Katedra Socjologii Polityki i Moralności IS UŁ, Wydział Ekonomiczno-Socjologiczny
Abstract
Transformacje ustrojowe krajów dawnego ZSRR wywołały
falę przemian w sposobie patrzenia na rolę państwa i władzy w sferze publicznej. Wraz
ze zmianami w perspektywach oferowanych przez środowiska intelektualne czy opiniotwórcze, zmieniły się również odgrywane przez nie role społeczne, czego oznaką jest
pojawienie się rozproszonych
tłumaczy
czyli, idąc za Baumanem, postaci zajmujących
się wyjaśnianiem nowej rzeczywistości przy pomocy pozalokalnych interpretacji. Jedną
z postaci, która zyskała dzięki tym
przekładom
uznanie i ustanowiła nowy punkt ciężkości
w debacie publicznej od lat 90. począwszy był niemiecki teoretyk prawa i politolog – Carl
Schmitt. W niniejszym artykule filozofia Schmitta będzie traktowana jako tzw.
wędrująca
teoria
, czyli taka, która nie jest poddawana, potocznie pojmowanej
recepcji dzieła
, lecz
stanowi rekontekstualizowany obiekt sporu i negocjacji w środowisku pozaźródłowym,
które w tym przypadku stanowi Polska – kraj uznawany za modelową
młodą demokrację
i podążający za metanarracją liberalno-demokratyczną. Poddana próbie analizy z perspektywy tzw.
zwrotu translacyjnego
zostanie literatura przedmiotu dotycząca Schmitta
i wybranych odczytań jego myśli, a także sposób, w jaki te interpretacje współtworzą ogólniejszy rezerwuar symboliczny