Dynamic System Adaptation by Constraint Orchestration

For Paradigm models, evolution is just-in-time specified coordination conducted by a special reusable component McPal. Evolution can be treated consistently and on-the-fly through Paradigm's constraint orchestration, also for originally unforeseen evolution. UML-like diagrams visually supplement such migration, as is illustrated for the case of a critical section solution evolving into a pipeline architecture.Comment: 19 page

Formalizing Adaptation On-the-Fly

AbstractParadigm models specify coordination of collaborating components via constraint control. Component McPal allows for later addition of new constraints and new control in view of unforeseen adaptation. After addition McPal starts coordinating migration accordingly, adapting the system towards to-be collaboration. Once done, McPal removes obsolete control and constraints. All coordination remains ongoing while migrating on-the-fly, being deflected without any quiescence. Through translation into process algebra, supporting formal analysis is arranged carefully, showing that as-is and to-be processes are proper abstractions of the migrating process. A canonical critical section problem illustrates the approach

Interaction protocols in paradigm : extensions to a modeling language through tool development

Centraal in dit proefschrift staat het begrip interactie - wederzijds beinvloedend gedrag. In hedendaagse computersystemen speelt interactie een steeds belangrijker rol. Software wordt meer en meer ontwikkeld als een verzameling zelfstandig werkende componenten die services aanbieden aan andere componenten. Iedere component kent een eigen "levenscyclus" - hij wordt ontwikkeld, doorontwikkeld, uitgebreid, gesplitst, samengevoegd, en weer weggegooid. Concrete toepassingen ontstaan doordat componenten worden samengesteld tot een groter geheel. Zulke toepassingen zijn alleen bruikbaar als er sprake is van zinvolle interactie tussen de componenten.De modelleertaal Paradigm, ontwikkeld aan het Leiden Institute of Advanced Computer Science (LIACS), is een taal die speciaal geschikt is voor het modelleren en analyseren van interactie. Een Paradigm-model beschrijft op een abstract niveau het gedrag van individuele componenten, de rollen die de componenten kunnen spelen in interactie met andere componenten, en de manier waarop die interactie tussen de rollen plaatsvindt. De taal heeft een aantal interessante eigenschappen, niet in de laatste plaats het feit dat het een executeerbare taal is: Paradigm-modellen kunnen door een computer worden uitgevoerd. Als bijzondere bijkomstigheid kunnen Paradigm-modellen zo worden ingericht dat ze zichzelf veranderen terwijl ze worden uitgevoerd - zo kunnen we ook de levenscyclus van componenten modelleren.LEI Universiteit LeidenFoundations of Software Technolog