Amaç: Sudaki kirleticiler gelisim sırasında birikim yolu ile doku hasarı olusturarak doğa insan ve hayvan sağlığı üremesi için tehdit olusturmaktadır. Çalısmada, Đzmir körfezinden toplanan indikatör Gobius balıklarında histopatolojik çalısma ile toksisitenin solungaç dokusundaki etkisinin arastırlması ve beslenme yolu ile sıçanlara olan yansıması amaçlanmıstır. Gereç ve Yöntem: Kirliliğinin çevre sağlığına olan etkilerini belirlememek için Đzmir körfezinin temiz ve kirli bölgeleri olarak farklı iki bölgesinden toplanan kaya balıklarının (Gobius niger) solungaç dokuları çıkarılarak formaldehit fiksasyonunu takiben parafin bloklandı ve alınan kesitler hematoksilen – eosin ile boyandı. Disseksiyon mikroskobu ile makroskobik, ısık mikroskobu ile histolojik görüntüler bilgisayar ortamına aktarılarak, skorlama ve morfometrik analizleri yapıldı. Balıklar öğütülerek sıçanların sularına karıstırılıp, gebe kalma, doğurma ve doğan yavruların 3 aylık büyümeleri izlendi. Bulgular: Toksik etkiden en fazla etkilenmesi beklenen solungaçların, minimal düzeyde epitel ve lameller hasar gösterdiği yapısal değisiklikler, eğer teknik nedenlerle olusmadı iseler temizlenmekte olan Đzmir körfezinde hala kirliliğin varlığına isaret edebilir. Bu balıklarla beslenen sıçanların gebe kalmalarında, gelismelerinde, doğan yavruların gelisimlerinde, ergenliğinde ve üreme yeteneklerinde hiçbir patoloji saptanmaması bu kirliliğin önemi olmadığını göstermektedir. Sonuç: Solungaç dokusu incelenen balıklarda toksik etkinin minimal değisiklikler olarak gözlenmesi hala çevre kirliliğinin varlığına isaret etmekte, sediment örnekleri ve dokuda toksik madde birikimi verileri ile doğrulanması gerekmektedir. Bu balıklarla beslenmis sıçanlarda hem gebelikte hem de gelisimde patolojiye rastlanmaması, balıkta saptanan minimal toksik etkinin insan sağlığına tehdit olusturmadığını düsündürmektedir. Bu tür çalısmaların daha ileri tekniklerle gelistirilmesi, çevre kirliliğinin biyolojik canlılara ve beslenmede oynadığı rol nedeniyle insan sağlığına etkilerinin anlasılmasına büyük yararlar sağlayacaktır.Aim : It is known that toxicants can accumulate in tissues during growth of aquatic organisms by bioaccumulation and often is biomagnified in the food chain interfering with the health and reproduction of both animals and humans. In the present study, the effects of these possible toxicants on the gill of the black goby and their possible contamination to the rats by food supply were examined. Material-method : The gill of black goby caught at two different sites, a clean and a polluted region of the Izmir Bay were examined to investigate the effects of pollution on environmental health of the Bay. The morphology and histology of gills were evaluated under a dissection microscope using formalin-fixed sections stained with H&E. Data was input to the statistical software and analyzed for scoring and morphometry. Fish were chopped, passed through mixer and put into rat’s drinking water and the development of the offsprings was examined for possible toxic effects. Results : The structural changes of gill exhibited minimal lesions which may originate from pollutants, because they are in direct contact with their environment. The presence of minimal lesions such as epithelial and lamellar damage may be the indicators of environmental pollution in the Izmir Bay if they were not technical errors Supplementation of food with these fish did not result in any toxic effect in rats as manifested by weight gain, development of offspring and fertility. Conclusion: Minimal changes seen in gill tissue may suggest the possible environmental pollution in Izmir Bay. This observation must be confirmed and evaluated with sediment data and accumulation studies. Gobius living in sediment is a helpful indicator for the economic species. Therefore, supplementation of the rat food with this fish would be useful to understand the toxic effects of pollution in human health associated with ingesting contaminated food. Our results showed that there was no sign of this toxic effect observed during pregnancy, developmental stages, mature rats and their offspring. These results require confirmation with advanced molecular techniques to understand the safety of Bay fish on human health
