Thesis (Doctoral)--Izmir Institute of Technology, City Planning, Izmir, 2019Includes bibliographical references (leaves: 92-100)Text in English; Abstract: Turkish and EnglishDecision making and implementation processes of allocation of neighborhood
parks are significant in urban planning. Neighborhood parks contribute to the continuity
of biodiversity and improvement of individual/communal physical, social and mental
health. Such green public areas in the city are planned under the influence of multi-factors
that do not always prioritize these significances and accessibility of these areas for various
social groups. As in the case of Izmir City (Turkey), ultimately, there are spatial inequity
among neighborhoods in terms of the existence of public green areas. The areas with
limited size of neighborhood parks have often high percentages of children, elderly and
low-income—that is the social groups that need to get access in walking distance and
benefit from these areas.
This study conceptualize these areas as ‘park poor’ and the potential user groups
as need groups. This study argues that it is possible to develop accessible new green areas
in already developed “park-poor” urban areas. Using tools of Geographic Information
Systems (GISs) and relying on need-based equity approach, this study presents a GIS
based procedure to assess the accessibility to existing park areas and to allocate new
neighborhood parks at the neighborhood level in “park-poor” areas of Izmir (Turkey).
It contributes to the discussions about the spatial equity mapping and accessibility
to areas as part of environmental justice issues. Also, arguing that urban green areas are
public resources, this study emphasizes that urban planning policies must re-plan
neighborhood parks based on the need-based equity that favors accessibility of
neighborhood parks primarily by children, elderly, women and low income groups.
Moreover, this study differs greatly from earlier studies about its spatial scale of
investigation and use of data. This study suggests park provision procedure in park-poor
neighborhoods. To develop these at the neighborhood-level, a set of spatial-statistical
analyzes are developed using GISs.Mahalle parklarının tahsisinde karar verme ve uygulama süreçleri kentsel
planlamada önemli bir konudur. Mahalle parkları, biyoçeşitliliğin sürekliliğine ve
bireysel / toplumsal fiziksel, sosyal ve zihinsel sağlığın iyileştirilmesine katkıda bulunur.
Kentteki bu yeşil kamusal alanlar, bu önemlerini ve bu alanlara çeşitli sosyal grupların
erişebilirliğini her zaman öncellemeyen birçok faktörün etkisiyle planlanmaktadır. Izmir
İlinde (Türkiye) olduğu gibi, kamusal yeşil alan varlığı bakımından, mahalleler arasında
mekansal eşitsizlik vardır. Mahalle parkı sınırlı olan alanlar genellikle yüksek çocuk,
yaşlı ve düşük gelirli yüzdesine sahiptir - yani bu alanlara yürüme mesafesinde erişmeleri
ve bu alanlardan öncelikli faydalanmaları gereken sosyal gruplar.
Bu çalışma, bu alanları “park fakiri” ve potansiyel kullanıcı gruplarını “ihtiyaç
grupları” olarak kavramlaştırmaktadır. Bu çalışma, halihazırda “park fakiri” olan kentsel
alanlarda, erişilebilir yeni yeşil alanlar geliştirmenin mümkün olduğunu savunmaktadır.
Bu çalışma, Coğrafi Bilgi Sistemleri (CBS) araçlarını kullanarak ve ihtiyaca dayalı
hakçalık yaklaşımına dayanarak, mevcut park alanlarının erişilebilirliği değerlendirmekte
ve Izmir’in “park-fakiri” bölgelerinde yeni mahalle parkları tahsisi için CBS tabanlı bir
prosedür sunmaktadır.
Bu çalışma, mekansal hakçalığın haritalanması, çevresel adalet ve erişilebilirlik
hakkındaki tartışmalara katkıda bulunuyor. Ayrıca, kentsel yeşil alanların kamu
kaynakları olduğunu öne süren bu çalışma, kentsel planlama politikalarının mahalle
parklarına öncelikle çocuklar, yaşlılar, çocuklu kadınlar ve düşük gelirli grupların
erişimini destekleyen ihtiyaca dayalı hakçalık temelinde yeniden planlaması gerektiğini
vurgulamaktadır.
Ayrıca bu çalışma, araştırmanın mekansal ölçeği ve veri kullanım yöntemi ile
önceki çalışmalardan büyük ölçüde farklılaşmaktadır. Bu çalışma, park alanlarının
yetersiz olduğu mahallelerde park alanı tahsisi için bir prosedür önermektedir. Bunları
mahalle ölçeğinde geliştirmek için, CBS tabanlı mekansal istatistik analizleri geliştirildi.TUBITAK (SOBAG/215K239
