Street children- the curse of XXI century Russia

Abstract

This work is an attempt to answer the question of why on the streets of modern Russia - country rich in money from the sale of oil and gas - lives up to several million children whose nobody wants. So huge number of street children is a serious threat to national security of the state and involves dangerous effects for the whole Russian society. Nobody can understand why the modern state, having power, technology, human potential, can not cope with this problem. What's more, government can not even count the number of minors living on the streets.'Bezprizornost’ has always been in Russia, and the present condition of the problem of street children has its roots in the distant past.The problem of ''beznadzornye' and 'bezprizornye'children in the Russian Federation, that is, generally speaking, street children, is dealed by numerous experts - sociologists, educators, psychologists, etc. They all try to find the causes and factors affecting the growth of this phenomenon in the modern state. There are opinions that the 'bezprizornost' phenomenon in the Russian Federation reached the same level as during the Civil War in 20s, when the streets filled with seven million child-vagrants. Therefore, man should find all those who are responsible for the topicality of this problem in the twenty-first century. It is necessary to check the authenticity of the numerous accusations against the inaction of the Russian authorities in the fight against the phenomenon of street children, as well as prevention of the problem. Man should also consider the situation of all children in contemporary Russia, and the protection or lack of protection by the state of their rights.Thesis has been divided into six chapters that analyze in detail the problem of street children, from clarifying concepts and history reconstruction through the origins of 'beznadzornost' and 'bezprizornost', to a review of contemporary Russian legislation and ways to combat this phenomenon and applied preventive measures. Included are: the author's interview with the Catholic nun, working with street children and children from dysfunctional families in Siberia, as well as memories of the “Starowiejskie” Handmaids associated with the activity of their work with children in Angarsk. Among these stories there are touching memories of children forced to flee from their parents and relatives into the street.In this thesis, the author tried to find the most appropriate term for all the children living on the streets of Russian cities today. This phenomenon is present in virtually all countries of the world. However, in each of them it has its own term and definition. For Russia, the most famous and widespread is the notion 'bezprizornye', which in modern times, however, can not be referenced to all the children which of some reasons, found themselves on the street. Another term currently used - 'beznadzornye', which can not be identified and equated with the term 'bezprizornye'. There is a significant difference between them, which the modern legislation defines. To put it briefly, 'beznadzornye' child is deprived of the care and control by the parents or legal guardians. However 'bezprizorny' is a 'beznadzorny' that has no place of residence and is totally devoid of shelter.In this study, therefore, the author uses the general term for street children, under which we should understand both 'bezprizornyje' and 'beznadzornyje'. These formal terms are separately used only in situations in which it is important to highlight the characteristics specific to a particular group of street children.Niniejsza praca jest próbą odpowiedzi na pytanie, dlaczego na ulicach współczesnej Rosji, państwa obfitego w pieniądze, pochodzące ze sprzedaży ropy i gazu, żyje nawet do kilku milionów nikomu nie potrzebnych dzieci. Tak ogromna liczba dzieci ulicy stanowi poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego państwa i pociąga za sobą niebezpieczne dla całego społeczeństwa rosyjskiego skutki. Nikt nie może zrozumieć, dlaczego współczesne państwo, posiadające siłę, technologie, ludzki potencjał, nie może poradzić sobie z tym problemem. Co więcej, nie potrafi nawet policzyć żyjących na ulicach niepełnoletnich.Bezprizornost’ w Rosji istniała od zawsze, a dzisiejsza kondycja problemu dzieci ulicy ma swoje korzenie w dalekiej przeszłości.Problemem istnienia w Federacji Rosyjskiej bezprizornych i beznadzornych dzieci, czyli ogólnie mówiąc dzieci ulicy, zajmują się liczni eksperci – socjolodzy, pedagodzy, psycholodzy, itp. Wszyscy oni starają się znaleźć przyczyny oraz czynniki wpływające na wzrost tego zjawiska we współczesnym państwie. Pojawiają się opinie, że zjawisko bezprizornosti w Federacji Rosyjskiej osiągnęło poziom wojny domowej lat 20., kiedy to na ulicach, po tragicznych wydarzeniach tamtych czasów, znalazło się siedem milionów dzieci-włóczęgów. Dlatego też, należy znaleźć wszystkich tych, którzy są odpowiedzialni za aktualność tego problemu w XXI wieku. Niezbędne jest, by sprawdzić autentyczność oskarżeń licznych badaczy przeciwko braku działania władz rosyjskich w kwestii walki ze zjawiskiem dzieci ulicy, a także profilaktyki bezprizornosti i beznadzornosti. Należy także zastanowić się nad sytuacją wszystkich dzieci we współczesnej Rosji, nad ochroną lub brakiem ochrony przez państwo ich praw.Praca podzielona została na sześć rozdziałów, które w szczegółowy sposób analizują problem dzieci ulicy, poczynając od wyjaśnienia pojęć i rekonstrukcji historii, poprzez genezę bezprizornosti i beznadzornosti, i kończąc na przeglądzie współczesnego rosyjskiego ustawodawstwa oraz sposobów walki z tym zjawiskiem i stosowanej profilaktyki. Do pracy dołączony został wywiad autorki z katolicka siostrą zakonną, pracującą z dziećmi ulicy i dziećmi z rodzin dysfunkcyjnych na Syberii, a także wspomnienia Sióstr Służebniczek Starowiejskich związane z działalnością ich zgromadzenia i pracą z dziećmi w Angarsku. Wśród tych opowieści znaleźć można wzruszające historie dzieci, zmuszonych uciekać od swoich rodziców i krewnych na ulicę.W niniejszej pracy autorka starała się znaleźć najbardziej odpowiedni termin, określający wszystkie dzieci żyjące na ulicach współczesnych miast rosyjskich. Zjawisko to obecne jest praktycznie we wszystkich państwach świata. Jednak w każdym z nich ma własne określenie i definicję. Dla Rosji najbardziej znanym i rozpowszechnionym jest pojęcie bezprizornyje (bezprizorni), które w dzisiejszych czasach nie może być jednak odnoszone do wszystkich dzieci, które z tych lub innych przyczyn znalazły się na ulicy. Obecnie używa się jeszcze jednego określenia – beznadzornyje (beznadzorni), którego nie można utożsamiać i stawiać na równi z terminem bezprizornyj. Istnieje bowiem pomiędzy nimi znacząca różnica, którą określa współczesne prawodawstwo. Mówiąc pokrótce, beznadzornyj to dziecko pozbawione opieki i kontroli ze strony jego rodziców lub opiekunów prawnych. Natomiast bezprizornyj to beznadzornyj, nie posiadający miejsca zamieszkania lub pobytu – całkowicie pozbawiony dachu nad głową.W niniejszej pracy autorka posługuje się zatem ogólnym terminem dzieci ulicy, pod którym rozumieć należy zarówno bezprizornych, jak i beznadzornych. Pojęć tych odrębnie używa jedynie w momentach, w których istotne jest podkreślenie cech swoistych dla danej grupy dzieci ulicy