Wstęp: Wstępujące zapalenie żyły odpiszczelowej, zlokalizowane w jej bliższym odcinku, może być stanem zagrażającym życiu. Przecięcie i podwiązanie żyły w ujściu zapobiega propagacji zakrzepu do żyły udowej głębokiej i pozwala zapobiec zatorowości płucnej. Celem badania było określenie, jak często takie postępowanie samo w sobie stwarza ryzyko wywołania zatorowości płucnej. Materiał i metody: Analizie poddano 59 kolejnych chorych (22 mężczyzn, 37 kobiet), o średniej wieku 62 lata (29–77), u których rozpoznano wstępujące zapalenie żyły odpiszczelowej. Badanie ultrasonograficzne układu żylnego we wszystkich przypadkach wykonał ten sam lekarz. W 4 przypadkach wykryto towarzyszącą zakrzepicę żył układu głębokiego w tej samej kończynie na poziomie podudziowym. W przypadku stwierdzenia procesu zakrzepowego w obrębie żyły udowej lub biodrowej chorych dyskwalifikowano od leczenia operacyjnego. Zabieg przecięcia i podwiązania żyły odpiszczelowej przeprowadzano w znieczuleniu miejscowym. Wyniki: U 50 chorych (85%) bliższy odcinek żyły odpiszczelowej wolny był od zakrzepu, a sam zabieg określano jako łatwy do przeprowadzenia. Ocena śródoperacyjna pozwoliła wykryć obecność zakrzepu w obrębie połączenia odpiszczelowo-udowego w 9 przypadkach (15%), podczas gdy w badaniu USG zakrzep w okolicy ujścia udokumentowano jedynie u 5 chorych (8%). Przecięcie żyły i usunięcie zakrzepu na tym poziomie były obarczone dużym ryzykiem fragmentacji skrzepliny. W trakcie zabiegu rutynowo stosowano cewnik Fogarty’ego. Wśród operowanych chorych nie stwierdzono żadnego przypadku zatorowości płucnej. Wnioski: U 15% operowanych chorych zabieg przecięcia i podwiązania żyły odpiszczelowej w przypadku jej wstępującego zapalenia jest ryzykowny. Równocześnie w doświadczonych rękach jest to zalecana i bezpieczna metoda zapobiegania wystąpieniu zatorowości płucnej w przebiegu tego schorzenia.Background: Ascending saphenous phlebitis (ASPh) located in the proximal part of the long saphenous vein (LSV) may be a life-threatening condition. Crossectomy preventing propagation of the thrombus to the femoral vein is a valuable method in order to avoid pulmonary embolisation. The purpose of this study was to assess how often such a treatment, instead of preventing the danger of embolisation, may in fact create it. Material and methods: 59 patients (22 men, 37 women), mean age 62 years (29–77) suffering from ASPh were analyzed. All Doppler duplex examinations were carried out by one investigator. In 4 cases, concomitant DVT of the same limb on crural level was found. A crossectomy was performed under local anaesthesia. If a thrombus was present in the deep veins (femoral, iliac), the patients were excluded from crossectomy Results: In 50 patients (85%) crossectomy was easy to perform because no thrombus was found in the most proximal part of LSV. An intraoperative evaluation revealed the presence of a thrombus at the sapheno-femoral junction in 9 cases (15%) but this had been recognized by previous doppler duplex in 5 cases (8%) only. In those patients, a thrombectomy at the saphenofemoral junction level and a crossectomy was defined as having a high risk of fragmentation during the procedure. A Fogarty catheter was routinely used. We did not notice any case of pulmonary embolisation perioperatvely. Conclusion: A crossectomy in ascending saphenous phlebitis is hazardous in 15% of cases. A crossectomy is recommended as a safe and advisable method, in experienced hands of preventing pulmonary embolism
