Opinia ekspertów: implantowany system ciągłego monitorowania glikemii — innowacja w leczeniu cukrzycy

Abstract

Systemy ciągłego monitorowania glikemii (CGM) zrewolucjonizowały proces leczenia i monitorowania cukrzycy. Urządzenia te są szczególnie zalecane dla chorych na cukrzycę leczonych insuliną, zwłaszcza tych, u których stwierdzono nawracające epizody hipoglikemii lub duże dobowe wahania glikemii. System CGM umożliwia bardziej skuteczne dostosowanie dawek insuliny w odniesieniu do zmian stężenia glukozy we krwi, co pozwala na lepszą kontrolę metaboliczną: osiągnięcie docelowego zakresu wartości glikemii, zapobieganie niedocukrzeniom, mniejszą zmienność glikemii, a co się z tym wiąże — poprawę jakości życia chorych i członków ich rodzin. System CGM nie tylko dostarcza pacjentom informacji dotyczących glikemii w czasie rzeczywistym, ale także ostrzega o przekroczeniu wartości progowych wskazujących na stan hipo- lub hiperglikemii. Tradycyjne przezskórne systemy ciągłego monitorowania glikemii cechują się pewnymi ograniczeniami, które zostały wyeliminowane w systemie Eversense CGM. Jest to jedyny system monitorowania glikemii dostarczający informacji o stężeniu glukozy w czasie rzeczywistym, który wykorzystuje długoterminowy, implantowany podskórnie sensor. Procedura podskórnej implantacji sensora jest prosta i nieskomplikowana. System Eversense CGM może być szczególnie polecany pacjentom, którzy ze względu na zawód lub uprawianą dyscyplinę sportową nie mogą lub nie chcą używać tradycyjnych sensorów przezskórnych. Kolejnymi beneficjentami tego systemu są chorzy z powikłaniami skórnymi związanymi ze stosowaniem tradycyjnych czujników przezskórnych, z nadmierną potliwością, a także pacjenci, dla których częsta wymiana sensora jest obciążająca. Duże korzyści odniosą również osoby korzystające z alarmów wibracyjnych. Badania kliniczne wykazały, że chorzy byli zadowoleni z systemu Eversense, a większość z nich po zakończeniu badań nadal korzystała z tego sposobu monitorowania glikemii. W doświadczeniach własnych autorów niniejszej pracy głównym powodem rezygnacji z kolejnych implantacji był koszt sensora