Афіцыйна-справавы стыль

Артыкул уключае тэарэтычны разгляд моўных асаблівасцей тэкстаў афіцыйнага стылю, а таксама практычныя заданні

"АЎТАБІЯГРАФІЯ" БАГУСЛАВА РАДЗІВІЛА ЯК АЎТАРСКАЯ СПОВЕДЗЬ-АПРАЎДАННЕ ПЕРАД ГРАМАДСТВАМ РЭЧЫ ПАСПАЛІТАЙ

В сообщении анализируется "Автобиография" Б. Радзивилла – один из самых интересных памятников по истории Речи Посполитой ХVІІ в. Исследование мемуаров князя в качестве первоисточника по общей истории Короны Польской и Великого Княжества Литовского, а также жизненному пути аристократа, даёт возможность объективно решить вопрос о роли Б. Радзивилла в политической истории страны.The article analyzes the "Autobiography" by Bоgyslaw Radzivill that is one of the most outstanding literary monument of the XVII century history of the Polish-Lithuanian Commonwealth. The duke’s memoirs were studied as an authentic source on the history of Polish Crown and Grand Duchy of Lithuania and as the duke’s walk of life. The analysis made gives a fair opportunity to specify the role of B. Radzivill in the political history of the country.В сообщении анализируется "Автобиография" Б. Радзивилла – один из самых интересных памятников по истории Речи Посполитой ХVІІ в. Исследование мемуаров князя в качестве первоисточника по общей истории Короны Польской и Великого Княжества Литовского, а также жизненному пути аристократа, даёт возможность объективно решить вопрос о роли Б. Радзивилла в политической истории страны

"Скарбы жыцця": экзістэнцыяльная аўтабіяграфія М. Гарэцкага

Даследуюцца "Скарбы жыцця" М. Гарэцкага ў аспекце праблем экзістэнцыялізму

Дзённікі Максіма Танка: экзістэнцыяльны кампанент

Даследуецца экзістэнцыяльны кампанент дзённікавай прозы Максіма Танка

Аўтабіяграфічная проза як спосаб самарэфлексіі і ўвасаблення быційнай цэласнасці

В статье рассматриваются причины актуализации писательской автобиографической прозы, суть которой в том, чтобы глубже выявить эстетическую сущность творчества художника, его роль и место в историко-литературном процессе

Актуалiзацыя традыцыйных жанрау у сучаснай беларускай драматургii

ACTUALIZATION OF TRADITIONAL GENRES IN MODERN BELARUSIAN DRAMATURGYРазглядаюцца тэндэнцыі ў жанрава-стылѐвым развіцці сучаснай беларускай драматургіі. Адлюстраваны не толькі традацыйныя драматургічныя формы (драма, камедыя, трагедыя), але і не тыповыя для беларускай драматургіі (п’еса-прытча, радыѐп’еса, містэрыя). Эстэтыка сучаснага драматургічнага мастацтва сцвярджае неабходнасць выкарыстання ўсіх жанравых структур, якія склаліся ў мінулым, і тых, якія толькі пачынаюць сваѐ існаванне. Багатая палітра драматургічнага мастацтва арыентавана на мастацкае ўзнаўленне і рэканструкцыю ўсѐй паўнаты чалавечага жыцця. Паказана, што разгледжаныя жанрава-стылѐвыя формы сучаснай драматургіі можна падзяліць на чатыры групы: 1) п’есы, маркіраваныя традыцыйнымі тэрмінамі з іх рознымі стылѐвымі характарыстыкамі; 2) п’есы з жанрава-стылѐвай асновай, якая ідзе ад старажытных (або старых) форм драматургіі; 3) п’есы «жанрава-прамежкавага» стану, пазначаныя індывідуальна-аўтарскай тэрміналогіяй; 4) п’есы, што характарызуюцца тэрмінамі, якія прыйшлі разам з пэўнай культурнай сітуацыяй

Глабальны кантэкст посткаланіяльных біяграфій

THE GLOBAL CONTEXT OF THE POSTCOLONIAL BIOGRAPHIES А. KRIVOLAPРазглядаецца феномен посткаланіялізму ў кантэксце разумення культурнай ідэнтычнасці і рэпрэзентацыі. Прааналізаваны наяўныя рамкі (сама-)апісання культур з каланіяльным мінулым. Параўноўваюцца падыходы да праблемы здабыцця суб'ектнасці Э. Саіда, Г. Співак і С. Хола. Асобна разглядаецца практыка канструявання рэпрэзентацыі як здабыцця суб'ектнасці, падкрэсліваецца значнасць «пазіцый выказвання» як маркераў сацыяльна-культурнай прыналежнасці актараў і вызначэння іх культурнай ідэнтычнасці. Праводзіцца думка, што падчас пераадолення посткаланіяльнага стану ў якасці ахвяры можа апынуцца культура, якая раней займала дамінуючае месца ў грамадстве.= The article discusses the consideration of the phenomenon of postcolonialism in the context of understanding cultural identity and representation. The article analyzes the existing framework for representation and self-representation of cultures with a colonial past. Approaches to the problem of finding subjectivity in the texts of E. Said, G. Spivak, and S. Hall are compared. Separately, the practice of constructing representation as the acquisition of subjectivity, as well as the importance of "the positions of enunciation", as markers of the socio-cultural affiliation of actors and the definition of their cultural identity, is considered separately. The observations and conclusions made in the article allow the author to formulate the idea that in the situation of overcoming the postcolonial state, a culture that previously occupied a dominant position in society may turn out to be a victim