ปัจจัยที่ส่งผลต่อภาวะหมดไฟของครูในสถานศึกษา สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากรุงเทพมหานคร เขต 2

การวิจัยครั้งนี้มีจุดประสงค์เพื่อศึกษา (1) ระดับภาวะหมดไฟของครู ในสถานศึกษาสังกัดสำนักงาน                เขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากรุงเทพมหานคร เขต 2 (2) ระดับภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหาร                   3) ความสัมพันธ์ระหว่าง ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหาร ลักษณะงาน ลักษณะองค์กร และบุคลิกภาพห้าองค์ประกอบของครู กับภาวะหมดไฟของครู และ (4) ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหาร ลักษณะงาน ลักษณะองค์กร และบุคลิกภาพห้าองค์ประกอบของครู ที่สามารถพยากรณ์ภาวะหมดไฟของครู กลุ่มตัวอย่าง คือ ครูในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษากรุงเทพมหานคร เขต 2 จำนวน  357 คน โดยกำหนดตามตารางเครจซี่และมอร์แกน จากนั้นสุ่มแบบแบ่งชั้น โดยใช้ขนาดของโรงเรียนเป็นชั้น และสุ่มแบบง่าย โดยจับสลากตามสัดส่วนของขนาดโรงเรียน เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถามแบบมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ ซึ่งมีค่าดัชนีความสอดคล้องของแบบสอบถามระหว่าง 0.60-1.00 ค่าความเชื่อมั่นของแบบสอบถามทั้งฉบับเท่ากับ .913 โดยได้ค่าความเชื่อมั่นของภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหาร เท่ากับ .954 ค่าความเชื่อมั่นของลักษณะงานและลักษณะองค์กร เท่ากับ .861 ค่าความเชื่อมั่นของบุคลิกภาพห้าองค์ประกอบของครูเท่ากับ .908 และค่าความเชื่อมั่นของภาวะหมดไฟของครูเท่ากับ .928 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน                 ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สันและสมการถดถอยพหุคูณแบบวิธีการคัดเลือกเข้า ผลการวิจัย พบว่า                    (1) ระดับภาวะหมดไฟของครูโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง เรียงลำดับค่าเฉลี่ยจากมากไปน้อย ได้แก่ ด้านความเหนื่อยล้าทางกาย ด้านความเหนื่อยล้าทางอารมณ์ ด้านทัศนคติเชิงลบต่อบุคคลรอบข้าง และด้านลดทอนศักยภาพตนเอง (2) ระดับภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหาร โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง เรียงลำดับค่าเฉลี่ยจากมากไปน้อย ได้แก่ ด้านผู้นำแบบจริยธรรมอยู่ในระดับมาก ส่วนด้านผู้นำแบบเปลี่ยนแปลง และด้านผู้นำแบบแลกเปลี่ยน อยู่ในระดับปานกลาง (3) ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหาร ลักษณะงาน ลักษณะองค์กร และลักษณะบุคลิกภาพห้าองค์ประกอบ มีความสัมพันธ์กับภาวะหมดไฟของครู อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โดยภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหารมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ (r) = .306 ลักษณะงานมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ (r) = .408 ลักษณะองค์กรมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ (r) = .433 และบุคลิกภาพห้าองค์ประกอบมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ (r) = .473 และ (4) ภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหาร ลักษณะงาน ลักษณะองค์กร และลักษณะบุคลิกภาพห้าองค์ประกอบส่งผลต่อภาวะหมดไฟของครู อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โดยทั้ง 4 ปัจจัยร่วมกันพยากรณ์ภาวะหมดไฟของครูได้ร้อยละ 37.10 โดยปัจจัยบุคลิกภาพห้าองค์ประกอบ มีอำนาจการพยากรณ์สูงสุด รองลงมาได้แก่ ลักษณะองค์กร ลักษณะงาน และภาวะผู้นำการเปลี่ยนแปลงของผู้บริหาร ตามลำดับ &nbsp

สารบัญ

iiiในฉบับ-บทบรรณาธิการivวัตถุประสงค์ivคำแนะนำสำหรับผู้นิพนธ์viข้อมูลทั่วไปviกองบรรณาธิกา

สารบัญ

iiในฉบับ-บทบรรณาธิการiiiวัตถุประสงค์iiiคำแนะนำสำหรับผู้นิพนธ์vข้อมูลทั่วไปvกองบรรณาธิกา

กลยุทธ์การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ตามปัจจัยความสัมพันธ์เชิงสาเหตุเพื่อเสริมสร้างพฤติกรรมการสร้างสรรค์นวัตกรรมของครูอาชีวศึกษาในวิทยาลัยอาชีวศึกษาของรัฐบาล จังหวัดกรุงเทพมหานคร

การวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนาโมเดลปัจจัยความสัมพันธ์เชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการสร้างสรรค์นวัตกรรม 2) ศึกษาสภาพการดำเนินการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของครูอาชีวศึกษา 3) พัฒนากลยุทธ์การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ตามปัจจัยความสัมพันธ์เชิงสาเหตุและสภาพการดำเนินการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เพื่อเสริมสร้างพฤติกรรมการสร้างสรรค์นวัตกรรม และ 4) ประเมินความเหมาะสมและความเป็นไปได้ของการนำกลยุทธ์การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เพื่อเสริมสร้างพฤติกรรมการสร้างสรรค์นวัตกรรมไปปฏิบัติ กลุ่มตัวอย่าง ประกอบด้วย 1) ครูอาชีวศึกษาในวิทยาลัยอาชีวศึกษาของรัฐบาล จังหวัดกรุงเทพมหานคร 17 แห่ง จำนวน 196 คน โดยใช้แบบสอบถามเพื่อศึกษาปัจจัยความสัมพันธ์เชิงสาเหตุ 2) ครูอาชีวศึกษาในวิทยาลัยอาชีวศึกษาของรัฐบาล 1 แห่ง จำนวน 25 คน โดยใช้แบบสอบถามสภาพและปัญหาเพื่อศึกษาสภาพการดำเนินการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ 3) ผู้บริหารและครูอาชีวศึกษาในวิทยาลัยอาชีวศึกษาของรัฐบาล 1 แห่ง จำนวน 9 คน โดยใช้แบบบันทึกข้อมูลในการประชุมเชิงปฏิบัติการเพื่อพัฒนากลยุทธ์ และ 4) ผู้เชี่ยวชาญในวิทยาลัยอาชีวศึกษาของรัฐบาล 1 แห่ง จำนวน 5 คน โดยใช้แบบประเมินความเหมาะสมและความเป็นไปได้ในการนำกลยุทธ์ไปปฏิบัติเพื่อประเมินความเหมาะสมและความเป็นไปได้ในการนำกลยุทธ์ไปปฏิบัติ สถิติวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์โมเดลสมการเชิงโครงสร้างและการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) การพัฒนาโมเดลปัจจัยความสัมพันธ์เชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการสร้างสรรค์นวัตกรรมของครูอาชีวศึกษาตามสมมติฐานมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ โดยปัจจัยด้านเครือข่ายทางสังคม ปัจจัยด้านการเปิดกว้างทางความคิด ปัจจัยด้านลักษณะการคิดริเริ่ม และปัจจัยด้านการสนับสนุนมีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการสร้างสรรค์นวัตกรรม 2) สภาพการดำเนินการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์อยู่ในระดับมาก (X ̅ = 3.70, S.D. = 1.16) สภาพปัญหา คือ การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ยังมีประสิทธิภาพไม่เพียงพอ ขาดการติดตามและประเมินผลอย่างเป็นระบบ รวมทั้งการพัฒนายังไม่ตรงจุดและไม่ตอบโจทย์ตามวัตถุประสงค์และลักษณะงาน 3) กลยุทธ์ ประกอบด้วย วิสัยทัศน์ พันธกิจด้านการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ และกลยุทธ์เพื่อเสริมสร้างพฤติกรรมการสร้างสรรค์นวัตกรรม จำนวน 12 กลยุทธ์ ครอบคลุมกลยุทธ์ 4 ประเภท ได้แก่ กลยุทธ์แบบ SO จำนวน 3 กลยุทธ์ กลยุทธ์แบบ ST จำนวน 3 กลยุทธ์ กลยุทธ์แบบ WO จำนวน 3 กลยุทธ์ และกลยุทธ์แบบ WT จำนวน 3 กลยุทธ์ และ 4) ผลการประเมินความเหมาะสมและความเป็นไปได้ของการนำกลยุทธ์พัฒนาทรัพยากรมนุษย์เพื่อเสริมสร้างพฤติกรรมการสร้างสรรค์นวัตกรรมไปปฏิบัติในภาพรวมอยู่ในระดับมาก (X ̅ = 4.23, S.D. = 0.81) ผลการวิจัยสามารถสรุปได้ว่า กลยุทธ์การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เพื่อเสริมสร้างพฤติกรรมการสร้างสรรค์นวัตกรรมควรคำนึงถึงปัจจัยที่ส่งผลและสภาพแวดล้อมทุกด้านเพื่อนำไปสู่ผลลัพธ์การพัฒนากลยุทธ์ที่เหมาะสมและเป็นไปได้ในการนำกลยุทธ์ไปปฏิบัติ ซึ่งเมื่อนำกลยุทธ์ไปปฏิบัติจริงจะได้สามารถสนับสนุนและส่งเสริมการพัฒนาครูอาชีวศึกษาให้มีพฤติกรรมการสร้างสรรค์นวัตกรรมได้อย่างตรงจุด และตอบโจทย์การพัฒนาต่อไป คำสำคัญ: กลยุทธ์การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์  ปัจจัยความสัมพันธ์เชิงสาเหตุ  พฤติกรรมการสร้างสรรค์นวัตกรรม The purposes were to: 1) develop a model of causal factors affecting innovative working behavior, 2) study the current condition of human resource development, 3) develop strategies of human resource development according to the developed model and current condition, and 4) evaluate the appropriateness and possibility of the developed strategies for implementation. The sample group consisted of 1) 196 teachers in government’s vocational colleges in Bangkok to study causal factors with a questionnaire, 2) 25 teachers in the selected vocational college to study the current condition of human resource development with a questionnaire, 3) 9 head teachers and teachers in the selected vocational college to conduct a strategy development workshop with a record sheet, and 4) 5 administrators as experts in the selected vocational college to evaluate appropriateness and possibility of the developed strategies for implementation. Statistical methods used were means, standard deviation, structural equation model (SEM) analysis, and content analysis. The research results were 1) the causal model was valid and fit well with the empirical data. The social network, open mindedness, original thinking, and organizational support factors had influence on innovative working behavior, 2) the current condition of human resource development was at a high level (X ̅ = 3.70, S.D. = 1.16) while problems covered the ineffective human resource development, the lack of follow-up and systematic evaluation, and the unmatched development with development needs, 3) the strategies to enhance innovative working behavior of teachers consisted of vision, human resources development mission, 12 strategies, which were divided into 4 types of strategies, that is, SO strategy for 3 strategies, ST strategy for 3 strategies, WO strategy for 3 strategies, and WT for 3 strategies, and 4) the evaluation of the strategies’ appropriateness and possibility for implementation was at a high level (X ̅ = 4.23, S.D. = 0.81). In conclusion, human resource development strategies should start from the analysis of causal factors and all sides of organizational environment to establish appropriate and possible human resource development strategies for implementation in order to enhance innovative working behavior of vocational teachers direct to the point and developmental needs. Keywords: Human Resource Development Strategies, Causal Factors, Innovative Working Behavio

วารสารวิชาการ

วารสารวิชาการ (Scholarly Journal) หมายถึง เอกสารวิชาความรู้ในสาขาใดสาขาหนึ่งหรือหลายสาขาวิชาที่ตีพิมพ์เรื่องที่เป็นผลงานวิจัยหรือบทความวิชาการ หรือบทความอื่นๆ ที่มีผู้ทรงคุณวุฒิตรวจรับรองและมีกำ หนดการเผยแพร่ตามเวลาที่แน่นอ

ความสัมพันธ์ระหว่างทักษะการบริหารของผู้บริหารสถานศึกษากับชุมชน การเรียนรู้ทางวิชาชีพ ในโรงเรียนกลุ่มอา เภอนิคมพัฒนา สังกัดสา นักงาน เขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาระยอง เขต 1: THE RELATIONSHIP BETWEEN ADMINISTRATIVE OF SCHOOL ADMINISTRATOR WITH THE PROFESSIONAL LEARNING COMMUNITY IN SCHOOLS OF NIKHOMPATTANA CLUSTER RAYONG PRIMARY EDUCATIONAL SEVICE AREA OFFICE 1

บทคัดย่อการวิจัยครั้งนี้ ผู้วิจัยมุ่งศึกษา 1) ระดับทักษะการบริหารของผู้บริหารสถานศึกษา 2) ระดับชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ และ3) ความสัมพันธ์ระหว่างทักษะการบริหารของผู้บริหารสถานศึกษากับชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ ในโรงเรียนกลุ่มอาเภอนิคมพัฒนา สังกัดสา นักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาระยองเขต 1 กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้บริหารและครูในกลุ่มอาเภอนิคมพัฒนา สา นักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาระยอง เขต 1 ปีการศึกษา 2564 จานวน 160 คน เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถาม(Questionnaire) วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรมสา เร็จรูป สถิติที่ใช้ คือ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าสัมประสิทธิส์ หสัมพันธ์แบบเพียร์สัน (Pearson Product Moment Correlation Coefficient)ผลการวิจัย พบว่า1. ทักษะการบริหารของผู้บริหารสถานศึกษา ในโรงเรียนกลุ่มอาเภอนิคมพัฒนา สังกัดสานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาระยอง เขต 1 พบว่า มีค่าเฉลี่ยโดยรวมและรายด้านอยู่ในระดับมากโดยเรียงลาดับค่าเฉลี่ยจากมากไปหาน้อย คือด้านทักษะการศึกษาและการสอน ด้านทักษะเทคนิค ด้านทักษะมนุษย์ ด้านทักษะความรู้ความคิด และด้านทักษะความคิดรวบยอด2. ชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ ในโรงเรียนกลุ่มอาเภอนิคมพัฒนา สังกัดสานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาระยอง เขต 1 พบว่า มีค่าเฉลี่ยโดยรวมและรายด้านอยู่ในระดับมากทุกด้านโดยเรียงลาดับค่าเฉลี่ยจากมากไปหาน้อย คือด้านวิสัยทัศน์ร่วม ด้านโครงสร้างสนับสนุนชุมชน ด้านทีมร่วมแรงร่วมใจ ด้านการเรียนรู้และการพัฒนาวิชาชีพ ด้านภาวะผู้นาร่วม และด้านชุมชนกัลยาณมิตร3. ทักษะการบริหารของผู้บริหารสถานศึกษามีความสัมพันธ์กับชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพในโรงเรียนกลุ่มอาเภอนิคมพัฒนา สังกัดสานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาระยอง เขต 1 พบว่าโดยรวมความสัมพันธ์ทางบวกในระดับสูงมากอย่างมีนัยสา คัญทางสถิติที่ระดับ .01 AbstractThe purposes of this research were to study: 1) the level of the administrative skills of schooladministrators, 2) the level of the professional learning community, and 3) the relationship betweenadministrative skills of school administrators with the professional learning community in schools ofNikhompatthana Cluster under Rayong Primary Educational Service Area Office 1. The samplesconsisted of 160 administrators and teachers in schools of Nikhompatthana Cluster under RayongPrimary Educational Service Area Office 1, Year 2021. The instruments used for data collection were5 point-rating scale questionnaires. The data analysis was done by mean, standard deviation andPearson Product Moment Correlation Coefficient.The research results were found as following;1. The level of administrative skills of school administrators in schools of NikhompatthanaCluster under Rayong Primary Educational Service Area Office 1 as a whole was at high level. Whenconsidering each individual aspect, the research found to be at high level in all aspects by descendingorder of the average as follow; educational and teaching skills, technical skills, human skills, cognitiveskills and conceptual skills.2. The professional learning community in schools of Nikhompatthana Cluster under RayongPrimary Educational Service Area Office 1 as a whole was at high level. When considering eachindividual aspect, the research found to be at high level in all aspects by descending order of theaverage as follow; shared vision, community support structure, team work, learning and professionaldevelopment, shared leadership; and caring community.3. There was a statistically significant high positive relationship at .01 level between theadministrative skills of school administrators and the professional learning community in school ofNikhompatthana Cluster under Rayong Primary Educational Service Area Office 1