La jouissance de la mortification de la jouissance : Modiano avec Lacan

Through the term « jouissance », Jacques Lacan designates what disrupts the life of the body, what creates a hole in the implementation of the principle of pleasure and leads the speaking subject to consider his body as an Other, always somehow strange – that is impossible to control, if not threatening. Reading the work of Patrick Modiano in light of this lacanian concept of « jouissance » reveals a very singular use of proper nouns in his writings. Often, Modiano uses these signifiers in a way that mortifiesjouissance and in the same movement brings about a new jouissance : the white, poetic jouissance that produces his way of mortifying jouissance

Rymowanki dziecięce bez przyszłości?

Das Sammeln und Veröffentlichen von Kinderreimen der deutschen Minderheit erlebt eineRenaissance in Ungarn, jedoch stellt sich dabei die Frage, inwieweit sind sie noch bzw. können sie noch alslebendiger Teil der Kinderkultur betrachtet werden, denn die wenigsten Kinder sprechen hierzulande Deutsch,geschweige einen deutschen Dialekt (ausführlicher siehe Klein 2007: 19). Vorliegende Studie befasst sich mitder Fragestellung, wie viele und welche deutschsprachigen Kinderreime die Eltern von Kindergartenkindern inUngarn kennen und wie viele und welche sie davon an ihre Kinder sowie in welcher Sprachvarietät weitergeben.Die Untersuchung wurde mithilfe von Fragebögen durchgeführt, die die Eltern von Kindergartenkindernerhielten. Die Antworten wurden ausgewertet und die Ergebnisse in einer Tabelle geordnet dargestellt. Auf derBasis der gewonnenen Ergebnisse möchten die Autorinnen für die Unterstützung der Verwendung von Dialektenin den Institutionen der ungarndeutschen Minderheit sowie für eine diesbezügliche Auseinandersetzung mitden lokalen, kulturellen und pädagogischen Kontexten plädieren.The collection and publication of children’s rhymes from the German minority are experiencinga renaissance in Hungary. However, the question arises as to what extent they can still be considered a livingpart of children’s culture, since very few children in this country speak German, let alone a German dialect(Klein 2007: 19). For this reason, the present study focuses on the question of how many and which rhymesthe parents of kindergarten children in Hungary know, how many and which of them they pass on to theirchildren, and in which language variety. The research was carried out using questionnaires given to the parentsof kindergarten children. The responses were evaluated and the results presented in tables. To illustrate thisprocess clearly, the rhymes were grouped. Based on the results obtained, the authors wish to advocate for thesupport of the use of dialects in institutions of the Hungarian German minority, as well as for an engagementwith the local cultural and educational contexts in this regard.Zbieranie i publikowanie rymowanek dziecięcych mniejszości niemieckiej przeżywa renesans naWęgrzech, jednak pojawia się pytanie, na ile mogą one jeszcze być uważane za żywą część kultury dziecięcej,ponieważ bardzo niewiele dzieci w tym kraju mówi po niemiecku, nie mówiąc już o niemieckim dialekcie(Klein 2007: 19). Z tego powodu głównym tematem niniejszego badania jest pytanie, ile i jakie niemieckojęzycznerymowanki dziecięce znają rodzice przedszkolaków na Węgrzech, ile i jakie z nich przekazują swoimdzieciom oraz w jakiej odmianie językowej. Aby móc plastycznie przedstawić ten proces, rymowanki zostałypodzielone na grupy. Badanie przeprowadzono za pomocą kwestionariuszy, które otrzymali rodzice przedszkolaków.Odpowiedzi zostały ocenione, a wyniki przedstawiono w tabelach. Na podstawie uzyskanych wynikówautorki pragną opowiedzieć się za wspieraniem używania dialektów w instytucjach mniejszości niemieckiejna Węgrzech, a także za zajęciem się lokalnymi kontekstami kulturowymi i edukacyjnymi w tym zakresie

Pochwała Stwórcy i stworzeń w wybranych modlitwach wczesnoceltyckich

Nature influenced the form of Celtic spirituality. In the prayers of the early Celtic period it is often presented, sometimes with the help of elaborate metaphors. There is not a Christian tradition that is characterised to such an extent as the Celtic of the Isles by a fascination with nature. This fascination was manifested, among other things, in Celtic prayers making God and creatures their object. Based on an analysis of selected Celtic prayers, this article discusses the issue of praise of the Creator and praise of creation.Przyroda wpłynęła na kształt celtyckiej duchowości. W modlitwach z okresu wczesnoceltyckiego często jest ona prezentowana, czasami za pomocą rozbudowanych metafor. Nie istnieje tradycja chrześcijańska, którą charakteryzowałaby fascynacja przyrodą w takim stopniu, jak celtycka z Wysp. Ów zachwyt ujawnił się m.in. w celtyckich modlitwach czyniących Boga i stworzenia swoim przedmiotem. Niniejszy artykuł na podstawie analizy wybranych modlitw celtyckich omawia zagadnienie pochwały Stwórcy oraz pochwały stworzenia

Quête du corps, quête du langage. Corps féminin déformé, animalisé, grotesque : Truismes de Marie Darrieussecq

This article aims to examine the representations of the deformed and animalized female body in Marie Darrieussecq’s Truismes (1996) through the analysis of the grotesque metamorphosis of the narrator into a sow, a symbol of the reduction of women to their corporeality, their alienation and dehumanization in a patriarchal and consumerist society. The article explores the deformationof the body through the lens of the grotesque, then the dialectics between the human and the inhuman, and finally the potential for reclaiming both the body and language. Drawing on the theories of Pierre Bourdieu and Hélène Cixous, as well as the works of Bakhtin and Levinas, the article demonstrates how the narrator of Truismes attains a body-as-subject, capable of reinvention, and how her metamorphosis, far from being mere degradation, becomes a space for reclaiming both the body and language

Hoffmannová Jana

The paper gives an overview of the scientific activities of the eminent Czech linguist Jana Hoffmannová, researcher at the Institute for the Czech Language of the Czech Academy of Sciences. Since the end of the 1970s Jana Hoffmannová has been mainly engaged in text linguistics and the study of verbal communication. Since the beginning of the 1990s, the spoken Czech, the style of spoken texts and the structure of dialogue have become one of the main subjects of her interest. She has published numerous papers on, for example, intertextuality in spoken communication or on the stylization of speech in literary works. Stylistic issues have been dealt with by Jana Hoffmannová in many works. She is the author of the handbook Stylistika a… (Stylistics and..., 1997), in which she describes the relationships between stylistics and other disciplines focused on text and communication. She analyzed the heterogeneity of style in contemporary literature or stylistic tendencies in academic discourse. Electronic communication is another important subject of her research

Styl religijny

This article presents the main directions and achievements of Polish linguistic research on religious style from 1970 to 2024. The author outlines the institutional background of this research including academic centres, conferences, publishing series, journals,and the Religious Language Team at the Polish Academy of Sciences and then lists the various terms used to define the subject of study.In describing the methodological perspectives, the article highlights the significance of the shift from structuralism to an anthropological-semiotic conception of style. This shift enabled the inclusion of extra-linguistic features reflected in thelanguage of texts as stylistic properties. The next section discusses the main issues addressed by researchers: the functions of religious style; its genres (prayers, hymns, sermons, etc.); the nature of its various substyles (including liturgical, preaching, catechetical, mystical, theological, biblical, media, and artistic); religious lexis; linguistic images of selected elements of the sacred world and religious concepts; axiological and emotional characterisation of texts; the personal styles of religious figures (suchas preachers, including John Paul II, and poets); the transformation of religious style; and general characteristics of the style.The review reveals strong scholarly interest in religious style in Poland, with particular attention given to its contemporary state, though its historical development has also been explored. The genres through which this style is expressed, especiallyliturgical genres, have been thoroughly analysed, primarily due to the work of Maria Wojtak. As for the features of religious style, research shows that a certain traditional and characteristic set of features is associated with genres performed during liturgy, whereas outside the liturgy, religious style tends to approach contemporary colloquial language

Udział bpa Stanisława Zdzitowieckiego w powstaniu diecezji częstochowskiej

After Poland regained independence, Bishop Stanisław Zdzitowiecki proposed reorganizing the diocesan network and became involved in the creation of the Diocese of Częstochowa. He was motivated about this for pastoral reasons (related to the too large territory of the then Diocese of Kujawy and Kalisz), social reasons (concerningthe specificity of work among the working population of Częstochowa and Dąbrowa Basin) and religious reasons (resulting from the role of Jasna Góra Monastery in Poland). The proposition to create the Diocese of Częstochowa was accepted by the entire episcopate. Until 1924, the shape of its borders was discussed. The establishment of a diocese was approved in 1925 in the concordat concluded between the Holy See and the Second Polish Republic and the bull of pope Pius XI: Vixdum Poloniae unitas.Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę bp Stanisław Zdzitowiecki wysunął postulat zreorganizowania sieci diecezjalnej i był bardzo mocno zaangażowany w utworzenie diecezji częstochowskiej. Argumentował to racjami duszpasterskimi (związanymi ze zbyt dużą rozległością dotychczasowej diecezji kujawsko-kaliskiej), społecznymi (dotyczącymi specyfiki pracy wśród ludności robotniczej Częstochowy i Zagłębia Dąbrowskiego), a także religijnymi (wynikającymi z roli, jaką na ziemiach polskich odgrywała Jasna Góra). Propozycja utworzenia diecezji częstochowskiej spotkała się z powszechnym poparciem całego episkopatu, a do 1924 r. prowadzono dyskusje nad kształtem jej granic. Jej powstanie zostało zatwierdzone w 1925 r. w konkordacie zawartym pomiędzy Stolicą Apostolską i II Rzeczpospolitą oraz w bulli papieża Piusa XI Vixdum Poloniae unitas