Celem artykułu jest analiza sprzeczności między politycznością kwestii bezpieczeństwa narodowego a jej racjonalizacją, związaną przede wszystkim z procesem modernizacji
refleksyjnej i transformacją w społeczeństwo (światowego) ryzyka. Przyjęta tu perspektywa teoretyczna składa się z trzech komponentów. Są nimi: teoria modernizacji refleksyjnej (A. Giddens,
U. Beck, S. Lash), teoria polityczności Ch. Mouffe (jako kontynuacja klasycznej teorii C. Schmitta),
a także adaptowane na potrzeby socjologii teorie bezpieczeństwa. Rozważania podejmuję w czterech krokach: analizując istotę polityczności bezpieczeństwa narodowego; wskazując na konflikty
wokół bezpieczeństwa (agonistyczne i antagonistyczne, wewnętrzne i zewnętrzne, a także refleksywne samozagrożenia); identyfikując aktorów późnej nowoczesności relewantnych dla problematyki bezpieczeństwa; wskazując na kulturowe uwarunkowania mechanizmów wyznaczania granic
polityczności. Artykuł kończę podsumowaniem
