Antrokoanal polip: 18 vakanın analizi

Amaç: Bu çalışmada antrokoanal polip vakalarının endoskopik sinüs cerrahisi ile tedavisinin değerlendirilmesi amaçlandı. Endoskopik sinüs cerrahisi uygulanan 18 antrokoanal polipli vakanın sonuçları sunulmuştur. Materyal ve Method: 2002 ve 2004 yılları arasında antrokoanal polip nedeniyle kliniğimizde endoskopik sinüs cerrahisi uygulanan dokuz erkek ve dokuz bayan toplam 18 hasta değerlendirilmiştir. Tüm hastalar preoperatif ve postoperatif diagnostik nazal endoskopi ve paranasal sinüs tomografisi ile incelenmiştir. Sonuçlar: Etyolojik incelemede vakaların altısında allerji, üç vakada kronik sinüzit saptandı. Endoskopik sinus cerrahisi ile tedavi edilen 18 antrokoanal polip vakasının sadece birinde postoperatif altıncı ayda nüks saptandı ve revizyon endoskopik sinüs cerrahisi ve sinoskopi uygulandı. Tüm hastalar uygulanan cerrahi tedaviden sonra bir buçuk yıl takip edildi ve nüks saptanmadı. Tartışma: Endoskopik sinüs cerrahisi antrokoanal polip tedavisinde efektif ve uygun bir tedavi metodudur. Postoperatif nüks oranı Caldwell-luc gibi cerrahi yöntemlere oranla daha düşüktür. Endoskopik sinüs cerrahisinin çocukluk çağındaki antrokoanal poliplerin tedavisinde de etkili bir yöntem olması ayrıca bir avantaj sağlamaktadır.Purpose: The purpose of this study was to evaluate the management of antrochoanal polyps with endoscopic sinus surgery. 18 antrochoanal polyps cases treated with endoscopic sinus surgery are presented. Material and Methods: Nine male and nine female antrochoanal polyp patients treated with endoscopic sinus surgery between the years 2002 and 2004 are reviewed. All of the patients were evaluated with preoperative and postoperative diagnostic nasal endoscopy and paranasal sinus computed tomography. Results: Etiologic investigation revealed allergy in six cases and chronic sinusitis in three cases. Among 18 cases treated with endoscopic sinus surgery, only one patient was found to have recurrent disease six months postoperatively and treated with revision endoscopic sinus surgery and sinoscopy. All the patients including the revision case were followed for 1.5 years postoperatively and no recurrence was seen. Conclusion: Endoscopic sinus surgery is an effective and reliable method for the treatment of antrochoanal polyps. Postoperative recurrence is lower than other surgical techniques such as Caldwell-luc operation. Endoscopic sinus surgery is also a reliable treatment for childhood antrochoanal polyps, which provides a major advantage

Evaluation of allantoin levels as a new marker of oxidative stress in Behcet's disease

The increased production of reactive oxygen species (ROS) from activated neutrophils in Behcet's disease ( BD) and recurrent aphthous stomatitis (RAS) may result in increased oxidative stress. Uric acid can react rapidly with neutrophil-derived ROS to form allantoin. The purpose of the study was to evaluate the serum levels of allantoin as a new marker of oxidative stress in BD compared with malondialdehyde (MDA) levels as a well-known marker. Blood samples were obtained from 23 BD patients, 22 RAS patients as positive controls, and 21 healthy controls. When compared to the healthy controls, we found higher allantoin and MDA levels in the BD patients and higher MDA levels in the RAS patients. Serum ascorbic acid levels in the BD patients were significantly lower than in the controls. Increased allantoin and MDA levels suggest the possible involvement of free radicals in BD. As allantoin is only a product of uric acid oxidation by reactive oxygen and nitrogen species, it may also be used as a marker of oxidative stress in BD

Some characteristics of the smoking profiles of pregnant women who applied to a health center in Sakarya

Gebelikte sigara kullanımı dünyanın çoğu bölgesinde olduğu gibi ülkemizde de ciddi bir sağlık sorunudur..Nikotin, kullanım sıklığının yüksekliği ve bilinen teratojen ajanlardan olması nedeniyle, ayrıca halk sağlığına etkileri önlenebilir nitelikte olduğu için mücadele edilmesi gereken önemli etkenlerdendir. Sağlıklı kuşakların yetişmesi ancak gebelik sürecinin sağlıklı geçirilmesi ve bilinen risklerden kaçınmakla olanaklıdır. Bu çalışmada gebelerin ve eşlerinin sigara içme sıkılığını, gebelerin sigaranın doğacak bebeklerine vereceği zararlar hakkındaki bilgi düzeylerini ayrıca; bu konuda verilecek sağlık hizmeti gereksinimlerini belirlemeyi amaçlanmıştır. Tanımlayıcı nitelikteki bu çalışmaya, Sakarya Kadın Doğum ve Çocuk Hastanesi 'ne başvuran ve çalışmaya katılmayı kabul eden 205 gebe alınmıştır. Gebelerin %20'sinin gebelik öncesinde sigara içtiği, bunların %37,5'inin gebelikte sigarayı bıraktığı bulunmuştur. Sağlık personeline verilen hizmet içi eğitim programlarında, gebelikte sigara kullanmanın riskleri üzerinde önemle durulmalı ve gebelerin de konuyla ilgili doğum öncesi eğitimi sağlanmalıdır.Smoking in pregnancy is a serious health problem in our country, as it is in many parts of the world. Since it is widely used, known to be a teratogenic agent and its effects on public health are preventable, nicotine is a substance that must be struggled with. Growing healthy generations is only possible with a healthy pregnancy period and by avoiding known risk factors. This study aims to determine the smoking prevalence in pregnant women and their husbands, the awareness of pregnant women about the damage smoking can do to their babies yet to be born and the needs for health education about this issue. 205 pregnant women who applied to Sakarya Kadin Dogum ve Cocuk Hastanesi (Sakarya Hospital of Gynecology, Obstetrics and Pediatrics) were included in this descriptive study. It was found that 20% of the pregnant women used to smoke prior to pregnancy and 37.5% of these had quit during pregnancy. In the in-service training programs given to health staff, risks of smoking during pregnancy should be strongly emphasized and pregnant women should also also be educated on this issue during pregnancy

Our three-year experience with an ultrasonographic hip screening program conducted in infants at 3 to 4 weeks of age

Amaç: Bu çalışmada, yaşamın üçüncü-dördüncü haftalarında yapılan yenidoğan kalça tarama programının sonuçları incelendi ve bu programın Türkiye şartlarında kullanılabilirliği değerlendirildi. Çalışma planı: Üç yıllık bir süreçte doğan 1440 bebeğin aileleriyle doğum sonrası ilk 48 saat içinde gelişimsel kalça displazisi (GKD) hakkında aydınlatıcı bir görüşme yapıldı ve GKD için risk faktörleri belirlendi. Bu bebekler 3-4 hafta sonra kalçaların fizik bakısı ve ultrasonografik incelemesi için yeniden çağrıldı. Sonuçlar: Belirlenen tarama randevusuna 975 bebek (%67.7; 488 kız, 487 erkek; ort. yaş 26 gün; dağılım 17-34 gün) getirildi. Graf sınıflamasına göre, 1664 kalça (%85.3) tip I olarak değerlendirildi. Tip IIc, D ve IIIa saptanan 22 kalçada (%1.2) sağaltıma hemen başlandı. Bu kalçaların biri dışında tümünde sağaltım ile en geç sekiz hafta sonra tip I kalça elde edildi. İzlemi yapılabilen tip IIa kalçaların %12’sine sağaltım gereksimi doğdu. Toplamda, 35 bebeğin (bebeklerin %3.6’sı) 45 kalçası (kalçaların %2.3’ü) tercihen Pavlik bandajı ile sağaltıma alındı. Bu bebeklerin 10’unda (%28.6) GKD için risk faktörü vardı. Pozitif aile öyküsü en fazla karşılaşılan risk faktörüydü (7 bebek; %20). Sağaltıma alınan 45 kalçanın 12’sinde (%26.7), en sık uyluk/kasık pili asimetrisi olmak üzere klinik bulgu vardı. Çıkarımlar: Üç-dört haftalıkken yapılan ultrasonografik kalça tarama programı GKD’de erken tanı ve etkin sağaltım açısından etkilidir. Ancak, doğumdan hemen sonra ailelerin GKD hakkında yeterince bilgilendirilmelerine karşın, bebeklerin yaklaşık üçte biri randevuya getirilmemiştir.Objectives: The aim of this study was to evaluate the results of a newborn ultrasonographic hip screening program conducted at 3-4 weeks of life, and to assess its utility and feasibility in Turkey. Methods: During a three-year period, parents of 1440 newborns were interviewed within 48 hours following birth to be informed in detail about developmental dysplasia of the hip (DDH) and its risk factors. They were asked to bring their infants for clinical and ultrasonographic examinations of the hips 3 to 4 weeks after birth. Results: A total of 975 infants (67.7%; 488 girls, 487 boys; mean age 26 days; range 17 to 34 days) were available on the day of screening. According to the Graf’s classification, 1664 hips (85.3%) were considered type I. Immediate treatment was initiated for 22 hips (1.2%) which were considered type IIc, D, or IIIa. All but one hip were found to be type I after eight weeks of treatment. Among type IIa hips with a complete follow-up, 12% required treatment. In total, 45 hips (2.3%) of 35 infants (3.6%) were treated preferably with a Pavlik harness. Of these, 10 infants (28.6%) had at least one risk factor for DDH, the most common being a positive family history (n=7, 20%). Of 45 treated hips, 12 hips (26.7%) exhibited positive clinical findings, the most common being asymmetry of the thigh/inguinal folds. Conclusion: Ultrasonographic hip screening program conducted at the age of 3 to 4 weeks is effective for early diagnosis and successful treatment of DDH. However, nearly one-thirds of the infants were not available at the appointed date, despite transmission of detailed information to the parents just after birth

The effects of arthrographically detected femoral head lateralization and soft tissue interposition during closed reduction of developmental dislocation of the hip on mid-term results

Amaç: Bu prospektif randomize olmayan çalışmada, 18 ay ve altı yaşlarda, gelişimsel kalça çıkığı nedeniyle genel anestezi altında eklem kapsülü açılmadan yapılan redüksiyon sırasında artrografik olarak saptanan asetabüler labrum'altında femur başı lateralizasyonu ve yumuşak doku interpozisyonunun orta dönem radyografik sonuçlar üzerine etkisi incelendi. Çalışma planı: Çalışmaya ortalama yaşı 12 ay (dağılım 4-18 ay) olan 21 çocuğun 31 instabil kalçası alındı. Medial girişimle iliopsoas ve adduktor longus tendonlan kesildikten sonra artrografi yapıldı. Tüm olgularda Tönnis grade 2 artrografık redüksiyon saptandı; ancak eklem kapsülü açılmadı. Ortalama izlem süresi 6.5 yıl (dağılım 3-9.5 yıl) idi. Sonuçlar: Femur başı avasküler nekrozu (AVN), yeniden çıkık ve ikinci ameliyat oranları sırasıyla %42, %19 ve %29 bulundu. Femur başı avasküler nekrozu saptanan kalçaların yaklaşık yarısında büyüme plağı tutulumu da vardı. Bir yaşın altında ameliyat edilen kalçalarda daha az oranda AVN görüldü. Artrografide birden fazla eklem içi yumuşak doku engeli saptanan kalçalarda komplikasyon daha fazla görüldü. Artrografide 7 mm üzerinde göllenme görülen kalçalarda AVN ve yeniden çıkık oranları, 3-7 mm arasında göllenme olan kalçalara oranla daha yüksek bulundu. Çıkarımlar: Orta dönemli komplikasyon oranlan, eklem açılma-dan yapılan redüksiyon sonrası artrografıde femur başı lateralizasyonu, yumuşak doku interpozisyonu ve medialde kontrast madde göllenmesi saptandığında, eklemin açılması ve redüksiyona engel olan yapılar ortadan kaldırılarak anatomik redüksiyonun sağlanması gerektiğini göstermektedir.Objectives: In a prospective, non-randomized evaluation of patients who underwent surgery under general anesthesia for developmental dislocation of the hip (DDH) at or below 18 months of age, we assessed the midterm effects of arthrographically documented femoral head lateralization and soft tissue interposition under the acetabular labrum during reduction without opening the hip joint capsule. Methods: The study included 31 unstable hips of 21 children (mean age 12 months; range 4 to 18 months). After the iliopsoas and adductor longus tendons were sectioned by a medial approach, hip joint arthrography was performed. According to the criteria of Tönnis, all the patients had grade 2 arthrographic reduction and the hip joint capsule was left intact. The mean follow-up was 6.5 years (range 3 to 9.5 years). Results: Avascular necrosis of the femoral head (AVN), redislocation, and secondary operation were seen in 42%, 19%, and 29%, respectively. The physeal plate was involved in nearly half of the hips with AVN. The occurrence of AVN was less in hips treated at the age of below one year. Complications were more frequent in cases in which more than one intraarticular soft tissue obstacles had been documented by arthrography. Avascular necrosis and redislocation were more commonly encountered in hips in which the medial pool size of contrast material exceeded 7 mm than those with sizes between 3 to 7 mm. Conclusion: Our midterm complication rates suggest that the hip joint capsule be opened in order to achieve an anatomical reduction through eliminating intraarticular obstacles when arthrography shows lateralization of the femoral head, soft tissue interposition, and medial pooling of the contrast material ; following closed reduction of DDH

The Independence of Judiciary

Yargı bağımsızlığı, hukukun üstünlüğüne bağlı bir devlette temel ilkelerden birisidir. Kuvvetler ayrılığı ilkesine tabi bir demokraside yargının yasama ve yürütme erklerine karşı bağımsız olması gerekiyor. Türk anayasası bu gerçeği tanıyarak 138. maddesinde yargının bağımsız olduğunu açıklıkla belirtmiştir. Anayasa ayrıca bağımsızlığı güvence altına almak için hâkim ve savcıların atanmalarını ve meslekte yükselmelerini bağımsız bir hâkimler ve savcılar yüksek kuruluna bırakmıştır. Bu kurulun başkanı Adalet Bakanı, Adalet Bakanlığı müsteşarı da yasal üyesidir. Kalan beş üye ise Yargıtay ve Danıştay 'dan seçilen yüksek hâkimlerdir. Türkiye 'de uzun yıllardan beri Adalet Bakanlığı 'nın bu kuruldaki pozisyonu yoğun tartışmalara konu olmaktadır. Bu çerçevede yargının siyasi baskı altında olduğu iddia edilmektedir. Bu nedenle Adalet Bakanı ve müsteşarın kuruldan çıkarılarak yerlerini hâkimlere bırakmaları önerilmektedir. Yazar bu incelemesinde diğer demokratik ülkelerden örnekler vererek Adalet Bakanının kuruldaki konumunu haklı göstermeye çalışmaktadır.Bu bağlamda bakanın kurulda yer almasının kurula demokratik meşruiyet kazandırdığını ifade etmektedir.The independence of judiciary is one of the basic principles of a state governed by the rule of law. In a democracy basing on the notion of the "separation of powers" the judiciary must be separated from the other powers, i.e. executive and legislature. Recognizing this fact the Article 2 of the Turkish Constitution defines the Republic as a democratic social and secular state governed by the rule of law. As to the independence of the judiciary Article 138 states that "Judges shall be independent in the discharge of their duties..." In order to secure the independence of the judiciary, the Constitution entrusts the initial appointments of judges and public prosecutors and their subsequent promotions to the Supreme Council of Judges and Public Persecutor. The Chairman of the Council is the Minister of Justice. The Undersecretary of the Ministry of Justice is also an ex-officio member of the Council. The remaining five members, constituting the majority of the Council are the members of the High Court for Appeal or the Council of State. In Turkey there is a long debate for years about the position of the Justice Minister as the President of the Council. It is claimed that the administration of Justice is under political pressure. Therefore, the Minister of Justice and the Undersecretary of the Ministry should be removed from the Council and replaced by the Judges. The author apposes to these kinds of criticisms and tries by hand of examples in other democratic countries to justify the position of the Justice Minister as its chairmanship. He considers among others the presence of the Minister as a democratic element with regard to the structure of the Council

A new measurement method for the radiographic assessment of the proximal femur: The center-trochanter distance

Amaç: Proksimal femurun radyografik değerlendirmesi için geliştirdiğimiz yeni bir yöntem femur başı merkezi ile trokanter uç noktası arasındaki dik uzaklığın ölçülmesi tanımlanarak sunuldu. Çalışma planı: "Merkez-trokanter uzaklığı" (MTU), femur diyafiz aksına dik çizilen ve femur başı merkezi (M) ve büyük trokanterin üst ucundan (T) geçen iki paralel çizgi arasında milimetre olarak ölçülür. Eğer M noktası T noktasına göre üstte ya da altta ise ölçülen uzaklık sırasıyla pozitif ya da negatif değer olarak ifade edilir. Bu yöntemi uygulamak amacıyla, kemiksel olgunlaşmasını tamamlamamış 200 kalçanın ve tamamlamış 600 kalçanın normal olarak değerlendirilen ön-arka direkt pelvis radyografileri üzerinde ölçümler yapıldı. Elde edilen aritmetik ortalamanın bir standart sapma (SS) altı ya da üstünde kalan değerler "normal", aritmetik ortalamanın iki SS altı ya da üstünde kalan değerler "patolojik" olarak kabul edildi. Yöntemin güvenirliği gelişimsel kalça displazisi nedeniyle ameliyat edilen ve uzun dönem izlemi olan 43 kalçada sınandı. Sonuçlar: Kemiksel olgunlaşmasını tamamlamamış proksimal femurda -5 mm altı ve 15 mm üzeri, kemiksel olgunlaşmasını tamamlamış proksimal femurda -17 mm altı ve 7 mm üzerindeki MTU değerleri patolojik olarak değerlendirildi. Yöntemin gözlemci (kappa katsayısı 0.92 ve 0.81) ve gözlemciler (kappa katsayısı 0.88) arası güvenirliği mükemmel düzeyde bulundu. Çıkarımlar: Merkez-trokanter uzaklığı, gelişimsel kalça displazisi ve Legg-Calve-Perthes hastalığı gibi kalça patolojilerinde proksimal femurun radyografik değerlendirmesinde kullanılabilir.Objectives: We developed a new method -measuring the perpendicular distance between the center of the femur head and the tip of the trochanter- for radiographic assessment of the proximal femur. Methods: The “center-trochanter distance” (CTD) refers to the perpendicular line drawn to the femoral shaft axis between two parallel lines that pass through the center of the femoral head (C) and the tip of the greater trochanter (T). The measured distance in millimeters is expressed as a positive or negative value depending on the location of the point C, that is, above or below the point T, respectively. Measurements were made on anteroposterior plain radiographs of 200 skeletally immature and 600 skeletally mature hips, all of which had been assessed as normal. Values that were found to be below or above the standard deviation of 1 and 2 of the mathematical means were regarded as “normal” and “pathological”, respectively. The reliability of the method was tested in 43 hips that had been surgically treated for developmental dysplasia of the hip and had a long-term follow-up. Results: The center-trochanter distance measured below -5 mm and above 15 mm in the skeletally immature proximal femora, and below -17 mm and above 7 mm in the skeletally mature proximal femora were regarded as “pathologic”. The intraobserver (kappa coefficient, 0.92 and 0.81) and interobserver (kappa coefficient 0.88) reliability of the method was found to be excellent. Conclusion: The center-trochanter distance may prove to be useful in radiographic assessment of the proximal femur in several hip disorders such as developmental dysplasia of the hip and Legg-Calvé-Perthes disease