Transformação de melancia com o gene da capa proteica do Zucchini yellow mosaic virus e comparação com a cultivar parental

The objective of this study was to transfer Zucchini yellow mosaic virus coat protein (ZYMV-CP) gene to watermelon cultivar Crimson Sweet (CS) genome, and compare the transgenic T1 and T2 progenies with nontransformed parental cultivar for morphological, pomological, growth and yield characteristics. The ZYMV-CP gene was transferred by Agrobacterium tumefaciens, and the presence of the gene in transgenic T0, T1 and T2 plants was determined by polymerase chain reaction, and the results were confirmed by Southern blot. Two experiments were conducted in two different dates. In both experiments, hypocotyl length of transgenic seedlings was significantly higher than that of nontransgenic parental ones. In the second experiment, the differences between transgenic and nontransgenic individuals were significant concerning fruit rind thickness, flesh firmness, fruit peduncle length, size of pistil scar, fruit strip or flesh color a* values. In conclusion, transferring ZYMV-CP gene to CS genome affected only a few characteristics from 80 traits that have been examined. The changes in rind thickness, flesh firmness and flesh color a* value were favorable while size of pistil scar was undesirable. Together, it may be concluded that transgenic watermelon line having ZYMV-CP gene and parental cultivar CS are very similar.O objetivo deste trabalho foi transferir o gene da capa proteica do Zucchini yellow mosaic virus (ZYMV‑CP)e o gene neomycin phosphotransferase II (NPT II) para o genoma da melancia ‘Crimson Sweet’ (CS), e comparar asprogênies T1 e T2 com a cultivar parental não transformada, quanto às características morfológicas, pomológicas, de crescimento e de produção. O gene ZYMV‑CP foi transferido por meio da transformação com Agrobacterium tumefaciens. A presença do gene nas plantas transgênicas T0, T1 e T2 foi determinada pela reação de polimerase em cadeia, e os resultados foram confirmados pelo “Southern blot”. Dois experimentos foram realizados, um no inverno-primavera e outro no verão-outono. Nos dois experimentos, o comprimento do hipocótilo das plântulas transgênicas foi significativamente maior do que nas plântulas não transgênicas. No segundo experimento, asdiferenças entre as plantas transgênicas e não transgênicas foram significativas quanto à espessura da casca das frutas, firmeza da polpa, comprimento do pedúnculo, tamanho da cicatriz do pistilo, e valores a* da cor das listras ou da polpa. A transferência do gene da capa proteica ZYMV‑CP ao genoma CS afetou apenas algumas características, das 80 avaliadas. As alterações na espessura da casca, firmeza e cor da polpa são favoráveis, enquanto o aumento no tamanho da cicatriz do pistilo é indesejável . A linhagem transgênica de melancia com o gene ZYMV‑CP e a cultivar parental CS são muito similares

Composição mineral de folhas de berinjela enxertada e cultivada em solos infestados com Verticillium e nematóide-das-galhas

The objective of this work was to determine differences in leaf mineral composition between ungrafted and grafted onto (Solanum torvum) eggplant (Solanum melongena), cultivars 'Faselis' and 'Pala', grown in a soil infested with Verticillium dahliae and Meloidogyne incognita, or in a noninfested soil. Grafting increased leaf P and Mn concentrations, and decreased N concentrations, in both soils. Grafting also enhanced leaf Ca concentration of 'Pala', but it did not affect that of 'Faselis' depending on the cropping year. Leaf Mg concentration of grafted plants in infested soil was lower than that of ungrafted ones in noninfested soil. Results showed that, under the same fertilization program, the grafted 'Faselis' plants used the nutrients more efficiently than the 'Pala' ones. Use of S. torvum as a rootstock for 'Faselis' resulted in an effective protection against multiple pathogen infestation. Fertilization may be necessary when grafted 'Faselis' plants are grown in a soil infested with the pathogens, since grafting and infestation generally decrease leaf N, Mg, Ca and Fe concentrations, either by reducing the nutrient concentrations directly or by increasing leaf Mn concentration.O objetivo deste trabalho foi determinar as diferenças de composição mineral das folhas entre as cultivares de berinjela (Solanum melongena), 'Faselis' e 'Pala', enxertadas em Solanum torvum ou não enxertadas, e plantadas em solos infestados ou não com Verticillium dahliae e Meloidogyne incognita. A enxertia aumentou as concentrações de P e Mn nas folhas e diminuiu as de nitrogênio, em ambos os solos. A enxertia também aumentou a concentração de Ca foliar em 'Pala', mas não em 'Faselis', conforme o ano agrícola. A concentração de Mg foliar, em plantas enxertadas em solo infestado, foi menor que a de plantas não enxertadas em solo não infestado. Com um mesmo programa de adubação, as plantas enxertadas de 'Faselis' utilizaram os nutrientes de maneira mais eficiente que as de 'Pala'. O uso de S. torvum como porta-enxerto para Faselis, em solo contaminado com os patógenos resultou em proteção efetiva contra a infestação múltipla por patógenos. Fertilizações podem ser necessárias quando plantas enxertadas de 'Faselis' são cultivadas em solos infestados, já que a enxertia e a infestação geralmente reduzem as concentrações foliares de N, Mg, Ca and Fe, seja pela redução direta nos teores dos nutrientes, seja pelo aumento da concentração foliar de Mn

The effect of different oryzalin and colchicine concentrations supplemented to in vitro regeneration medium on tetraploid plant production in eggplant

The objective of this study is to obtain tetraploid plants in eggplant cultivars, Faselis (F1) and Karnaz (F1), by applying colchicine and oryzalin in in vitro regeneration medium (RM: MS with 10 µM BA and 1 µM IAA). In the study, leaf explants which have been incubated on the solidified RM for 5 or 7 days were cultured on the same medium with 2.5 or 3.75 mM colchicine for 8, 16 or 32 hours; or with 28.8 or 43.2 µM oryzalin for 12, 24 or 36 hours. Then the explants were transferred to RM without colchicine and oryzalin. Callus, buds or short shoots formed in the RM were transferred to MS medium with 0.5 μM BA to obtain long plants. The ploidy levels of regenerants were determined by flow cytometry. In Karnaz, higher tetraploid plant formation was achieved from 3.75 mM colchicine compared to 2.5 mM colchicine. The highest tetraploid plant rate was obtained by applying of 43.2 µM oryzalin for 24 hours to the explants after incubation on the RM for 7 days. Pollen viability of the tetraploid plants produced by application of colchicine and oryzalin were 76.99% and 81.19% and germination were 19.14% and 17.98%. In Faselis, tetraploid plants were obtained by applying 2.5 mM colchicine to the explants for 8 or 32 hours after incubation on RM for 7 days. However, in the oryzalin experiment, the higher tetraploid plants were produced when the explants were incubated for 5 days in the RM. Pollen viability of the tetraploid plants obtained from applications of colchicine and oryzalin were 86.41% and 95.68% and germination were 26.54% and 28.47%.Bu çalışmanın amacı, Faselis F1 ve Karnaz F1 patlıcan çeşitlerinde kolhisin ve orizalinin in vitro rejenerasyon ortamında kullanılmasıyla tetraploid bitki elde etmektir. Araştırmada, yaprak eksplantları 10 µM BA ve 1 µM IAA içeren katı MS rejenerasyon ortamında 5 ve 7 gün bekletilmiştir. Ardından bu eksplantlara kolhisinin 2,5 ve 3,75 mM konsantrasyonları 8, 16 ve 32 saat süreyle; orizalinin ise 28,8 ve 43,2 µM konsantrasyonları 12, 24 ve 36 saat süreyle uygulanmış ve tekrar kolhisinsiz ve orizalinsiz rejenerasyon ortamına aktarılmıştır. Rejenerasyon ortamında oluşan kallus, tomurcuk veya kısa sürgünler 0,5 µM BA ile desteklenmiş MS ortamına alınarak bitkilerin oluşması sağlanmış ve ploidi seviyesi flow sitometri ile belirlenmiştir. Karnaz F1 çeşidinin eksplantlarına 3,75 mM kolhisin dozunun uygulaması sonucu, 2,5 mM’a göre daha yüksek tetraploid bitki oluşumu sağlanmıştır. Bu çeşitte uygulanan orizalin denemesinde ise en yüksek tetraploid bitki oluşumu, eksplantların 7 gün rejenerasyon ortamında bekletilmesinden sonra 43,2 µM orizalin konsantrasyonunun 24 saat uygulamasından elde edilmiştir. Karnaz F1 çeşidinde kolhisin ve orizalin uygulamasından elde edilen tetraploid bitkilerde çiçek tozu canlılığı %76,99 ve %81,19, çimlenme %19,14 ve %17,98 olarak gerçekleşmiştir. Faselis F1 çeşidinin rejenerasyon ortamında 7 gün bekletilen yaprak eksplantları 2,5 mM kolhisin konsantrasyonunda 8 ve 32 saat inkübe edildiğinde, diğer uygulamalara göre daha yüksek tetraploid bitki eld edilmiştir. Aynı çeşidin orizalin denemesinde, eksplantların 5 gün rejenerasyon ortamında bekletilmesi sonucu daha yüksek tetraploid bitki üretilmiştir. Faselis F1 çeşidinde kolhisin ve orizalin uygulamaları sonucu üretilen tetraploid bitkilerde çiçek tozu canlılığı %86,41 ve %95,68, çimlenme ise %26,54 ve %28,47 olarak belirlenmiştir

Bazı kavun (Cucumis Melo L.) çeşitlerinde İn Vitro regenerasyon ve genetik transformasyon üzerinde araştırmalar

TEZ3347Tez (Doktora) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 1999.Kaynakça (s. 210-216) var.xxi, 216 s. ; res. ; 30 cm.

Değişik kökenli bazı domates (Lycopersicon esculentum Mill.) genotiplerinin Çukurova koşullarında nemli- yüksek sıcaklığa uyumları ve çiçek tozu verimlilikleri

TEZ1330Tez (Yüksek Lisans) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 1993.Kaynakça (s. 76-84) var.viii, 86 s. : rnk. res. ; 30 cm.

Chayote (Sechium edule(Jacq.) Swartz) growing

Anavatanı Meksika ve Guatemala olan chayote (Sechium edule (Jacq.) Swartz), günümüzde Amerika kıtasında tropik ve subtropik iklimlerin hüküm sürdüğü bölgelerde yetiştirilen ve çoğunlukla Avrupa ülkelerine ihraç edilen bir bitkidir. Ülkemizde pek bilinmemekle birlikte, iklim ve toprak isteğinin karşılandığı güney illerimizden Antalya’da ve Hatay’da amatör yetiştiriciliği yapılmakta, yemeği yapılarak veya turşu olarak tüketilmektedir. Bu bitkinin iç pazarda az bulunan bir sebze olması ve bölgemizin Avrupa pazarlarına üretici ülkelere göre daha yakın olması nedeniyle, bölgemiz üreticileri için gelir kaynağı olabilecek alternatif bir sebze özelliği taşımaktadır. Ülkemiz için yeni bir bitki olması ve yetiştiriciliği hakkında hemen hemen hiç Türkçe kaynak bulunmaması nedeniyle, konuya ilgi duyan üretici ve araştırıcıların yararlanabileceği bir kaynak oluşturmak amacıyla bu derleme yapılmıştır.Chayote (Sechium edule (Jacq.) Swartz) was domesticated in Mexico and Guatemala, currently grown in America where tropic and subtropic climate exist and usually imported to European countries. Chayote is not well-known in our country but locally grown in Hatay where soil and climate requirements are met, and consumed as pickle or like summer squash. This species has a potential to be an alternative vegetable crop for growers in our regions as the chayote is rare in our country which is located in the vicinity of the European markets. Chayote is a novel crop for our country and there is little Turkish literature on the subject. Therefore, this review was prepared in hope with it would be a reference for producers as well as researchers who are interested in this vegetable

Plant and fruit characterization in local pepper populations grown in different districts of Hatay

Araştırmanın amacı, Hatay biberi (Capsicum annuum L.) köy popülasyonlarında bitki, çiçek ve meyve özellikleri belirlenerek mevcut varyasyonun ortaya çıkarılmasıdır. Çalışmada Hatay’da 16 mahallede çiftçiler tarafından yetiştirilen biber popülasyonlarında bitki, çiçek ve meyve özellikleri incelenmiştir. İncelenen popülasyonlarda bitki büyüme modeli, gövde ve yaprak tüylülüğü, gövde rengi, gövde şekli, yaprak rengi ve şekli, koltuktaki çiçek sayısı, taç yaprak rengi, meyve sapı ile çanak yaprağın birleştiği yerde boğum oluşumu ve meyvede kopma tabakası bakımından değişim olmadığı belirlenmiştir. İncelenen diğer bitki ve meyve özellikleri açısından ise popülasyonlarda varyasyon bulunduğu tespit edilmiştir. Çalışma sonucunda Hatay biberi popülasyonlarının, aralarında benzerlik ve farklılık olmakla birlikte genel olarak Arsuz, Antakya-Yayladağı-Altınözü ve Samandağ olmak üzere üç gruba ayrılabileceği ortaya çıkmaktadır. Arsuz grubu popülasyonlarında genel olarak meyve şekli uzun, çiçek ucu şekli ağırlıklı olarak sivri, meyve az acı olarak belirlenmiştir. Antakya-Yayladağı-Altınözü grubu; meyve şekli genelde uzun olmakla birlikte konik ve tombul meyveleri bulunan, çiçek ucu şeklinin kubbe, sivri ve çukur, suda çözünür kuru madde içeriği diğer gruplara göre genel olarak daha yüksek ve acılığın çok düşük olduğu popülasyonlar bulunmakla birlikte Arsuz grubuna göre daha acı meyvelere sahip olan bir gruptur. Samandağ biberinde ise varyasyonun diğer gruplardan düşük, genel olarak meyve şeklinin uzun, çiçek ucu şeklinin sivri ve acılığın diğer gruplara kıyasla oldukça yüksek olduğu belirlenmiştir.The aim of the research is to reveal the variation by determining of plants, flowers and fruits characteristics of Hatay local pepper (Capsicum annuum L.) populations. In the study, the characteristics of plants, flowers and fruits were examined in pepper populations grown by farmers in 16 locations in Hatay. It was determined that there was no variation in the populations examined with respect to plant growth habit, stem and leaf pubescence, stem color, stem shape, leaf color and shape, number of flowers per axil, corolla color, calyx annular constriction and fruit persistence. However, in terms of other plant and fruit characteristics examined, variation was found in the populations. As a result of the study, Hatay pepper populations can be divided into three groups as Arsuz, AntakyaYayladağı-Altınözü and Samandağ in general although there are similarities and differences between the groups. In the Arsuz group populations, generally the fruit shape is elongate, fruit shape at blossom end is mostly pointed and ripe fruit pungency is low. In the Antakya-Yayladağı-Altinözü group, the fruit shape is generally elongate, triangular or blocky, fruit shape at blossom end is blunt, pointed or sunken, soluble solids content is generally greater than the other groups and ripe fruit pungency is higher than Arsuz group. In the case of Samandağ pepper, the variation is lower than the other groups, in general the fruit shape is elongate, fruit shape at blossom end is pointed, and ripe fruit pungency is higher than the other group

Morphological characteristics of interspecific hybrids of Solanum melongena and Solanum torvum

Solanum melongena (L.) ve Solanum torvum (Sw.) türlerinin melezlenmesi sonucu oluşan birkaç interspesifik hibrit bitkinin kısır olduğu rapor edilmiştir. Bu iki türün türler arası melezlerinin morfolojik karakterizasyonu için az sayıda intrespesifik hibrit genotip incelenmiştir. Çalışmada interspesifik genotiplerde morfolojik farklılığı belirlemek amacıyla, Faselis F1 x S. torvum melezlenmesinden elde edilen tohumların in vitro ortamda çimlendirilmesiyle elde edilen 50-63 interspesifik hibrit genotip incelenmiştir. Genotiplerin çoğunda, sürgünlerde antosiyanin oluşumu ve bitkinin farklı organlarında dikenlilik görülmüştür. Genotiplerin yan dal sayıları 1 ve 7 arasında değişmiştir. Yaprak uzunluğu, yaprak genişliği ve loblanma gözlemleri açısından interspesifik hibrit genotiplerin bir kısmı ana ebeveyne, bir kısmı baba ebeveyne yakın olmuş, diğer bölümü ise iki ebeveyn arasında bir değer almıştır. Yaprak altı tüylülüğü en az Faselis F1’de gözlenirken, interspesifik genotiplerdeki tüylülük S. torvum’daki tüylülüğe yakın olmuştur. Faselis F1’in yapraklarında dikenlilik gözlenmezken, interspesifik hibritlerin hepsinde dikenlilik gözlenmiştir. Çiçek durumu, Faselis F1’de tek çiçek veya aynı yerden çıkmış tek çiçek ile basit salkım şeklinde olurken, interspesifik hibrit genotiplerde genelde S. torvum’da olduğu gibi salkım şeklinde olmuştur. Salkımdaki çiçek ve tomurcuk sayısı en az ana ebeveynde, en yüksek bazı interspesifik hibrit genotiplerde gözlenmiştir. İnterspesifik hibrit genotiplerde çanak ve taç yaprak sayısı ile erkek organ sayısı 3 ila 6 arasında değişmiştir. Taç yaprak rengi Faselis F1’de açık menekşe, S. torvum’da beyaz ve interspesifik hibrit genotipte genelde soluk menekşe olmuştur. Erkek ve dişi organ uzunluğu Faselis F1’de en yüksek, interspesifik hibrit genotiplerde S. torvum’dan daha düşük veya daha yüksek olarak gerçekleşmiştir.It has been reported that a few interspecific hybrid plants of Solanum melongena (L.) x Solanum torvum (Sw.) were sterile. A small number of the interspecific hybrid genotypes of these species have been examined for morphological characters. In this study, morphological characteristics of 50-63 interspesific genotypes that were obtained by in vitro germination of the seeds produced from Faselis F1 x S. torvum crossing were investigated. Most of these genotypes formed anthocyanin on their shoots, and spines on their different organs. Plant branch number of the genotypes varied between 1 and 7. Leaf blade length, width and lobes in some of the interspecific genotypes were similar to maternal or paternal parents, and some others were between the two parents. Leaf hair density of interspecific genotypes was higher than Faselis F1 and similar to S. torvum. There were not spines on the leaf of Faselis F1, however, spines were observed on all the interspecific hybrid genotype leaves. Inflorescence type of interspecific genotypes were uniparous, two branches, or three or more branches, while Faselis F1 had single flower or uniparous inflorescence. The bud or flower numbers per inflorescence were minimum in Faselis F1 and maximum in some interspecific genotypes. The corolla, calyx or stamen numbers per flower were 3 to 6 in some interspecific genotypes. The corolla color was violet, white and pale violet in Faselis F1, S. torvum and interspecific genotypes, respectively. While the stamen and pistil lengths of interspecific genotypes were higher or lower than S. torvum, the highest values were obtained from Faselis F1

Morphological characteristics of interspecific hybrids of Solanum melongena and Solanum torvum

Solanum melongena (L.) ve Solanum torvum (Sw.) türlerinin melezlenmesi sonucu oluşan birkaç interspesifik hibrit bitkinin kısır olduğu rapor edilmiştir. Bu iki türün türler arası melezlerinin morfolojik karakterizasyonu için az sayıda intrespesifik hibrit genotip incelenmiştir. Çalışmada interspesifik genotiplerde morfolojik farklılığı belirlemek amacıyla, Faselis F1 x S. torvum melezlenmesinden elde edilen tohumların in vitro ortamda çimlendirilmesiyle elde edilen 50-63 interspesifik hibrit genotip incelenmiştir. Genotiplerin çoğunda, sürgünlerde antosiyanin oluşumu ve bitkinin farklı organlarında dikenlilik görülmüştür. Genotiplerin yan dal sayıları 1 ve 7 arasında değişmiştir. Yaprak uzunluğu, yaprak genişliği ve loblanma gözlemleri açısından interspesifik hibrit genotiplerin bir kısmı ana ebeveyne, bir kısmı baba ebeveyne yakın olmuş, diğer bölümü ise iki ebeveyn arasında bir değer almıştır. Yaprak altı tüylülüğü en az Faselis F1’de gözlenirken, interspesifik genotiplerdeki tüylülük S. torvum’daki tüylülüğe yakın olmuştur. Faselis F1’in yapraklarında dikenlilik gözlenmezken, interspesifik hibritlerin hepsinde dikenlilik gözlenmiştir. Çiçek durumu, Faselis F1’de tek çiçek veya aynı yerden çıkmış tek çiçek ile basit salkım şeklinde olurken, interspesifik hibrit genotiplerde genelde S. torvum’da olduğu gibi salkım şeklinde olmuştur. Salkımdaki çiçek ve tomurcuk sayısı en az ana ebeveynde, en yüksek bazı interspesifik hibrit genotiplerde gözlenmiştir. İnterspesifik hibrit genotiplerde çanak ve taç yaprak sayısı ile erkek organ sayısı 3 ila 6 arasında değişmiştir. Taç yaprak rengi Faselis F1’de açık menekşe, S. torvum’da beyaz ve interspesifik hibrit genotipte genelde soluk menekşe olmuştur. Erkek ve dişi organ uzunluğu Faselis F1’de en yüksek, interspesifik hibrit genotiplerde S. torvum’dan daha düşük veya daha yüksek olarak gerçekleşmiştir.It has been reported that a few interspecific hybrid plants of Solanum melongena (L.) x Solanum torvum (Sw.) were sterile. A small number of the interspecific hybrid genotypes of these species have been examined for morphological characters. In this study, morphological characteristics of 50-63 interspesific genotypes that were obtained by in vitro germination of the seeds produced from Faselis F1 x S. torvum crossing were investigated. Most of these genotypes formed anthocyanin on their shoots, and spines on their different organs. Plant branch number of the genotypes varied between 1 and 7. Leaf blade length, width and lobes in some of the interspecific genotypes were similar to maternal or paternal parents, and some others were between the two parents. Leaf hair density of interspecific genotypes was higher than Faselis F1 and similar to S. torvum. There were not spines on the leaf of Faselis F1, however, spines were observed on all the interspecific hybrid genotype leaves. Inflorescence type of interspecific genotypes were uniparous, two branches, or three or more branches, while Faselis F1 had single flower or uniparous inflorescence. The bud or flower numbers per inflorescence were minimum in Faselis F1 and maximum in some interspecific genotypes. The corolla, calyx or stamen numbers per flower were 3 to 6 in some interspecific genotypes. The corolla color was violet, white and pale violet in Faselis F1, S. torvum and interspecific genotypes, respectively. While the stamen and pistil lengths of interspecific genotypes were higher or lower than S. torvum, the highest values were obtained from Faselis F1