Op basis van de geologische ondergrond kunnen archeologische resten voorkomen, nadat de dekzand rug gevormd en vastgelegd is aan het eind van het Pleistoceen en begin van het Holoceen. De zandrug is in theorie bewoonbaar geweest tot deze bedekt is geraakt met veen. Wanneer dit gebeurd is en of er een veenlaag gevormd is op de dekzandrug, is niet bekend. Vervolgens is het gebied in gebruik genomen als bouwland in de Late Middeleeuwen. In het zuidoosten van het plangebied is in de 19e een het begin van de 20e eeuw een woonerf geweest. In de jaren ’80 van de 20e eeuw is het plangebied ingericht als bedrijventerrein.
Vanuit het bureauonderzoek werden als oorspronkelijk bodemtype veldpodzolgronden verwacht in het plangebied. Dit bodemtype wordt gekenmerkt door een humeus dek dat dunner is dan 30 cm. Eventuele verstoringen aan de oppervlakte leiden dan ook relatief gemakkelijk tot verstoringen in de bodem en in de E-, B- en de top van de C-horizont. Omdat een groot deel van het plangebied verhard is werd daarom verwacht dat het bodemprofiel verstoord geraakt zou zijn.
Tijdens het verkennende booronderzoek zijn in het hele plangebied 11 boringen gezet, waarvan vijf op de locaties van het nieuwe kantoorgebouw en de nieuwe bedrijfshal. Uit de boringen is naar voren gekomen dat de bodem in het plangebied sterk verstoord is. Waarschijnlijk is dit gebeurd tijdens de inrichting van het plangebied als bedrijventerrein. In het zuidoosten van het plangebied zijn geen resten gevonden van het erf wat hier in de 19e en 20e eeuw gelegen heeft. Eventuele archeologische waarden in de top van de oorspronkelijke bodem zullen hierbij verstoord zijn geraakt.
ArGeoBoor adviseert om het plangebied vrij te geven voor de geplande bouwwerkzaamheden in de toekomst. Er kunnen echter nog archeologische resten in het plangebied aanwezig zijn, zoals losse vondsten. Als in het plangebied archeologische resten aangetroffen worden is het verplicht deze te melden bij het bevoegde overheid, zoals aangegeven in artikel 53 van de Monumentenwet
