İlaç kullanmayan majör depresif bozukluk ve panik bozukluğu hastalarında idrar neopterin düzeyi

Objective: To measure urinary level of pterine which takes place in synthesis of monoamine in major depressive disorder and panic disorder patiens and compare results with healthy group. Methods: Fourteen patients with panic disorder, 26 patients with major depressive disorder and 20 healthy volunteers were included to the study. Beck Depression İnventory, Beck Anxiety İnventory, Panic-Agoraphobia Scale, State-Trait Anxiety İnventory were applied to patients in order to evaluate severity of disorders. Results: Measurement results of neopterin levels were 199.6±90.8 μmol/creatinine in depressive disorder group, 182.9±68.0 μmol/creatinin panic disorder group and 181.4±202.8 μmol/creatinin in control group (p=0.030). Neopterin level in depressive disorder is significantly higher than control group (p=0.015). Conclusion: Tetrahydrobiopterin (BH4) is cofactor of tyrosine hydroxylase and tryptophan hydroxylase, the rate limiting enzymes in synthesis of serotonin, noradrenaline and dopamine from tyrosine and tryptophan. Rise in plasma levels of neopterine means activation in BH4 synthesis and reduc-tion in monoamine levels. According to the results our study, changes in neopterine and BH4 levels may have influence in appearing depressive disorder more than panic disorder

Çocukluk çağı travmaları zemininde depresyon anksiyete ve dissosiasyon semptomları ilişkisinin araştırılması

Amaç: Depresyon, anksiyete ve dissosiasyon bozukluklarının etyolojisi ve gidişatında çocukluk çağı travmalarının etkisi bir çok çalışmada araştırılmış olmasına rağmen, halen travma türlerinin bu bozukluklar üzerine spesifik etkisi ile ilgili bilgimiz kısıtlıdır. Bu çalışmanın amacı farklı çocukluk çağı travmalarının depresyon, anksiyete ve dissosiasyon belirtilerinin ilişkisi üzerine etkisini araştırmaktır. Yöntem: Çalışmamıza 50 kadın, 50 erkek olmak üzere toplam 100 major depresyon hastası dahil edildi. Çalışmaya katılan hastalara Sosyodemografik Veri Formu, Beck Depresyon Ölçeği (BDO), Beck Anksiyete Ölçeği (BAO) ve Dissosiatif Yaşantılar Ölçeği (DES)uygulandı. Hastaların çocuklukta istismar ve ihmal yaşantıları Çocukluk Çağı Travmaları Ölçeği (CTQ-28) kullanılarak değerlendirildi. Bulgular: Çalışmamızın sonuçları, farklı çocukluk çağı travmalarının depresyon-anksiyete ve dissosiasyon belirtileri arasındaki ilişki açısından pek çok benzerlik ve cinsiyete özgü farklılıklar olduğunu ortaya koymuştur. İlk olarak çocukluk çağı travma mağduru kadınlarda , depresyonanksiyete ve anksiyete-dissosiasyon semptomları arasında orta derecede bir ilişki saptanırken, erkeklerde depreyondissosiasyon belirtileri arasında yüksek dereceli ve doğrudan bir ilişki olduğu belirlenmiştir. İkinci olarak fiziksel istismar hariç tüm ihmal ve istismar türleri maruziyetinde depresyon-anskiyete belirtileri arasında pozitif bir ilişki saptanmıştır. İlginç şekilde, depresyon-dissosiasyon belirtileri arasındaki ilişkinin, duygusal istismar hariç, istismar bildirimi olmayan depresyon hastalarında pozitif yönde anlamlı olduğu belirlenmiştir. Ve son olarak, cinsel istismar hariç, tüm ihmal ve istismar türlerinde anksiyete-dissosiasyon belirtileri arasında pozitif bir ilişki olduğu gözlenmiştir. Sonuç: Çocukluk çağı travmalarının vedepresyon, anksiyete, dissosiasyon semptomları üzerine etkisi ve cinsiyetler arasındaki farklarhakkında bilgi sahibi olmak , depresyon, anksiyete ve dissosiasyon bozuklukları riski ve/veya tedaviye yanıtı belirlemede yardımcı olabilir. Gelecek çalışmaların bu alandaki belirleyiciler ve nedenler üzerine yoğunlaşması gerekmektedir

Urinary neopterine levels in patients with major depressive disorder: alterations after treatment with paroxetine and comparison with healthy controls

Background: A close relationship has been shown between mood disorders and pteridine levels. The aim of this study was to examine alterations in the urine neopterine levels of patients with major depressive disorder (MDD) who responded to paroxetine during the initial treatment and to compare their levels to those of healthy controls. Subjects and methods: Sixteen patients with major depression and 19 healthy controls were enrolled in the study. In order to assess depression severity levels, the Beck Depression Inventory, the Beck Anxiety Inventory, and the State-Trait Anxiety Inventory were administered. Urinary neopterine values that were measured using high pressure liquid chromatography (HPLC) were compared using non-parametric tests for the MDD patients before and after treatment. Urine neopterine levels in MDD patients before and after treatment were compared to those of the healthy control group. Results: Urinary neopterine levels were recorded as follows: For the MDD group before treatment the mean level was 187.92 +/- 54.79 mu mol/creatinine. The same group under treatment at 4 to 8 weeks was at 188.53 +/- 4962 mu mol/creatinine, and the healthy control group showed 150.57 +/- 152.98 mu mol/creatinine levels. There was no statistically significant difference in the urinary neopterine levels among the MDD patients before and after treatment (p=0.938). When urine neopterine levels in MDD patients before and after treatment were compared to those of the healthy control group, levels in the MDD group were found to be significantly higher (p=0.004 and p=0.005, respectively). Conclusions: Findings from the current study suggest that despite treatment response, depression is related to higher levels of urine neopterine. Paroxetine treatment has no significant effect on urine levels of neopterine in MDD patients

URINARY NEOPTERINE LEVELS IN PATIENTS WITH MAJOR DEPRESSIVE DISORDER: ALTERATIONS AFTER TREATMENT WITH PAROXETINE AND COMPARISON WITH HEALTHY CONTROLS

Background: A close relationship has been shown between mood disorders and pteridine levels. The aim of this study was to examine alterations in the urine neopterine levels of patients with major depressive disorder (MDD) who responded to paroxetine during the initial treatment and to compare their levels to those of healthy controls. Subjects and methods: Sixteen patients with major depression and 19 healthy controls were enrolled in the study. In order to assess depression severity levels, the Beck Depression Inventory, the Beck Anxiety Inventory, and the State-Trait Anxiety Inventory were administered. Urinary neopterine values that were measured using high pressure liquid chromatography (HPLC) were compared using non-parametric tests for the MDD patients before and after treatment. Urine neopterine levels in MDD patients before and after treatment were compared to those of the healthy control group. Results: Urinary neopterine levels were recorded as follows: For the MDD group before treatment the mean level was 187.92±54.79 μmol/creatinine. The same group under treatment at 4 to 8 weeks was at 188.53±4962 μmol/creatinine, and the healthy control group showed 150.57±152.98 μmol/creatinine levels. There was no statistically significant difference in the urinary neopterine levels among the MDD patients before and after treatment (p=0.938). When urine neopterine levels in MDD patients before and after treatment were compared to those of the healthy control group, levels in the MDD group were found to be significantly higher (p=0.004 and p=0.005, respectively). Conclusions: Findings from the current study suggest that despite treatment response, depression is related to higher levels of urine neopterine. Paroxetine treatment has no significant effect on urine levels of neopterine in MDD patients

Prefrontal cortex: Implications for memory functions and dementia

Amaç: Prefrontal korteks (PFK), frontal lobların davranışla ilişkili ve anlaşılması en karmaşık olan bölümüdür. Frontal bölgenin ve PFK'nin bellekle ilişkisine ait bilgiler ise kısmen daha yakın tarihlidir. Bu gözden geçirmede PFK'nin nöroanatomik yapısı, bellek işleyişindeki rolü ve normal yaşlanmada bellek üzerine etkisine ait yazın bilgisinin özetlenmesi ve bu bölgeyi etkileyen frontal bunamalar yanı sıra, diğer bunama tiplerinde PFK'nin katkısı ile ilgili yeni bilgilerin tartışılması amaçlanmıştır. Yöntem: Çalışmada geriye dönük kaynak taraması yapılmıştır. Bu amaçla yeni çalışmalar yanı sıra, genel bilgiler için klasik bilgilerin yer aldığı görece eski tarihli kaynaklardan da yararlanılmıştır. Pubmed ve Google arama motoru kullanılarak, ?prefrontal korteks, bunama/tipleri, bellek? anahtar sözcükleri tercih edilmiştir. Bulgular: Prefrontal korteksin bilişsel ve sosyal işlevleri çok önemli olmasına karşın, frontal lobun ağır hasarlarında bile ağır bilişsel bozukluk gözlenmemesi, bu bölgeye ilgiyi arttırmıştır. Prefrontal korteks hasarında davranışsal belirtiler çok gürültülü ve ön planda olduğu için, olasılıkla bellek kusuru gözden kaçmaktadır. Prefrontal korteksin özellikle eski bilgilerin anımsanması, yani belleğin geri çağrılmasında önemli rolü olduğu bilinmektedir. Bu bölgeye yerleşimi bilinen frontal bölge bunamaları yanı sıra, Alzheimer hastalığı, hafif bilişsel eksiklik ve normal yaşlanmada da PFK'nin etkilendiğine ve davranışsal ve psikiyatrik belirti oluşumuna katkıda bulunduğuna ait kanıtlar artmaktadır. Sonuç: Bellek bozukluğu ile giden klinik tablolarda frontal bölge ve PFK'nin etkilenmesi seyrek bir durum değildir. Prefrontal korteksin farklı bölümleri, normal belleğin farklı türlerinin işleyişi ve bellek bozukluğu ile giden klinik durumlarla ilişkilidir. İleri nörogörüntüleme teknikleri kullanılarak yapılan çalışmalar ve her düzeydeki bunamalar için oluşturulacak hayvan modelleri PFK'nin bellekle ilgili işlevlerinin aydınlatılmasına yardımcı olacaktır.Objective: The prefrontal cortex (PFC), which is one of the most complex areas of the human brain, is a frontal lobe segment that is consistently implicated in motor behaviors. In recent years it has been suggested that it is involved in memory functions via its diffuse anatomical networks. In this review, it was aimed to summarize the recent literature about PFC neuroanatomy, and its role in memory, normal aging, and dementias. Method: We retrospectively reviewed the literature, including recent relevant studies. In addition, textbooks were included for essential themes. PubMed and the Google search engine were used, and the keywords chosen for searches were: prefrontal cortex, dementia/types, and memory. Results: Although the PFC has considerable cognitive and social functions, only minor cognitive dysfunction is observed when the frontal lobes are severely damaged. It is possible to say that the memory deficits could be masked by rigorous behavioral symptoms. The PFC has a critical role in memory retrieval. There is growing evidence that the PFC is involved not only in frontal lobe-type dementias, but also Alzheimer disease, mild cognitive impairment, and normal aging. The psychiatric and behavioral symptoms in such cases may be related to PFC dysfunction. Conclusion: Memory-related disorders are commonly associated with the frontal lobes and PFC. It may be considered that different parts of the PFC are related to different memory types and memory dysfunctions. Further studies with advanced neuroimaging techniques and valid animal models for all types and stages of dementias will help us to understand the role of the PFC in memory, physiology, and pathologies

Female Sexual Disfunction and Evaluation of the Related Sociocultural Parameters in a General Psychiatric Outpatient Clinic

Amaç: Bu çalışmanın amacı, Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Genel Psikiyatri Polikliniği'ne 2009 Ocak-Mart aylarında cinsel işlev bozukluğu (CIB) dışında başka yakınmalarla ilk defa başvuran, psikotik bir bozukluğu olmayan, en az bir yıl evli olan kadın hastalarda CIB var- lığı, sıklığı ve etkileyen olası sosyokültürel faktörleri ortaya çıkarmaktır . Yöntem: Veriler , üç farklı anket ve yüzyüze görüşme ile elde edilmiştir . DSM-IV Eksen I Bozuklukları için Yapılandırılmış Psikiyatrik Görüşme Formu (Structured Clinical Interview for DSM-IV Axis I Disorders-SCID-I) uygulanmıştır . CIB tanısı koyabilmek için cinsel işlev yakınmalarının eksen I tanısından bağım- sız olup olmadığı, kişiye sıkıntı veren bir durum olup olmadığı yapılan ayrıntılı görüşmelerde sorgulanmıştır . Cinsel sorun sıklığını değerlendirmek için Kadın Cinsel Işlev Indeksi (KCII) kullanılmıştır. Hastalar tarafından doldurulan anketlerde sosyodemografik özellikler ve sosyokültürel faktörler sorgulanmıştır . Bulgular: Çalış- maya katılan kadınların yaş ortalaması 35.9±8.6 yıldı. Kadınların %93'ü evkadını ve %50'si ilkokul eğitimliydi. Kadınlar ortalama 16.6±8.6 yıldır evliydiler . Bu araştır- mada 20-74 yaş evli kadınlarda CIB yaygınlığı %36.2 olarak bulunmuştur. Çalışmamızda CIB'i etkileyen sosyokültürel etmenlerin, ilk cinsel bilgileri öğrenme şekli, evlenme şekli, ailelerin cinselliğe karşı tutumu olduğu bulunmuştur . Sonuç: Bu çalışmada, kadın CIB yaygınlığı literatürle uyumlu bulunmuştur . Elde edilen sonuçlara göre, değerlendirilen parametreler göz önüne alındığında, sosyokültürel yapının cinsel yaşamı olumsuz yönde etkileyebileceği söylenebilir .In this study we aimed to find out the prevalence of female sexual disfunction (FSD) and the sociocultural factors influencing it among at least one year old married women who applied to Kirikkale University Faculty of Medicine Psychiatry Outpatient Clinic by taking appointment with complaints different from female sexual dysfunction. Method: The data for investigation were collected through three distict questionnaires and face to face interview is used. For the diagnosis of DSMIV axis I disorder SCID (Structured Clinical Interview for DSM-IV) were applied. To diagnose sexual disorder, complaints of sexual function has been questioned to detailed regardless of axis I disorder. In questionnaires filled out by patients, sociocultural factors and sociodemographic haracteristics were investigated. To assess FSD, Female Sexual Function Index (FSFI) is used. Results: The mean age of the participating women was 35.9±8.6 years. 93% of the women were housewife and 50% of education level was primary school. They had been married for 16.6±8.6 years on average. The prevalence of FSD was 36.2% among the married women of 20-74 of age. The factors affecting the sexual dysfunction were as follows: the way of learning the first sexual information, the form of marriage, family attitudes towards sexuality. Conclusion: In this study we find out that the frequency of FSD was consistent with the literature. For the diagnosis of sexual disorders face to face interview should be done because scale used for sexual disorders can only figure out the presence and the severity of sexual problems. According to the results of this study sociocultural structure can affect the sexual life can say

Assessment of frontal lobe functions in schizophrenia, depression and alcohol dependence

Amaç: Kronik seyirli olma eğilimli üç büyük psikiyatrik tanı grubu, şizofreni, depresyon ve alkol bağımlılığı beyindeki yapısal etkileri ve ilişkili bilişsel işlevler konusunda pek çok tartışma bulunmaktadır. Bu çalışmanın amacı, 3 tanı grubundaki (şizofreni, depresyon ve alkol bağımlılığı) frontal bölge işlevselliğini, bu bölgeye duyarlı olduğu bilinen iki nöropsikolojik test ile değerlendirmektir. Yöntem: Örneklem grubu toplam 160 denekten oluşmuş, üç tanı grubu ve kontrol grubunun her birinde 40’ar denek yer almıştır. Deneklerin yaşları 20-55 arasındadır. Nörobilişsel özellikler Wisconsin Kart Eşleme Testi (WKET) ve Stroop Testi (ST) TBAG Formu ile değerlendirilmiştir. Aşırı puana sahip denekler değerlendirme dışında bırakılmıştır. Puanlar üzerinde eğitimin etkisi görüldüğünden, verilerin analizinde, eğitimin ve yaşın ortak değişken olarak ele alındığı kovaryans analizi kullanılmıştır. Bulgular: Analiz sonuçları, gruplar arasında WKET’nde toplam yanlış sayısı (WKET 2), tamamlanan kategori sayısı (WKET 4), perseverasyonla ilgili puanlar (WKET 5, 6, 7, 8) ve kavramsal düzey tepkileri ile ilgili puanlar (WKET 10, 11) açısından ve ST’nde ise karmaşıklaşan son 3 kısmı ile ilgili süreler açısından (ST 3a, 4a, 5a) anlamlı farklar olduğunu ortaya koymuştur. Sonuç: Genelde, şizofreni ve alkol bağımlılığı grubunun bilişsel işlevler açısından benzeştiği, her ikisinin puanlarının depresyon ve kontrol gruplarından daha düşük olduğu görülmüştür.Objective: Schizophrenia,depression and alcohol dependence are major psychiatric diagnostic disorders that have a tendency for a chronic course. The effects of these disorders on brain structure and associated cognitive functions have been studied. The aim of this study was examine frontal lobe functions with two neuropsychological tests, which have been thought to be sensitive to frontal lobe dysfunction. Method: The sample consisted of 160 subjects, 40 in each of the diagnostic groups and a control group. The ages of the subjects varied between 20 and 55. Neurocognitive characteristics were assessed by Wisconsin Card Sorting Test (WCST) and Stroop Test-TBAG Form (ST-TBAG). Subjects with extreme scores were not included in statistical analyses. Since an influence of education and age on the scores was observed, analyses of covariance were used for the statistical analyses, in which the education and age were entered as a covariate variable. Results: The statistical results showed significant differences between the groups for the WCST total number of errors (WCST 2), number of completed categories (WCST 4), number of scores concerned with perseveration (WCST 5, 6, 7, 8), number of scores concerned with conceptual level responses (WCST 10 and 11) and the duration of time evaluations in ST (ST 1a, 3a, 4a and 5a). Conclusion: In general, the findings of cognitive functions in schizophrenia and alcohol dependence were similar, and the scores of both were lower than in the depression and control group

Assessment of psychiatric diagnosis, alexithymia, temperament and character of patients with irritable bowel syndrome

Amaç: İrritabl barsak sendromu (İBS), stresle ilişkisi uzun süreden beri bilinen, psikosomatik hastalık olarak da değerlendirilen bir midebarsak sistemi hastalığıdır. Bu çalışmada, İBS olan hastalar ile sağlıklı kontrol grubunda psikiyatrik muayene yapılarak ve belli ölçekler kullanı larak anksiyete, mizaç, karakter ve aleksitimi düzeylerinin belirlenmesi ve her iki grubun bu parametreler için uygulanan ölçek puanları açısından karşılaştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Örneklem grubuna, Roma-II tanı kriterlerine göre İBS tanısı alan 34 hasta ile 32 sağlıklı gönüllü dahil edildi. İBS olan hastalar ve sağlıklı kontroller DSM-IV tanı ve değerlendirme sistemine göre psikiyatrik yönden değerlendirildi. Mizaç ve Karakter Envanteri (MKE), Durumluk- Sürekli Kaygı Ölçeği-II (DSKÖ-II) ile Toronto Aleksitimi Ölçeği-26 (TAÖ-26) uygulandı. Bulgular: İBS yakınması olan hastaların yaş ortalaması 36.41±8.5; ortalama hastalık süresi 6.65±5.8 yıl olarak hesaplandı ve %76.5’inde DSM-IV’e göre en az bir psikiyatrik bozukluk tespit edildi. Bu grubun DSKÖ-II ve TAÖ-26 puanları kontrol grubundan anlamlı olarak daha yüksekti (sırasıyla p=0.001 ve p=0.007). MKE puanlarından zarardan kaçınma ve kendini aşma alt ölçek puanları İBS grubunda kontrol grubundan anlamlı olarak daha yüksek bulundu (sırasıyla p=0,023 ve p=0,039). Yapılan geriye dönük adımlamalı lojistik regresyon analizi sonucunda 6. adımda zarardan kaçınma ve kendini aşma toplam puanları anlamlı bir düzeyde İBS varlığını yordayıcı olarak bulundu (6. adımda -2 log likelihood: 80.615 ve R2=0.181 bulundu). Sonuç: İBS hastalığının başlangıcı ya da alevlenmesinde psikiyatrik bozuklukların ve mizaç- karakter özelliklerinin katkısı olabilirObjective: It is well documented that there is a strong relationship with Irritable Bowel Syndrome (IBS) and stress. Indeed IBS is a psychosomatic disease of gastrointestinal system. In this study it is aimed to determine the anxiety and alexithymia levels and their association with temperament, and personality in both patient and healthy control groups. Method: Thirty-four patients with IBS according to Roma II Diagnostic Criteria and 32 healthy volunteers were included in the study. Patients with IBS and the healthy subjects were evaluated by DSM-IV diagnostic criteria, Temperament and Character Inventory (TCI), State and Trait Anxiety Inventory-II (STAI-II) and Toronto Alexithymia Scale-26 (TAS-26) have been applied. Results: Mean age of patients with IBS was 36.41±8.5 and average period of the illness was 6.65±5.8 years. 76.5% of IBS patients had at least one DSM-IV diagnoses. In IBS patient group, mean STAI-II score were significantly higher than the control group (p=0.001 and p=0.007, respectively). Among TCI subscales harm avoidance (HA) and self-transcendence (ST) mean score were significantly higher in IBS patient group than healthy controls (p=0.023 and p=0.039, respectively). The result of backward condition logistic regression analysis of total HA and total ST points in the sixth step were found to be a significant predictors of IBS’s existence (in the sixth step it was found that 2 log likelihood: 80.615 and R2=0.181). Conclusion: With respect to these psychiatric disorders or temperamental and characteristic properties they can have a role in occurrence and exacerbation of IBS

Differences between childhood traumatic experiences and coping styles for male and female patients with major depression

Amaç: Çalışmamızın amacı majör depresyon hastalarında çocukluk çağı travmalarını ve travmaların başa çıkma yöntemleri üzerindeki etkisini araştırmak, cinsiyete özgü farklılıkları ortaya koymaktır. Yöntem: Çalışmamıza 100 (50 kadın, 50 erkek) majör depresyon hastası dahil edildi. Hastalara Sosyodemografik Veri Formu, Beck Depresyon Ölçeği (BDO) ve Başa Çıkma Tutumlarını Değerlendirme Ölçeği (COPE) uygulandı. Hastaların çocuklukta istismar ve ihmal yaşantıları Çocukluk Çağı Travmaları Ölçeği (CTQ-28) kullanılarak değerlendirildi. Bulgular: İlk olarak travma mağduru kadınlarda daha çok duygusal odaklı, erkeklerde ise sorun odaklı ve işlevsel olmayan başa çıkma yöntemlerinin kullanıldığı saptandı. İkinci olarak, her iki grupta da depresyon derecesi ile tüm travma türleri; cinsel istismar ile duygusal odaklı başa çıkma puanları arasında pozitif bir ilişki saptandı. Ek olarak, travmanın erkeklerde daha fazla başa çıkma yöntemi farklılığına yol açtığı belirlendi. Son olarak çok değişkenli lineer regresyon modeline göre her iki cinsiyette de cinsel istismara maruz kalmanın duygusal odaklı yöntemlerin kullanımı ile pozitif şekilde ilişkili olduğu saptandı. Depresyon şiddetinin ise, yalnızca erkeklerde, duygusal odaklı ve işlevsel olmayan baş etme yöntemlerinin kullanımı için bağımsız bir prediktör olduğu belirlendi. Sonuç: Çocukluk çağı travmaları ve cinsiyete özgü başa çıkma yöntemleri hakkında bilgi sahibi olmak, depresyon riski ve tedaviye yanıtı belirlemede yardımcı olabilir. Gelecek çalışmaların bu alandaki belirleyiciler ve nedenler üzerine yoğunlaşması gerekmektedir

Cognitine impairments in Behçet’s Disease without neurological involvement

Amaç: Behçet Hastalığı (BH) kronik seyirli, nörolojik tutulum yapabilen, etiyolojisi belirsiz bir hastalıktır. Nörolojik tutulum olan BH, nöro-Behçet hastalığı (NBH) olarak bilinir. Yazında BH ile ilgili nöro-psikiyatrik çalışmalar çoğunlukla NBH olan grupta yapılmıştır. Pek çok psikiyatrik ve nörolojik hastalıkta olduğu kadar, tıbbi hastalıklarda da bilişsel işlevlerin bozulduğu bilinir. Kronik hastalıklarda bilişsel işlev bozukluğu, hastalığa eşlik eden depresyona bağlı ya da ondan bağımsız olarak görülebilir. Bu çalışmanın amacı, nörolojik tutulumu olmayan BH hastalarının depresyon düzeyi ve bilişsel işlevlerinin değerlendirilmesidir. Yöntem: BH tanısı ile dermatoloji kliniği tarafından izlenen, hastalıkları açısından aktif dönemde olmayan 30 hasta ile 30 sağlıklı gönüllü çalışmaya alındı. Hastalar International Study Group (ISG) BH tanı kriterlerini karşılıyordu ve aynı kriterlere göre hiç birinde NBH yoktu. Hastaların bilişsel işlevleri Wisconsin Kart Eşleme Testi (WKET) (Wisconsin Card Sorting Test -WCST) ve Stroop Testi-TBAG Formu (ST-TBAG) ile, depresyon düzeyleri Beck Depresyon Ölçeği (BDÖ) (Beck Depression Inventory -BDI) ile değerlendirildi. Bulgular: BH grubunun test performansları daha bozuktu; yaş, cinsiyet, eğitim düzeyleri bazı test skorlarına etkiliydi, ancak BDÖ skoru ile testler arasında anlamlı ilişki saptanamadı. Sonuç: Test skorlarından elde edilen veriler, nörolojik tutulumu olmayan BH'de bilişsel işlev bozukluğuna yol açan depresyon dışında etkenler olabileceğini düşündürüyor.Objective: Behçet's Disease (BD) is a chronic disorder of unknown aetiology with neurologic involvement. BD with neurologic involvement is known as neuro-Behçet's Disease. In literature, BD related neuropsychological studies are based on mostly the neuro-BD group. The cognitive impairment is encountered in medical diseases as much as in neurologic and psychiatric diseases. The cognitive impairment in chronic diseases may be seen due to a comorbid depression or independently.The aim of this study is to assess the depression status and cognitive function in BD without neurologic involvement. Method: Thirty patients with non-active BD from the outpatient dermatology clinic and thirty matched healthy controls were studied. All patients were fulfilled the criteria of the International Study Group for BD and were excluded if they had any neurologic involvement. To assess the cognitive function and the depression status, Wisconsin Card Sorting Test -WCST, Stroop Test-TBAG version (ST-TBAG) and Beck Depression Inventory -BDI were administered respectively. Results: The test performances of the BD group, when compared with the control group, were much worse. Although some test scores were influenced by gender, age and education, there was no significant association between BDI and the test scores. Conclusion: Data obtained from the test scores suggest that the cognitive impairment in BD without neurologic involvement may be affected by various factors other than depression