Op basis van een analyse van de veranderende ruimtelijke
praktijk aan de hand van de ideeën van Williamson schetsen de
auteurs van dit artikel twee handelingsperspectieven waarmee
een nieuwe vorm van ruimtelijk beleid vorm kan krijgen. Twee
handelingsperspectieven waarbij niet alleen het institutionele
landschap, maar ook de planningscultuur en governance
capaciteiten van ruimtelijke planners in beschouwing worden
genomen. Het gaat om strategisch navigeren en lerend
organiseren
