Parkinson modeli oluşturulmuş sıçanlarda büyüme hormonu uygulamasının motor bulgular ve nöronal hasar üzerine etkilerinin incelenmesi

Amaç: Parkinson Hastalığı (PH), sık görülen nörodejeneratif hastalıklardan biridir. Tedavisinde nörogenezin indüklenmesi ve nörodejenerasyonun geriye döndürülmesinde endojen sistemlerin modüle edilmesi yönünde yaklaşımlar önem kazanmaktadır. Bu çalışma ile amacımız 6-OHDA ile Parkinson modeli oluşturulmuş sıçanlarda büyüme hormonu (BH) uygulamasının motor fonksiyonlara ve dendrit morfolojisine olan etkilerini ortaya koymaktır. Gereç ve Yöntem: BH uygulamasının PH’ye olan etkisini gözlemleyebilmek için; sağlıklı ve serum fizyolojik (SF) uygulanan (n=6), Parkinson modeli oluşturulup SF uygulanan (n=6), Parkinson modeli oluşturulup, sırasıyla; 21 gün (n=6), 30 gün (n=6), 60 gün (n=6) ve 90 gün (n=6) olmak üzere BH uygulanan gruplar planlanmıştır. Hayvanlara SF ve grubuna bağlı olarak 21 gün, 30 gün, 60 gün ve 90 gün süresince BH, her gün subkutan olarak enjekte edilmiştir. Parkinson gruplarına rotasyon ve adımlama testleri uygulanmıştır. Tirozin hidroksilaz (TH) ve Golgi boyama uygulanmıştır. Kesitler ışık mikroskobu altında ve Neurolucida 360 programı kullanılarak dendritik ölçümler yapılmıştır. Bulgular Graph-pad prism programı ile değerlendirilmiştir.Bulgular: Rotasyon testi sonucunda SF grubu ile 60 gün arasında (p<0,05) ve SF grubu ile 90 gün arasında istatistiksel olarak (p<0,01) olacak şekilde anlamlı fark bulunmuştur. TH immünoreaktivitesi değerlendirildiğinde BH uygulanan gruplarda kontrol grubuna göre farklılık gözlenmemiştir. Yalnızca 21. gün’e ait, rotasyon sayısı düşük olan hayvanlarda lezyon tarafında az miktarda boyanma gözlenmiştir. Dendrit yoğunluğu açısından Parkinson modeli yapılıp SF uygulanan grup ile karşılaştırıldığında 60. gün (p<0.01) ve 90. gün (p<0.0001)’ler de dendritik çıkıntı yoğunluğu anlamlı derecede artmıştır.Sonuçlar: BH uygulamasının motor fonksiyon testleri üzerinde olumlu etki gösterdiği, bu durumun TH boyamasına yansımadığı görülmüştür. BH uygulamasının toplam çıkıntı yoğunluğunu, tüm gruplarda mantar ve ince tip dendritik yoğunluğunu arttırdığı gözlemlenmiştir. Uzun dönem büyüme hormonu uygulaması ile dendrtik yoğunluğun artması BH’nin hasar tamir süreçlerinde rol oynadığı tezini kuvvetlendirmektedir. Anahtar Sözcükler: Parkinson, Büyüme Hormonu, Dendritik çıkıntı, DopaminAim: Parkinson's Disease (PD) is one of the most common neurodegenerative diseases. In its treatment, approaches to modulating endogenous systems have gained importance in inducing neurogenesis and reversing neurodegeneration. Our aim with this study is to reveal the effects of growth hormone (GH) administration on motor functions and dendrite morphology in rats with 6-OHDA and Parkinson's model.Materials and Methods: In order to observe the effect of GH treatment on PD groups were planned for healthy and saline (SF) applied (n=6), Parkinson and SF applied (n=6), Parkinson and GH applied along 21 days (n=6), 30 days (n=6), 60 days (n=6) and 90 days (n=6). Animals were injected subcutaneously with SF and GH daily for 21 days, 30 days, 60 days and 90 days, depending on the group. The rotation and stepping tests were applied to Parkinson's groups. Tyrosine hydroxylase (TH) and Golgi staining were applied. Sections were measured under the light microscope and dendritic measurements were made using the Neurolucida 360 program. The findings were evaluated with the Graph-pad prism program.Results: As a result of the rotation test, statistical significance was found between the SF group and 60 days (p<0.05) and between the SF group and 90 days (p<0.01). When TH immunoreactivity was evaluated, no difference staining was observed in the GH treated groups compared to the control group. A small amount of staining was observed on the lesion side only in animals with a low rotation number from day 21. In terms of dendrite density, dendritic protrusion density increased significantly on day 60 (p<0.01) and day 90 (p<0.0001) when compared with the Parkinson model and the group in which SF was applied.Discussion: It was observed that GH treatment had a positive effect on motor function tests, but it was not seen in TH staining. It was observed that GH treatment increased the dendritic spine density, mushroom and thin type in all groups. The increase in dendrtic density with long-term growth hormone treatment strengthens the thesis that GH plays a role in damage repair processes.Key Words: Parkinson’s disease, Growth Hormone, Dendritic spine, Dopamine

Talamus’un nucleus ventralis posteromedialis , nucleus ventralis posterolateralis ve corpus geniculatum laterale nükleuslarındaki glutamaterjik nöron yoğunluklarının normal ve gaers ( genetic absence epıleptıc rats) sıçanlarda karşılaştırılması

Talamus’un Nucleus Ventralis Posteromedialis, Nucleus Ventralis Posterolateralis Ve Corpus Geniculatum Laterale Nükleuslarındaki Glutamaterjik Nöron Yoğunluklarının Normal Ve GAERS ( Genetic Absans Epileptic Rats) Sıçanlarda KarşılaştırılmasıÖZETComparing Glutamatergic Neuron Population in the Ventrobasal and Lateral geniculate thalamic nucleus of GAERS and Normal RatsAmaç: Absans epilepsi nöbetlerinin talamustaki GABAerjik ve Glutamaterjik sistem arasındaki dengesizlikten kaynaklandığı bildirilmiştir. Bu çalışmadaki temel amaç talamusun LGN ve VB nükleuslarındaki glutamaterjik nöron yoğunluklarının, GAERS ve Wistar sıçanlarda karşılaştırılmasıdır.Gereç ve Yöntem: Yetişkin ve 10 günlük Wistar ve GAERS sıçanlara ait thalamus kesitlerinden Nuc. Ventralis posteromedialis, Nuc. Ventralis posterolateralis, Corpus geniculatum laterale nükleusları vibrotomda alınan kesitlerden çıkarılarak epon bloklara gömülür.alınan 1 um ‘lik kesitlere glutamat immunohistomiyası yapılır ve ısık mikroskobunda incelenir. Nöronlar glutamat pozitif ve negatif nöronlar olarak işaretlenir ve sayımları yapılır.Bulgular: Wistar ve GAERS sıçanlar arasında LGN nükleusta bir farklılık gözlenmezken P10’dan P60 normal Wistar hayvanlarda birim alanda nöron yoğunluğu istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde azalmıştır (p=0.0110) Benzer şekilde GAERS hayvanlarda P10’dan P60’a birim alandaki nöron yoğunluğu anlamlı bir şekilde düşmektedir. Ancak bu düşüş istatistiksel olarak daha kuvvetlidir (p<0.0001)Sonuçlar: GAERS sıçanlardaki glutamat pozitif nöron sayısındaki azalma talamokortikal döngünün absans nöbetlerinin oluşumu ile ilgili bir cevabı olabilir.Anahtar Sözcükler: Absans epilepsi, Glutamat, Nuc. Ventralis posteromedialis, Nuc. Ventralis posterolateralis, Corpus geniculatum lateraleSUMMARYAim: An imbalance between GABAergic inhibition and glutamatergic excitation is suspected to be involved in the genesis of epileptic processes. In the present study we aimed to quantify the number of glutamate+ve neurons in ventrobasal complex (VB) and lateral geniculate (LGN) nucleus of genetic absence epilepsy rats from Strasbourg (GAERS) and compare it with normal Wistar rats. Material and methods: The measurements were made on serial section using computer program image J and the dissector method. The VB and LGN thalalamic nucleus was removed from each animal, the glutamate+ve neurons were labelled using light-microscopically glutamate immunohistochemistry and the data was statistically analyzed. Results: The present study showed that glutamate+ve neurons per/unite area in VB of Wistar animals between P10 and P60 showed difference however, GAERS animals showed significantly decrease in the in the number of glutamate+ve neurons per/unite area. Comparing the glutamate+ve neurons in the VB of P10 of Wistar and GAERS showed significant decrease in GAERS animals however, comparing P60 of Wistar and GAERS showed no statistically significant difference. The LGN showed no significant difference between developmental age nor between Wistar and GAERS.Conclusion: The results of the present study showed that GAERS animals have significantly decrease in the number glutamate+ve neurons from P10 to P60. The decrease in the number of glutamate+ve neurons in GAERS from P10 to P60 can be the result of the imbalance between excitatory and inhibitory neurotransmission. (p<0.0001)Key Words: Absence Epilepsy, Glutamate, Nuc. Ventralis posteromedialis, Nuc. Ventralis posterolaterlis, Corpus geniculatum lateral

Talamus’un nucleus ventralis posteromedialis , nucleus ventralis posterolateralis ve corpus geniculatum laterale nükleuslarındaki glutamaterjik nöron yoğunluklarının normal ve gaers ( genetic absence epıleptıc rats) sıçanlarda karşılaştırılması

Talamus’un Nucleus Ventralis Posteromedialis, Nucleus Ventralis Posterolateralis Ve Corpus Geniculatum Laterale Nükleuslarındaki Glutamaterjik Nöron Yoğunluklarının Normal Ve GAERS ( Genetic Absans Epileptic Rats) Sıçanlarda Karşılaştırılması Comparing Glutamatergic Neuron Population in the Ventrobasal and Lateral geniculate thalamic nucleus of GAERS and Normal Rats Amaç: Absans epilepsi nöbetlerinin talamustaki GABAerjik ve Glutamaterjik sistem arasındaki dengesizlikten kaynaklandığı bildirilmiştir. Bu çalışmadaki temel amaç talamusun LGN ve VB nükleuslarındaki glutamaterjik nöron yoğunluklarının, GAERS ve Wistar sıçanlarda karşılaştırılmasıdır. Gereç ve Yöntem: Yetişkin ve 10 günlük Wistar ve GAERS sıçanlara ait thalamus kesitlerinden Nuc. Ventralis posteromedialis, Nuc. Ventralis posterolateralis, Corpus geniculatum laterale nükleusları vibrotomda alınan kesitlerden çıkarılarak epon bloklara gömülür.alınan 1 um ‘lik kesitlere glutamat immunohistomiyası yapılır ve ısık mikroskobunda incelenir. Nöronlar glutamat pozitif ve negatif nöronlar olarak işaretlenir ve sayımları yapılır. Bulgular: Wistar ve GAERS sıçanlar arasında LGN nükleusta bir farklılık gözlenmezken P10’dan P60 normal Wistar hayvanlarda birim alanda nöron yoğunluğu istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde azalmıştır (p=0.0110) Benzer şekilde GAERS hayvanlarda P10’dan P60’a birim alandaki nöron yoğunluğu anlamlı bir şekilde düşmektedir. Ancak bu düşüş istatistiksel olarak daha kuvvetlidir (p<0.0001) Sonuçlar: GAERS sıçanlardaki glutamat pozitif nöron sayısındaki azalma talamokortikal döngünün absans nöbetlerinin oluşumu ile ilgili bir cevabı olabilir. Anahtar Sözcükler: Absans epilepsi, Glutamat, Nuc. Ventralis posteromedialis, Nuc. Ventralis posterolateralis, Corpus geniculatum laterale SUMMARY Aim: An imbalance between GABAergic inhibition and glutamatergic excitation is suspected to be involved in the genesis of epileptic processes. In the present study we aimed to quantify the number of glutamate+ve neurons in ventrobasal complex (VB) and lateral geniculate (LGN) nucleus of genetic absence epilepsy rats from Strasbourg (GAERS) and compare it with normal Wistar rats. Material and methods: The measurements were made on serial section using computer program image J and the dissector method. The VB and LGN thalalamic nucleus was removed from each animal, the glutamate+ve neurons were labelled using light-microscopically glutamate immunohistochemistry and the data was statistically analyzed. Results: The present study showed that glutamate+ve neurons per/unite area in VB of Wistar animals between P10 and P60 showed difference however, GAERS animals showed significantly decrease in the in the number of glutamate+ve neurons per/unite area. Comparing the glutamate+ve neurons in the VB of P10 of Wistar and GAERS showed significant decrease in GAERS animals however, comparing P60 of Wistar and GAERS showed no statistically significant difference. The LGN showed no significant difference between developmental age nor between Wistar and GAERS. Conclusion: The results of the present study showed that GAERS animals have significantly decrease in the number glutamate+ve neurons from P10 to P60. The decrease in the number of glutamate+ve neurons in GAERS from P10 to P60 can be the result of the imbalance between excitatory and inhibitory neurotransmission. (p<0.0001) Key Words: Absence Epilepsy, Glutamate, Nuc. Ventralis posteromedialis, Nuc. Ventralis posterolaterlis, Corpus geniculatum lateral