The relationship of gastrointestinal symptoms and menstrual cycle phase in young healthy women

Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn View/OpenBACKGROUND: Abdominal discomfort is a common complaint by women and may vary with the menstrual cycle. The aim of this study was to investigate abdominal symptoms and general well being of women in relation to different phases of the menstrual cycle as well as gastrointestinal transit time. METHODS: Fourteen young women who were not using any contraceptive medications were recruited. Questionnaire was used to exclude functional gastrointestinal problems. Questionnaires on abdominal symptoms and general well being were used. Gastric emptying time, small intestinal transit time and colonic transit time were measured and serum sex hormone concentrations were measured at three points in the menstrual cycle. RESULTS: Abdominal symptoms were significantly more pronounced at the beginning of the follicular phase. Gastric emptying and colonic transit times were not significantly different between the follicular and the luteal phase of the menstrual cycle. Small bowel transit was faster in the luteal phase (75,7 min) compared with the follicular phase (99,3 min). There was no correlation between the transit times, symptoms or hormone concentrations. CONCLUSIONS: Results indicate that women experience more abdominal symptoms at the beginning of the follicular phase compared to the early luteal phase. Small bowel transit appears to be faster in the luteal phase than in the follicular phase. Further studies on the relationship of gastrointestinal symptoms and the menstrual cycle are needed.Bakgrunnur: Meltingarfæraeinkenni eru algeng hjá konum og geta verið breytileg í tíðahringnum. Markmið þessarar rannsóknar var að kanna meltingarfæraeinkenni og almenna andlega líðan kvenna í tengslum við mismunandi hluta tíðahringsins auk flæðitíma um meltingarveg. Aðferðir: Fjórtán ungar konur sem ekki notuðu getnaðarvarnarlyf tóku þátt í rannsókninni. Spurningalisti var notaður til að útiloka starfræna kvilla frá meltingarvegi. Þátttakendur svöruðu spurningum um einkenni frá meltingarvegi og almenna líðan. Magatæmingarhraði, flæðishraði um mjógirni og flæðishraði um ristil var mældur auk styrks kynhormóna í blóði. Niðurstöður: Meltingarfæraeinkenni voru marktækt meiri í eggbúsfasa en gulbúsfasa en ekki fannst munur á andlegri líðan tengdur hlutum tíðahrings. Ekki var marktækur munur á magatæmingarhraða og flæðishraða um ristil milli eggbús- og gulbúsfasa tíðahringsins. Flæði um mjó-girni var hraðara í gulbúsfasa (75,7 mínútur) en í eggbúsfasa (99,3 mínútur). Engin tengsl fundust milli flæðishraða, einkenna og styrks kynhormóna í blóði. Ályktanir: Konur virðast hafa meiri meltingarfæraeinkenni í upphafi eggbúsfasa en í fyrri hluta gulbúsfasa. Flæðishraði um mjógirni kann að vera meiri í gulbúsfasa en í eggbúsfasa. Þörf er á frekari rannsóknum á meltingarfæraeinkennum kvenna í tengslum við hluta tíðahrings og flæðishraða um meltingarveg

Microscopic colitis - review

Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn View/OpenMicroscopic colitis (MC) is an encompassing term for two diseases; collagenous colitis and lymphocytic colitis. The colon appears normal by colonoscopy and a diagnosis is only obtained with a biopsy. The histopathology of collagenous colitis is mainly characterized by a thickening of the subepithelial basement membrane of the colonic mucosa with a band of collagen. Lymphocytic colitis is mainly characterized by an intraepithelial lymphocytosis without the collagen thickening. Even though the two diseases have a distinctive pathology their clinical symptoms are characterized by chronic watery diarrhea without bleeding. Microscopic colitis is thought to cause about 4-13% of all chronic diarrhea but their relative frequency is much higher among older people. The mean annual incidence for collagenous and lymphocytic colitis has been increasing. Steroids are the most effective treatment for microscopic colitis and budesonide is the most studied and effective therapy for MC. The aim of this paper is to give a review of two relatively new diseases which are among the most common cause of chronic diarrhea, especially among older people.Hugtakið smásæ ristilbólga er samnefnari fyrir tvo sjúkdóma; bandvefsristilbólgu og eitilfrumu-ristilbólgu. Við ristilspeglun er slímhúðin eðlileg en greining fæst með sýnatöku á ristilslímhúð. Meinafræðilega einkennist bandvefsristilbólga einkum af þykknuðu kollagenlagi undir yfirborðsþekju slímhúðar ristilsins en eitilfrumuristilbólga af eitilfrumuíferð í yfirborðsþekju, kirtilþekju og eiginþynnu slímhúðar án aukningar á kollageni í ristilslímhúðinni. Þó að sjúkdómarnir tveir hafi nokkuð aðgreinanlegt meinafræðilegt mynstur er megineinkenni þeirra beggja langvinnur vatnskenndur niðurgangur án blóðs. Smásæ ristilbólga er talin orsaka um 4-13% langvinns niðurgangs en algengi hennar er mun hærra meðal eldra fólks. Nýgengi bandvefsristilbólgu og eitilfrumuristilbólgu hefur farið mjög hækkandi á síðustu árum. Steralyf eru áhrifaríkustu lyfin við smásærri ristilbólgu og búdesóníð er mest rannsakaða og best staðfesta meðferðin. Tilgangur þessarar yfirlitsgreinar er að kynna tvo tiltölulega nýja sjúkdóma sem eru ein algengasta ástæða langvinns niðurgangs, sérstaklega meðal eldra fólks

A homozygous loss-of-function mutation leading to CYBC1 deficiency causes chronic granulomatous disease

Publisher's version (útgefin grein) Publisher’s note: Springer Nature remains neutral with regard to jurisdictional claims in published maps and institutional affiliations.Mutations in genes encoding subunits of the phagocyte NADPH oxidase complex are recognized to cause chronic granulomatous disease (CGD), a severe primary immunodeficiency. Here we describe how deficiency of CYBC1, a previously uncharacterized protein in humans (C17orf62), leads to reduced expression of NADPH oxidase’s main subunit (gp91phox) and results in CGD. Analyzing two brothers diagnosed with CGD we identify a homozygous loss-of-function mutation, p.Tyr2Ter, in CYBC1. Imputation of p.Tyr2Ter into 155K chipgenotyped Icelanders reveals six additional homozygotes, all with signs of CGD, manifesting as colitis, rare infections, or a severely impaired PMA-induced neutrophil oxidative burst. Homozygosity for p.Tyr2Ter consequently associates with inflammatory bowel disease (IBD) in Iceland (P = 8.3 × 10−8; OR = 67.6), as well as reduced height (P = 3.3 × 10−4; −8.5 cm). Overall, we find that CYBC1 deficiency results in CGD characterized by colitis and a distinct profile of infections indicative of macrophage dysfunction.We wish to thank the family of the two probands, as well as all the other individuals who participated in the study and whose contribution made this work possible.Peer Reviewe

Peptic ulcer disease and Helicobacter pylori. A comparative study of two different three-drug regimens

Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn View/OpenHelicobacter pylori (H. pylori) is now known to be strongly associated with gastritis type B, duodenal ulcer, gastric ulcer and perhaps gastric cancer. To cure peptic ulcer disease has become reality. This prospective study included 60 patients, 41 male and 19 females, with long history of peptic ulcer disease (1 - 41 yr, mean 16.5 yr), diagnosed with active duodenal ulcer (50) or gastric ulcer (10) during endoscopy of the upper gastrointestinal tract. After a positive CLO test and histologic confirmation as well as positive culture of H. pylori from the antral mucosa, patients were treated with conventional anti-ulcer therapy. After ulcers were healed (usually in 4 - 6 weeks) patients were randomized to take one of two regimens: 1) colloid bismuth sub-citrate 120 mg, four times a day for 28 days, metronidazole 400 mg, three times a day for 10 days and tetracyclin (DMT) 250 mg, four times a day for 14 days, 2) De-Nol 120 mg, four times a day for 28 days, metronidazole 400 mg, three times a day for 10 days and ampicillin 500 mg, four times a day for 14 days (DMA). Careful monitoring of compliance, symptoms, side effects, H. pylori status and ulcer recurrence by endoscopy was performed at one, two, six and 12 months after completion of triple therapy. Duodenal ulcer recurred in all six patients, that remained H. pylori positive (10%). Eradication of H. pylori was achieved in all patients (30) treated with DMT, and they remained H. pylori negative throughout the 12 months follow-up period. The compliance to the treatment regimens was excellent (<95%). Side effects were frequent (38%), but mild in most cases, mainly soft stool and nausea. One patient had to discontinue the treatment. Re-infection rate was 2% (one patient) during the 12 months follow-up period. A triple therapy with DMT was 100% effective in eradicating H. pylori and statistically superior (p = 0.0105) to DMA at 12 months follow-up. No ulcer recurrence occured in H. pylori negative patients. The importance of persistent and marked symptomatic improvement observed in this study as compared to conventional maintenance treatment has not been emphasized enough in the recent debates on ulcer treatment modalities. The ultimate benefit of H. pylori eradication in peptic ulcer disease should be evaluated by long term follow up studies.Meltingarsár eru langvinnur sjúkdómur. Bráðameðferð hefur verið hefðbundin og árangursrík síðustu áratugi. Eftir að meðferð lýkur er endurkomutíðni sáranna há, sem hefur orðið til þess að viðhaldsmeðferð er beitt í vaxandi mæli. Tengsl Helicobacter pylori (H. pylori) við tilurð magabólgu, skeifugarnarsárs og magasárs hefur gjörbreytt viðhorfum til orsaka og meðferðar á þessum sjúkdómum. Vonir um raunverulega lækningu hafa nú vaknað og beinist meðferðin að því að uppræta bakteríuna. Lyf og samsetningar lyfja, tímalengd meðferðar, árangur og aukaverkanir era til rannsóknar. Í þessari framskyggnu rannsókn var borinn saman árangur lyfjasamsetninga með colloid bismuth subcitrate (CBS, De-Nol®), metrónídazól og ampicillin (DMA) annars vegar og colloid bismuth subcitrate (CBS, De-Nol(g)), metrónídazól og tetracýklín (DMT) hins vegar. Markmið rannsóknarinnar var að athuga upprætingu á H. pylori, aukaverkanir lyfjanna, meðferðarheldni, klínískan bata, nýgengi endursýkinga og endurkomu sára. Í rannsókninni voru 60 sjúklingar, 41 karl og 19 konur. Meðalaldur þeirra var 53 ár. Magasár höfðu 10 sjúklingar (16,7%) og skeifugarnarsár 50 sjúklingar (83,3%). Skilyrði fyrir þátttöku var nýgreint meltingarsár, minnst eins árs saga um meltingarsár og tilvist H. pylori í magahelli. Öll meltingarsár voru greind með holsjárskoðun og sýni tekin í CLO rannsókn, vefjarannsókn og ræktun. Eftir að sárin voru grædd með hefðbundinni lyfjameöferð voru sjúklingarnir meðhöndlaðir annað hvort með DMA (30 sjúklingar) eða DMT (30 sjúklingar) og þeim fylgt eftir í minnst eitt ár. Einum mánuði eftir að meðferð lauk reyndust 54 sjúklingar (90%) H. pylori neikvæðir en sex sjúklingar (10%) H. pylori jákvæðir. Við 12 mánaða eftirlit frá lokum þriggja lyfja meðferðar, voru allir í DMT hópnum H. pylori neikvæðir (100%). Hins vegar héldust sex sjúklingar (20%) í DMA hópnum H. pylori jákvæðir og þeir fengu allir meltingarsár aftur á eftirlitstímanum. Einn sjúklingur var aftur H. pylori jákvæður við 12 mánaða eftirlit og var endursýking þ vi um 2% innan eins árs frá lokum þriggja lyfja meðferðar. Aukaverkanir voru tíðar (38%) en í flestum tilvikum vægar. Meðferðarheldni var mjög góð. DMT er örugg meðferð til að uppræta H. pylori (100%) hjá sjúklingum með meltingar-sár og er árangursríkari heldur en meðferð með DMA (p = 0,024 eftir einn mánuð, p = 0,0105 eftir 12 mánuði). Sjúklingarnir sex sem héldust H. pylori jákvæðir, fengu allir meltingarsár innan eins árs. Klínískur bati var mjög áberandi meðal þeirra sem urðu H. pylori neikvæðir. Endursýking af bakteríunni fyrsta árið eftir meðferð er 2% (einn sjúklingur)

Peptic ulcer disease and Helicobacter pylori. A comparative study of two different three-drug regimens

Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn View/OpenHelicobacter pylori (H. pylori) is now known to be strongly associated with gastritis type B, duodenal ulcer, gastric ulcer and perhaps gastric cancer. To cure peptic ulcer disease has become reality. This prospective study included 60 patients, 41 male and 19 females, with long history of peptic ulcer disease (1 - 41 yr, mean 16.5 yr), diagnosed with active duodenal ulcer (50) or gastric ulcer (10) during endoscopy of the upper gastrointestinal tract. After a positive CLO test and histologic confirmation as well as positive culture of H. pylori from the antral mucosa, patients were treated with conventional anti-ulcer therapy. After ulcers were healed (usually in 4 - 6 weeks) patients were randomized to take one of two regimens: 1) colloid bismuth sub-citrate 120 mg, four times a day for 28 days, metronidazole 400 mg, three times a day for 10 days and tetracyclin (DMT) 250 mg, four times a day for 14 days, 2) De-Nol 120 mg, four times a day for 28 days, metronidazole 400 mg, three times a day for 10 days and ampicillin 500 mg, four times a day for 14 days (DMA). Careful monitoring of compliance, symptoms, side effects, H. pylori status and ulcer recurrence by endoscopy was performed at one, two, six and 12 months after completion of triple therapy. Duodenal ulcer recurred in all six patients, that remained H. pylori positive (10%). Eradication of H. pylori was achieved in all patients (30) treated with DMT, and they remained H. pylori negative throughout the 12 months follow-up period. The compliance to the treatment regimens was excellent (<95%). Side effects were frequent (38%), but mild in most cases, mainly soft stool and nausea. One patient had to discontinue the treatment. Re-infection rate was 2% (one patient) during the 12 months follow-up period. A triple therapy with DMT was 100% effective in eradicating H. pylori and statistically superior (p = 0.0105) to DMA at 12 months follow-up. No ulcer recurrence occured in H. pylori negative patients. The importance of persistent and marked symptomatic improvement observed in this study as compared to conventional maintenance treatment has not been emphasized enough in the recent debates on ulcer treatment modalities. The ultimate benefit of H. pylori eradication in peptic ulcer disease should be evaluated by long term follow up studies.Meltingarsár eru langvinnur sjúkdómur. Bráðameðferð hefur verið hefðbundin og árangursrík síðustu áratugi. Eftir að meðferð lýkur er endurkomutíðni sáranna há, sem hefur orðið til þess að viðhaldsmeðferð er beitt í vaxandi mæli. Tengsl Helicobacter pylori (H. pylori) við tilurð magabólgu, skeifugarnarsárs og magasárs hefur gjörbreytt viðhorfum til orsaka og meðferðar á þessum sjúkdómum. Vonir um raunverulega lækningu hafa nú vaknað og beinist meðferðin að því að uppræta bakteríuna. Lyf og samsetningar lyfja, tímalengd meðferðar, árangur og aukaverkanir era til rannsóknar. Í þessari framskyggnu rannsókn var borinn saman árangur lyfjasamsetninga með colloid bismuth subcitrate (CBS, De-Nol®), metrónídazól og ampicillin (DMA) annars vegar og colloid bismuth subcitrate (CBS, De-Nol(g)), metrónídazól og tetracýklín (DMT) hins vegar. Markmið rannsóknarinnar var að athuga upprætingu á H. pylori, aukaverkanir lyfjanna, meðferðarheldni, klínískan bata, nýgengi endursýkinga og endurkomu sára. Í rannsókninni voru 60 sjúklingar, 41 karl og 19 konur. Meðalaldur þeirra var 53 ár. Magasár höfðu 10 sjúklingar (16,7%) og skeifugarnarsár 50 sjúklingar (83,3%). Skilyrði fyrir þátttöku var nýgreint meltingarsár, minnst eins árs saga um meltingarsár og tilvist H. pylori í magahelli. Öll meltingarsár voru greind með holsjárskoðun og sýni tekin í CLO rannsókn, vefjarannsókn og ræktun. Eftir að sárin voru grædd með hefðbundinni lyfjameöferð voru sjúklingarnir meðhöndlaðir annað hvort með DMA (30 sjúklingar) eða DMT (30 sjúklingar) og þeim fylgt eftir í minnst eitt ár. Einum mánuði eftir að meðferð lauk reyndust 54 sjúklingar (90%) H. pylori neikvæðir en sex sjúklingar (10%) H. pylori jákvæðir. Við 12 mánaða eftirlit frá lokum þriggja lyfja meðferðar, voru allir í DMT hópnum H. pylori neikvæðir (100%). Hins vegar héldust sex sjúklingar (20%) í DMA hópnum H. pylori jákvæðir og þeir fengu allir meltingarsár aftur á eftirlitstímanum. Einn sjúklingur var aftur H. pylori jákvæður við 12 mánaða eftirlit og var endursýking þ vi um 2% innan eins árs frá lokum þriggja lyfja meðferðar. Aukaverkanir voru tíðar (38%) en í flestum tilvikum vægar. Meðferðarheldni var mjög góð. DMT er örugg meðferð til að uppræta H. pylori (100%) hjá sjúklingum með meltingar-sár og er árangursríkari heldur en meðferð með DMA (p = 0,024 eftir einn mánuð, p = 0,0105 eftir 12 mánuði). Sjúklingarnir sex sem héldust H. pylori jákvæðir, fengu allir meltingarsár innan eins árs. Klínískur bati var mjög áberandi meðal þeirra sem urðu H. pylori neikvæðir. Endursýking af bakteríunni fyrsta árið eftir meðferð er 2% (einn sjúklingur)

Bráð blæðing frá efri hluta meltingarvegar : þrjú hundruð fjörutíu og níu tilvik á Landakotsspítla 1976 til 1985

Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn Skoða/Opna(view/open)Afturvirk rannsókn var gerð á 310 sjúklingum með 349 blæðingar frá efri hluta meltingarvegar. Algengustu blæðingarorsakir voru magasár (32.2%), skeifugarnarsár (18.7%), blæðandi magabólga (10.7%) og Mallory Weiss heilkenni (6.6%). Æðamisvöxtur, sem ekki fannst á fyrri helmingi rannsóknartímans, var greindur í 5.6% tilvika á seinni helmingi hans. Þetta gefur til kynna að æðamisvöxtur hafi stundum valdið magablæðingum, sem áður voru taldar af óþekktum uppruna. Æðahnútar í vélinda orsökuðu blæðingar í aðeins 3.1% tilvika og er það í samræmi við lága tíðni lifrarskorpnunar á Íslandi. Af 310 sjúklingum dóu 30 (9.7%) og má rekja 20 (6.6%) dauðsföll beint til blæðinga. Aukin dánartíðni var tengd eftirfarandi áhættuþáttum: Háum aldri, fyrri sögu um hjarta- og æðasjúkdóma, byrjun blæðingar eftir innlögn á spítalann, viðvarandi blæðingu, þörf fyrir skurðaðgerð og slagbilsþrýstingi <100 mmHg og blóðrauða <10 g/dl við innlögn

Microscopic colitis - review

Neðst á síðunni er hægt að nálgast greinina í heild sinni með því að smella á hlekkinn View/OpenMicroscopic colitis (MC) is an encompassing term for two diseases; collagenous colitis and lymphocytic colitis. The colon appears normal by colonoscopy and a diagnosis is only obtained with a biopsy. The histopathology of collagenous colitis is mainly characterized by a thickening of the subepithelial basement membrane of the colonic mucosa with a band of collagen. Lymphocytic colitis is mainly characterized by an intraepithelial lymphocytosis without the collagen thickening. Even though the two diseases have a distinctive pathology their clinical symptoms are characterized by chronic watery diarrhea without bleeding. Microscopic colitis is thought to cause about 4-13% of all chronic diarrhea but their relative frequency is much higher among older people. The mean annual incidence for collagenous and lymphocytic colitis has been increasing. Steroids are the most effective treatment for microscopic colitis and budesonide is the most studied and effective therapy for MC. The aim of this paper is to give a review of two relatively new diseases which are among the most common cause of chronic diarrhea, especially among older people.Hugtakið smásæ ristilbólga er samnefnari fyrir tvo sjúkdóma; bandvefsristilbólgu og eitilfrumu-ristilbólgu. Við ristilspeglun er slímhúðin eðlileg en greining fæst með sýnatöku á ristilslímhúð. Meinafræðilega einkennist bandvefsristilbólga einkum af þykknuðu kollagenlagi undir yfirborðsþekju slímhúðar ristilsins en eitilfrumuristilbólga af eitilfrumuíferð í yfirborðsþekju, kirtilþekju og eiginþynnu slímhúðar án aukningar á kollageni í ristilslímhúðinni. Þó að sjúkdómarnir tveir hafi nokkuð aðgreinanlegt meinafræðilegt mynstur er megineinkenni þeirra beggja langvinnur vatnskenndur niðurgangur án blóðs. Smásæ ristilbólga er talin orsaka um 4-13% langvinns niðurgangs en algengi hennar er mun hærra meðal eldra fólks. Nýgengi bandvefsristilbólgu og eitilfrumuristilbólgu hefur farið mjög hækkandi á síðustu árum. Steralyf eru áhrifaríkustu lyfin við smásærri ristilbólgu og búdesóníð er mest rannsakaða og best staðfesta meðferðin. Tilgangur þessarar yfirlitsgreinar er að kynna tvo tiltölulega nýja sjúkdóma sem eru ein algengasta ástæða langvinns niðurgangs, sérstaklega meðal eldra fólks