Ozon uygulamasının devital ağartma yapılan dentinde rezin simanın shear bağlanma dayanımına etkisi

Amaç: Ozon uygulanan ve uygulanmayan devital ağartma yapılmış dentine iki rezin simanın bağlanma dayanımının incelenmesi Gereç ve Yöntemler: : Seksen yeni çekilmiş sağlam insan maksiller kesici kuronları sekiz gruba ayrıldı (n=10): (G1, G2). Ağartmayı takiben ozon uygulanmayan (10% carbamide peroxide, Opalescence Boost %38 Hydrogen peroxide) veya uygulanan gruplar (G3, G4) (40%, 50 second, CR probe, Biozonix; High-Frequency Ozone Generator, Germany), ozonun ağartma yapılmadan uygulandığı gruplar (G5, G6) ve herhangi bir işlem uygulanmayan kontrol grupları (G7, G8). Kuronlar akrilik rezin içine dentin yüzeyleri açıkta kalacak şekilde yerleştirildi. Örneklerde iki rezin simandan biri kullanıldı: Secure Cement (Sun Medical) (G1, G3, G5, G7); Clearfil Esthetic Cement (Kuraray) (G2, G4, G6, G8). 3 x 3 boyutunda rezin siman oluturulan gruplar setleşme süresinden (37ºC, 100% nemli, 24 saat) sonra shear bağlanma dayanımı ile test edildi ( 0.5 mm/minute). Veriler MPa olarak hesaplandı ve Kruskal-Wallis testi ile analizler yapıldı (P < 0.05). Bulgular: Ağartma işleminin ozon uygulaması ile kombine kullanımı hem Secure siman (G3) hem de Clearfil Esthetic simanın (G4) bağlanma dayanımını artırdı (p > 0.05). Ozon uygulanan Secure siman örnekleri (G5), G1, G3, ve G7 gruplarından anlamlı derecede daha düşük bağlanma dayanımı gösterdi (P < 0.05). Clearfil Esthetic siman grubu (G4) kontrol grubundan (G8) anlamlı derecede daha yüksek bağlanma dayanımı gösterdi. Sonuç: Bonding işlemleri öncesinde ozon uygulaması ağartma sonrası geride kalan peroksitin etkisini azaltabilir. Devital ağartma sonrası ozon uygulaması rezin simanın dentin yüzeyine bağlantısını artırabilir

Effects of Ozone and Prophylactic Antimicrobial Applications on Shear Bond Strength of Orthodontic Brackets

Objective:The present study aimed to evaluate the effects of ozone and prophylactic antimicrobial applications on the shear bond strengths and bond failure interfaces of orthodontic brackets.Methods:Sixty human canine teeth were randomly divided into three groups (n=20), receiving the following treatments: Group I-pumice prophylaxis (Isler Dental, Ankara, Turkey)+37% orthophosphoric acid (Dentsply, Rio de Janeiro, Brazil)+Transbond XT primer and adhesive (3M Unitek, Monrovia, USA); Group II-prophylaxis paste (Topex, NJ, USA)+37% orthophosphoric acid (Dentsply, Rio de Janeiro, Brazil)+ Transbond XT primer and adhesive paste (3M Unitek, Monrovia, USA); and Group III-ozone application (Biozonix GmbH, Munich, Germany)+37% orthophosphoric acid (Dentsply, Rio de Janeiro, Brazil)+Transbond XT primer and adhesive (3M Unitek, Monrovia, USA). All specimens were stored at 37°C water for 24 h. Shear bond strength was assessed using a universal testing device (Autograph AGS-X; Shimadzu, Japan). Adhesive remnant index (ARI) scores were obtained through examination of teeth under stereomicroscope at 10× magnification after debonding.Results:Shear bond strengths of orthodontic brackets were 16.10, 18.01, and 19.23 MPa for Groups I, II, and III, respectively. No statistically significant difference in shear bond strength of orthodontic brackets was found among the groups (p=0.273), based on Kruskal-Wallis analysis. Additionally, no significant difference was found in the ARI scores of each group using chi-square analysis (p=0.992).Conclusion:Shear bond strength of orthodontic brackets and ARI scores was not found to be negatively impacted by ozone application

The effect of Nd:YAG laser irradiation on root surface: Shear-bond strength and SEM-EDX study

To investigate the effects of Nd:YAG laser and 17% EDTA treatment on root-dentin mineral content using scanning electron microscope-energy dispersive X-ray spectroscopy (SEM-EDX) and on shear-bond strength of epoxy-resin-based sealer (AH Plus) to root dentin. Twelve extracted premolars were decoronated and roots were sectioned, so that 24 two-root halves were obtained. Element levels of each half were examined by SEM/EDX, and AH Plus build-ups were created. After shear-testing, the test surfaces were reground and subjected to a 5.25% NaOCl. Two subgroups were created according to the surface treatment (n=12): G1, with 17% EDTA for 5min; G2, with the Nd:YAG laser. The element level analysis and shear-bond strength test were repeated for each half; the data were recorded (MPa) and analyzed (paired samples t-test). The EDTA treatment increased the O, C, Ca/P ratio (p0.05). The Nd:YAG laser increased O, Ca/P ratio (p0.05). Both 17% EDTA and Nd:YAG laser had an effect on the mineral content of roots. The 17% EDTA treatment decreased the shear-bond strength of AH Plus to root dentin (p=0.000); however, the Nd:YAG laser did not affect the bond strength (p=0.238). Thus, an Nd:YAG laser can be used for disinfection of the root canal when AH Plus is used as a sealer

Kök dentininin mineral içeriğine ve AH-Plus’ın bağlanma dayanımına borik asitin etkisi: SEM-EDX çalışması

To investigate the effects of boric acid, EDTA and citric acid on rootdentin mineral content and on shear-bond strength of AH Plus. Material and Methods: Eighteen extracted mandibular premolars were used. The crowns were removed. The roots were then longitudinally sectioned under water cooling to obtain two root halves from each tooth. Element levels were examined by SEM-EDX and build-ups were created using AH Plus. The element levels and shear-bond strength data (MPa) were recorded. After shear-test, the root surfaces were re-grounded, and subjected to 5,25% NaOCl followed by 10% Boric acid, 17% EDTA and 10% Citric acid. The root surfaces were re-examined by SEM-EDX. Shear-test was repeated. The element levels and shear-bond strength data (MPa) were recorded and analyzed by using paired samples t test. Results: Boric acid increased O, Na, K and Ca/P ratio (p&lt;0.001), did not change Ca, C, Mg contents of root-dentin (p&gt;0.05). EDTA increased O, Na, C, Ca/P ratio (p&lt;0.001), decreased the Ca, P, S (p&lt;0.001). Citric acid increased C, Na, Ca/P ratio (p&lt;0.001), decreased Ca, P, S contents (p&lt;0.05). Citric acid did not change shear-bond strength of AH Plus (p=0.218). Both Boric acid and EDTA treatment decreased shear bond strength of the sealer (p=0.000). Conclusion: All the tested materials changed the mineral contents of root dentin. Boric acid and EDTA treatment decreased shear bond strength of AH Plus. Boric acid might be considered as an alternative chelating agent however further experimental and clinical evaluations are needed to use the material safely.Borik asit, EDTA ve sitrik asitin kök dentininin mineral içeriğine ve AH Plus'ın ma- kaslama bağlanma dayanımına etkisini araştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: 18 adet çekilmiş pre- molar dişler kullanıldı. Dişlerin kuron kısımları kaldırıldı. Herbir dişten iki kök yarısı elde etmek için su soğutması altında uzunlamasına kesit alındı. SEM EDX kullanılarak element seviyeleri öl- çüldü. AH Plus ile build-up oluşturuldu. Element seviyeleri ve makaslama bağlanma dayanım de- ğerleri (MPa) kaydedildi. Shear testi yapıldıktan sonra kök yüzeyleri tekrar düzleştirildi ve %5,25 NaOCl'u takiben %10 Borik asit, %17 EDTA and %10 Sitrik asit uygulandı. Kök yüzeyleri tekrar SEM EDX ile ölçüldü. Element seviyeleri ve makaslama bağlanma dayanım değerleri kaydedildi (MPa) ve paired t testi kullanılarak analiz edildi. Bulgular: Borik asit uygulanımı kök dentininin O, Na, K ve Ca/P oranını (p0.05) değiştirmedi. EDTA uygulanımı O, Na, C, Ca/P oranını artırdı (p<0.001), Ca, P, S mineral içeriğini azalttı (p<0.001). Sit- rik asit uygulanımı C, Na, Ca/P oranını artırdı (p<0.001), Ca, P, S mineral içeriğini azalttı (p<0.05). Sitrik asit uygulanımı AH Plus'ın makaslama bağlanma dayanım değerini değiştirmedi (p=0.218). Hem Borik asit hem de EDTA uygulanımı AH Plus'ın makaslama bağlanma dayanım değerini azalttı (p=0.000). Sonuç: Tüm test edilen materyaller kök dentininin mineral içeriğini değiştirdi. Borik asit ve EDTA AH Plus'ın makaslama bağlanma dayanımını azalttı. Borik asit alternatif şelasyon ajanı olarak düşünülebilir ancak materyalin kullanım güvenilirliği için daha ileri çalışmalara ve klinik uygulamalara ihtiyaç vardır

Perforasyon tamir materyallerinin sızıntı ve kalitesi: İntrakoronal ve retrograd tekniklerin karşılaştırılması

Amaç: Bu in vitro çalışmanın amacı, perforasyon tamir materyallerinin, perforasyon bölgesine ortograd ya da retrograd yerleştirildiğinde, sızıntı ve kalitesini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntemler: Çekilmiş insan molar dişlerin mesial ve distal kök yüzeylerinde, dişin uzun aksına 45 derecelik açıyla elmas bir frez ile kasten perforasyonlar oluşturuldu. Mesial perforasyonlar intrakoronal olarak şu materyaller kullanılarak tamir edildi: IRM (Dentsply), amalgam (Dentsply), Dyract (Dentsply), SuperBond C&amp;B (Sun Medical) and MTA (Dentsply). Siman ile giriş kavitesi doldurulduktan sonra distal perforasyonlar aynı materyaller ile retrograd olarak tamir edildi. Dişler %100 nemli ortamda 24 saat saklandı. Perforasyon bölgeleri 24 saat %2’lik metilen mavisinde bekletildi. Dişler kesilerek, 20x ve 40x büyütme ile stereomikroskop altında incelendi ve boya penetrasyonuna göre taşmış, yeterli ve yetersiz olarak skorlandı. Bulgular: Veriler Kruskal-Wallis ve MannWhitney U-testleri ile analiz edildi. Restorasyon teknikleri arasında önemli derecede fark bulundu (p &lt; 0.05). Tüm materyallerde retrograd teknik kullanıldığı zaman daha az sızıntı gözlendi (p &lt; 0.05). Giriş kavitesi boyunca perforasyonun tamiri, %86 taşmış ya da yetersiz bulundu. Retrograd olarak uygulandığı zaman IRM %80, MTA %60 oranında sızıntı olmadan yeterli bulundu. Sonuç: Retrograd teknik kullanarak perforasyonların tamiri, kullanılan materyalin etkisi olmaksızın yeterli restorasyonun sayısı önemli derecede arttı. IRM retrograd uygulandığı zaman MTA’yı takiben en iyi kapamayı sağladı

The Effect of Boric Acid on Root Dentin Mineral Content and Bond Strength of AH-Plus: A SEM-EDX Study

Borik asit, EDTA ve sitrik asitin kök dentininin mineral içeriğine ve AH Plus’ın makaslama bağlanma dayanımına etkisini araştırmaktır. Gereç ve Yöntemler: 18 adet çekilmiş premolar dişler kullanıldı. Dişlerin kuron kısımları kaldırıldı. Herbir dişten iki kök yarısı elde etmek için su soğutması altında uzunlamasına kesit alındı. SEM EDX kullanılarak element seviyeleri ölçüldü. AH Plus ile build-up oluşturuldu. Element seviyeleri ve makaslama bağlanma dayanım değerleri (MPa) kaydedildi. Shear testi yapıldıktan sonra kök yüzeyleri tekrar düzleştirildi ve %5,25 NaOCl’u takiben %10 Borik asit, %17 EDTA and %10 Sitrik asit uygulandı. Kök yüzeyleri tekrar SEM EDX ile ölçüldü. Element seviyeleri ve makaslama bağlanma dayanım değerleri kaydedildi (MPa) ve paired t testi kullanılarak analiz edildi. Bulgular: Borik asit uygulanımı kök dentininin O, Na, K ve Ca/P oranını (p0.05) değiştirmedi. EDTA uygulanımı O, Na, C, Ca/P oranını artırdı (p<0.001), Ca, P, S mineral içeriğini azalttı (p<0.001). Sitrik asit uygulanımı C, Na, Ca/P oranını artırdı (p<0.001), Ca, P, S mineral içeriğini azalttı (p<0.05). Sitrik asit uygulanımı AH Plus’ın makaslama bağlanma dayanım değerini değiştirmedi (p=0.218). Hem Borik asit hem de EDTA uygulanımı AH Plus’ın makaslama bağlanma dayanım değerini azalttı (p=0.000). Sonuç: Tüm test edilen materyaller kök dentininin mineral içeriğini değiştirdi. Borik asit ve EDTA AH Plus’ın makaslama bağlanma dayanımını azalttı. Borik asit alternatif şelasyon ajanı olarak düşünülebilir ancak materyalin kullanım güvenilirliği için daha ileri çalışmalara ve klinik uygulamalara ihtiyaç vardır.To investigate the effects of boric acid, EDTA and citric acid on rootdentin mineral content and on shear-bond strength of AH Plus. Material and Methods: Eighteen extracted mandibular premolars were used. The crowns were removed. The roots were then longitudinally sectioned under water cooling to obtain two root halves from each tooth. Element levels were examined by SEM-EDX and build-ups were created using AH Plus. The element levels and shear-bond strength data (MPa) were recorded. After shear-test, the root surfaces were re-grounded, and subjected to 5,25% NaOCl followed by 10% Boric acid, 17% EDTA and 10% Citric acid. The root surfaces were re-examined by SEM-EDX. Shear-test was repeated. The element levels and shear-bond strength data (MPa) were recorded and analyzed by using paired samples t test. Results: Boric acid increased O, Na, K and Ca/P ratio (p<0.001), did not change Ca, C, Mg contents of root-dentin (p>0.05). EDTA increased O, Na, C, Ca/P ratio (p<0.001), decreased the Ca, P, S (p<0.001). Citric acid increased C, Na, Ca/P ratio (p<0.001), decreased Ca, P, S contents (p<0.05). Citric acid did not change shear-bond strength of AH Plus (p=0.218). Both Boric acid and EDTA treatment decreased shear bond strength of the sealer (p=0.000). Conclusion: All the tested materials changed the mineral contents of root dentin. Boric acid and EDTA treatment decreased shear bond strength of AH Plus. Boric acid might be considered as an alternative chelating agent however further experimental and clinical evaluations are needed to use the material safely

Quality and leakage of perforation repair-materials: A comparison of intracoronal and retrograde techniques

Amaç: Bu in vitro çalışmanın amacı, perforasyon tamir materyallerinin, perforasyon bölgesine ortograd ya da retrograd yerleştirildiğinde, sızıntı ve kalitesini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntemler: Çekilmiş insan molar dişlerin mesial ve distal kök yüzeylerinde, dişin uzun aksına 45 derecelik açıyla elmas bir frez ile kasten perforasyonlar oluşturuldu. Mesial perforasyonlar intrakoronal olarak şu materyaller kullanılarak tamir edildi: IRM (Dentsply), amalgam (Dentsply), Dyract (Dentsply), SuperBond C&B (Sun Medical) and MTA (Dentsply). Siman ile giriş kavitesi doldurulduktan sonra distal perforasyonlar aynı materyaller ile retrograd olarak tamir edildi. Dişler %100 nemli ortamda 24 saat saklandı. Perforasyon bölgeleri 24 saat %2'lik metilen mavisinde bekletildi. Dişler kesilerek, 20x ve 40x büyütme ile stereomikroskop altında incelendi ve boya penetrasyonuna göre taşmış, yeterli ve yetersiz olarak skorlandı. Bulgular: Veriler Kruskal-Wallis ve MannWhitney U-testleri ile analiz edildi. Restorasyon teknikleri arasında önemli derecede fark bulundu (p0.05). Tüm materyallerde retrograd teknik kullanıldığı zaman daha az sızıntı gözlendi (p0.05). Giriş kavitesi boyunca perforasyonun tamiri, %86 taşmış ya da yetersiz bulundu. Retrograd olarak uygulandığı zaman IRM %80, MTA %60 oranında sızıntı olmadan yeterli bulundu. Sonuç: Retrograd teknik kullanarak perforasyonların tamiri, kullanılan materyalin etkisi olmaksızın yeterli restorasyonun sayısı önemli derecede arttı. IRM retrograd uygulandığı zaman MTA'yı takiben en iyi kapamayı sağladı.Background: The objective of this in vitro study was to evaluate the quality and leakage of repair materials when perforation sites were challenged from an orthograde or retrograde direction. Methods: Intentional perforations were created on the mesial and distal root surfaces of the extracted human molar teeth (below the CEJ) using a diamond bur at a 45 degree angle to the long axis. Mesial perforations were repaired intracoronally using the following materials (n15): IRM (Dentsply), amalgam (Dentsply), Dyract (Dentsply), SuperBond C&amp;B (Sun Medical) and MTA (Dentsply). After filling the access cavities with cement, distal perforations were repaired retrogradely using the same materials. The teeth were kept at humid conditions (100%, 24hrs), the perforation sites were stained with 2%methylene blue (24hrs), sectioned and examined under a stereomicroscope at 20x and 40x magnifications and scored as extruded, insufficient or adequate in combination with the dye penetration. Results: The data was statistically analyzed (Kruskal-Wallis and Mann-Whitney U-tests). A significant difference was found among the restoration techniques (p>0.05). All the materials showed less leakage when used retrogradely (p>0.05). Repair of the perforation through the access cavity resulted in 86% extruded or insufficient restorations with leakage. IRM restoration showed 80% and MTA showed 60% adequate restoration without leakage when applied retrogradely. Conclusion: Repair of the perforations using the retrograde technique has significantly increased the number of the adequate restorations regardless the effect of the material factor. IRM showed the best sealing followed by MTA when applied retrogradel