of sense was maintained until 4 months postoperatively and then recovered completely. We concluded it should be kept in mind that paresthesia, a complication seen after spinal anesthesia, are usually transient, but can rarely be prolonged

The effect of anesthetic technique on hemodynamic parametres in total knee surgery

Amaç: Diz protezi ameliyatlarında spinal ve genel anestezi yöntemlerinin metil metakrilat uygulaması, turnike şişirilmesi ve turnike indirilmesi sırasındaki hemodinamik değişiklikler üzerine olan etkilerini karşılaştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntemler: Total diz protezi cerrahisi yapılacak olan ASA I/II grubu 38 hasta randomize olarak sevofluran bazlı genel anestezi (n=20) ve 3 mL %0.5 levobupivakainin intratekal olarak uygulandığı spinal anestezi (n=18) grubu olmak üzere iki gruba ayrıldı. Tüm hastalara radial arter kateterizasyonu yapıldıktan sonra kardiyak output, arteriyel kan basınçları ve kalp atım hızı anestezi indüksiyonu veya spinal anestezi öncesi, entübasyon veya spinal anestezi sonrası 5, 10, 15. dakikalarda, turnike öncesi, turnike sonrası, kemik çimento öncesi ve sonrası 1, 3, 5, 10. dakikalarda ve turnike indirildikten 1 dakika sonra ölçülerek kaydedildi. Bulgular: Spinal anestezi ve genel anestezi grubunda turnike uygulaması kardiyak outputta ve kan basıncında anestezi öncesi değerlerine göre anlamlı olarak artışa sebep oldu. Kemik çimentosu uygulaması ve turnike çözülmesi her iki grupta kardiyak outputu ve kan basıncını düşürdü, ancak gruplar arası anlamlı bir farklılık bulunamadı. Sonuç: Turnike ve kemik çimentosu uygulanan diz protezi operasyonlarında uygulanan anestezi yöntemlerinin hemodinamik açıdan birbirinden farklı olmadığı sonucuna vardık.Objective: To compare the effects of spinal and general anaesthesia on hemodynamic variations during tourniquet application and cementation in patients undergoing total knee surgery. Materials and Methods: 38 ASA physical status I/II patients undergoing total knee surgery were randomized into two groups as spinal anesthesia group (n=18) where 3 mL of 0.5% levobupivacaine injected intrathecally and sevoflurane based general anesthesia group (n=20). Radial artery catheterization was performed in all of the patients and cardiac output, invasive arterial pressure and heart rate were measured and recorded before anesthesia indication or spinal blockade, at 5 th, 10 th, and 15 th min following endotracheal intubation or spinal blockade, just before and after tourniquet inflation, just before and at 1 st, 3 rd, 5 th, and 10 th min following bone cement placement, and at 1st min after tourniquet deflation. Results: Tourniquet application caused a significant increase in the blood pressure and cardiac output when compared to the values recorded before anesthesia in both groups. Sementation and deflation of the tourniquet caused decrease in blood pressure in both groups, but there was no significant difference between two groups. Conclusion: We concluded that total knee surgery with sementation and tourniquet application did not affect hemodynamic parameters in both spinal and general anesthesia groups

Effects of dexmedetomidine and tramadol administered before induction of anesthesia on postoperative pain

Amaç: Deksmedetomidin sedatif ve analjezik etkili bir α2-adrenerjik reseptör blokeridir. Postoperatif ağrıyı ve morfin tüketimini azaltığı gösterilmişltir; ancak potansiyel kardiyovasküler yan etkileri nedeniyle kullan›m› k›s›tl›d›r. Tramadol, meperidin ile benzer güçte opioid bir analjeziktir ve klinik kullanımda yan etkilerinin az olmas› nedeniyle tercih edilir. Çalışmamızda anestezi indüksiyonu öncesinde uygulanan tramadol ve deksmedetomidinin, postoperatif a¤r› üzerine etkileri ve ayn› zamanda yan etkilerinin karfl›laflt›r›lmas› amaçlanm›flt›r. Yöntem: Elektif flartlarda total abdominal histerektomi yap›lan ASA I-II grubu, 60 hasta çal›flmaya al›nd›. Hastalar üç gruba ayrıldı. Anestezi indüksiyonundan 10 dk önce; Grup T (n=20)’deki hastalara 1mg kg-1 iv tramadol (10 dk infüzyon), grup D (n=20)’deki hastalara 1µg kg-1 iv deksmedetomidin (10 dk infüzyon) ve grup S (n=20)’deki hastalara % 0.9 salin (10 dk infüzyon) fleklinde verildi. Postoperatif analjezi, hasta kontrollü iv morfinle sağlandı. Operasyon süresi, ekstübasyon süresi, derlenme zaman› kaydedildi. A¤r› skoru (VAS), sedasyon skoru, kümülatif morfin tüketimi ve yan etkiler, hasta kontrollü analjezinin (HKA) bafllat›lmas›ndan sonra 2, 6, 12 ve 24. saatlerde kaydedildi. Bulgular: Deksmedetomidin grubunda kan basıncı ve kalp hızı daha düflük olarak bulundu (p<0.05). Postoperatif ağrı ve morfin tüketimi deksmedetomidin grubunda anlamlı derecede düflük olarak bulundu (Grup T: 29.87 mg Grup D: 20.95) (p<0.05). VAS istatistiksel olarak anlamlı olmasa da deksmedetomidin grubunda daha düflüktü. Postoperatif sedasyon skoru ilk 6 saat deksmedetomidin grubunda daha yüksekti, ancak fark anlamlı değildi. Sonuç: Preoperatif olarak verilen deksmedetomidin hemodinamik olarak önemli yan etkilere sebep olmadan postoperatif morfin tüketimini tramadol’den daha fazla azaltmaktadırObjective: Dexmedetomidine is a selective α2-adrenergic receptor blocker with sedative and analgesic effects. It has been shown to reduce postoperative pain and morphine consumption but its clinical use is limited because of its potential cardiovascular side effects. Tramadol is an opioid analgesic with a similar potency to meperidine. Although it is not as potent as morphine, it is preferred in clinical practice because of its relatively low potential side effects. We aimed to compare the effect and side effects of preoperative dexmedetomidine or tramadol administration on postoperative pain and analgesic consumption. Method: Sixty patients were randomly assigned into three groups to receive 1mg kg-1 iv tramadol, or 1µg kg-1 iv dexmedetomidine, or the same volume of saline before induction of anaesthesia. At the time of skin closure, patients were given a standardized bolus dose of morphine and then were allowed to use a patient controlled analgesia (PCA) device. Blood pressures and heart rate were recorded before and after the infusion of the drugs and induction and 1 minute after intubation. Sedation, pain score, cumulative morphine consumption and side effects were recorded 15 minutes, and 2, 6, 12, and 24 hours after initiation of PCA. Results: There were decrease in the blood pressures and heart rates of the patients in the dexmedetomidine group (p<0.05). Postoperative pain and morphine consumption were significantly reduced in the dexmedetomidine group (Group T: 29.87 mg, Group D: 20.95 mg, p<0.05). VAS was lower in the dexmedetomidine group and postoperative sedation scores were higher in the dexmedetomidine group in the first 6 hours. Conclusion: Preoperative dexmetedomidine reduced postoperative morphine consumption more effectively than tramadol without an important adverse effect on hemodynamic parameteres

A Life-threatening Adverse Effect of Taurine-containing Energy Drink: Thrombocytopenia

Due to the significantly increased consumption of energy drinks worldwide, reports of toxicity and adverse events related to these beverages are emerging in the literature. We report a 40-year-old male patient who consumed eight to ten cans (2000 to 2500 mL) of taurine-containing energy drinks per day during the two weeks prior to hospitalization. The patient applied at the hospital with loss of consciousness and in the physical examination, petechia is detected in whole body. Laboratory values except platelet count were normal. We applied the plasmapheresis with a platelet count of 1300 mm3. On the fourth day, we extubated the patient whose clinical findings improved. On the sixth day, we measured the platelet count was 136,000 mm3, and transferred the patient to the hematology service. In conclusion, clinicians need to be aware of any potential side effects from using energy drinks

Comparison of the effects of general and regional anesthesia on apgar scores in patients undergoing cesarean section : Retrospective evaluation of 196 cases

Amaç: Bu çalışma; Mustafa Kemal Üniversitesi Tayfur Ata Sökmen Tıp Fakültesi Hastanesi’nde 2004–2007 yıllarında sezaryen operasyonlarında uygulanan anestezi yöntemlerinin bebek Apgar skorları üzerine etkilerini araştırmak amacıyla planlandı. Yöntem: Mustafa Kemal Üniversitesi Tayfur Ata Sökmen Tıp Fakültesi Hastanesi’nde 2004–2007 yıllarında gerçekleştirilen 196 sezaryen operasyonunun kayıtları incelenerek, genel ve rejyonal anestezi uygulanan olguların bebek Apgar skorları karşılaştırıldı. Bulgular: Genel ve rejyonal anestezi uygulanan olgularda anne yaşı, gestasyon haftası ve ağırlık yönünden anlamlı bir fark bulunmadı (p > 0.05). Her iki grupta da 1. ve 5. dk bebek Apgar skorları benzerdi (p > 0.05). Sonuç: Hastanemiz ameliyathanesinde 2004–2007 yılları arasında gerçekleştirilen sezaryen operasyonlarında uygulanan genel ve rejyonal anestezi yöntemlerinin bebek Apgar skorları üzerine anlamlı bir etkisinin olmadığını gözlemledik.Objective: This study was designed to investigate the effects of anesthesia methods performed in patients undergoing cesarean section in Mustafa Kemal University, Tayfur Ata Sökmen Faculty of Medicine between 2004 and 2007, on Apgar scores. Method: Apgar scores of patients who received general or regional anesthesia in cesarean sections performed in Mustafa Kemal University, Tayfur Ata Sökmen Faculty of Medicine between 2004 and 2007 were retrospectively investigated and compared. Results: No difference was found regarding maternal age, gestation week, and weight of patients who received general or regional anesthesia (p &gt; 0.05). Apgar scores recorded at 1st and 5th min were also similar between the groups (p &gt; 0.05). Conclusion: We observed that general and regional anesthetic methods performed in patients undergoing cesarean section in our hospital through 2004-2007 years had no significant effect on Apgar scores

A giant pulmonary hydatid cyst causing respiratory failure : Case report

Hidatidozisin klinik bulguları kistin lokalizasyonu ve büyüklüğü ile ilişkilidir. Küçük kistler perforasyon veya enfeksiyon gibi komplikasyonlar gelişmediği sürece genellikle belirti vermezler. Ancak, büyük boyutlara ulaşmış kistler komşu organlara yaptığı bası ile semptomatik hale gelebilirler. Burada sol hemitoraksı dolduran dev hidatik kiste sahip ve solunum sıkıntısı nedeniyle acil cerrahi müdehale gerektiren 6 yaşındaki kız hasta sunulmuştur.The clinical signs of hydatidosis depend on the size and location of the cyst. Small pulmonary cysts are usually asymptomatic unless it they show complications such as perforation and enfection. However, large cysts may be symptomatic by compression of the adjacent vital organs. We report a 6-year-old girl with huge hidatid cyst in the left hemithorax, who required emergency surgical intervention because of respiratory distress