Politykę UE w zakresie praw człowieka można podzielić na skierowaną do wewnątrz i tę
skierowaną na zewnątrz. Tę pierwszą realizuje w swoich działaniach Agencja Praw Podstawowych,
można tu także zaliczyć rezolucje Parlamentu Europejskiego oraz w pewnym zakresie akty prawne.
Ta druga urzeczywistnia działania Parlamentu Europejskiego, przede wszystkim Komisji Spraw
Zagranicznych i jej Podkomisji Praw Człowieka, a także przez Radę UE i Komisję Europejską.
Celem niniejszej publikacji było ukazanie roli i znaczenia Agencji Praw Podstawowych
w kształtowaniu systemu ochrony praw człowieka. Z kontekstu powyższych rozważań należy
uwypuklić to, że mimo braku wyposażenia FRA w aparat administracyjno-prawny oddziałujący
władczo zarówno na organy wspólnotowe, jak i organy krajów członkowskich, istnieje realna potrzeba
jej współistnienia w strukturze instytucjonalnej na poziomie wspólnotowym. Dzięki swojej
apolityczności zapewnia bowiem dostęp do należytej, ustandaryzowanej obiektywnej informacji
z zakresu praw i wolności obywatelskich zarówno na poziomie poszczególnych krajów członkowskich,
jak i na poziomie struktury paneuropejskiej
