Does Providing Clinical Care for Trauma Patients have a Positive Effect on Physicians’ Perspective on Child Passenger Safety?

Introduction: Motor vehicle crashes are the most common cause of the mortality in the pediatric population. Preventive strategies are the best approach to reduce mortality and morbidity due to motor vehicle crashes. Since parents mostly refer to them for guidance, doctors should have a high level of knowledge and awareness to increase the usage of car safety seats. We thought that providing care for trauma patients could have a positive effect on the physicians’ awareness and knowledge level. Based on this, we aimed to assess the awareness and knowledge of pediatricians and emergency physicians and trauma doctors. Methods: An electronic survey consisting of 23 questions was prepared. Demographic features, awareness and knowledge level of the physicians were assessed on three sections. Five suggestions in the guideline of the American Academy of Pediatrics were used to assess physicians’ knowledge level. The respondents were grouped as those providing clinical care for trauma patients and those do not. Results: The questionnaires were sent to 641 physicians and 323 who completed the questionnaire were included in the study. One hundred and fourteen (35.3%) of the respondents were providing clinical care for trauma patients. One hundred ninety (59.2%) respondents had children. Majority of the physicians had a satisfactory level of knowledge about car safety seat (CSS). The number of respondents reported having adequate self-awareness was found statistically significantly higher in the groups of doctors who have children and provide clinical care for trauma patients (p0.05). Interestingly, the knowledge level in physicians who had children was statistically significantly lower than in those with no children (p<0.01). Conclusion: Our survey revealed that physicians who provide clinical care for trauma patients think they have a high level of knowledge about CSS. Unfortunately, their knowledge level was low as other physicians in the study group

Hypoglycemia after albuterol overdose in a pediatric patient

Albuterol overdose can lead to tachycardia, hypotension, tremor, hypokalemia, and hyperglycemia in children. Hypoglycemia had been previously reported in only one child. We describe a 3-year-old boy who ingested high-dose albuterol in this report. On arrival to the emergency department, the child was agitated and had noticeable restlessness, sinus tachycardia, mild hypokalemia (3.2 mEq/L), and hyperglycemia (187 mg/dL). Activated charcoal and intravenous hydration were given, and electrocardiogram monitoring was performed. Sinus tachycardia resolved within 4 to 6 hours. Hypoglycemia (45 mg/dL) was identified 4 hours after admission. The child recovered uneventfully within 24 hours with glucose replacement. This case suggests that hypoglycemia could be a late complication of acute albuterol overdose; thus, the period of observation should be extended in these cases

Poison Information Center Data about Drug-Induced Acute Dystonic Reactions

Aim: To examine and describe the frequency of cases with drug-induced acute dystonic reactions (ADRs) based on the Data of Dokuz Eylul University Drug and Poison Information Center (DPIC)

Retrospective Analysis of Childhood Poisoning

Amaç: Zehirlenmeler çocuk yaş grubunda sık görülen, hızlı tanı ve tedavi gerektiren, önlenebilir çevresel acillerdendir. Bu çalışmada zehirlenme nedeniyle başvuran hastaların epidemiyolojik ve klinik özellikleri incelenmiştir.Yöntemler: Haziran 2010-Ocak 2015 yılları arasında çocuk acil servisine zehirlenme nedeniyle başvuran hastaların hastane kayıtları geriye dönük olarak değerlendirilmiştir.Bulgular: Çalışmaya alınan 997 zehirlenme olgusunun, %55’inin kız olduğu görülmüştür. Hastaların ortanca yaşının 43 ay [çeyrekler arası aralık: 24-166], %58,1’inin 5 yaş altında, %30,7’sinin 12 yaş üstünde olduğu bulunmuştur. Zehirlenmelerin, beş yaş altında çoğunlukla erkeklerde (%57,5) ve tamamının kaza sonucu, 12 yaş üstünde ise kızlarda (%81) ve özkıyım amaçlı (%76,1) olduğu saptanmıştır. Olguların %84,7’si tek etkenle, %15,3’ü ise birden fazla etkenle zehirlenmiştir. En sık ilaçlarla (%56,7), ikinci sırada ise kostik/korozif maddelerle (%27,8) olan zehirlenmeler saptanmıştır. İlaçlar ile olan zehirlenmelerin en sık analjezikler (%26,9) ve santral sinir sistemi ilaçları (%24) ile olduğu görülmüştür. Hastaların %71,3’ünün asemptomatik olduğu, semptomatik hastalarda ise en sık gastrointestinal sistem bulguları olduğu bulunmuştur. İlaçlarla zehirlenen olguların %21’ine mide lavajı; %28’ine aktif kömür uygulanmış, %2’sine antidot tedavisi verilmiştir. Hastaların %92’si çocuk acil servisinden taburcu edilirken, 14 olgu (%1,4) yoğun bakımda tedavi edilmiştir. Beş yıl süresince zehirlenmeye bağlı mortalite gözlenmemiştir.Sonuç: Zehirlenmeler çocuk yaş grubunda morbiditenin önemli ve önlenebilir bir nedenidir. Beş yaş altı grupta kaza sonucu, adölesan yaş grubunda özkıyım amaçlı zehirlenmelerin sık olduğu, ilaçlar ve kostik/korozif maddelerle olan zehirlenmelerin en önemli neden olduğu bulunmuştur. Yaş gruplarına göre bu epidemiyolojik ve klinik özelliklerin bilinmesi, nedene yönelik hızlı tanı ve tedavi yapılmasını sağlayacak; gerekli önlemler alınarak zehirlenmelerin azaltılmasına katkı sağlayacaktır.Introduction: Poisonings are common and preventable environmental emergencies requirin rapid diagnosis and treatment in the pediatric age group. The epidemiological and clinical characteristics of poisoning patients were investigated in this study.Methods: Hospital records of patients admitted to the pediatric emergency department due to poisoning between June 2010 and January 2015 were evaluated retrospectively.Results: Fifty-five percent of 997 poisoning cases were girls. The median age of the patients was 43 months [Interquartile range: 24-166], 58.1% of patients were under age five and 30.7% were older than 12 years of age. Poisoning under age of 5 was observed predominantly in males as a result of an accident (57.5%) and in above 12 years of age in girls (81%) and due to suicidal purposes (76.1%). In 84.7% of cases, single-drug poisoning was detected. The most common toxicity agents were drugs and caustic/corrosive substances (56.7% and 27.8%, respectively). Analgesics (26.9%) and central nervous system drugs (24%) were the most commonly used drugs. 71.3% of patients were asymptomatic and gastrointestinal findings were found to be the most common symptom in symptomatic patients. Gastric lavage, activated charcoal and antidote treatment were performed in 21%, 28% vad 2% of cases of drug-related poisonings, respectively. 92% of patients were discharged from the emergency department, while 14 patients (1.4%) were treated in the intensive care unit. Mortality due to poisoning was not observed during the five years.Conclusion: Poisoning is an important and preventable cause of morbidity in the pediatric age group. Accidental poisoning is frequently observed in children younger than five years of age while suicidal poisoning is common in adolescence. Drugs and caustic/corrosive substances were found to be the most important cause of poisoning. Recognition of these epidemiologic and clinical features according to age groups will contribute to rapid diagnosis and treatment as well as reduction in incidence of poisoning by taking the necessary precautions.</p

Çocukluk Çağı Zehirlenmelerinin Geriye Dönük Olarak İncelenmesi

Amaç: Zehirlenmeler çocuk yaş grubunda sık görülen, hızlı tanı ve tedavi gerektiren, önlenebilir çevresel acillerdendir. Bu çalışmada zehirlenme nedeniyle başvuran hastaların epidemiyolojik ve klinik özellikleri incelenmiştir.Yöntemler: Haziran 2010-Ocak 2015 yılları arasında çocuk acil servisine zehirlenme nedeniyle başvuran hastaların hastane kayıtları geriye dönük olarak değerlendirilmiştir.Bulgular: Çalışmaya alınan 997 zehirlenme olgusunun, %55’inin kız olduğu görülmüştür. Hastaların ortanca yaşının 43 ay [çeyrekler arası aralık: 24-166], %58,1’inin 5 yaş altında, %30,7’sinin 12 yaş üstünde olduğu bulunmuştur. Zehirlenmelerin, beş yaş altında çoğunlukla erkeklerde (%57,5) ve tamamının kaza sonucu, 12 yaş üstünde ise kızlarda (%81) ve özkıyım amaçlı (%76,1) olduğu saptanmıştır. Olguların %84,7’si tek etkenle, %15,3’ü ise birden fazla etkenle zehirlenmiştir. En sık ilaçlarla (%56,7), ikinci sırada ise kostik/korozif maddelerle (%27,8) olan zehirlenmeler saptanmıştır. İlaçlar ile olan zehirlenmelerin en sık analjezikler (%26,9) ve santral sinir sistemi ilaçları (%24) ile olduğu görülmüştür. Hastaların %71,3’ünün asemptomatik olduğu, semptomatik hastalarda ise en sık gastrointestinal sistem bulguları olduğu bulunmuştur. İlaçlarla zehirlenen olguların %21’ine mide lavajı; %28’ine aktif kömür uygulanmış, %2’sine antidot tedavisi verilmiştir. Hastaların %92’si çocuk acil servisinden taburcu edilirken, 14 olgu (%1,4) yoğun bakımda tedavi edilmiştir. Beş yıl süresince zehirlenmeye bağlı mortalite gözlenmemiştir.Sonuç: Zehirlenmeler çocuk yaş grubunda morbiditenin önemli ve önlenebilir bir nedenidir. Beş yaş altı grupta kaza sonucu, adölesan yaş grubunda özkıyım amaçlı zehirlenmelerin sık olduğu, ilaçlar ve kostik/korozif maddelerle olan zehirlenmelerin en önemli neden olduğu bulunmuştur. Yaş gruplarına göre bu epidemiyolojik ve klinik özelliklerin bilinmesi, nedene yönelik hızlı tanı ve tedavi yapılmasını sağlayacak; gerekli önlemler alınarak zehirlenmelerin azaltılmasına katkı sağlayacaktır.Introduction: Poisonings are common and preventable environmental emergencies requirin rapid diagnosis and treatment in the pediatric age group. The epidemiological and clinical characteristics of poisoning patients were investigated in this study.Methods: Hospital records of patients admitted to the pediatric emergency department due to poisoning between June 2010 and January 2015 were evaluated retrospectively.Results: Fifty-five percent of 997 poisoning cases were girls. The median age of the patients was 43 months [Interquartile range: 24-166], 58.1% of patients were under age five and 30.7% were older than 12 years of age. Poisoning under age of 5 was observed predominantly in males as a result of an accident (57.5%) and in above 12 years of age in girls (81%) and due to suicidal purposes (76.1%). In 84.7% of cases, single-drug poisoning was detected. The most common toxicity agents were drugs and caustic/corrosive substances (56.7% and 27.8%, respectively). Analgesics (26.9%) and central nervous system drugs (24%) were the most commonly used drugs. 71.3% of patients were asymptomatic and gastrointestinal findings were found to be the most common symptom in symptomatic patients. Gastric lavage, activated charcoal and antidote treatment were performed in 21%, 28% vad 2% of cases of drug-related poisonings, respectively. 92% of patients were discharged from the emergency department, while 14 patients (1.4%) were treated in the intensive care unit. Mortality due to poisoning was not observed during the five years.Conclusion: Poisoning is an important and preventable cause of morbidity in the pediatric age group. Accidental poisoning is frequently observed in children younger than five years of age while suicidal poisoning is common in adolescence. Drugs and caustic/corrosive substances were found to be the most important cause of poisoning. Recognition of these epidemiologic and clinical features according to age groups will contribute to rapid diagnosis and treatment as well as reduction in incidence of poisoning by taking the necessary precautions.</p

Protective Effect of an Adenosine A(1) Receptor Agonist Against Metamidophos-Induced Toxicity and Brain Oxidative Stress

The aim of this study was to evaluate the effects of different doses of an adenosine A(1) selective agonist, phenylisopropyl adenosine (PIA), on metamidophos-induced cholinergic symptoms, mortality, diaphragm muscle necrosis, and brain oxidative stress. A LD50 dose of metamidophos (20 mg/kg body weight, p.o.) was followed by 1 mL/kg body weight of 0.9% NaCl or 1 mg/kg, 2 mg/kg, 3 mg/kg, or 5 mg/kg body weight PIA ip. Incidence of clinical signs including chewing, salivation, convulsion, and respiratory distress did not show any significant difference among all treatment groups (p > 0.05). PIA was found to be effective to reverse the necrotic changes in diaphragm muscle induced by metamidophos significantly in all groups. Brain Thiobarbituric Acid Reactive Substance (TBARS) levels were significantly increased after the metamidophos poisoning. Administration of 2 to 5 mg/kg body weight PIA decreased brain TBARS levels compared to 0.9% NaCl treated rats. The results indicate that, although different doses of PIA reduced the OP-induced oxidative stress and diaphragm necrosis, a single dose of PIA was not able to recover cholinergic signs and symptoms of metamidophos poisoning

Çocuklarda Yüksek Akım Nazal Kanül Oksijen Tedavisine Yanıtsızlığı Belirleyen Faktörler: Prospektif Çok Merkezli Çalışma

Giriş : Yüksek akım nazal kanül (YANK) oksijen tedavisi, akut solunum sıkıntısı olan çocuklarda kolay uygulanabilir bir tedavi seçeneğidir. Literatürde YANK oksijen tedavisinin entübasyon oranını, solunum sayısı, kalp tepe atım sayısını azalttığını ve klinik skorlarda iyileşme sağladığını gösteren çok sayıda çalışma mevcuttur. YANK oksijen tedavisine %6-19 oranında tedavi başarısızlığı bildirilmektedir. Bu çalışmada YANK oksijen tedavisine yanıtsızlığı öngören faktörlerin belirlenmesi amaçlanmaktadır.Gereç-Yöntem : Bu çalışmaya Eylül 2017- Eylül 2018 tarihleri arasında Türkiye’nin 7 farklı ilinden 9 çocuk acil ve 7 çocuk yoğun bakım ünitesi katılmıştır. YANK oksijen tedavisi uygulanan hastalara ait demografik bilgiler, başvuru anında ve YANK oksijen tedavisi sırasında vital bulgular, oksijen saturasyonu, S/F oranı, klinik skor (modified respiratory distress score ve pediatric respiratory severity score), laboratuvar ve görüntüleme sonuçları, uygulanan medikal tedaviler ve YANK oksijen tedavisine yanıt durumu değerlendirilmiştir. Veriler prospektif olarak toplanmıştır. Başka bir solunum destek tedavisine geçiş yanıtsızlık olarak değerlendirilmiştir.Bulgular : Toplam 475 veri kayıt formu değerlendirilmiştir. Doksan dokuz form veri eksikliği nedeniyle değerlendirme dışında bırakılmıştır. Kalan 356 hastaya ait veri kayıt formları incelenmiştir. Ekstübasyon sonrası YANK oksijen tedavisi uygulanan 20 hasta çalışmaya dahil edilmemiştir. Çalışmaya dahil edilen 356 hastanın 216’sı (%60.7) erkek ve ortanca yaş 9 aydır (ÇAA=4-27ay). Hastaların %39.0’ına akut bronşiolit (n=139), %36.2’sine atipik/viral pnömoni (n=129), %26.8’ine bakteriyel pnömoni (n=88) tanısıyla YANK oksijen tedavisi uygulanmıştır. Kırk altı (%12.9) hastada prematür doğum ve 143 (%40.2) hastada tekrarlayan hışıltı atağı öyküsü saptanmıştır. Hastaların %62.9’undan (n=224) solunum virüs PCR paneli çalışılmıştır. Bu hastaların 101’inde (%45.1) tek etken pozitifliği saptanırken 36 hastada ko-enfeksiyon gösterilmiştir. En sık görülen etkenler RSV ve rhinovirüstür. Başvurudan sonra ortanca YANK oksijen başlama süresi 2 saat (ÇAA= 30dk-6 sa) ve median tedavi uygulama süresi 48 saattir (ÇAA=24-96 sa). Tedavi sonrasında hastaların solunum sayısında (SS) belirgin azalma, oksijen saturasyonu (SpO₂) ve SF oranında istatistiksel anlamlı artış saptanmıştır (p&lt;0.001). Otuzyedi (%9.9) hastada tedaviye yanıt alınamamıştır. Median yanıtsızlık süresi 6.5 saattir (ÇAA=3.0-19.5sa). Tedaviye yanıt alınamayan hastalarda, başvuruda SpO₂, S/F oranı ve kan gazında pH daha düşük ve pCO₂’nin daha yüksek olduğu saptanmıştır (p=0.005, p=0.008, p=0.012 ve p=0.039 sırayla). Tedavi komplikasyonu olarak 2 hastada lokal cilt lezyonu ve 2 hastada pnömotoraks izlenmiştir. Yanıtsız hastaların 5’i mortalite ile sonuçlanmıştır. Sonuç : Çalışmamızda YANK oksijen tedavisine yanıtsızlık oranı %9.9 olarak saptanmıştır. Tedaviye yanıt alınamayan hastalarda, başvuruda SpO₂ ve SF oranının, kan gazında pH’nın daha düşük, pCO₂’nin ise yüksek olduğu bulunmuştur. Tedavi başlangıcında bu bulguları olan hastalar daha yakın takip edilmeli ve bir üst tedavi basamağına geçiş acısından dikkatli olunmalıdır.</p