A novel predictor of persistent ocular hypotony after pars plana vitrectomy for rhegmatogenous retinal detachment: The initial intraocular pressure difference between the eye with RRD and the fellow eye

Purpose: To evaluate the predictive value of initial intraocular pressure difference of the detached and fellow eyes of patients with complex rhegmatogenous retinal detachment on postoperative persistent ocular hypotony. Methods: This retrospective observational study included 538 eyes of 538 unilateral complex rhegmatogenous retinal detachment patients with a proliferative vitreoretinopathy grade of C-1 or higher, treated with silicone oil endotamponade following pars plana vitrectomy. The patients were divided into Group A (patients having silicone oil removal without ocular hypotony; n=504) and Group B (patients with persistent ocular hypotony following silicone oil removal [n=8, 23.5%] and with retained silicone oil [n=26, 76.5%] due to the risk of persistent ocular hypotony; total n=34). Ocular hypotony was defined as an intraocular pressure of <6 mmHg on two or more occasions. Patients’ demographics, including age, sex, and follow-up time, and ocular characteristics, including ocular surgical and trauma history, initial and final best-corrected visual acuity, intraocular pressure and initial intraocular pressure difference of the detached and fellow eyes, and anatomical success rates and postoperative complications, were retrospectively collected from the electronic patient files. Results: The initial intraocular pressure was significantly lower in the detached eyes of Group B than in Group A (8.3 ± 3.5 vs. 12.9 ± 3.3, p<0.001). Also, the initial intraocular pressure difference was significantly higher in Group B than in Group A (8.9 ± 3.2 vs. 2.2 ± 2.7mmHg, p<0.001). The receiver operating characteristic curve analysis showed that the cutoff value of the initial intraocular pressure difference was 7.5mmHg for the risk of persistent ocular hypotony. The most influential factors on postoperative persistent ocular hypotony in the binary logistic regression analysis were the initial intraocular pressure difference and the need for a retinectomy. Conclusion: In eyes with complex rhegmatogenous retinal detachment treated with pars plana vitrectomy and silicone oil tamponade, the initial intraocular pressure difference could be of value in predicting postoperative persistent ocular hypotony and could guide surgeons on the decision of silicone oil removal

The effects of multi-national companies on foreign trade in Turkey

Çok uluslu şirketler; farklı yönlerden ele alındığında Dünya’da birçok ekonomi üzerinde etkili olduğu görülmektedir. Çok uluslu şirketler, küreselleşmenin bir enstrümanıdır ve doğrudan yabancı sermaye yatırımları ile faaliyetlerine devam etmektedir. Ekonomik hacimleri bazı ülkelere kıyasla daha büyük olan bu şirketler, Dünya ekonomisinde ve ülkelerin ekonomik büyümesinde aktif rol oynamaktadır. Ticareti anlamak, politikalarını yorumlamak ve yönetmek için çok uluslu şirketler göz ardı edilmemelidir. Bazı düşünürlere göre Dünyayı üretenler yönetmektedir. Ancak çok uluslu şirketler, üretenleri de kullanarak Dünyayı yönetme eğilimindedir. Büyük miktardaki sermayelerini, nitelikli işgücünü, yüksek teknolojiyi ve geniş pazarlama ağlarını kullanarak dış ticarette söz sahibi olmaya çalışmaktadırlar. Bu büyümelerinde, içinde bulundukları ve özellikle bir üs olarak kullandıkları Türkiye gibi ülkeler etkili olurken, benzer şekilde bu şirketlerin de ülkeler üzerinde etkilerinin olduğu görülmektedir. Kapitalizm sisteminin bir parçası haline gelen çok uluslu şirketlerin özellikle global pazarlardaki hakimiyetleri ve edindikleri tecrübeler; dış ticarette paylarını arttırmaktadır. Bu çalışmada çok uluslu şirketlerin derinlemesine analizleri yapılacak ve Türkiye’nin dış ticaretindeki etkileri ele alınacaktır.Multinational companies, taken from different perspectives, are seen to affect many economies in the world. Multinational companies are an instrument of globalization and continues its activities with foreign direct investments. These companies, whose economic volumes are larger than those of some countries, play an active role in the world economy and the economic growth of countries. To understand trade, interpret its policies and manage it, multinational companies should not be ignored. According to some scholars, the world is ruled by producers. However, multinational corporations tend to manage the world by using the producers. Companies try to manage the markets with capital power, skilled labor, high technology and extensive marketing networks. While countries such as Turkey, have an impact on companies’ growth, it is similarly observed that these companies also have an impact on countries. Multinational companies, which have become a part of the capitalism system, are increasing their share in foreign trade, especially with their dominance in global markets and the experience they have gained. This study will provide an in-depth analysis of multinational corporations and their impact on Turkey's foreign trade

Identification of seriyyes and gazves in Ibn Hibban's es-Sikât and comparison with seriyyes and gazves in Ibn Sa'd's et-Tabakâtü'l-kübrâ

İbn Sa‘d, tebe‘u’t-tâbiîn döneminden sonra cerh-ta‘dil kitaplarının altın çağını yaşadığı bir dönemde hicrî 3. asrın başlarında et-Tabakâtü’l-kübrâ isimli eserini kaleme almış olan bir hadis münekkididir. İbn Hibbân da hadis tenkitçisi olup cerh-ta‘dîl açısından önemli eserlerin te’lif edildiği hicrî 4. asrın ilk çeyreğinde kendi dönemine kadar yaşamış hadis râvilerinin değerlendirmesini içeren es-Sikât isimli eserini kaleme almıştır. Her iki eserin de ilk iki bölümü özel olarak Hz. Peygamber’in hayatına ayrılmıştır. Birisi Mezopotamya’da diğeri Mâverâünnehir’de yüz yıl arayla eserler veren Arap kökenli bu iki müellif fıkıh ve hadise olan vukûfiyetleri ile tanınmışlardır. Farklı yüzyıllarda farklı coğrafyalarda ortak ilgi alanlarına sahip bu iki isim arasındaki en önemli fark, İbn Sa‘d’ın Medine ikâmeti sırasında siyer açısından önemli olan mekânlara özel ilgi göstermesi, Medâinî ve İbnü’l-Kelbî gibi aynı zamanda nesep âlimi olan tarihçilerden ders alması ve son olarak Bağdat’ta tanıştığı tarihçi Vâkıdî ile son derece özel bir yakınlık kurup kâtibi olduktan sonra ölünceye değin yanından ayrılmamasıdır. Tarih ve ensâb âlimlerinden ders alıp Vâkıdî’nin kâtipliğini yapmak İbn Sa‘d’a, hadis ve fıkıhtaki uzmanlığının yanı sıra bir tarihçi bakış açısı da kazandırmıştır. Bu durum Tabakât’ın aynı zamanda bir siyer ve İslam tarihi kaynağı olmasını beraberinde getirmiştir. İbn Sa‘d’ınkine benzer şekilde siyer ve tarihle bağ kurmasına sebep olacak özel bir tecrübesi olmadığı halde İbn Hibbân da cerh-ta‘dîl eserinin ilk bölümlerini siyer-megâzîye ayırmıştır. Üstelik Hz. Peygamber’in hayatını kronolojik ve müstakil bir siyer eseri gibi son derece ayrıntılı kaleme almıştır. İbn Sa‘d’ın Tabakât’ı orijinal bir te’liftir. İbn Hibbân’ın es-Sikât’ı ise yapılan araştırmalara göre Buhârî ve İbn Ebû Hâtim’in cerh-ta‘dîl kitaplarından oldukça yararlanmıştır. Ancak mezkûr müelliflerin İbn Hibbân’a bolca malzeme sunan eserlerinde müstakil bir siyer-megâzî bölümü bulunmamaktadır. Bu husus, hem tabakât, hem cerh-ta‘dîl kitabı hem de siyer-megâzî kaynağı olma özelliği taşıyan ve yüz yıl arayla te’lif edilen et-Tabakât ve es-Sikât’ı siyer-megâzî açısından mukayeseli olarak çalışma ihtiyacı doğurmuştur. Siyer-megâzî konularının tamamını ihâta etmek bir yüksek lisans tezi için zorlayıcı olacağından konu seriyye/gazvelerle sınırlandırılmıştır. İbn Sa‘d, seriyye ve gazveleri özel bir başlık altında kendi içinde kronolojik olarak ele almıştır. İbn Hibbân ise Resûlullah’ın hayatını doğumundan vefatına yıllara göre kronolojik olarak ele aldığından seriyye/gazvelere müstakil bir başlık ayırmamıştır. İbn Sa‘d, konunun başında gerek hocası Vâkıdî gerekse selefi tarihçilerin üslubuna uygun bir şekilde kaynaklarını topluca bir arada zikretmiş, sonra ‘kâlû’ ifadesiyle olayın ana örgüsünü kompoze ederek anlatmış, en son genel anlatımın dışında kalan hususlarla ilgili rivâyetleri senet ve metinleriyle birlikte peşi sıra zikretmiştir. İbn Hibbân’ın özelde seriyye/gazveleri, genelde siyeri yazarken tercih ettiği kaynak kullanım şekli ise ne tarihçilerle ne de hadisçilerle benzerlik göstermektedir. Çünkü İbn Hibbân her bir hicrî yıl başlığının altında bir rivayeti senet ve metniyle birlikte örnek sadedinde zikrettikten sonra ‘kâle Ebû Hâtim’ diyerek siyer konularını, senet ve metne yer vermeden kendi kompozisyonuyla anlatmıştır. Mukayese neticesinde İbn Sa‘d’ın olay örgüsünü kurarken, tarih yazıcılığında olmazsa olmaz kabul edilen yer-zaman-sebep-sonuç unsurlarına İbn Hibbân’a nispetle daha çok yer verdiği tespit edilmiştir. Yine İbn Sa‘d, İbn Hibbân’a nispetle daha fazla askerî seferi daha detaylı bir şekilde ele almıştır. Araştırma neticesinde İbn Hibbân’ın, es-Sikât’ının seriyye/gazvelerini, başında siyer-megâzî bulunan cerh-ta‘dîl kitabı formatının kendisinden önceki ilk ve tek temsilcisi olan İbn Sa‘d’dan istifadeyle yazmadığı tespit edilmiştir. İbn Hibbân’ın es-Sikât’ının cerh-ta‘dîl bölümüne kaynaklık teşkil eden te’lifler tespit edilse de aynı durum siyer-megâzî kısmı için geçerli değildir. İbn Hibbân’ın Hz. Peygamber’in vefatından sonra geçen üç asrın ardından onun hayatını hangi kaynakları veya hangi te’lifatı esas alarak yazdığı, başka araştırmalarca titizlikle incelenmeli, hadis ve siyer ilişkisi açısından derinlemesine tahlil edilmelidir.Ibn Sa'd is a hadith critic who wrote his work titled et-Tabaqâtü'l-qübrâ in the early 3rd century Hijri, during a period when the jerh-ta‘dil books experienced their golden age after the period of tebe'u't-tâbiîn. Ibn Hibban was also a hadith critic and wrote his work called es-Sikât, which includes the evaluation of hadith narrators who lived up to his time in the first quarter of the 4th century, when important works in terms of jerh-ta‘dîl were written. The first two volumes of both works were written specifically for Hz. Prophet and It is devoted to the life of the Prophet. These two authors of Arab origin, one of whom produced works in Mesopotamia and the other in Transoxiana a hundred years apart, are known for their knowledge of fiqh and hadith. The most important difference between these two names, who have common interests in different geographies in different centuries, is that Ibn Sa'd showed special interest in places important for the Sirah during his stay in Medina, and took lessons from historians such as Medâini and Ibnü'l-Kelbî, who were also scholars of lineage. and finally, he established a very special rapport with the historian Vâkıdî, whom he met in Baghdad, and after becoming his secretary, he did not leave him until his death. Taking lessons from history and Ansab scholars and working as Wâkıdî's clerk gave Ibn Sa'd a historian's perspective as well as his expertise in hadith and fiqh. This situation caused Tabaqât to become a source of Sirah and Islamic history at the same time. Similar to Ibn Sa'd, Ibn Hibban also devoted the first two volumes of his work jerh-ta‘dîl to sirah-meghazî, although he did not have a special experience that would cause him to establish a connection with the sirah and history. Moreover, Hz. He wrote down the life of the Prophet in great detail, as if it were a chronological and independent seera work. Ibn Sa'd's Tabaqât is an original copy. According to the research, Ibn Hibban's es-Sikât benefited greatly from the jerh-ta'dîl books of Bukhari and Ibn Abû Hatim. However, there is no separate siyer-meghazî section in the works of the aforementioned authors, which provided abundant material for Ibn Hibbân. This issue has created the need to comparatively study et-Tabaqât and es-Sikât, which are both the book of tabaqat, jerh-ta‘dîl and the source of siyer-megâzî and were written a hundred years apart, in terms of siyar-maghazi. Since it would be challenging for a master's thesis to cover all of the Sira-Maghazi subjects, the subject has been limited to seriyya/gazwas. Ibn Sa'd discussed the sariyyah and gazwas chronologically under a special title. Ibn Hibban, on the other hand, did not allocate a special title to the serials/gazves since he discussed the life of the Messenger of Allah chronologically according to the years from his birth to his death. At the beginning of the subject, Ibn Sa'd mentioned his sources together in accordance with the style of both his teacher Vâkıdî and the historians before him, then he composed the main plot of the event with the expression 'kâlû' and explained it without explicitly including the documents and texts, and finally he explained the issues that are outside the general narrative. He mentioned the relevant narrations one by one together with their documents and texts. The use of sources that Ibn Hibban preferred when writing the sariyya/gazwas in particular and the sīrah in general is not similar to either historians or hadith scholars. Because Ibn Hibban mentioned a narration under the title of each hijri year as an example with its document and text, and then said 'kâle Abû Hâtim' and explained the subjects of the sirah with his own composition, without including the document and text. As a result of the comparison, it was determined that Ibn Sa'd, when establishing the plot, gave more place to the place-time-cause-effect elements, which are considered indispensable in historiography, compared to Ibn Hibban. Again Ibn Sa'd discussed more military expeditions in more detail than Ibn Hibban. As a result of the research, it was determined that Ibn Hibbân did not write the seriyya/gazwas of his es-Sikât by taking advantage of Ibn Sa'd, who was the first and only representative of the cerh-ta'dîl book format with a siyar-maghâzî at the beginning. Although the ta'lifs that constitute the source of the jerh-ta‘dîl section of Ibn Hibban's es-Sikât have been identified, the same situation is not valid for the siyer-megâzî section. Ibn Hibban, after three centuries of the death of Hz. Prophet, the sources or sources on which he wrote his life should be carefully examined by other studies and analyzed in depth in terms of the relationship between hadith and sirah

Kendinden Merkezlemeli Robotik Tutucu Mekanizması

Endüstrideki çoklu ürün alma ve yerleştirme problemleri, ürünlerin konumlarının değişkenliği nedeniyle karmaşık hale gelmektedir. Bu sorunu çözmek için, ürün alma ve yerleştirme işlemlerinde kullanılan robot tutucularının adaptif olması gerekmektedir. Bu çalışmada, kendinden adapte olabilen bir robot tutucusunun tasarımı ve performansı incelenmiştir. Tasarlanan tutucu, ürünlerin konum değişikliklerini tolere edebilmektedir. Bilgisayar destekli mühendislik simülasyonlarıyla tasarım süreci detaylı bir şekilde ele alınmış sonrasında gerçek deney ortamında deneyleri tamamlanmıştır. Yapılan testler, tutucunun beklenen standartlara uygun olarak çalıştığını ve ürünlerin istenilen konumlardan doğru şekilde aldığı gözlemlenmiştir. Kendinden adaptif robot tutucusu tasarımının endüstrideki çoklu ürün alma ve yerleştirme problemlerine etkili bir çözüm sağlamaktadır. Bu tasarım, üretim süreçlerinin verimliliğini artırmak ve ürün kalitesini sağlamak için önemli bir adım olarak değerlendirilmektedir

Sağlık sektöründe organizasyonel dayanıklılık : dijital dönüşümün etkileri ve entelelüktel sermayemin rolü

Dayanıklılık kavramı birçok araştırma alanında ele alınmış olup, organizasyonel anlamda hem araştırmacılar hem de uygulayıcılar açısından giderek artan bir öneme sahip olmuştur. Organizasyonel dayanıklılık, organizasyonların beklenmedik yıkıcı durumlarda bu olaylarla başarılı bir şekilde başa çıkabilme, faaliyetlerini kesintisiz sürdürebilme, toparlanabilme ve gelişim gösterebilme yeteneğidir. Dijital dönüşümün organizasyonlarda dayanıklılığı artırabileceği görüşü kabul edilen görüşler arasındadır. Literatürde sağlık kuruluşları için organizasyonel dayanıklılığın incelendiği araştırmalar oldukça yenidir, ayrıca dayanıklılık üzerine dijital dönüşümün etkilerini araştıran çalışmaların çok az olduğu görülmektedir. Bu çalışmada, Türkiye'de sağlık alanında faaliyet gösteren organizasyonların dayanıklılıkları, dijital dönüşüm ve entelektüel sermayenin etkileri açısından araştırılmıştır. Regresyon analizinin bulguları, sağlık kuruluşlarında dijital dönüşümün organizasyonel dayanıklılığı artırdığını ve entelektüel sermayenin bu ilişkide aracılık etkisinin olduğunu ortaya koymuştur. Araştırma hipotezleri Yapısal Eşitlik Modellemesi kullanılarak da analiz edilmiş ve dijital dönüşümün organizasyonel dayanıklılık üzerindeki olumlu etkisini ve entelektüel sermayenin aracılık etkisi olduğu ortaya konmuştur. Bu kapsamda klasik yöntemlerle test edilen araştırma sonuçları, Yapısal Eşitlik Modellemesi ile teyit edilmiştir. Çalışmanın sonuçlarına göre, Türkiye’de sağlık sektöründe yer alan organizasyonlarda hem dijital teknolojilere yatırım yaparak dijital dönüşümün artırılması, hem de çalışanların eğitim ve yeteneklerine yönelik yatırımlarla ve paydaşlarıyla olan ilişkilerini güçlü tutarak entelektüel sermayenin artırılması, organizasyonların dayanıklılıklarını artıracaktır.The concept of resilience has been addressed in many research areas and has become increasingly important for researchers and practitioners in the organizational sense. Organizational resilience is the capability of organizations to deal successfully with unexpected disruptive situations, to continue their activities without interruption, and to recover and develop. It is among the accepted views that digital transformation can increase resilience in organizations. In the literature, research examining organizational resilience for healthcare organizations is quite new, and there are very few studies investigating the effects of digital transformation on resilience. In this study, the resilience of organizations operating in the field of healthcare in Turkey was investigated in terms of the effects of digital transformation and intellectual capital. The findings of the regression analysis revealed that digital transformation increases organizational resilience in healthcare organizations and that intellectual capital has a mediating effect in this relationship. Sobel test results supported the mediation effect of intellectual capital on digital transformation organizational resilience relation. The research hypotheses were also analyzed using Structural Equation Modeling, which revealed the positive effect of digital transformation on organizational resilience and the mediating effect of intellectual capital. In this context, the research results tested by classical methods were confirmed by Structural Equation Modeling. According to the results of the study, increasing digital transformation in organizations in the healthcare sector in Türkiye by investing in digital technologies, as well as increasing intellectual capital by investing in the education and skills of employees and keeping strong relationships with their stakeholders, will increase the resilience of organizations

The formation of the Hanafi fatwa method and revelance between practive and theory in the IV.-X. century

\"Hanefi Fetva Usulünün Teşekkülü ve IV.-X. YY. Arası Teori-Pratik İlişkisi\" isimli bu çalışma, kavramsal ve kurumsal olarak fetvâ usûlü doktrinin ilerlemesini mercek altına almayı hedefleyen bir muhtevaya sahiptir. İlk bölümde, bir süreye kadar fetvâ ile aynı manada kullanılan ictihad ve kadâ ifadelerinin fetvâdan metodoloji olarak ayrılmasına, fetvâ usûlünü yakından ilgilendiren mezhep, taklit, tahrîc, tercih ve nevâzil kavramlarının muhteva ve tarihsel arka planına temas edilmektedir. İkinci bölüm fetvâ usûlünün tanım, muhteva, gaye ve muhatabına, dönemsel olarak fetvâ usûlünün oluşum ve gelişimine, IV. hicrî asırdan ilk müstakil Hanefî fetvâ usûlü eserinin telif edildiği X. hicrî asra kadarki süreçte fetvâ usûlü kâideleri ile ahlâkî hususlara detaylı şekilde temas etmekte ve her bir dönemi, barındırdığı farklılık ve gelişmeleri, bir önceki dönem ile mukayese ederek dönemsel özgünlükleri ortaya koymaktadır. Üçüncü bölümde ise fetvâ usûlü kâideleri, belirli bir tema çerçevesinde kâide gruplarına ayrılarak ilk dönemden itibaren ilgili kâidenin hangi dönemde nasıl bir gelişme gösterdiği ve son tahlilde neye evrildiği incelenmektedir. Bu çerçevede söz konusu kâidelerin Hanefî furû-ı fıkhına nasıl yansıdığı ve ne şekilde kullanıldığına dair örneklere yer verilmekte, kâideler misallerle açıklanmaya çalışılmaktadır.This study, titled \"The Formation of Hanefî Fatwa Methodology and the Theory-Practice Relationship from the 4th to the 10th Century,\" examines the formation and development of fatwa methodology from both conceptual and institutional perspectives. The first section provides a detailed analysis of how the terms ijtihad and qada, which were used interchangeably with fatwa up to a certain period, were distinguished from fatwa in methodological terms. Additionally, it explores the content and historical background of concepts closely related to fatwa methodology, such as madhhab, taqlid, tahrij, preference, and nawazil. The second section addresses the definition, content, purpose, and addressees of fatwa methodology, and analyzes its formation and development over time. This includes a detailed examination of the progress of fatwa rules and ethical issues from the 4th Hijri century up to the 10th Hijri century, when the first independent Hanefî fatwa methodology work was authored. Each period is compared with the previous one to highlight its unique characteristics and developments. The third section focuses on fatwa rules and their reflections on Furu' al-fiqh (fatwas and ijtihads). In this context, fatwa rules are categorized into thematic groups, and the development of each rule from the early period is examined, shedding light on its periodical advancements and the conclusions reached in the present day. Examples are also provided to illustrate how these rules have been reflected in Hanefî fiqh and how they have been applied

1980 sonrası Türk romanında güvenilmez anlatıcı

Yirminci yüzyılın ikinci yarısından itibaren öne çıkmaya başlayan anlatıbilim çalışmalarının genişlemesiyle birlikte bu çalışmaların ana unsurlarından biri olan anlatıcıya dair sorgulamalar da artmış, onun farklı özellikleri tartışılmaya ve teoriye konu edilmeye başlanmıştır. Bu tartışmalar sonucunda kavramsallaşan “anlatı güvenilmezliği” ya da “güvenilmez anlatıcı”, temel olarak, anlatı dünyasında herhangi bir “tutarsızlık” ya da “belirsizliğin” görüldüğü durumlarda söz konusu hale gelir. 1980 sonrası Türk romanında güvenilmez anlatıcıyı ele alacak olan bu çalışmada öncelikle anlatıbilim, anlatı ve anlatıcı kavramları genel hatlarıyla izah edilmiş, konuya dair temel tartışmalar ele alınmıştır. Ardından güvenilmez anlatıcı kavramının mahiyeti, kapsamı ve tarihsel gelişimi, konuya dair temel kavramlara ve süregelen tartışmalara değinilerek açıklanmaya çalışılmıştır. Çalışmanın son bölümü ise güvenilmez anlatıcı kavramının Türk romanındaki görünümlerine ayrılmıştır. Bu bölümde Adalet Ağaoğlu, Ayfer Tunç, Bilge Karasu, İhsan Oktay Anar, Orhan Pamuk ve Vüs’at O. Bener’in seçilen romanları dört alt başlık altında tartışılmıştır. Bu bağlamda, Kara Kitap, Beyaz Kale ve Romantik Bir Viyana Yazı romanları “Üstkurmacadan Doğan Güvenilmezlik” başlığı altında; Kılavuz ve Puslu Kıtalar Atlası romanları “Rüya-Gerçek İkileminden Doğan Güvenilmezlik” başlığı altında; Gece, Buzul Çağının Virüsü ve Suzan Defter romanları “Anlatıcı Değişiminden Doğan Güvenilmezlik” başlığı altında; Altı Ay Bir Güz ve Bay Muannit Sahtegi’nin Notları romanları “Kurmaca-Gerçek Sınırının İhlalinden Doğan Güvenilmezlik” başlığı altında ve son olarak Daha ve Karanlığın Aynasında romanları “Anlatıcının Psikolojik Durumundan Doğan Güvenilmezlik” başlığı altında incelenmiştir.Narratological studies have come to the fore since the second half of the twentieth century. With the expansion of these studies, the questioning of the narrator has also increased. and its different characteristics have begun to be discussed and theorised. Conceptualised as a result of these discussions, ‘narrative unreliability’ or ‘unreliable narrator’ basically comes into question in cases where there is any ‘inconsistency’ or ‘ambiguity’ in the narrative world. In this study, firstly, the concepts of narratology, narrative and narrator are explained in general terms and the basic discussions on the subject are discussed. Then, the nature, scope and historical development of the concept of unreliable narrator are tried to be explained by referring to the basic concepts and ongoing debates on the subject. The last part of the study is devoted to the appearances of the concept of unreliable narrator in Turkish novels. In this section, the selected novels of Adalet Ağaoğlu, Ayfer Tunç, Bilge Karasu, İhsan Oktay Anar, Orhan Pamuk and Vüs'at O. Bener are discussed under four subtitles. In this context, the novels Kara Kitap, Beyaz Kale and Romantik Bir Viyana Yazı are analysed under the heading of ‘Unreliability Arising from Metafiction’, the novels Kılavuz and Puslu Kıtalar Atlası are analysed under the heading of ‘Unreliability Arising from the Dream-Fact Dichotomy’, the novels Gece, Buzul Çağının Virüsü and Suzan Defter are analysed under the heading of ‘Unreliability Arising from Multiple Narrators’, the novels Altı Ay Bir Güz and Bay Muannit Sahtegi’nin Notları are analysed under the heading of ‘Unreliability Arising from the Violation of the Fiction-Fact Boundary’ and finally the novels Daha and Karanlığın Aynasında are analysed under the heading of ‘Unreliability Arising from the Psychology of the Narrator’

Improvement of antibacterial and mechanical properties of textile surfaces by electrospinning process

ÖzetBirçok alanda olduğu gibi, elyaf üretiminde de nano malzemelerin üretiminin ve kullanımının hızla artması, bu alanda yapılan çalışmaları da geliştirmiş ve değiştirmiştir. Nano ve mikro boyuttaki lifler ile elde edilen gözenekli yapılar sayesinde hacme oranla daha geniş bir yüzey alanı, çok küçük gözenek boyutları, yüksek mekanik özellikler ve esnek yüzey fonksiyonelliği elde edilebilmekte ve bu doğrultuda kullanılan en yaygın yöntem olarak da elektroçekim metodu karşımıza çıkmaktadır. Elektroçekim metodu ile elde edilen yüzeylerin filtrasyon, kompozit ya da tıbbi tekstiller alanında yaygın olarak kullanıldığı görülmektedir. Polimer içeren nanoliflerin elde edilmesi için kullanılan en etkin yöntemlerden biri olan elektroçekim ile, hazırlanan çözelti uygun bir çözücüde çözünür ya da ısı ile eritilerek kullanılabilir hale getirilir. Ardından hazırlanan polimer çözeltisi ya da eriyik, elektriksel olarak yüklenerek (50 kV’a kadar) bir iğneden ya da kapilar bir uçtan püskürtme prensibi ile işlem görür. Bu işlem akışı sonucunda toplayıcı levhada oluşan ağımsı yüzey çaplarının 30 nm ile 1 mikronun üzerindeki değerlerde lifler elde edildiği bilinmektedir. Ayrıca birçok farklı polimer türünün de elde edilebilmesini sağlayan elektroçekim yöntemi oldukça verimlidir. Diğer taraftan, tekstil yüzeylerinin kaplama işleminde uygulanan kaplama formülasyonlarına, istenilen farklı özelliklere sahip nano/mikro tanecikler eklenerek, anti bakteriyellik, güç tutuşurluk, su ve/veya yağ iticilik, iletkenlik, buruşmazlık gibi yapısal, fiziksel ya da kimyasal özellikler kazandırılabilmektedir. Uygulanan her işlem kumaşın kullanım alanını belirlemektedir. Kaplama prosedürü sırasında kullanılan tanecik türü ve miktarının hedeflenen ürün performansını göstermesi prosesin nihai hedefidir. Bu açıdan hem kaplama malzemesinin hem de miktarın optimum seviyede seçilmesi gerekir. Ayrıca yüzey üzerinde homojen bir dağılım sağlaması ürün performansının yanında kaplama işleminin kalitesini de belirler. Bu çalışma kapsamında, dokuma yöntemi ile üretilmiş, birim alan ağırlığı 100 g/m2 olan pamuk, keten ve bambu iplliklerden elde edilen bezayağı dokuma yüzeylere ZnO, TiO2 ve SiO2 antibakteriyel malzemeler ile kaplama yapılarak üzerine Polivinil alkol (PVA) + Benzalkonyum Klorür (BAC) ve Polilaktik asit (PLA) + BAC çözeltileri ile elektroçekim işlemi uygulanmış ve elde edilen hibrit yapının mekanik ve antibakteriyellik özellikleri incelenmiştir. Tekstil yüzeylerinin fiziksel ve mekanik davranışları ile birlikte, SEM ve FT-IR sonuçları değerlendirilmiştir. Üçüncü aşamada uygulanan PLA + BAC çözeltisi ile kaplandıktan sonra %100 antibakteriyel yapı elde edilmiştir. Bu doktora çalışması ile tek kullanımlık ürün olarak tasarlanmış olan hibrit yapının, antibakteriyel, dermatolojik ve toksik olmayan bir yüzey formunda elde edilmesi sağlanmıştır.As in many fields, the rapid increase in the production and use of nano materials in fiber production has developed and changed the studies in this field. Thanks to the porous structures obtained with nano- and micro-sized fibers, a larger surface area, very small pore sizes, high mechanical properties and flexible surface functionality can be obtained, and the most common method used in this direction is the electrosorption method. It is seen that the surfaces obtained by the electrosorption method are widely used in the fields of filtration, composites or medical textiles. With electrogravity, which is one of the most effective methods used to obtain polymer-containing nanofibers, the prepared solution is dissolved in a suitable solvent or made available by melting with heat. The prepared polymer solution or melt is then electrically charged (up to 50 kV) and sprayed through a needle or capillary tip. As a result of this process flow, it is known that the reticulated surface diameters formed on the collector sheet produce fibers with values ranging from 30 nm to over 1 micron. In addition, the electrosorption method, which enables many different polymer types to be obtained, is highly efficient and economical.On the other hand, nano/micro particles with different desired properties can be added to the coating formulations applied in the coating process of textile surfaces to provide structural, physical or chemical properties such as antibacterial, flame retardancy, water and/or oil repellency, conductivity, wrinkle resistance. Each process applied determines the area of use of the fabric. The ultimate goal of the process is to ensure that the type and amount of particles used during the coating process will achieve the targeted product performance. In this respect, both the coating material and the amount should be selected at the optimum level. In addition, a homogeneous distribution on the surface determines the quality of the coating process as well as the product performance. In this study, ZnO, TiO2 and SiO2 antibacterial materials were coated on the plain weave surfaces obtained from 100 g/m2 weight cotton, linen and bamboo spunbonds prepared as woven textiles and electroshrunk with Polyvinyl alcohol (PVA) + Benzalkonium Chlorur (BAC) and Polylactic acid (PLA) + BAC solutions and the mechanical and antibacterial properties of the hybrid structure obtained were measured. The physical and mechanical behaviors of the obtained textile surfaces as well as SEM and FT-IR results were evaluated. The application of PLA + BAC solution in the third stage resulted in achieving a 100% antibacterial structure. With this PhD study, the hybrid structure, designed as a disposable product, was obtained in the form of an antibacterial, dermatological and non-toxic surface

İslami finans açısından kalkınma ve yatırım bankacılığı : İslam Kalkınma Bankası örneği

İslam Kalkınma Bankası (İKB), 1975 yılında İslam İş birliği Teşkilatı (İİT) üyesi ülkelerin ekonomik ve sosyal kalkınmasını desteklemek amacıyla kurulmuş bir uluslararası finans kurumudur. İKB, İslami finans prensiplerine uygun olarak faizsiz finansman modelleriyle faaliyet göstermektedir. Bu tez çalışması, İKB odağında İslami finansın kalkınma ve yatırım bankacılığı yönlerini ele alarak Türkçe literatürdeki yetersizliği gidermeyi amaçlamaktadır.Kalkınma ve yatırım bankaları, küresel ekonomik sistemde önemli bir rol oynamaktadır. Bu bankalar, ekonomik büyümeyi teşvik etmek, altyapı projelerini finanse etmek ve sanayi ile tarım sektörlerine destek sağlamak gibi görevlerle ülkelerin kalkınmasına katkıda bulunurlar. İslam Kalkınma Bankası bu bağlamda, İslami finansının temel ilkelerinden biri olan faizsiz finansmanı teşvik ederek, üye ülkelerde altyapı, enerji, tarım, sağlık ve eğitim gibi kritik alanlarda büyük projeleri finanse etmektedir.İKB, kar-zarar ortaklığı (mudârebe ve müşâreke), ticaret finansmanı (murâbaha) ve kira (icâre) gibi İslami finans enstrümanlarını kullanarak ekonomik kalkınmayı desteklemektedir. Ayrıca, yoksullukla mücadele, sağlık hizmetlerine erişim, eğitim kalitesinin artırılması ve kadınların ekonomik hayata katılımını teşvik eden sosyal kalkınma projeleri yürütmektedir. İKB, İslami finans prensiplerine uygun olarak şeffaflık, risk paylaşımı ve sosyal adalet ilkelerini benimseyerek, üye ülkelerin sürdürülebilir kalkınma hedeflerine ulaşmalarına katkıda bulunmaktadır. Banka, aynı zamanda teknik yardım ve kapasite geliştirme programları sunarak bilgi transferi ve insan kaynağı geliştirme konularında önemli katkılar sağlamaktadır.Bu çalışma, İslam Kalkınma Bankasının üye olan Müslüman ülkeler ve üye olmayan ülkelerdeki Müslüman toplulukların finansal kalkınması ve ekonomik problemlerinin çözümündeki rolünü irdelemeyi amaçlamaktadır. İlk bölümde, kalkınma ve yatırım bankaları üzerine genel bilgiler, ikinci bölümde ise İKB'nin faaliyetleri ve sağladığı finansal destekler ele alınacaktır.Islamic Development Bank (IsDB) is an international financial institution established in 1974 by the member countries of the Organization of Islamic Cooperation (OIC) to support their economic and social development. The IsDB operates according to Islamic finance principles, utilizing interest-free financing models. This thesis aims to address the gap in Turkish literature by focusing on the aspects of development and investment banking within the framework of Islamic finance, centered on the IsDB.Development and investment banks play a significant role in the global economic system. These banks contribute to the development of countries by promoting economic growth, financing infrastructure projects, and supporting the industrial and agricultural sectors. In this context, the Islamic Development Bank promotes interest-free financing, one of the core principles of Islamic finance, and finances major projects in critical areas such as infrastructure, energy, agriculture, health, and education in member countries.The IsDB supports economic development using Islamic finance instruments such as profit-and-loss sharing (mudarabah and musharakah), trade financing (murabaha), and leasing (ijarah). Additionally, it implements social development projects aimed at combating poverty, improving access to healthcare, enhancing the quality of education, and encouraging women's participation in economic life. By adhering to principles of transparency, risk-sharing, and social justice, the IsDB contributes to the sustainable development goals of its member countries. The Bank also provides technical assistance and capacity-building programs, thereby making significant contributions to knowledge transfer and human resource development.This study aims to examine the role of the Islamic Development Bank in addressing the financial development and economic problems of Muslim countries and Muslim communities in non-member countries. The first section provides general information about development and investment banks, while the second section focuses on the activities and financial support provided by the IsD