Produkcja filmowa na całym świecie to przemysł wysokonakładowych produkcji filmowych, jednak nie zaobserwowano żadnych znaczących zmian w technikach zarządzania produkcją, od czasu rozpoczęcia komercyjnej produkcji filmowej – zwłaszcza na polskim rynku kinematograficznym. Stosowane narzędzia i techniki zarządzania wydają się być przestarzałe w porównaniu do tych stosowanych w branżach równoległych, takich jak informatyka i budownictwo. Obecne metody stosowane do planowania i monitorowania produkcji filmów są zaczerpnięte raczej z zarządzania produkcją, aniżeli zarządzanie projektem. Produkcja filmowa, oparta na umiejętnościach posługiwania się intuicją i kreatywnością, której czynnikiem sprawczym jest doświadczenie członków zespołów filmowych, powinna być w stanie adaptować metodę zwinnego planowania i monitorowania produkcji. W literaturze przedmiotu istnieje wiele prac naukowych traktujących o problematyce związanej z metodami zarządzania projektem, jednak jest ich niewiele w odniesieniu do zarządzania projektem filmowym. Badania naukowe dotyczące stosowania metod zarządzania w praktyce kinematografii światowej są ograniczone, natomiast zupełnie brak owych badań na rynku polskim. Należy zaznaczyć, że powyższe stwierdzenia odnoszą się do tradycyjnych metodyk zarządzania projektem. W odniesieniu do obszaru literatury dotyczącej zwinnych metodyk zarządzania zwinnych metodyk zarządzania projektem w projekcie filmowym – właściwie brak jakichkolwiek publikacji o charakterze naukowym. Niniejsza praca zmierza do wypełnienia luki badawczej. Przewodni cel pracy został zdefiniowany jako: określenie możliwości wdrożenia zwinnych metodyk zarządzania projektem w projektach filmowych. Główną tezą pracy, jest stwierdzenie, że zwinne metodyki stanowią formę działalności strategiczno-finansowej organizacji, prowadzącą do osiągnięcia korzyści w zakresie zarządzania projektem w obszarze integralności projektu, zakresu projektu, czasu, kosztów, jakości, zasobów ludzkich, komunikacji, ryzyka, zaopatrzenia oraz interesariuszy
