Multimodality Imaging Findings of a Renal Aspergilloma

Background: Renal aspergillosis is a rare infection that usually occurs in persons with a predisposition for this condition. Its differential diagnosis includes primary and metastatic renal malignancies, pyelonephritis and secondary abscess formation, granulomatous disorders, and renal infarction. We aim to stress the role of multimodality imaging and percutaneous biopsy in the diagnosis of this condition. Case Report: We present diffusion weighted imaging (DWI) and positron emission tomography-computed tomography (PET-CT) findings in addition to conventional imaging modalities in a 55-year-old man with secondary renal aspergilloma. Conclusion: Radiological imaging methods are an integral part of diagnostic workup for renal aspergillosis. A definitive diagnosis is made by histopathological and/or microbiological examination of the material obtained via percutaneous biopsy under guidance of imaging method

Multimodality Imaging Findings of a Renal Aspergilloma

Background: Renal aspergillosis is a rare infection that usually occurs in persons with a predisposition for this condition. Its differential diagnosis includes primary and metastatic renal malignancies, pyelonephritis and secondary abscess formation, granulomatous disorders, and renal infarction. We aim to stress the role of multimodality imaging and percutaneous biopsy in the diagnosis of this condition. Case Report: We present diffusion weighted imaging (DWI) and positron emission tomography-computed tomography (PET-CT) findings in addition to conventional imaging modalities in a 55-year-old man with secondary renal aspergilloma. Conclusion: Radiological imaging methods are an integral part of diagnostic workup for renal aspergillosis. A definitive diagnosis is made by histopathological and/or microbiological examination of the material obtained via percutaneous biopsy under guidance of imaging methods

Substernal guatr olgularında sternotomi veya torakotomi endikasyonunu etkileyen faktörler

AMAÇ:Substernal Guatr’lı (SG) hastalarda sternotomi/torakotomi endikasyonunu etkileyen parametreleri incelemek.GEREÇ-YÖNTEM:İstanbul Tıp Fakültesi Genel Cerrahi Anabilim Dalı’nda SG tanısı ile ameliyat edilen 193 hastadan 104’ü çalışmaya alındı. Hastaların demografik verileri, geçirilmiş tiroid cerrahisi öyküsü, tiroid fonksiyon testleri, substernal tiroid bezinin kraniokaudal uzunluğu ve hacmi, ameliyat sonrası morbiditeve tiroid kanseri oranı kaydedildi. Sternotomi veya torakotomi uygulanan hastalar grup 1 (n=17) ve servikal insizyon uygulananlar ise grup 2 (n=87) olarak sınıflandı. Grup 1 ve grup 2 yukarıda belirtilen parametreler açısından karşılaştırıldı.BULGULAR:Gruplar arasında demografik veriler açısından anlamlı farklılık saptanmadı. Sternotomi/torakotomi endikasyonunu anlamlı şekilde etkileyen parametreler geçirilmiş tiroid cerrahisi (p=0.004), hipertiroidi (p=0.01), arka mediastene uzanım ve primer mediastinal substernal guatr (p<0.0001) olarak bulundu. Grup 1’de grup 2’ye göre tiroid bezin substernal kraniokaudal uzunluğu (86.3 ± 30.2 mm vs 44.5 ± 24.2 mm; p=0.006) ve hacmi (224.7 ± 220 cm3 vs 54.2 ± 58 cm3; p=0.005) anlamlı olarak daha yüksek bulundu. ROC analizinde substernal uzanımın ve hacmin cut off değeri sırasıyla 57.5 mm ve 56.6cm3 saptandı. Substernal tiroidin kraniokaudal uzunluğu veya hacmi 57.5 mm veya 56.6cm3’den fazla olan hastalarda sternotomi/torakotomi oranı anlamlı olarak yüksek bulundu (%43 vs%3;p=0.0001, %30 vs %15; p=0.007). Morbidite bakımından iki grup arasında fark saptanmadı (p=0.09).SONUÇ:SG’li hastalarda geçirilmiş tiroid cerrahisi öyküsü, hipertiroidi, primer mediastinal guatr ve arka mediastene uzanım sternotomi veya torakotomi gerekliliğini anlamlı olarak etkileyen parametrelerdir. Tiroid bezin substernal uzanımının yaklaşık 6 cm’den daha fazla veya substernal tiroid hacminin yaklaşık 60 cm3’ten daha yüksek olması durumunda sternotomi uygulanma olasılığı artar