Nutrition and Metabolic Support in Burn

Burn injury results in a dramatic increase of the basal metabolic rate. Severe burn injury nearly doubles resting energy expenditure and hypermetabolism associated with burn results in a loss of body fat stores and a loss of visceral and structural protein mass. The clinical effects of these changes include immunosuppression, delayed wound healing, and generalized muscle weakness. Post burn, the metabolic and catabolic responses are prolonged in severity and time course, lasting weeks to months in contrast to the days and weeks observed in other injuries. Nutrition support provides the substrates and nutrients to prevent the complications of deficiencies as well as supporting wound healing, and recovery from hormonal and metabolic abnormalities after thermal injury. (Journal of the Turkish Society Intensive Care 2011; 9 Suppl: 21-5

Yoğun Bakım Ünitesinde Magnezyum; Olmazsa Olmaz

Magnesium is the main intracellular metal cation that plays an essential role in fundamental cellular reactions. Hypomagnesemia is frequent postoperatively and in the ICU, this often unrecognized condition is responsible for increased morbidity and mortality. Therefore, hypomagnesemia should be corrected. There are varieties of disorders in non-magnesium depleted patients where intravenous magnesium appears to have a therapeutic benefit. This review considers magnesium physiology - metabolism and magnesium status in critical illness. (Journal of the Turkish Society of Intensive Care 2011; 9: 30-7

İnhalasyon Anestezisi

Yoğun bakım ünitesindeki (YBÜ) hastalar organ yetersizliklerinin ve hemodinamik problemlerin olduğu kritik süreçteki hastalardır. Bu hasta grubunda, ilaçların hemodinami ve sistemler üzerine etkileri değişebilmekte, daha fazla yan etki ile karşılaşılabilmektedir. Ayrıca organ yetersizliklerine bağlı ilaçların eliminasyon ve etki süreleri de değişmektedir. İnhalasyon anestezikleri 18. yüzyıldan beri genel anestezi sağlamak için ameliyathanelerde kullanılmaktadır. Avantajlı farmakokinetik ve farmakodinamik özellikleri nedeni ile inhalasyon anestezikleri yoğun bakımda bazı durumlarda intravenöz ajanlara alternatif olabilirler. Modern inhalasyon anestezikleri (izofluran, sevofluran, desfluran) solunumla hızlı şekilde emilirler, etkileri hızlı başlar ve hızlı sonlanır. Vücutta çok az birikirler, böbrek ve karaciğerde düşük metabolizmaya sahiptirler. Esas olarak solunum sistemi ile atılırlar. Etkilerine taşiflaksi veya tolerans gelişimi önemsiz derecededir. Bunun yanısıra bronkodilatör etkileri vardır ve birçok organ üzerinde koruyucu özellik gösterebilirler (kardiyoprotektif, nöroprotektif) (1, 2). Hemodinamik instabilitesi olan kritik hastalarda iskemiden koruyucu avantajları olabilir. İnhalasyon ajanlarının bu avantajlarına rağmen yoğun bakımda kullanımları çok nadirdir. Bunun sebepleri ise atmosferik kontaminasyon riski ve yüksek akımlı yoğun bakım ventilatörlerinde volatil ajanların teknik olarak kullanım zorluğudur. Bu bölümde YBÜ’de inhalasyon anesteziklerinin kullanımından, kritik hastalıklarda sedasyon dışındaki diğer yararlı özelliklerinden ve kullanımlarındaki sınırlamalardan bahsedilecektir. Bunun yanısıra status astmatikus, dirençli status epileptikus, akut respiratuar distres sendromu (ARDS) gibi spesifik hastalıklarda inhalasyon anesteziklerinin kullanımına değinilecektir

İNHALASYON ANESTEZİSİ

Yoğun bakım ünitesindeki (YBÜ) hastalar organ yetersizliklerinin ve hemodinamik problemlerin olduğu kritik süreçteki hastalardır. Bu hasta grubunda, ilaçların hemodinami ve sistemler üzerine etkileri değişebilmekte, daha fazla yan etki ile karşılaşılabilmektedir. Ayrıca organ yetersizliklerine bağlı ilaçların eliminasyon ve etki süreleri de değişmektedir. İnhalasyon anestezikleri 18. yüzyıldan beri genel anestezi sağlamak için ameliyathanelerde kullanılmaktadır. Avantajlı farmakokinetik ve farmakodinamik özellikleri nedeni ile inhalasyon anestezikleri yoğun bakımda bazı durumlarda intravenöz ajanlara alternatif olabilirler. Modern inhalasyon anestezikleri (izofluran, sevofluran, desfluran) solunumla hızlı şekilde emilirler, etkileri hızlı başlar ve hızlı sonlanır. Vücutta çok az birikirler, böbrek ve karaciğerde düşük metabolizmaya sahiptirler. Esas olarak solunum sistemi ile atılırlar. Etkilerine taşiflaksi veya tolerans gelişimi önemsiz derecededir. Bunun yanısıra bronkodilatör etkileri vardır ve birçok organ üzerinde koruyucu özellik gösterebilirler (kardiyoprotektif, nöroprotektif) (1, 2). Hemodinamik instabilitesi olan kritik hastalarda iskemiden koruyucu avantajları olabilir. İnhalasyon ajanlarının bu avantajlarına rağmen yoğun bakımda kullanımları çok nadirdir. Bunun sebepleri ise atmosferik kontaminasyon riski ve yüksek akımlı yoğun bakım ventilatörlerinde volatil ajanların teknik olarak kullanım zorluğudur. Bu bölümde YBÜ’de inhalasyon anesteziklerinin kullanımından, kritik hastalıklarda sedasyon dışındaki diğer yararlı özelliklerinden ve kullanımlarındaki sınırlamalardan bahsedilecektir. Bunun yanısıra status astmatikus, dirençli status epileptikus, akut respiratuar distres sendromu (ARDS) gibi spesifik hastalıklarda inhalasyon anesteziklerinin kullanımına değinilecektir

Magnesium in ICU: Sine Qua Non

Magnesium is the main intracellular metal cation that plays an essential role in fundamental cellular reactions. Hypomagnesemia is frequent postoperatively and in the ICU, this often unrecognized condition is responsible for increased morbidity and mortality. Therefore, hypomagnesemia should be corrected. There are varieties of disorders in non-magnesium depleted patients where intravenous magnesium appears to have a therapeutic benefit. This review considers magnesium physiology - metabolism and magnesium status in critical illness. (Journal of the Turkish Society of Intensive Care 2011; 9: 30-7

Non-invasive Mechanic Ventilation During the “Weaning”

SUMMARY Weaning of the patients from mechanical ventilation is a clinically important subject. Recently, applications of non-invasive mechanic ventilation (NIV) are increasing in post extubation respiratory failure. Studies show that NIV is effective in the weaning of chronic obstructive pulmonary disease, presenting with hypercapneic respiratory failure and in the attacks of other chronic respiratory failure, but efficacy and reliability in the other patient group is limited. NIV must be applied by the experienced team in the selected patient group