Bu çalışmada güneşten ısıl enerji üretmemizi sağlayan güneş kolektörünün teorik
modellemesi yapılmıştır. Güneş kolektöründe temel ısı transfer akışkanı olarak kullanılan suya farklı konsantrasyon oranlarında nanopartiküller (Cu, CuO, Al2
O3
,
TiO2
, SiO2
) eklenerek farklı nanoakışkanlar elde edilmiştir. Bu nanoakışkanların
farklı konsantrasyon oranlarında ve farklı debilerde güneş kolektörü içerisinde
kullanılmasının güneş kolektörünün ısıl ve ekserjetik performansına olan etkileri
incelenmiştir. 0,048 kg/s kütlesel debiye ve 0,04 konsantrasyon oranın da Cu nanopartiküle sahip nanoakışkanın kullanılması ile ısı transfer akışkanı olarak suyun
kullanıldığı duruma göre kolektör ısıl veriminde %1,65 oranında azalma, ekserji
veriminde ise %1,59 oranında artış olduğu tespit edilmiştir. Yapılan teorik analizler
sonucunda, temel ısı transferi akışkanı olan suya nanopartikül eklenmesinin ısıl
verimi ve entropi üretimini azaltırken ekserji verimini arttırdığı tespit edilmiştir.
Anahtar Kelimele
