Perception of English and Polish obstruents

Praca niniejsza koncentruje się na kontraście dźwięczna-bezdźwięczna w percepcji angielskich i polskich spółgłosek właściwych. Metodologia badań oparta została na manipulacji akustycznej parametrów temporalnych i spektralnych, które biorą udział w implementacji kontrastu dźwięczności w badanych językach. Porównane zastałych trzy grupy badanych – początkujący uczący się języka angielskiego, zaawansowani użytkownicy języka angielskiego, oraz rodowici mówcy języka angielskiego. Praca składa się z dwóch części teoretycznych, ilustrujących problematykę i kontrastujących strategie implementacji kontrastu dźwięczności w badanych językach, oraz części badawczej, prezentującej zastosowaną metodologię badań oraz analizę wyników. Część pierwsza porusza problem roli percepcji mowy w badaniach językoznawczych. Dotyka takich aspektów jak brak bezpośredniej relacji między sygnałem dźwiękowym a kategorią fonologiczną, wyjątkowa plastyczność i zdolność adaptacyjna ludzkiej percepcji mowy, oraz referuje propozycje dotyczące kompleksowego opisu działania ludzkiej percepcji mowy. W kolejnych podrozdziałach praca omawia percepcję w kontekście kontaktu językowego, a więc rozróżnianie kontrastów akustycznych występujących w języku obcym, ale nieobecnych w języku pierwszym. Zostają również zrecenzowane modele, które taki proces opisują, jak i hipotezy opisujące potencjalny sukces w opanowaniu efektywnej percepcji kontrastów percepcyjnych występujących w języku obcym. Część druga koncentruje się na różnicach temporalnych i akustycznych w implementacji dźwięczności w języku angielskim i polskim. Opisane zostają aspekty takie jak; Voice Onset Time, długość samogłoski, długość zwarcia, długość frykcji, ubezdźwięcznienie, długość wybuchu. Cześć trzecia, badawcza, prezentuje materiał poddany badaniu, metodologię manipulacji materiału, oraz charakterystykę grup. Hipotezy oparte na założeniach teoretycznych są następnie weryfikowane przy pomocy otrzymanych wyników. Część końcowa omawia problemy percepcyjne, jakie spotykają Polaków uczących się języka angielskiego oraz wyciąga wnioski pedagogiczne

Towards a clinical assessment of acquired speech dyspraxia.

No standardised assessment exists for the recognition and quantification of acquired speech dyspraxia (also called apraxia of speech, AS). This thesis aims to work towards development of such an assessment based on perceptual features. Review of previous features claimed to characterise AS and differentiate it from other acquired pronunciation problems (dysarthrias; phonemic paraphasia - PP) has proved negative. Reasons for this have been explored. A reconceptualisation of AS is attempted based on physical studies of AS, PP and the dysarthrias; their position and relationship within coalitional models of speech production; by comparison with normal action control and other dyspraxias. Contrary to the view of many it is concluded that AS and PP are dyspraxias (albeit different types). However, due to the interactive nature of speech-language production and behaviour of the vocal tract as a functional whole AS is unlikely to be distinguishable in an absolute fashion based on single speech characteristics. Rather it is predicted that pronunciation disordered groups will differ relatively on total error profiles and susceptibility to associated effects (variability; propositionality; struggle; length-complexity; latency-utterance times). Using a prototype battery and refined error transcription and analysis procedures a series of studies test predictions on three groups: spastic dysarthrics (n = 6) AS and PP without (n = 12) and with (n = 12) dysphasia. The main conclusions do not support the error profile hypotheses in any straightforward manner. Length-complexity effects and latency-utterance times fail to consistently separate groups. Variability, propositionality and struggle proved the most reliable indicators. Error profiles remain the closest indicators of speakers' intelligibility and therapeutic goals. The thesis argues for a single case approach to differential diagnosis and alternative statistical analyses to capture individual and group differences. Suggestions for changes to the prototype clinical battery and data management to effect optimal speaker differentiation conclude the work

Temporal and spectral parameters in perception of the voicing contrast in English and Polish

Niniejsza praca koncentruje się na czasowych i spektralnych parametrach percepcji dźwięczności w języku angielskim i polskim. Metodologia badań oparta została na akustycznej manipulacji parametrami temporalnymi i spektralnymi, które biorą udział w implementacji kontrastu dźwięczności w badanych językach. Porównane zostały trzy grupy badanych: początkujący uczący się języka angielskiego, zaawansowani użytkownicy języka angielskiego oraz rodowici użytkownicy języka angielskiego. Praca składa się z dwóch części teoretycznych, ilustrujących problematykę i zestawiających z sobą różne strategie implementacji kontrastu dźwięczności w badanych językach, oraz części badawczej, prezentującej zastosowaną metodologię badań i analizę wyników. Część pierwsza porusza problem roli percepcji mowy w badaniach językoznawczych. Dotyka takich aspektów jak brak bezpośredniej relacji między sygnałem dźwiękowym a kategorią fonologiczną, wyjątkowa plastyczność i zdolność adaptacyjna ludzkiej percepcji mowy, a także referuje propozycje dotyczące kompleksowego opisu działania ludzkiej percepcji mowy. W kolejnych podrozdziałach praca omawia percepcję w kontekście kontaktu językowego, a więc rozróżnianie kontrastów dźwiękowych występujących w języku obcym, ale nieobecnych w języku pierwszym. Zostają również zrecenzowane modele, które taki proces opisują, jak i hipotezy dotyczące potencjalnego sukcesu w opanowaniu efektywnej percepcji kontrastów dźwiękowych występujących w języku obcym. Część druga pracy koncentruje się na różnicach temporalnych i akustycznych w implementacji dźwięczności w języku angielskim i polskim. Opisane zostały aspekty, takie jak: parametr VOT, długość samogłoski, długość zwarcia, długość frykcji, ubezdźwięcznienie, długość wybuchu. Cześć trzecia, badawcza, prezentuje materiał wykorzystany podczas badania percepcji, metodologię manipulacji tym materiałem oraz charakterystykę grup osób poddanych badaniom. Hipotezy oparte na założeniach teoretycznych są następnie weryfikowane na podstawie otrzymanych wyników. Część końcowa omawia problemy percepcyjne, jakie spotykają Polaków uczących się języka angielskiego, oraz zawiera wnioski dydaktyczne

The effectiveness of PROMPT therapy for children with cerebral palsy

The purpose of this study is to evaluate the effectiveness of a motor speech treatment approach (PROMPT) in the management of motor-speech impairment in children with cerebral palsy. Two main objectives were addressed: (1) to evaluate changes in speech intelligibility and, (2) evaluate changes in kinematic movements of the jaw and lips using three dimensional (3D) motion analysis.A single subject multiple-baseline-across-participants research design, with four phases: Baseline (A1), two intervention phases (B and C) and maintenance (A2), was implemented.Six participants, aged 3-to-11-years (3 boys, 3 girls) with moderate to severe speech impairment were recruited through The Centre for Cerebral Palsy, Western Australia (TCCP). Inclusion criteria were: diagnosis of cerebral palsy, age 3 – 14 years, stable head control (supported or independent), spontaneous use of at least 15 words, speech impairment ≥1.5 standard deviations, hearing loss no greater than 25dB, developmental quotient ≥70 (Leiter-Brief International Performance Scale R) and no previous exposure to PROMPT. Thirteen typically-developing peers were recruited to compare the trend of kinematic changes in jaw and lip movements to those of the children with cerebral palsy.Upon achievement of a stable baseline, participants completed two intervention phases both of 10 weeks duration. Therapist fidelity to the PROMPT approach was determined by a blinded, independent PROMPT Instructor.Perceptual outcome measures included the administration of weekly speech probes, containing trained and untrained vocabulary at the two targeted levels of intervention plus an additional level. These were analysed for both perceptual accuracy (PA) and the motor speech movement parameter. End of phase measures included: 1. Changes in phonetic accuracy as measured using a measure of percentage phonemes correct; 2. Speech intelligibility measures, using a standardised assessment tool; and 3. Changes to activity/participation using the Canadian Occupational Performance Measure (COPM).Kinematic data were collected at the end of each study phase using 3D motion analysis (Vicon Motus 9.1). This involved the collection of jaw and lip measurements of distance, duration and velocity, during the production of 11 untrained stimulus words. The words contained vowels that spanned the articulatory space and represented motor-speech movement patterns at the level of mandibular and labial-facial control, as classified according to the PROMPT motor speech hierarchy.Analysis of the speech probe data showed all participants recorded a statistically significant improvement. Between phases A1-B and B-C 6/6 and 4/6 participants respectively, recorded a statistically significant increase in performance level on the motor speech movement patterns (MSMPs) targeted during the training of that intervention priority (IP). The data further show that five participants (one participant was lost to follow-up) achieved a statistically significant increase at 12- weeks post-intervention as compared to baseline (phase A1).Four participants achieved a statistically significant increase in performance level in the PA of the speech probes of both IP1 and IP2 between phases A1-B. Whilst only one participant recorded a statistically significant increase in PA between phases BC, five participants achieved a statistically significant increase in IP2 between phases A1-C. The data further show all participants achieved a statistically significant increase in PA on both intervention priorities at 12-weeks post-intervention. All participants recorded data that indicated improved perceptual accuracy across the study phases. This was indicated by a statistically significant increase in the percentage phonemes correct scores F(3,18) = 5.55, p<.05.All participants achieved improved speech intelligibility. Five participants recorded an increase in speech intelligibility greater than 14% at the end of the first intervention (phase B). Continued improvement was observed for 5 participants at the end of the second intervention (phase C)

What working memory is for

Glenberg focuses on conceptualizations that change from moment to moment, yet he dismisses the concept of working memory (sect. 4.3), which offers an account of temporary storage and on-line cognition. This commentary questions whether Glenberg's account adequately caters for observations of consistent data patterns in temporary storage of verbal and visuospatial information in healthy adults and in brain-damaged patients with deficits in temporary retention.</jats:p

Repetition avoidance in human language

Thesis (Ph. D.)--Massachusetts Institute of Technology, Dept. of Linguistics and Philosophy, 2007.Includes bibliographical references (p. 208-225).Repetition is avoided in countless human languages and at a variety of grammatical levels. In this dissertation I ask what it is that makes repetition so bad. I propose that at least three distinct biases against repetition exist. First, repetition of articulatory gestures is relatively difficult. This difficulty results in phonetic variation that may lead to categorical phonological avoidance. I call this set of claims the Biomechanical Repetition Avoidance Hypothesis (BRAH), and support it with evidence from cross-linguistic patterns in repetition avoidance phenomena, articulatory data from music performance, and a series of phonetic experiments that document the proposed types of phonetic variation. Based on these data, I give an evolutionary account for antigemination in particular. The second anti-repetition bias is a perceptual deficit causing speakers not to perceive one of a sequence of repeated items, of any conceptual category. This bias is already well-documented, as are the grammatical effects (primarily haplology). I provide here the evidence of gradient variation in production bridging the two, from avoidance of homophone sequences in English corpora. The third factor is a principle disallowing the repetition of syntactic features in certain configurations within a phase domain. I document categorical effects of it in Semitic syntax of possession and relativization. These elicit repair strategies superficially similar to those of phonology (specifically, deletion and epenthesis/insertion). Repetition effects, then, are traceable to a variety of independent, functional biases. This argues against a unitary, innate constraint against repetition. Rather, multiple anti-repetition biases result in particular avoidance patterns, with their intersection producing additional asymmetries. Possible categorical repairs are further constrained by the nature of the formal grammatical system.by Mary Ann Walter.Ph.D

Individual Differences in Speech Production and Perception

Inter-individual variation in speech is a topic of increasing interest both in human sciences and speech technology. It can yield important insights into biological, cognitive, communicative, and social aspects of language. Written by specialists in psycholinguistics, phonetics, speech development, speech perception and speech technology, this volume presents experimental and modeling studies that provide the reader with a deep understanding of interspeaker variability and its role in speech processing, speech development, and interspeaker interactions. It discusses how theoretical models take into account individual behavior, explains why interspeaker variability enriches speech communication, and summarizes the limitations of the use of speaker information in forensics

A feasibility study of visual feedback speech therapy for nasal speech associated with velopharyngeal dysfunction

Nasal speech associated with velopharyngeal dysfunction (VPD) is seen in children and adults with cleft palate and other conditions that affect soft palate function, with negative effects on quality of life. Treatment options include surgery and prosthetics depending on the nature of the problem. Speech therapy is rarely offered as an alternative treatment as evidence from previous studies is weak. However there is evidence that visual biofeedback approaches are beneficial in other speech disorders and that this approach could benefit individuals with nasal speech who demonstrate potential for improved speech. Theories of learning and feedback also lend support to the view that a combined feedback approach would be most suitable. This feasibility study therefore aimed to develop and evaluate Visual Feedback Therapy (VFTh), a new behavioural speech therapy intervention, incorporating speech activities supported by visual biofeedback and performance feedback, for individuals with mild to moderate nasal speech. Evaluation included perceptual, instrumental and quality of life measures. Eighteen individuals with nasal speech were recruited from a regional cleft palate centre and twelve completed the study, six female and six male, eleven children (7 to 13 years) and one adult, (43 years). Six participants had repaired cleft palate and six had VPD but no cleft. Participants received 8 sessions of VFTh from one therapist. The findings suggest that that the intervention is feasible but some changes are required, including participant screening for adverse response and minimising disruptions to intervention scheduling. In blinded evaluation there was considerable variation in individual results but positive changes occurred in at least one speech symptom between pre and post-intervention assessment for eight participants. Seven participants also showed improved nasalance scores and seven had improved quality of life scores. This small study has provided important information about the feasibility of delivering and evaluating VFTh. It suggests that VFTh shows promise as an alternative treatment option for nasal speech but that further preliminary development and evaluation is required before larger scale research is indicated