Art And Emotıon In Nıetzsche

Bu tezin amacı, Nietzscheznin sanat ve duygu alanında ortaya koyduğu düşüncelerini değerlendirmektir. Bu çalışmada ilk olarak, Antik Yunan tanrılarından olan, Apollon ve Dionysoszun Nietzscheznin felsefesinde büründükleri anlamlar incelenmiştir. Apollonik ve Dionyzik olanın yaşamda neye karşılık geldikleri ve aralarındaki ilişki araştırılmıştır. Yaşamdaki oluş içerisinde yozlaşmanın yansıması olarak ortaya çıkan sorunlar vardır. Bu sorunlar, modern çağın bir yansıması olarak ortaya çıkan decadence problemidir.Nietzschezde decadenceın nihilizm ile bağlantısı vardır. Hıristiyanlığın bir decadence dini olduğu ve Avrupa toplumunda meydana getirdiği yozlaşma, yaşamla bağlantısı kurularak irdelenmiştir. Bu yozlaşmadan insanın nasıl kurtulacağı insan tiplerinin kendilerini gerçekleştirme şekillerinde ortaya çıkmaktadır.Bu bağlamda Nietzscheznin insan görüşü ele alınmıştır. Nietzsche, insan tipleri olarak; sürü insanı, özgür insan ve üst insan (trajik insan) olarak üç farklı insan modeli ortaya koymuştur. Nietzscheznin ortaya koyduğu bu insan tiplerinin birbirleriyle olan bağlantısı ve en nihayetinde ulaşılması istenen insan modeli olarak; üst insana giden çetrefilli yolun nasıl alındığı anlatılmıştır.Bir yaşam filozofu olan Nietzscheznin sanat ve duygu düşüncesi incelenirken; bir insan ürünü olan sanat eserlerinin Nietzscheznin tanrı ve sanat düşüncesi bağlamında incelenmeden geçilmesinin bu çalışmada eksiklik yaratacağından dolayı bu bahsi geçen kavramlar birbirleriyle ilişkileri bağlamında incelenmiştir. Burada ortaya çıkan sonuç, sanatın, mutlak gerçeklik alanı içerisinde alınamayacağı ve eğer alırsa insanı değersizlik problemiyle baş başa bırakacağı ortaya konulmuştur. Sonuç olarak Nietzsche, insanı yaşamda şekillen bir varlık olarak görür ve insanın fizyoloji yapısının görmezden gelinemeyeceğini, aşkın varlık alanlarıyla bağlantılı olarak ele alınamayacağını ifade eder. İnsan kendisini yaşamda gerçekleştiren ve bütünsel olarak ele alınması gereken bir varlıktır. Bu yüzden insan, parçalara bölünmeden bir bütün halinde incelenmelidir. Ve bu bütünün en anlamlı insan modeli üst insandır ve bu üst insan yeryüzünün efendisi olarak karşımıza çıkar.Purpose of this thesis is to evaluate the Nietzschezs thoughts over art and emotion.In this study, firstly, Apollo and Dionysia, two of Ancient Greek gods, are examined in the sense of Nietzschezs philosophy. What being Apollonian and Dionysian means in life and the relation between them are examined. In life, there are problems emerging from degeneration. And, these are decadence problems resulting from modern agezs reflection.In Nietzsche, decadence is connected with nihilism. Via building connection with life, it is studied that Christianity is a decadent religion and it causes degeneration in European community. The way of humanzs salvation from this degeneration is passing from their methods of actualizing themselves.In this context, Nietzschezs perspective of humans is examined. Nietzsche introduced three types of human: herd-type, free-willing and higherbeing. Connections between these types of human-beings, higher-being as an ultimate goal, and the thorny way to achieve that goal are explained.Since without examining human-produced artwork from Nietzschezs perspective of god and art this study is incomplete, mentioned concepts are investigated in context of their relations among themselves. The result is that art cannot be included in absolute reality and if included it would leave people alone with problem of insignificance.As a result, Nietzsche views human as an entity evolving through life and states that humans cannot be expressed without its physiological structure and approached with connection to lovezs area of existence. Human is a being realizing itself through life and should be dealt with holistically. Thus, human should be analyzed without being fragmentized as a whole. And, the most meaningful human model of all is super-being and this super-being appears as master of the earth