What is the Web?

An introductory lecture on Web Science, taking a kind of devils advocate position by suggesting that the Web is a piece of runaway technology that escaped from research labs prematurely

Personal Learning Environments? or Society’s Learning Environment?

Keynote Presentation at PLE2011. What kind of Web have we got? What kind of Web does a Learning Individual need? What kind of Web does a Learning Society need

Combining information seeking services into a meta supply chain of facts

The World Wide Web has become a vital supplier of information that allows organizations to carry on such tasks as business intelligence, security monitoring, and risk assessments. Having a quick and reliable supply of correct facts from perspective is often mission critical. By following design science guidelines, we have explored ways to recombine facts from multiple sources, each with possibly different levels of responsiveness and accuracy, into one robust supply chain. Inspired by prior research on keyword-based meta-search engines (e.g., metacrawler.com), we have adapted the existing question answering algorithms for the task of analysis and triangulation of facts. We present a first prototype for a meta approach to fact seeking. Our meta engine sends a user's question to several fact seeking services that are publicly available on the Web (e.g., ask.com, brainboost.com, answerbus.com, NSIR, etc.) and analyzes the returned results jointly to identify and present to the user those that are most likely to be factually correct. The results of our evaluation on the standard test sets widely used in prior research support the evidence for the following: 1) the value-added of the meta approach: its performance surpasses the performance of each supplier, 2) the importance of using fact seeking services as suppliers to the meta engine rather than keyword driven search portals, and 3) the resilience of the meta approach: eliminating a single service does not noticeably impact the overall performance. We show that these properties make the meta-approach a more reliable supplier of facts than any of the currently available stand-alone services

«Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος;» a la Ελληνικά

Αυτή η εργασία περιγράφει αναλυτικά τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή ενός εικονικού παίκτη για το δημοφιλές τηλεοπτικό παιχνίδι «Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος;» και βασίζεται πάνω στο αντίστοιχο άρθρο [1] στο οποίο έχει γίνει υλοποίηση για την αγγλική και την ιταλική έκδοση του παιχνιδιού. Επίσης σε αυτήν την εργασία έγινε μια προσπάθεια εφαρμογής των διαφόρων τεχνικών που περιγράφονται μέσα στο άρθρο. H υλοποίηση του εικονικού παίκτη για την ελληνική έκδοση του παιχνιδιού έγινε στην γλώσσα προγραμματισμού Java και θα παρουσιαστεί αναλυτικά. Ο εικονικός παίκτης πρέπει να απαντήσει σε μια σειρά από ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής που τίθενται σε φυσική γλώσσα, επιλέγοντας τη σωστή απάντηση μεταξύ τεσσάρων διαφορετικών επιλογών. Εάν δεν είναι σίγουρος για κάποια απάντηση μπορεί να χρησιμοποιήσει τις σανίδες σωτηρίας (lifelines) ή να αποχωρήσει από το παιχνίδι. Η αρχιτεκτονική του εικονικού παίκτη αποτελείται από 1) μια μονάδα (module) Απάντησης Ερωτημάτων (Question Answering) (QA), η οποία αξιοποιεί την μηχανή αναζήτησης της Google για να ανακτήσει τα πιο σχετικά χωρία κειμένου που είναι χρήσιμα στο να προσδιοριστεί η σωστή απάντηση σε μία ερώτηση, 2) μια μονάδα Βαθμολόγησης Απαντήσεων (Answer Scoring) (AS), η οποία αποδίδει μια βαθμολογία σε κάθε υποψήφια απάντηση σύμφωνα με διαφορετικά κριτήρια με βάση τα αποσπάσματα των κειμένων που ανακτώνται από την μονάδα QA, και 3) μια μονάδα Λήψης Αποφάσεων (Decision Making) (DM), η οποία επιλέγει τη στρατηγική για το παιχνίδι σύμφωνα με συγκεκριμένους κανόνες, και σύμφωνα με τις βαθμολογίες που αποδίδονται στις υποψήφιες απαντήσεις. Τέλος στην εργασία αξιολογούνται τόσο η ακρίβεια του εικονικού παίκτη να απαντήσει σωστά στις ερωτήσεις του παιχνιδιού, όσο και η ικανότητά του να παίζει πραγματικά παιχνίδια για να κερδίσει χρήματα. Τα πειράματα έχουν διεξαχθεί με ερωτήσεις που προέρχονται από την ελληνική έκδοση του επιτραπέζιου παιχνιδιού. Σε γενικές γραμμές παρατηρείται ότι η μέση ακρίβεια του εικονικού παίκτη είναι σημαντικά καλύτερη από την απόδοση των ανθρώπινων παικτών. Όσον αφορά τη δυνατότητα να παίξει πραγματικά παιχνίδια, το οποίο περιλαμβάνει τον ορισμό μιας κατάλληλης στρατηγικής για τη χρήση των σανίδων σωτηρίας προκειμένου να αποφασίσει είτε να απαντήσει σε μια ερώτηση ακόμη και σε μια κατάσταση αβεβαιότητας ή να αποσυρθεί από το παιχνίδι παίρνοντας τα χρήματα που έχει κερδίσει μέχρι τώρα, ο εικονικός παίκτης κερδίζει κατά μέσο όρο περισσότερα χρήματα από το μέσο ποσό που κέρδισαν οι ανθρώπινοι παίκτες.This work describes in detail the techniques used to build a virtual player for the popular TV game “Who Wants to Be a Millionaire?” and is based on the corresponding article [1] in which the virtual player has been implemented for the English and the Italian versions of the game. Also in this work an attempt was made to apply the various techniques described in the article. The implementation of the virtual player for the Greek version of the game was made using the programming language Java and will be presented in detail. The virtual player must answer a series of multiple-choice questions posed in natural language by selecting the correct answer among four different choices. If he is not sure about an answer he can use the lifelines or quit the game. The architecture of the virtual player consists of 1) a Question Answering (QA) module, which leverages the use of Google search engine to retrieve the most relevant passages of text useful to identify the correct answer to a question, 2) an Answer Scoring (AS) module, which assigns a score to each candidate answer according to different criteria based on the passages of text retrieved by the QA module, and 3) a Decision Making (DM) module, which chooses the strategy for playing the game according to specific rules as well as to the scores assigned to the candidate answers. Finally, in this work both the accuracy of the virtual player to answer correctly the questions of the game, and its ability to play real games in order to earn money are evaluated. The experiments have been conducted with questions derived from the Greek version of the board game. Generally, it is observed that the average accuracy of the virtual player is significantly better that the performance of the human players. Regarding the ability to play real games, which involves the definition of a proper strategy for the usage of lifelines in order to decide whether to answer a question even in a condition of uncertainty or to retire from the game by taking the earned money, the virtual player wins on average more money than the average amount earned by human players

Term-driven E-Commerce

Die Arbeit nimmt sich der textuellen Dimension des E-Commerce an. Grundlegende Hypothese ist die textuelle Gebundenheit von Information und Transaktion im Bereich des elektronischen Handels. Überall dort, wo Produkte und Dienstleistungen angeboten, nachgefragt, wahrgenommen und bewertet werden, kommen natürlichsprachige Ausdrücke zum Einsatz. Daraus resultiert ist zum einen, wie bedeutsam es ist, die Varianz textueller Beschreibungen im E-Commerce zu erfassen, zum anderen können die umfangreichen textuellen Ressourcen, die bei E-Commerce-Interaktionen anfallen, im Hinblick auf ein besseres Verständnis natürlicher Sprache herangezogen werden