Publikacja recenzowana / Peer-reviewed publicationKiedy w 1956 roku Lucio Costa przy pomocy Oscara Niemeyera rozpoczął pracę nad planami urbanistycznymi nowej stolicy państwa w samym środku Brazylii, Brasilia była niepozornym miasteczkiem ze 140 tysiącami mieszkańców. Obecnie, pod względem liczby mieszkańców, jest czwartą metropolią Brazylii. Czy życie w Brasilii jest wygodne i przyjazne dla dzisiejszego mieszkańca? Czy Brasilia pozostała miastem, w którym działają poprawnie jedynie ministerstwa i jednostki rządowe? Jaki wpływ mają budowle Niemeyera na życie mieszkańców? Niemeyer projektował w mieście w zasadzie budowle spektakularne, czy można przyjąć, że dla tysięcy przybywających do miasta za pracą i lepszym życiem z całej Brazylii budowle te nie mają znaczenia? Czy z perspektywy 60 lat (w 1960 r. Brasilia stała się oficjalnie stolicą Brazylii) można uznać, że unikatowy na światową skalę eksperyment się udał? Czy proces tego eksperymentu już się zakończył? Jak patrzeć na miasto, w którym mimo że głównego architekta już nie ma, kolejne jego budowle wciąż powstają? Co czeka miasto, które przewidziane zostało w eksperymencie na 500 tysięcy mieszkańców, a jest zamieszkiwane przez prawie 3 miliony osób? Czy można na powyższe pytania odpowiedzieć? Może należy poczekać kolejne 60 lat, by znaleźć na nie odpowiedzi? Mimo wielu zastrzeżeń do proponowanych tu rozwiązań, Plano Piloto Brasilii uznać należy za znakomitą inspirację i przykład dla kolejnych pokoleń urbanistów i architektów.When in 1956 Lucio Costa and Oscar Niemeyer began working on urban plans of a new capital city in the middle of Brazil, Brasilia was a modest town with 140 thousand inhabitants. Now, this city is the fourth biggest metropolis of Brazil. Is life in Brasilia comfortable and friendly for inhabitants today? Is it true, that only ministries and government agencies work well in Brasilia? What impact have Niemeyer’s buildings on people life? Can it be assumed, that for thousands of incomers from all over Brazil coming to the city for work and a better life, spectacular buildings designed by Niemeyer have no meaning? Is this unique experiment, from the perspective of60 years successful? Is the process of this experiment over? How we can watch the city, where the main architect is gone and another of his buildings are still constructed? What consequences can expect the city which was provided for half a million habitants and now there are nearly 3 million citizens? Why are there so many controversies of researchers about Brasilia? Or maybe it is impossible to answer above questions yet? Maybe we should wait another 60 years to find the answers? Despite many objections to the proposed solutions, we can assume, that Brasilia’s Plano Piloto can be a great inspiration and example for future generations of urban planners and architects
