Amaç :Çalışmanın amacı değişik özür seviyesine sahip serebral palsili çocuk annelerinin bel- boyun problemleri ve yaşam kalitesini incelemektir.
Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Türkiye'deki farklı illerdeki özel eğitim ve rehabilitasyon merkezlerinde tedaviye devam eden değişik özür seviyesine sahip 100 serebral palsili (SP) çocuk ve anneleri dahil edilmiştir. SP'li çocuklar, Kaba Motor Fonksiyon Sınıflama Sistemi (GMFCS), El Becerileri Sınıflama Sistemi (MACS), Fonksiyonel Mobilite Skalası (FMS) ve Pediatrik Fonksiyonel Bağımsızlık Ölçütü (Wee-FIM) kullanılarak değerlendirilmiştir. SP'li çocuk annelerinin sağlıkla ilgili yaşam kalitesini değerlendirmek
için Nottingham Sağlık Profili (NHP) ve emosyonel durumlarını değerlendirmek için Beck Anksiyete Envanteri (BAE) kullanılmıştır. Annelerin boyun ve bel problemleri için Neck Disability Index (NDI) ve Roland- Morris Disability Questionnaire (RMDQ) kullanılmıştır.
Bulgular SP'li çocukların yaş ortalaması 105.07±53.36 (min: 13- max 216)ay. Annelerin yaş ortalaması 35.66 ± 7.39 (min: 19- max: 56) yıl idi. SP'li çocukların GMFCS, FMS, MACS, Wee- FIM skorları arasında istatistiksel olarak ilişki bulunmuştur (p0.05).
Çıkarımlar
SP'li çocuk annelerinin bel ve boyun problemlerinin olmaması anksiyete düzeylerini azaltmakta ve sağlıkla ilgili yaşam kalitelerini arttırmaktadır. Çalışmaya dahil edilen SP'li çocukların, motor fonksiyonları ile fonksiyonel mobilite ve bağımsızlık düzeylerinin iyi olması annelerin boyun ve bel problemlerinin azalmasına ve sağlıkla ilgili yaşam kalitelerinin artmasına neden olmaktadır
