Michael Ondaatje w Polsce rozpoznawany jest przede wszystkim jako autor powieści „Angielski pacjent” – jako poeta jest u nas właściwie nieznany. Ondaatje należy do tych poetów, których twórczość kształtowana jest przez doświadczenie biograficzne – jego wiersze często wychylone są w przeszłość i stanowią tej przeszłości imaginacyjne przetworzenie. W lankijskiej intensywności doznań zanurzony jest również jeden z najsłynniejszych i zapewne najpiękniejszych wierszy Ondaatjego, noszący tytuł „The Cinnamon Peeler”. Celem artykułu jest analiza polskich przekładów tego utworu oraz krytyczne porównanie strategii translatorskich przyjętych przez tłumaczy – Jerzego Jarniewicza (Zbieracz cynamonu, „Literatura na świecie” 1998, nr 4/5; M. Ondaatje, Zbieracz cynamonu. Poezje wybrane, Kraków 2016), Krystynę Lenkowską (Obieracz cynamonu. „Fraza” 2001, nr 3) oraz Justynę Drobnik i Zofię Małkowiak (Korowacz cynamonu i Cynamonowy pan, portal ) – którzy dokonują przekładu utworu niełatwego, gdyż zanurzonego w języku i kulturze postkolonialnej
