Amaç: Bu çalışmada bir üniversite hastanesi psikiyatri kliniğinde yatarak tedavi gören 60 yaş ve üstü yaşlı hastaların retrospektif bir değerlendirme ile elektrokonvülsif tedavi (EKT) uygulanan hastaların özellikleri, EKT uygulanma sıklığı, EKT'ye kısa dönemde yanıt verme sıklıkları ve EKT komplikasyonlarının saptanması amaçlanmıştır. Yöntem: Bu çalışmaya 1990-2001 yılları arasında Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri kliniğinde yatarak EKT tedavisi gören 60 yaş ve üzerindeki 20 hasta (11 erkek, 9 kadın) dahil edilmiştir. Bu hastaların klinik kayıtları ve yatış dosyalarından sosyodemografik özellikleri, psikiyatrik tanıları, EKT endikasyonları, yapılan EKT sayısı, komplikasyonlar ve EKT'ye klinik yanıtları kaydedilerek değerlendirmeye alınmıştır. Bulgular: On iki yıllık dönem içerisinde kliniğimize yatmış olan 112 yaşlı hastanın 20'sine (%17.9) EKT uygulandığı belirlenmiştir. EKT tedavisi gören 20 yaşlı hastanın 18'inin majör depresyon tanısı ile tedavi edildiği, ortalama 7.6 seans bilateral EKT uygulanmış olduğu ve %75'inin EKT'ye olumlu yanıt verdiği belirlendi. EKT'ye yanıt veren ve vermeyen grup arasında yaş, cinsiyet, uygulanan EKT sayısı, yatış süresi, komplikasyon gelişimi ve psikotik özellik sıklığı açısından anlamlı bir farklılık saptanmadı. Hastaların %55'inde komplikasyon geliştiği belirlendi. En sık görülen komplikasyonlar bellek bozukluğu ve konfüzyondu. Tüm komplikasyonların EKT'nin sonlandırılmasından sonraki üç hafta içinde tamamen geçtiği saptandı. Sonuç: Bu çalışmanın sonuçları 60 yaş üstü yaşlı hastalarda, özellikle major depresyonda, EKT'nin kısa dönemde diğer yaş gruplarında olduğu gibi, etkin, güvenilir bir somatik tedavi yöntemi olduğunu desteklemektedirObjective: The aim of this study was to determine the frequency of electroconvulsive therapy (ECT) use, the features of patients who underwent ECT treatment, short term treatment response to ECT and the rate of complications among elderly psychiatric inpatients with an age older than 60 years in an university hospital setting between 1990 and 2001. Method: Twenty patients (11 men, 9 women) who had been hospitalized in Cukurova University Faculty of Medicine Psychiatry Clinic between 1990 and 2001 and received ECT were included in the study. The sociodemographic features, diagnosis, ECT indications, the features of ECT course, complications and clinical reponse rate were recorded and retrospectively evaluated. Results: During 12 year period, 20 of 112 elderly patients (17.9%received ECT as a part of their treatment. Among these patients 18 were treated with a diagnosis of major depression. Patients received an average number of 7.6 ECT treatment and 75% of them showed moderate to marked improvement after ECT treatment. There were no differences between responders and non-responders to ECT with respect to age, sex, number of ECT treatment, hospitalization period, complication rate and psychotic features. Fifty five percent of patients developed complication as a result of ECT. The most common complications were memory disturbances and confusion, all of which disappeared three weeks after the last round of ECT treatment. Conclusion: The findings of this study confirmed the results of previous studies indicating the efficacy, safety and reliability of ECT among elderly psychiatric patients as in other age groups
