Clinical and pathological features of adrenal myelolipoma and myelolipomatous metaplasia cases in our hospital over 13 years

BACKGROUND/AIMS: The development and widespread use of abdominal imaging techniques has increased the incidence of unexpected adrenal tumors called adrenal incidentaloma. Adrenal myelolipomas are the second most common incidentalomas. Similar myelolipomatous morphology appears as a secondary degenerative change in other adrenal lesions and is called myelolipomatous metaplasia. This study investigated the adrenal entities of the last 13 years which had myelolipomatous components.MATERIALS AND METHODS: In this retrospective observational study, cases diagnosed as adrenal myelolipoma or myelolipomatous metaplasia between January, 2009 and January, 2022 were re-examined regarding their age, gender, localization, lesion size, and secondary histopathological changes, accompanying pathological diagnoses as well as clinical and radiological data.RESULTS: Eleven adrenal myelolipoma cases and 6 myelolipomatous metaplasia cases were detected. In myelolipomas, the mean age was 55.45 years, 73% were female and 82% were located on the right side. The lesions were encapsulated and their mean size was 7 cm. One case had a diagnosis of subclinical Cushing's syndrome and the others were hormonally inactive. Some cases were accompanied with hypertension (27%), type 2 diabetes (18%), and asthma (18%). All myelolipomatous metaplasias, which are non-encapsulated, were detected in adrenocortical adenomas. The mean age was 58 years; nonencapsulated and 67% were located on the right side with no gender predilection. Concomitant hypertension (50%), diabetes /33%, and asthma (33%) were frequent.CONCLUSION: Adrenal myelolipoma and myelolipomatous metaplasia both contain adipose and myeloid components. Myelolipoma is a benign and encapsulated neoplasia which is usually detected incidentally. They frequently coexist with chronic diseases such as hypertension, diabetes and asthma

AcrySof® restor göz içi lenslerin görme kalitesi üzerindeki etkileri

Amaç: Multifokal apodize difraktif göz içi lens (AcrySof® ReSTOR) ve monofokal göz içi lens (AcrySof® Natural) yerleştirilmiş hastaların MTF (modulation transfer function), RMS (root mean square of higher order aberrations) ve PSF (point-spread function) değerlerinin karşılaştırması. Gereç ve Yöntem: Bu karşılaştırmalı ve prospektif çalışmada 10 hastanın 20 gözüne fakoemülsifikasyon ve intraoküler lens implantasyonu yapıldı. Bu çalışmada iki tip intraoküler lens kullanıldı. Grup 1’de AcrySof® ReSTOR difraktif GİL (model SN60D3, Alcon Research Ltd. Fort Worth, TX), Grup 2’de AcrySof® Natural monofokal GİL (model SN60AT, Alcon Research Ltd. Fort Worth, TX) kullanıldı. Hastaların yaş ortalaması Grup 1’de 67.6±2.7, Grup 2’de 58.8±4.3 idi. Postoperatif 4. haftada PSF, MTF ve RMS ölçümleri Nidek OPD (optical pathway difference)- Scan (Nidek Co. Ltd. Jp.) ile yapıldı. Bulgular: Ameliyat sonrasında bütün hastaların tashihsiz görme keskinliği tamdı. Grup 1’de ameliyat sonrası ortalama değerler şöyleydi: MTF: 0.426±0.165; PSF: 0.055±0.066; RMS 0.766±0.494. Grup 2’de ameliyat sonrası ortalama değerler şöyleşdi: MTF: 0.388±0.168; PSF:0.077±0.121; RMS: 0.899±0.616. İki grup arasında, ameliyat sonrası PSF, MTF ve RMS değerleri bakımından istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu. Sonuç: Mültifokal apodize difraktif göz içi lens (AcrySof® ReSTOR) ve monofokal göz içi lens (AcrySof® Natural) uygulanan gözler arasında nihai görme kalitesinde MTF, PSF ve RMS değerleri açısından anlamlı bir fark saptanmadı.Purpose: To compare the modulation transfer function (MTF), the root mean square (RMS) of higher order aberrations, and the point-spread function (PSF) values in 20 eyes in which multifocal apodized diffractive intraocular lenses (IOLs) (AcrySof® ReSTOR) and monofocal IOLs (AcrySof® Natural) were implanted. Materials and Methods: In this comparative and prospective study, 10 patients (20 eyes) who underwent cataract surgery using phacoemulsification and IOL implantation were included. Two types of IOLs were used in this study. In Group 1 AcrySof® ReSTOR diffractive IOLs (model SN60D3, Alcon Research Ltd. Fort Worth, TX) were used, and in Group 2 AcrySof® Natural monofocal IOLs (model SN60AT, Alcon Research Ltd. Fort Worth, TX) were used. Mean age of the patients was 67.6±2.7 and 58.8±4.3 in Group 1 and Group 2, respectively. At the fourth postoperative week, PSF, MTF, and RMS measurements were obtained by Nidek optical pathway difference (OPD)-Scan (Nidek Co. Ltd. Jp.). Results: Postoperative uncorrected visual acuities in all the eyes were 20/20. In Group 1 postoperative mean values were as follows: MTF: 0.426±0.165; PSF: 0.055±0.066; RMS 0.766±0.494. In Group 2 postoperative mean values were as follows: MTF: 0.388±0.168; PSF: 0.077±0.121; RMS: 0.899±0.616. There were no statistically significant differences in postoperative PSF, MTF, or RMS values between the two groups. Conclusion: There was no significant difference in the visual quality outcome in terms of MTF, PSF, or RMS values in the eyes with AcrySof® ReSTOR diffractive (SN60D3, Alcon Research Ltd. Fort Worth, TX) and AcrySof® Natural monofocal (SN60AT, Alcon Research Ltd. Fort Worth, TX) IOLs

Katarakt ameliyatında Postoperatuar Refraksiyon' un belirlenmesinde Oküler Biometri

TEZ641Tez (Uzmanlık) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 1990.Kaynakça (s. 36-37) var.37 s. ; 30 cm.

Capsular tension ring implantation in special phaco cases

Amaç: Zonül diyalizi veya lens subluksasyonu olan özellikli fako olgularında kapsül germe halkası kullanımı ile birlikte göz içi lens uygulamalarının sonuçlarını değerlendirmek. Gereç ve Yöntem: Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Göz Hastalıkları Anabilim Dalı'nda Haziran 1999-Temmuz 2001 tarihleri arasında takip edilen, lens sublüksasyonu veya zonüler diyalizi bulunan 17 hastanın 18 gözüne kapsül germe halkası (KGH) ve göz içi lens implantasyonu planlandı. Zonül diyalizi beş saat kadranından az olan veya peroperatif kısmi zonül diyalizi gelişen hastalarda Morcher CTR tip 14, polimetilmetakrilattan yapılmış kapsül germe halkası kullanıldı. Lens sublüksasyonu beş saat kadranından fazla ise Morcher CTR tip 1L, skleral fiksasyonlu kapsül germe halkası kullanıldı. Kapsül germe halkası başarılı şekilde implante edilen 13 göze katlanabilir göz içi lensi (GİL) implante edildi. Kapsül germe halkası implante edilemeyen 5 göze ise ileri dönemde sekonder implantasyon planlandı. KGH implante edilen olgular postoperatif dönemde GİL pozisyonu ve pigment dispersiyonu yönünden değerlendirildi. Bulgular: Olguların 10'u (%58.8) erkek, 7'si (%41.2) kadın olup, yaş ortalamaları 48.7±6.8 (6-90) idi. Ortalama takip süresi 11.5±2.7 (2-20) ay idi. Hastaların 4'ünde (%23.5) travmaya bağlı, 3'ünde (%17.6) Marfan Sendromuna bağlı (bir olgu bilateral), 4'ünde (%23.5) psödoeksfoliasyona bağlı zonüler zayıflık ve lens sublüksasyonu mevcuttu. Altı hastada ise (%35.2) peroperatif zonül diyalizi gelişti. 18 gözden 13'üne (%72.2) kapsül germe halkası ve GİL implante edilirken; 5 (%28.8) göze kapsül germe halkası ve GİL implante edilemedi. Kapsül germe halkası implante edilemeyen olguların 4'ünde ön kamarada vitreus vardı ve zonül diyalizi beş saat kadranından fazla idi. Bu 5 olguya daha sonra sekonder skleral fiksasyonlu GİL implantasyonu planlandı. Kapsül germe halkası implante edilen 13 olgunun hiç birinde postoperatif takiplerde GİL desantralizasyonu veya pigment dispersiyonu saptanmadı. Sonuç: Zonüler diyaliz, lens sublüksasyonu olan ya da katarakt cerrahisi sırasında zonül diyalizi gelişen olgularda KGH implantasyonunun güvenli olduğu kanısına varıldı. Bu tür olgularda KGH'nın postoperatif dönemde iyi bir GİL stabilizasyonu sağladığı görüldü.Purpose: To evaluate the results of capsular tension ring (CTR) and intraocular lens (IOL) implantation in special phaco cases with zonular dialysis and lens subluxation. Materials and Methods: Eighteen eyes of 17 patients with lens subluxation or zonular dialysis who were followed up at the Department of Ophthalmology of the Çukurova University Medical Faculty between June 1999-July 2001 were planned for CTR and IOL implantation. To the patients with zonular dialysis is less than five hours dial or who had zonular dialysis intraoperatively, Morcher type 14 CTR which made by polymethyl methacrylate was used. If lens subluxation is more than five hours dial, Morcher type 1L CTR with scleral fixation hook was implanted. In 13 eyes with succesful implantation of CTR, the foldable intraocular lens (IOL) was implanted. Seconder IOL implantation was supposed to the five eyes in which CTR implantation was not possible. The CTR implanted eyes were evaluated in terms of IOL position and pigment dispertion postoperatively. Results: The study group was consisted of 10 male (58.8%), and 7 female (41.2%) with a mean age of 48.7±6.8 years (range 6-90 years). Postoperative mean follow-up was 11.5±2.7 months (range 2-20 months). Subluxation of the crystalline lens and zonular weakness were exist due to trauma in 4 (23.5%), Marfan's syndrome in 3 (17.6%), and pseudoexfoliation syndrome in 4 (23.5%) of the patients. Zonular dialysis came out in 6 cases (35.2%) during the surgical procedure. Capsular tension ring and IOL were implated into 13 (72.2%) of 18 eyes but neither capsular tension ring nor IOL was implanted in 5 (28.8%) eyes. In four eyes which implantation was not possible, we observed vitreous prolapse into the anterior chamber as well as zonular dialysis in more than five clock hours. IOL implantation with scleral fixation was scheduled for these 5 eyes. In the 13 eyes with successfull CTR implantation, decentralization of the IOL or pigment dispertion was not observed in the postoperative follow up. Conclusion: Implantation of the CTR was suggested to be a safe procedure in the cases with zonular dialysis, lens subluxation or zonular dialysis which develops during the sugery. CTR was seen to provide good IOL centralization postoperatively in such cases

The efficacy of using single dose of pilocarpine gel (Pilogel HS) in the control of early postoperatuar intraocular pressure after the cataract extraction with phacoemulsification

Amaç: Fakoemülsifikasyon yöntemi ile katarakt ekstraksiyonu uygulanan olgularda postoperatuvar erken dönem göz içi basıncı (GİB) kontrolünde tek doz %4 pilokarpin hidroklorür jelin (Pilogel HS) etkinliğini tespit etmek. Materyal-Metod: Çalışmaya fakoemülsifikasyon yöntemi ile katarakt cerrahisi planlanan 40 olgu dahil edildi. Hastalar randomize ve çift kör olarak iki gruba ayrıldı. Tüm olguların operasyon öncesi GİB'leri ölçüldü ve hastalara tek bir cerrah tarafından komplikasyonsuz fakoemülsifikasyon yöntemiyle katarakt ekstraksiyonu ve göz içi lens implantasyonu uygulandı. Cerrahi sonrası birinci gruba Pilogel HS, ikinci gruba kontrol olarak suni gözyaşı jel formu uygulandı. Tüm olguların operasyon sonrası 6.saat ve 24.saat GİB'leri kaydedilerek tekrarlanmış ölçüm (repeated measure) yöntemiyle istatistiksel olarak karşılaştırıldı. Bulgular: Fakoemülsifikasyon öncesi gruplar arasında GİB yönünden bir fark yoktu (p>0,05). Cerrahi sonrası GİB, Pilogel HS uygulanan grupta her iki ölçümde de kontrol grubuna göre daha düşük seviyelerde bulundu (p0,05). In the Pilogel HS applied group, IOP was found lower than the control group after the surgery at both control (<0,05). Conclusion: Applying single dose of Pilogel HS after the phacoemulsification as prophylaxis is found to be effective to decrese the IOP

The early-term side effects and efficacy on intraocular pressure of bimatoprost, latanoprost and travoprost in primary open-angle glaucoma

Amaç: Bimatoprost, latanoprost ve travoprostun primer açık açılı olgularda göz içi basıncını düşürme etkinliğini ve erken dönemdeki yan etkileri karşılaştırmak. Materyal ve Metod: Kliniğimizde glokom biriminde takip edilen daha önceden cerrahi bir işlem geçirmemiş, hiç ilaç kullanmayan veya prostoglandin analoğu dışında tek veya kombine bir ilaç kullanan primer açık açılı glokomlu 28 hasta çalışma kapsamına alındı. Antiglokomatöz ilaç kullanan hastalar en az 4 hafta ilaç kullanmadan takip edildi, ve rastgele 3 gruba ayrıldı. Hastalar üç ay boyunca günde birkez %0.03 bimatoprost (Lumigan, n: 13), %0.005 latanoprost (Xalatan, n:7) veya %0.004 travoprost (Travatan, n:8) kullandı. Hastaların 1. hafta, 1. ay, 2. ay, ve 3. ay göz içi basınçları ile tedavinin yan etkileri çift kör olarak değerlendirildi. Tespit edilen ortalama GİB değerleri birbirleriyle ve kendi içlerinde kıyaslandı. Bulgular: Her üç grupta da göz içi basıncında etkili bir azalma saptandı. Bimatoprost 7.3 mmHg, latanoprost 10.7 mmHg, travoprost 10.7 mmHg, göz içi basıncında düşüş sağladı. Bimatoprost kullanan gruptaki olgularda 6 hastada (%46) hiperemi ortaya çıktı ve 3 (%23) hastada aşırı reaksiyon nedeniyle tedavi sonlandırıldı. Travoprost grubunda 2 hastada (%25) konjonktival hiperemi oluştu ve 1 (%12.5) hasta tedavi sonlandırılarak çalışma dışı bırakıldı. Latanoprost grubunda tedavi süresince l (%14) hastada 4 gün devam eden hiperemi ortaya çıktı. Sonuç: Piyasada mevcut olan prostamid ve prostaglandin analoglarından bimatoprost, latanoprost ve travoprostun göz içi basıncını düşürme etkilerinin primer açık açılı glokomu olan olgularda hemen hemen eşit olduğu, fakat travoprost ve latanoprostun bimatoprosta göre biraz daha fazla etkili olduğu, yan etkiler açısından ele alındığında ise latanaprostun, bimatoprost ve travoprosta göre daha tolere edilebilir olduğu sonucuna varıldı.Purpose : To compare efficacy on lowering intraocular pressure and the early-term side effects of Bimatoprost. Latanoprost and Travoprost in primary open-angle glaucoma. Methods : Twenty-eight patients with primary open-angle glaucoma that have not been operated previously and have not received any anti-glaucomatous medication or using single/combined anti-glaucomatous drug except prostaglandin agonists were included in the study. The patients using anti-glaucomatous drug were followed at least 4 weeks for a drug free period and divided into three groups randomly. Patients were given %0.03 bimatoprost (Lumigan, n:13), %0.005 latanoprost (Xalatan, n:7) or %0.004 travoprost (Travatan, n:8) once a day for 3 months. Intraoculer pressures of patients and the side effects of the treatment were evaluated as double blinded. Intraocular pressures were compared between and within the groups. Results : In all three groups an effective decrease in the intraocular pressure was determined. Bimatoprost provided a decrease of 7.3 mmHg while latanoprost and travoprost both provided a decrease of 10.7 mmHg in the intraocular pressure. In Bimatoprost group hyperemia appeared in 6 patients (%46) and treatment was stoped because of hyperreaction in 3 patients (%23). In Travoprost group conjunctival hyperemia occured in 2 patients (%25) and 1 patient (%12.5) was excluded from the study. In Latanoprost group hyperemia was seen in 1 patient (%14) and lasted 4 days. Conclusion : Efficacy on lowering intraocular pressure of Bimatoprost, Latanoprost and Travoprost, prostamides and prostaglandin agonists existing in markets, is found almost equal in primary open-angle glaucoma. But travoprost and latanoprost are found efective a little more than bimatoprost, on the other hand latanoprost was more tolarable than bimatoprost and travoprost by means of side effects

Keratokonus hastalarında UVA-Riboflavin korneal kollajen çapraz bağlama tedavisinin sonuçları

Purpose: In this study, we aimed to show changes of central corneal thickness and effects of treatment on visual acuity after corneal collagen cross-linking in keratoconus patients. Materials and Methods: 26 eyes of 51 patients with keratoconus who undergone corneal collagen cross-linking were included in to the study. Central corneal thickness measurements and best corrected visual acuity were recorded before and after 1st and 6th month of corneal collagen cross-linking operation. Results: Mean central corneal thickness measurements were recorded as; 435,43±44,35 ?m, 376,68±66,55 ?m and 392,62±64,21 ?m before and after 1st and 6th month of corneal collagen cross-linking, respectively. There was a statistically significant difference between pre-op and postop 1st month, pre-op and postop 6th month and post-op 1st month and post-op 6th month central corneal thickness measurements. Also, there was a statistically significant increase in best corrected visual acuity after the operation. Conclusion: There was a statistically significant difference between pre-op, post-op 1st month and postop 6th month central corneal thickness and best corrected visual acuity measurements.Amaç: Bu çalışmada, keratokonus hastalarında korneal kollajen çapraz bağlama tedavisinin görme keskinliği ve merkezi kornea kalınlığına etkilerinin gösterilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Korneal kollajen çapraz bağlama işlemi uygulanan 26 hastanın 51 gözü çalışmaya dahil edildi. Merkezi kornea kalınlık ölçümleri ve en iyi düzeltilmiş görme keskinlikleri işlemden önce ve sonrasındaki 1. ay ve 6. ayda kayıt altına alındı. Bulgular: Ortalama merkezi kornea kalınlık ölçümleri işlem öncesi, işlem sonrası 1. ay ve işlem sonrası 6.ay olmak üzere sırasıyla 435,43±44,35?m, 376,68±66,55?m ve 392,62±64,21 ?m olarak kaydedildi. İşlem öncesi ve işlem sonrası 1. ay, işlem öncesi ve işlem sonrası 6.ay ve işlem sonrası 1. ay ve işlem sonrası 6.ay merkezi kornea kalınlığı ölçümleri arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu. Aynı zamanda, işlem sonrası görme keskinliği artışı istatistiksel olarak anlamlı bulundu. Sonuç: İşlem öncesi, işlem sonrası 1.ay ve işlem sonrası 6. ay merkezi kornea kalınlık ölçümleri ve en iyi düzeltilmiş görme keskinliği ölçümlerinde istatistiksel olarak anlamlı değişiklikler bulundu

Evaluation of visual acuity results and complication incidence during the transition period to phacoemulsification

Ocak 1995-Temmuz 1995 tarihleri arasında kliniğimizde fakoemül-sifikasyon ile göz içi lens implantasyonu yapılan olgularda görme sonuçlarını ve komplikasyon insidansıu analiz etmek amacıyla yapılan bu çalışmada yaşlan 27 ile 85 arasında değişen 69 hastanın 81 gözüne 3.2/5.2 mm skleral tünel insizyonu ile D.O.R.C (Harmo¬ny) marka vitrektomi cihazının phacoemulsification ünitesi kullanılarak lensektomi ve göz içi lens implantasyonu gerçekleştirildi. Hastaların takip süreleri 2 ile 7 ay arasında değişmekteydi. Posto-peratuvar dönemde 60 gözde (%89.5) 5/10 ve üzerinde görme elde edildi. Operasyon sırasında arka kapsül rüptürü olan 6 olgudan 4'ünde nükleus emülsifikasyonu sırasında, 2'sinde de korteks aspirasyonu sırasında arka kapsül rüptürü meydana geldi. 4 olguda nükleus fragmanları vitre içine disloke oldu. Arka kapsül rüptürü olan bir olguda ön kapsül önüne, bir olguda da kapsül içine GİL implantasyonu gerçekleştirildi. Silikon lens implante edilen bir olguda ön kapsül önüne, bir olguda da kapsül içine GİL implantasyonu gerçekleştirildi. Silikon lens implante edilen bir olguda operasyondan 1 gün sonra steril endoftalmi gelişti ve bu olguya lens explantasyonu ve vitrektomi uygulandı. Fakoemülsifikasyon tekniğinin öğrenme döneminde komplikasyon oranının yüksek olması en önemli dezavantajıdır. Buna rağmen postoperatuvar erken dönemde astigmatizmanın az olması, hızlı görsel rehabilitasyon sağlaması, insizyona bağlı daha az komplikasyon oluşturması katarakt cerrahisinde küçük insizyon ve fakoemülsifikasyon tekniğinin tercih edilmesine yol açmaktadır. Olgulanmızdaki görme sonuçlan ve komplikasyon insidansı fakoemülsifikasyona yeni başlayan (geçen) cerrahlar için aydınlatıcı olabilir.We analysed the visual outcome and incidence of complication in cases who underwent phacoemulsification and IQL implantation from January 1995 through July 1995. We performed phacoemusification and IOL implantation to 81 eyes of 69 patients aged 27-85 throught 3.2/5.2 mm şderal tunnel insicion with the phacoemulsification unit of D.O.R.C. In the postoperatuar period visual acuity was 5/10 or more in 60 eyes (%89.5). Peroperatuar posterior capsular rupture occured during nucleus emulsification in 4 cases, during cortex aspiration in 2 cases. In two of these cases we implanted IOL, one on anterior capsule the others in the bag. We performed lens eplantation and vitrectomy to a case in whom steril endophthalmitis developed at the first day following silicon lens implantation. The most important disadvantage of phacoemulsification technique is the high complication rate in the education period. However early visual rehabilitation, reduction in complications due to insicion and low rate of astigmatism results with the preferance of this technique. Visual outcomes and incidence of complications in our cases can enlighten surgeons who newly begin to perform phacoemulsification

The effect of the surgical experience on the results of phacoemulsification

Ocak 1995-97 tarihleri arasında fakoemiilsifikasyon ve göz içi lens implantasyonu yapılan 402 hastanın 500 gözü cerrahın deneyimine göre 4 gruba ayrıldı. 3 cerrahın ilk 50 olgusu l.grubu oluşturdu. II. III. ve IV. grup aynı cerrahların 2.3. ve 4.50 olgusu ile oluşturuldu. Bütün grupların görme sonuçları ve komplikasyonları araştırıldı ve cerrahi deneyimin fakoemülsifikasyon sonuçlarına etkisi analiz edildi. Hastaların ortalama yaşı 62.4±11.3 (14 90) idi. Takip süresi 2 ay ile 20 ay arasında değişmekteydi. Ameliyat sırasındaki komplikasyon oranı l. grupta %37.5, II. grupta %23.3, III. grupta %18.0 ve IV. grupta %14.0 olarak bulundu (p0.05). Fakoemülsifikasyona başlangıç ve geçiş döneminde komplikasyon insidansı yüksek olabilir. Cerrahın fakoemülsifikasyon cihazına ve tekniğine henüz tam olarak alışmadığı erken dönemde daha yumuşak kataraktlı olguların seçilmesi ve fakoemülsifikasyon deneyimi olan merkezlerde dikkatli bir eğitim komplikasyon oranının en aza indirilmesinde yararlı olabilir. Fakat buna rağmen fakoemüfsifikasyonda peroperatuvar ve postoperatuvar komplikasyon oranının cerrahi deneyim ile yakın ilişkisi vardır. Cerrahi deneyim arttıkça peroperatuvar ve postoperatuvar komplikasyonlar belirgin biçimde azalmaktadır.Five hundred eyes of 402 cases who underwent phacoemulsification and intraocular lens implantation between January 95 - 97 were divided into four groups according to the experience of the surgeons. The first 50 cases of 3 surgeons consisted the first group. The second, third and forth group consisted of the second 50, the third 50, and the forth 50 patients of the same surgeons. We evaluated the visual outcome and complications of the groups and analysed the effect of surgical experience on phacoemulsification results. The mean age of the patients were 62.4±11.3 years (range 14 and 90). The follow up period ranged from 2 to 20 months. The intraoperative complication rate was found to be 37.5% in the first, 23.3% in the second, 18% in the third, and 14% in the forth groups respectively (0.05). The incidence of complication can be high at the initial and transition period. At the early period surgeons who are not used to phacoemulsification machine and technique should select cases with soft cataract and practicing in experienced clinics can be useful in reducing the complication rate. However, intraoperative and postoperative complication rate is closely related to the experience of the surgeon. The decrease in intraoperative and postoperative complications will be evident with surgical skill gained gradually

Peribulber blok için levobupivakain ve lidokain kombinasyonu: Bupivakain ve lidokain kombinasyonu ile randomize karşılaştırmalı çalışma

Amaç: Peribulber blok uygulamasında bupivacaine-lidocaine karışımı ile levobupivacaine-lidocaine karışımını blok kalitesi, oküler akinezi ve intraoperatif ve ameliyat sonrası ağrı derecesi üzerine etkilerini karşılaştırmak. Gereç ve Yöntem: Elektif katarakt cerrahisi için seçilen 62 hasta bu çalışmaya dahil edildi. Hastalara peribulber anastezi için rastgele 4 ml levobupivacaine %0.5 ve lidocaine %2’nin %50-50 karışımı (Grup LL) veya 4ml lidocaine %2 ve bupivacaine %0.5’nin %50-50 karışımı (Grup LB) uygulandı. Bütün hastaların cerrahi sırasında akinezi ve ağrı skorları ve postoperatif sedasyon skorları değerlendirildi. Bulgular: İki grup arasında kapak hareketleri ve anestezi skorları bakımından belirgin bir fark yoktu. Hiç bir hastaya ilave bir anestezi gerekmedi. Çalışma süresince sedasyon skorları grup LB de grup LL den daha yüksek olarak bulundu. Tartışma: Levobupivacaine-lidocaine and bupivacaine-lidocaine katarakt cerrahisinde ciddi bir yan etkisi olmaksızın etkin bir anestezik olarak önerilebilir. Fakat bupivakainlidocaine kombinasyonu ile daha yüksek sedasyon elde edilmektedir.Purpose: To compare bupivacaine-lidocaine mixture with levobupivacaine-lidocaine mixture in peribulbar block regarding their effect on quality of block, ocular akinesia, and degree of intraoperative pain and postoperative pain. Materials and Methods: Sixty-two ASA physical status I-III patients scheduled for elective cataract surgery were included in the study. Patients were randomly allocated to receive peribulbar anesthesia with either 4 ml of a mixture levobupivacaine 0.5% and lidocaine 2% (Group LL) or a 4 ml of a mixture containing equal volume of lidocaine 2% and bupivacaine 0.5% (Group LB). All patients were evaluated with regards to akinesia and pain scores along the surgery pain and sedation scores postoperatively. Results: Median eyelid movement and akinesia scores were not significantly different between the two groups at any time. There was no need for a supplemental block during surgery in any patient. Sedation scores were significantly higher in group LB than the LL group in study period. Conclusion: Levobupivacaine plus lidocaine and bupivacaine plus lidocaine can be recommended as an effective analgesics in cataract surgery without serious side effects. However, higher sedation was achieved with combination of bupivacaine and lidocaine