Przedmiotem rozważań prezentowanych w niniejszym artykule jest próba odpowiedzi na
następujące pytanie: czy i jakie cele kształcenia funkcjonujące na gruncie międzywojennej dydaktyki
jako dyscypliny znalazły swoje odzwierciedlenie w niektórych programach nauczania dla szkoły
ogólnokształcącej w latach 1920-1922? Za podstawę dla prowadzonych analiz przyjęto program
nauczania dla siedmioletniej szkoły powszechnej oraz program nauczania dla szkoły średniej
ogólnokształcącej (wydział humanistyczny i matematyczno-przyrodniczy) ze szczególnym uwzględnieniem
dwóch przedmiotów nauczania: języka polskiego i przyrody (przyrodoznawstwa). W odniesieniu
do sformułowanego wcześniej pytania badawczego treść niniejszego artykułu ujęto w trzy
integralnie powiązane ze sobą części. W części pierwszej przedstawiono - z konieczności w dużym
skrócie - cele kształcenia funkcjonujące na gruncie polskiej dydaktyki jako dyscypliny w okresie
Drugiej Rzeczypospolitej '. Część druga stanowi próbę ukazania problematyki odbicia celów kształcenia
formułowanych w obrębie międzywojennej dydaktyki jako dyscypliny w niektórych programach
nauczania dla szkoły ogólnokształcącej w latach 1920-1922. W części trzeciej, zatytułowanej
„Zakończenie” zawarto wnioski wynikające z badań
