The education system in the development of total defence. Poland’s perspective

One of the key pillars of total defence is an increased social resilience to aggression, which is inextricably linked to an adequate model of security education. Poland’s security in the 21st century is based on the state’s military capacity and on the military and political alliances formed by decision-makers. However, this model of building security is not sufficient in the face of constantly changing and evolving security threats and challenges. Therefore, security should be based not only on a hard dimension, but also on a soft one, whose main pillar is security education. The idea of an effective model of security education is that, apart from giving young people theoretical knowledge, it is necessary to instil in them practical skills related to responding in crisis situations, including situations posing a threat to human health and life. Security education should constitute the first stage in training society in total defence. The educational model currently functioning in Poland definitely needs to be reformed

Total Defence in a consumer society: a real possibility or wishful thinking? The case study of Sweden

The article presents the demographic and social conditions of the Swedish civil defence subsystem known as total defence (Totalförsvar). The authors explain the original meaning of the term and its role in the national defence system. They draw attention to the existing threats related mainly to the uneven distribution of the population and the aging of the population The issue of the progressive ethnic and cultural differentiation of the Swedish society has been treated separately

Communicating the resistance

The article is an expansion and elaboration of the vital concept of communication or strategic communication, as originally expressed in the Resistance Operating Concept. It examines how a state that chooses to authorise a resistance organisation as part of its national defence plan communicates the existence of that organisation through the four phases: pre-conflict, crisis, occupation, and resumption of sovereignty. It also covers communication directed at specific target audiences (domestic, allied and partner governments and citizenry, and the adversary government and citizenry) during the lifespan of resistance. It broadly examines the actions and messages, or communication intended for each audience in each phase and the intended effects of such communication. Additionally, it focuses on the concept of legitimacy of resistance. This legitimacy is granted by authorising a resistance organisation through an established legal framework and by adherence to the law of armed conflict during wartime. A government establishing such an organisation must also consider the option of a displaced or exiled government in extremis, accounted for under international law, and its effect on communicating and continuing resistance. The article also references concurrent examples of effective communication from Ukraine during the 2022 Russian war on Ukraine

The Franco-Polish alliance and the rise of peril in the second half of the 1930s.

La France a considéré l’alliance franco-polonaise de 1921 comme un élément d’un système de sécurité collective prévoyant une concertation avec la Tchécoslovaquie en cas d’agression allemande. Sa position a également évolué en raison du manque de coordination entre le Quai d’Orsay et l’État-major, car il est impossible de concilier le réseau d’alliances en Europe centrale avec la préparation d’une guerre strictement défensive. Le système de sécurité collective se dégrada dans les années 1930 et se déforme de plus en plus par la suite. Le droit des peuples à l’autodétermination fut instrumentalisé dans la crise de la minorité polonaise en Tchécoslovaquie qui s’intensifia à partir de 1937. Le potentiel de coopération franco-polonaise s’est considérablement réduit lors de la crise des Sudètes. Bonnet chercha à rendre la partie polonaise responsable afin de disculper la France et de justifier sa propre attitude conciliante à l’égard de Munich. Au Quai d’Orsay, en revanche, des tendances conscientes de la dévastation de la relation franco-polonaise cherchèrent à évaluer ce qu’il est possible d’en sauver.France considered the Franco-Polish alliance of 1921 to be part of a collective security system that included consultation with Czechoslovakia in the event of German aggression. Its position also changed because of the lack of coordination between the Quai d’Orsay and the General Staff, as it was impossible to reconcile the network of alliances in Central Europe with the preparation of a strictly defensive war. The system of collective security deteriorated in the 1930s, and became increasingly distorted thereafter. The right of peoples to self-determination was instrumentalized in the crisis over the Polish minority in Czechoslovakia, which intensified from 1937. The potential for Franco-Polish cooperation was severely undermined by the Sudetenland crisis. Bonnet sought to blame the Polish side in order to exonerate France and justify his own conciliatory stance towards Munich. In the Quai d’Orsay, on the other hand, there were tendencies aware of the devastation of Franco-Polish relations that sought to assess what could be salvaged from them.Francja uważała sojusz polsko-francuski z 1921 r. za ważną część systemu bezpieczeństwa zbiorowego, przewidującego konsultacje z udziałem Czechosłowacji w przypadku agresji ze strony Niemiec. Na zmianę postrzegania sojuszu przez Francję w okresie międzywojennym wpłynął brak koordynacji między Quai d’Orsay a Sztabem Generalnym, gdyż niemożliwe było pogodzenie sieci sojuszy w Europie Środkowej z przygotowaniem do wojny ściśle defensywnej. System bezpieczeństwa zbiorowego uległ w latach 30. degradacji, a następnie stopniowo ulegał wypaczeniu. Prawo narodów do samostanowienia zostało wykorzystane instrumentalnie w czasie kryzysu wokół mniejszości polskiej w Czechosłowacji, który nasilał się od 1937 r. Współpraca polsko-francuska została znacząco naruszona podczas kryzysu sudeckiego. Georges Bonnet za kryzys sudecki starał się obciążyć odpowiedzialnością stronę polską, aby poprawić wizerunek Francji i uzasadnić własne ugodowe stanowisko wobec układu monachijskiego

Krakow International Studies Security policy challenges in the light of Russia’s invasion of Ukraine

Z wprowadzenia: "Oddajemy w Państwa ręce pierwszy numer „Krakowskich Studiów Międzynarodowych” za rok 2022. Ten rok będzie zapamiętany w historii stosunków międzynarodowych jako przełomowy. Już dzisiaj dostrzega się, że jest i będzie wyznacznikiem głębokich zmian w polityce europejskiej. 24 lutego tego roku siły zbrojne Federacji Rosyjskiej napadły na Ukrainę, dokonując aktu niczym nieusprawiedliwionej agresji na suwerenne państwo. Zgromadzenie Ogólne ONZ uznało tę agresję za pogwałcenie art. 2 ust. 4 Karty Narodów Zjednoczonych jako normy bezwzględnie wiążącej (ius cogens). Co więcej, Federacja Rosyjska była jednym z trzech gwarantów bezpieczeństwa Ukrainy, związana podpisanym 5 grudnia 1994 roku memorandum budapeszteńskim, którego pierwszy paragraf brzmi: „Federacja Rosyjska, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Stany Zjednoczone Ameryki potwierdzają swoje zobowiązanie wobec Ukrainy, zgodnie z zasadami Aktu Końcowego KBWE, do poszanowania niepodległości, suwerenności i istniejących granic Ukrainy”"(...

Wpływ zaburzeń snu na jakość życia pacjentów z chorobą alzheimera

Wstęp: Choroba Alzheimera (AD) jest jedną z chorób neurodegeneracyjnych mózgu, która cechuje się stopniowym zanikiem pamięci oraz innych funkcji poznawczych, stanowiąc tym samym najczęstszą przyczynę otępienia w wieku podeszłym. Zaburzenia snu są problemem dotykającym coraz większej ilości osób, mogą inicjować i propagować zjawiska sprzyjające rozwojowi procesu neurodegeneracyjnemu. Ponadto sama AD i zmiany neuropatologiczne w niej zachodzące mogą prowadzić do zaburzeń rytmu snu i czuwania, a co za tym idzie znaczne pogorszyć codzienne funkcjonowanie oraz jakość życia chorych. Holistyczna opieka pielęgniarska nad pacjentem z AD zawiera w sobie szereg działań zmierzających do zminimalizowania zjawiska zaburzeń snu, a przez to do podniesienia jakości życia pacjentów. Cel: Celem niniejszej pracy naukowej jest zbadanie występowania zaburzeń snu u pacjentów z AD, określenie rodzaju tych zaburzeń i ich wpływu na jakość życia chorych. Materiał i metody: Badaniem została objęta grupa 70 pacjentów ze zdiagnozowaną AD (32 kobiety i 38 mężczyzn) w wieku od 60 do 94 lat, przebywających w Instytucji Opiekuńczej oraz mieszkających w domu rodzinnym. W badaniu wykorzystano ankietę własną oraz następujące skale: skala Barthel, Geriatryczna Skala Depresji wg Yesavage’a, Test oceny upośledzenia funkcji poznawczych wg Blesseda, Test rysowania zegara wg Sunderlanda, Skala Senności Epworth, Ateńska Skala Bezsenności, Skrócona Wersja Ankiety Oceniającej Jakość Życia WHO. Wyniki: Wykazano negatywną korelację zaburzeń snu z pobytem w Instytucji Opiekuńczej, depresją, długością trwania AD, niską aktywnością chorych, farmakoterapią oraz jakością życia pacjentów. Wnioski: Na nasilenie występowania zaburzeń snu u pacjentów z AD wpływa pobyt w Instytucji Opiekuńczej, długi czas trwania choroby, depresja, niska aktywność, częsta i długa drzemka w ciągu dnia, nieregularne pory snu i budzenia się oraz częsta farmakoterapia. W AD występują specyficzne zaburzenia snu, które znacznie obniżają jakość życia pacjentów.Introduction: Alzheimer's disease (AD) is one of the neurodegenerative diseases of the brain characterized by the gradual loss of memory and other cognitive functions, thus being the most common cause of dementia in the elderly. Sleep disorders are a problem affecting more and more people, they can initiate and propagate phenomena that favor the development of the neurodegenerative process. In addition, AD itself and the neuropathological changes occurring in it may lead to disturbances in the rhythm of sleep and wakefulness, and thus significantly deteriorate the daily functioning and quality of life of patients. Holistic nursing care for a patient with AD includes a number of activities aimed at minimizing the phenomenon of sleep disorders, and thus improving the quality of life of patients. Objective: The aim of this research paper is to investigate the occurrence of sleep disorders in patients with AD, to determine the type of these disorders and their impact on the quality of life of patients. Material and methods: The study included a group of 70 patients diagnosed with AD (32 women and 38 men), aged 60 to 94 years, staying in a Care Institution and living in the family home. The study used a self-questionnaire and the following scales: Barthel Scale, Geriatric Depression Scale according to Yesavage, Test for cognitive impairment assessment according to Blessed, Clock drawing test according to Sunderland, Epworth Sleepiness Scale, Athens Insomnia Scale, Shortened Version of WHO Quality of Life Survey. Results: A negative correlation of sleep disturbances with a stay in a Care Institution, depression, duration of AD, low activity of patients, pharmacotherapy and patients' quality of life was demonstrated. Conclusions: The severity of sleep disorders in patients with AD is influenced by the stay in a Care Institution, long duration of the disease, depression, low activity, frequent and long naps during the day, irregular sleep and wake-up times, and frequent pharmacotherapy. AD has specific sleep disorders that significantly reduce patients' quality of life

Kinesiotaping of rectus abdominis muscle in the treatment of urinary incontinence in women

Wprowadzenie: Leczenie zachowawcze nietrzymania moczu nacelowane jest na łagodzenie objawów. Jako metodę uzupełniającą z powodzeniem wykorzystuje się procedury fizjoterapeutyczne, w tym kinesiotaping. Niemniej jednak brak jest doniesień na temat efektywności kinesiotapingu we wspomaganiu leczenia nietrzymania moczu. Celem pracy była ocena skuteczności kinesiotapingu mięśnia prostego brzucha w łagodzeniu objawów wysiłkowego nietrzymania moczu u kobiet. Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 20 kobiet (średni wiek 54,65 roku ± 2,97 roku) zgłaszających objawy upuszczania moczu w sytuacjach angażujących tłocznię brzuszną. Do oceny badanych użyto autorskiego kwestionariusza ankietowego oraz kwestionariusza ICIQ-LUTSqol, oceniającego jakość życia w kontekście nasilenia objawów ze strony dolnych dróg moczowych. Aplikację kinesiotapingu stosowano na mięsień prosty brzucha. Ponadto badane wykonywały test stania jednonóż przed i po zastosowaniu kinesiotapingu. Wyniki: Średni wynik kwestionariusza ICIQ-LUTSqol w całej grupie badanej wynosił 44,17 pkt ± 32,63 pkt. Po zastosowaniu kinesiotapingu doszło do zmniejszenia ilości upuszczanego moczu (2,2 pkt ± 0,69 pkt vs. 1,7 pkt ± 0,65 pkt, p < 0,05). Wnioski: Kinesiotaping mięśnia prostego brzucha w niewielkim stopniu wpływa na objawy nietrzymania moczu.Introduction: Conservative treatment of urinary incontinence is intended to alleviate symptoms. Physiotherapeutic procedures may be effectively implemented in the treatment of urinary incontinence. Kinesiotaping is used as a complementary form of physiotherapeutic treatment. The available literature does not yet contain clear reports on the importance of the use of kinesiotaping to treat urinary incontinence. Material and methods: The study involved twenty women (mean age: 54.65 ± 2.97 years) who reported symptoms of urine leakage in situations involving abdominal pressure. The respondents were assessed using a questionnaire produced by the authors and ICIQ-LUTSqol. Kinesiotaping was applied to the rectus abdominis muscle and the subjects performed the single-legged standing test before and after kinesiotaping was applied. Results: The mean result of the ICIQ-LUTSqol questionnaire assessing how the quality of life across the entire study group was affected by the severity of lower urinary tract symptoms was 44.17 points ± 32.63 points. After kinesiotaping, the amount of urine leakage decreased (2.2 points ± 0.69 points vs. 1.7 points ± 0.65 points, p < 0,05). Conclusions: Kinesiotaping of the rectus abdominis muscle has little effect on the symptoms of urinary incontinence

Czynniki wpływające na przeżycie biorców po transplantacji serca: 5-letnie badanie retrospekcyjne

Introduction: Cardiac transplantation remains the standard procedure for patients with end-stage heart failure. Assessing the outcomes of heart transplantation, including mortality and its predictors, is highly important for transplant centers. The aim of this study is to explore the possible influence of the quality of life, depressive symptoms, optimism, self-efficacy, and medical data on survival among heart transplant recipients over a five-year observational period. Material and methods: 131 heart transplant recipients were included in this study. Psychological functioning and quality of life were assessed using self-reported measures (Beck Depression Inventory, Life Orientation Test, General Self Efficacy Scale, and World Health Organization Quality of Life). Clinical data were obtained from an electronic health record. Results: During a median follow-up of five years, 24% of patients died. The occurrence of vascular graft disease increased the risk of death twofold in the population studied (HR = 2.17 [1.066, 14.446], p = 0.032). In the patients diagnosed with heart failure on the NYHA scale, the risk of death for patients with a NYHA rating of II–IV was twice as high (HR = 2.18 [1.043, 4.578], p = 0.037) compared with a NYHA rating of I. Conclusions: Neither the quality of life nor psychological factors were associated with five-year survival. Only coronary artery vasculopathy and having a higher NYHA scale rating following heart transplantation were independently predictive of five-year mortality among heart transplant recipients.Wprowadzenie: Przeszczepienie serca pozostaje standardem postępowania w leczeniu schyłkowej niewydolności serca. Ocena wyników przeszczepu serca, w tym śmiertelności i jej czynników prognostycznych, jest bardzo ważna dla ośrodków transplantacyjnych. Celem pracy jest zbadanie możliwego wpływu jakości życia, objawów depresyjnych, optymizmu, poczucia własnej skuteczności oraz danych medycznych na przeżycie wśród biorców serca w 5-letnim okresie obserwacji. Materiał i metody: Badaniem objęto 131 biorców przeszczepu serca. Funkcjonowanie psychologiczne i jakość życia oceniano za pomocą samoopisowych skal (Inwentarz Depresji Becka, Test Orientacji Życiowej, Skala Uogólnionej Własnej Skuteczności oraz Jakość Życia Światowej Organizacji Zdrowia). Dane kliniczne uzyskano z elektronicznego rekordu pacjenta. Wyniki: W okresie obserwacji o medianie 5 lat zmarło 24% pacjentów. Wystąpienie choroby naczyniowej graftu dwukrotnie zwiększało ryzyko zgonu w badanej populacji (HR = 2,17 [1,066, 14,446], p = 0,032). U pacjentów z rozpoznaną niewydolnością serca w skali NYHA II–IV ryzyko zgonu pacjentów było dwukrotnie wyższe (HR = 2,18 [1,043, 4,578], p = 0,037) w porównaniu z oceną NYHA I. Wnioski: Ani jakość życia, ani czynniki psychologiczne nie były związane z 5-letnim przeżyciem. Jedynie waskulopatia tętnic wieńcowych i wyższa skala NYHA po przeszczepieniu serca były niezależnymi predyktorami 5-letniej śmiertelności wśród biorców serca

Jak poprawić satysfakcję pacjenta i jakość życia seksualnego po implantacji protezy prącia

Although the long-term patient satisfaction rate after implantation of penile prosthesis (IPP) is high, there is still a large number of patients who are not satisfied. This review analyzes factors influencing areas that affect final patient and partner satisfaction and their sexual quality of life (SQoL). The PubMed database was searched between 01.2000 and 11.2021 for papers concerning penile implant surgery and its outcomes. There are multiple pre-, intra- and post-operative factors that influence patient satisfaction and couples’ SQoL. The pre-operative factors are proper patient and prosthesis selection. If the procedure is performed by a high-volume surgeon in a high-volume center according to the GIRFT model, then the risk of serious complications is diminished. A psychosexual therapist should collaborate with the surgeon in patient selection, the sexual education of the couple, reassuring them and recognizing that there are causes of sexual life dissatisfaction other than erectile dysfunction (ED). After IPP a therapist is closely involved in educating the couple about coping with the new situation. Patient satisfaction after IPP is attainable if patients are properly selected, the surgery proceeds without complications and there is close cooperation between the surgeon and psychosexual therapist.Pomimo że długookresowy poziom satysfakcji pacjenta po implantacji protezy prącia (IPP) jest wysoki, wciąż istnieje szeroka grupa pacjentów niezadowolonych z implantu. Praca analizuje czynniki wpływające na końcową satysfakcję pacjenta i jego partnerki/partnera oraz ich jakość życia seksualnego (JŻS). Przeszukano bazę PubMed za okres styczeń 2000 – listopad 2021 w poszukiwaniu publikacji dotyczących implantacji protez prącia i ich wyników. Istnieje wiele przed-, śród- i pooperacyjnych czynników wpływających na satysfakcję pacjenta i JŻS pary. Czynnikami przedoperacyjnymi są właściwa selekcja pacjentów i wybór implantu. Wykonanie zabiegu przez doświadczonego chirurga w ośrodku referencyjnym z zastosowaniem modelu GIRFT zmniejsza ryzyko poważnych powikłań. Psychoseksuolog powinien współpracować z chirurgiem w wyborze pacjentów, uspokojeniu i edukacji seksualnej par oraz rozpoznaniu innych niż zaburzenia erekcji przyczyn niezadowolenia z życia seksualnego. Po implantacji terapeuta powinien być zaangażowany w edukację pary odnośnie tego, jak sobie poradzić w nowej sytuacji. Satysfakcja pacjentów po IPP jest osiągalna poprzez odpowiednią kwalifikację pacjentów, niepowikłane zabiegi oraz bliską współpracę chirurga i psychoseksuologa

Polygraph Testing and Social Intolerance: A Warning to Examiners Outside of the United States

The use of polygraph testing in the applicant screening process for law enforcement positions is widely accepted in the United States and elsewhere. Generally, that testing includes questions related to past behaviors such as involvement in criminal activity, use of illegal drugs, falsified background information, employment misconduct and so forth. More recently some have advocated that such testing ought to include questions related to ‘social intolerance.” In this paper we argue that testing for such ‘intolerance’ is highly objectionable and is likely to encourage efforts to prohibit polygraph testing, especially so outside of the United States