Przemiany w sferze zdrowia w drugiej połowie XX w. umożliwiły popularyzację sportu powszechnego ‒ „sportu dla wszystkich” i zdrowotnie zorientowanej aktywności fizycznej. Aktywność fizyczna uznawana jest za jeden z najważniejszych elementów zdrowego stylu życia oraz czynnik determinujący stan zdrowia fizycznego i psychicznego jednostki. Według danych Światowej Organizacji Zdrowia, niewystarczająca aktywność jest czwartym w kolejności najczęstszym czynnikiem ryzyka, odpowiedzialnym za przedwczesne zgony na świecie. Upowszechnianie aktywności fizycznej we współczesnych społeczeństwach stanowi jeden z głównych celów programów wdrażanych przez władze międzynarodowe i państwowe, także w naszym kraju. Polacy dostrzegają i doceniają znaczenie regularnego uprawianiu sportu dla zdrowia, jednak ich deklaracje nie znajdują odzwierciedlenia w realnie podejmowanych działaniach. Wyniki badań przeprowadzonych w Polsce, w ostatnich latach, wskazują na niski poziom aktywności fizycznej naszego społeczeństwa. W niniejszym opracowaniu przedstawiono najważniejsze wnioski z raportów, z badań Centrum Badania Opinii Społecznej, Głównego Urzędu Statystycznego i Eurobarometru, z ostatnich lat, dotyczących uczestnictwa Polaków w kulturze fizycznej. W artykule zawarto także rozważania dotyczące przyczyn tak niskiego wskaźnika podejmowania aktywności fizycznej przez Polaków oraz specyfiki akcji prozdrowotnych, mających na celu zachęcanie naszego społeczeństwa do regularnego uprawiania sport
