Changes in the byssal production rate in zebra mussel due to the threat of predators.

Abstract

Małż racicznica zmienna (Dreissena polymorpha) reaguje na obecność drapieżnika w środowisku, między innymi zmieniając siłę przyczepu do podłoża, stopień agregacji, tempo poruszania się, wybiórczość względem konsumowanych grup fitoplanktonu. Celem niniejszych badań było sprawdzenie zmian, jakie zachodzą w sile przyczepu i stopniu agregacji małży pod wpływem czterech rodzajów sygnału o zagrożeniu drapieżnictwem: czystej wody, zgniecionych osobników małży, ryby (płoci, która jest ważnym drapieżnikiem racicznicy) karmionej ochotką i ryby karmionej racicznicami. Zaobserwowano, że małże - w porównaniu z zabiegiem kontrolnym -zwiększają siłę przyczepu w obecności płoci (niezależnie od jej diety), natomiast w zabiegu z gniecionymi osobnikami tego samego gatunku siła istotnie nie zmieniła się. Stopień agregacji małży był większy w każdym zabiegu z informacją o drapieżnictwie niż w czystej wodzie. Wyniki badań sugerują, że małże w przypadku obecności sygnału o potencjalnym zagrożeniu w przyszłości (ryba) inwestują w przyczep, natomiast w przypadku obecności sygnału o bezpośrednim zagrożeniu (zgniecione małże) nie inwestują w kosztowne energetycznie wytwarzanie bisioru. Prawdopodobnie zmniejszają równocześnie tempo metabolizmu, co może być strategią chemicznego ukrywania się.Zebra mussel (Dreissena polymorpha) reacts on the presence of predator in environment in many ways such as: changing attachment strength to the bottom, aggregation level, mobility, selectivity of consumed groups of phytoplankton. The aim of this research was checking the changes which occures in atachment strength and aggregation level due to four types of cues: pure water, crushed conspecifics, fish (common roach, important predator of zebra mussel) fed with Chironomus sp. and fish fed with mussel. It was observed that mussels increas the attachment strength (comparing to control group) in presence of fish (independently of its diet). In presence of crushed conspecifics the strength did not change. The level of aggregation was higher in every treatment with information of predation than in pure water.The results suggest that mussels in the case of presence of signal of potential threat in future (fish) they invest in the attachment strength, whereas in the presence of direct threat of predation cue (crushed mussels) do not invest in energeticaly costly byssal production. Probably they reduce the metabolic rate at the same time, what can be a strategy of chemical hiding