All along the Watchtowers [46th Salon of Architecture]

Torre Rinalda predstavlja integralni deo sistema priobalnih kula osmatračnica koje se prostiru duž obala oblasti Pulje (Puglia) u Italiji. Iako deo važnog kulturnog nasleđa Italije, kule nisu adekvatno zaštićene i revitalizovane u odnosu na savremeni trenutak njihovog postojanja. Prepoznat je neiskorišćen potencijal za povezivanje priobalnih kula osmatračnica u kulturnu rutu koja bi predstavljala svojevrsno putovanje kroz istoriju grada Leče i njegovog nasleđa. Kako bi se to ostvarilo, neophodno je identifikovati zajedničku nit između postojećeg sistema kula, koja bi mogla da služi njihovom prostornom i simboličkom povezivanju, ali i da se primeni na pojedinačne kule, bez obzira na stanje u kojem se one trenutno nalaze. Zajednička nit je prepoznata, pre svega, u nekadašnjoj funkciji sistema kula osmatračnica usmerenoj na signaliziranje upozorenja, ali i u načinu na koji je sam sistem upozorenja funkcionisao – slanjem dimnih signala danju i paljenjem vatre noću. Savremena interpretacija nekadašnje funkcije postaje okosnica projekta očuvanja i revitalizacije Torre Rinalda i njegov centralni motiv. Nekadašnja platforma za osmatranje projektom postaje vidikovac, dok se ranije korišćeni dim i vatra prevode u igru vodene pare i svetlosti, čime se čitav sistem priobalnih kula osmatračnica vizuelno i simbolički povezuje u jednistveni prostorno-programski potez, tj. rutu. Međutim, za razliku od nekadašnjih simbola opasnosti, reinterpretirani dim i vatra indikatori su vremenskih promena – vodena para pokazuje smer i brzinu vetra, a promene u boji osvetljenja nagoveštavaju sunčane ili kišne dane na moru. Sistem svetlosti i pare je zamišljen kao solarni sistem i različito postavljen unutar pojedinačnih kula u zavisnosti od stanja u kome se one nalaze: da stoji samostalno i simbolično označava svoje mesto u slučaju kada je kula u potpunosti u ruševinama ili da je integrisan u obnovljenu kulu u slučaju kada je moguće postići njen prvobitni volumen

Pulverized river shellfish shells as a cheap adsorbent for removing of malathion from water: Examination of the isotherms, kinetics, thermodynamics and optimization of the experimental conditions by the response surface method

Introduction/purpose: In this study, we investigated the possibility of removing the organophosphorus pesticide malathion from water using a new adsorbent based on the biowaste of river shell shards from the Anodonta Sinadonta woodiane family, a material that accumulates in large quantities as waste on the banks of large rivers. Two adsorbents were tested - mechanically comminuted river shells (MRM) and mechanosynthetic hydroxyapatite from comminuted river shells (RMHAp). Methods: The obtained adsorbents were characterized and tested for the removal of the organophosphorus pesticide malathion from water. In order to predict the optimal adsorption conditions using the Response Surface Method (RSM), the authors investigated the influence of variable factors (adsorption conditions), pH values, adsorbent doses, contact times, and temperatures on the adsorbent capacity. Results: The best adsorption of malathion was achieved at mean pH values between 6.0 and 7.0. The adsorption data for malathion at 25, 35, and 45 °C were compared using the Langmuir, Freundlich, DubininRadushkevich (DR), and Temkin isothermal models, as well as pseudofirst order, pseudo-second order and Elovic kinetic models for modeling adsorption kinetics. The maximum Langmuir adsorption capacity for MRM and RMHAp at 25 °C was 46,462 mg g-1 and 78,311 mg g-1 , respectively. Conclusion: The results have showed that malathion adsorption on both adsorbents follows the pseudo-second kinetic model and the Freundlich isothermal model. The thermodynamic parameters indicate the endothermic, feasible, and spontaneous nature of the adsorption process