"W 1830 r. Algieria stała się francuską kolonią i pozostała nią aż do roku 1962. Niemniej,
tradycja oporu przeciwko Francuzom sięga początków ich obecności w tym
kraju. W latach 30. i 40. XIX w. Francuzi zmagali się z emirem Abd el-Kaderem
i bejem Ahmedem, a działania wojenne objęły prawie całą przedsaharyjską Algierię.
W 1871 r. wielkie powstanie antyfrancuskie, w którym walczyła ponad jedna trzecia
ludności, ogarnęło góry Kabylii. Skutki tej nierównej wojny były dla tubylców tragiczne
- nastąpiły represje, wydziedziczenia, horrendalne kontrybucje i na długie lata
utrwaliła się niekwestionowana władza kolonizatorów. Pomimo wrogości i rozpaczy,
nie było już w Algierii żadnej wielkiej rewolty, jedynie kilka pomniejszych wystąpień
bez znaczenia. W epoce kolonialnej zdegenerowały się tradycyjne struktury
społeczne i przerwany został naturalny proces państwotwórczy, który rodził się u początków
XIX wieku. W Algierii kolonialnej podmiotem narodowej historii nie stało
się państwo organizujące naród, lecz naród bezpaństwowy, który usilnie zmierzał do
odzyskania niepodległości. Jednocześnie pod wpływem francuskim algierskie elity
przejmowały europejskie idee i formy działania politycznego, wzbogacając w ten sposób
rodzimy ruch narodowy."(...
