Polskie czasopisma pedagogiczne w „Wykazach czasopism punktowanych” w latach 2012, 2013 i 2015

Abstract

Publikacja powstała w ramach projektu „Współczesna polska humanistyka wobec wyzwań naukometrii” finansowanego ze środków Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki, numer decyzji 0057/NPHR3/H11/82/2014.Prestiż czasopisma może być utożsamiany z wartością wskaźników bibliometrycznych (np. impact factor; Abramo, D’Angelo, 2015), wskaźników wykorzystania czy oceną jakości przeprowadzoną przez środowisko naukowe (Haustein, 2012), oceną składu rady naukowej (Wheeler, 2011) czy innych wskaźników formalnych. Zasady oceny czasopism naukowych wpisane w politykę naukową wyznaczają kierunki ich rozwoju, gdyż definiują, czym jest prestiż czasopisma. W kontekście polskim taką rolę pełnią zasady tworzenia Wykazu czasopism punktowanych (WCP), ogłaszane w formie komunikatów przez Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego (Kulczycki, Rozkosz, Drabek, 2016). Tytuły ocenionych (na podstawie tych zasad) czasopism są publikowane w WCP wraz z liczbą punktów, które jednostka naukowa uzyskuje za opublikowany w czasopiśmie artykuł. Wykaz jest wykorzystywany jako jedno z narzędzi ewaluacji jednostek naukowych (parametryzacji), która z kolei powiązana jest ściśle z finansowaniem tych jednostek (Kulczycki, 2014). Taki jest cel tworzenia wykazu. Kulczycki zwraca jednak uwagę na inne sposoby jego wykorzystania. Publikowane w wykazie punkty często używane są do oceny osiągnięć naukowych poszczególnych badaczy (a nie, jak przewidują zasady ewaluacji, jednostek naukowych), np. przez recenzentów w awansach naukowych. Przyznana czasopismu liczba punktów może również oddziaływać na jego ocenę przez środowisko naukowe. Czasopisma z dużą liczbą punktów mogą być postrzegane jako czasopisma o wyższej jakości lub jako czasopisma, w których publikacja jest bardziej opłacalna.Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego